(Reese's POV) With my laptop's bag hanging on my left shoulder, I walked towards the entrance of my favorite coffee shop—Autumn's Café. After I opened the door, I immediately smelled the coffee's aroma. The smell of it was just too addicting for me that I took a deep breath to savor it more. Pero hindi ito naging sapat para pagaanin ang nararamdaman ko ngayon. I slightly shook my head and walked towards the counter. "Iced Vanilla Latté and a slice of yema cake, please!" I gave the girl, Ava, a small smile before giving the payment. Madalas ako rito kaya alam ko na kung magkano ang babayaran ko at kung bakit hindi na niya tinanong kung anong pangalan ko. Whenever I feel like sulking up because of too much re
(Reese's POV)I yanked my hair out of irritation. "Bwisit!" inis na bulalas ko at tinadyakan ang basurahang na sa gilid ko na buti na lang ay walang laman. Hindii pa ako nakuntento, pati ang dustpan na nasa tabi nito kanina ay idinamay ko. "Kalma, Lincoln. Masyado kang hot," pang-a-asar ni Olive habang inaayos ang mga tinadyakan ko. "Kalma?" Natawa ako ng pagak. "How could I freaking calm down after talking to that inconsiderate puppet of a businessman?!" Itinuro ko pa kung nasaan ang tinutukoy ko. Sabado ngayon kaya walang kaming klase. Wala rin naman akong gagawing requirements kaya kaninang tumawag si Sister Dolores at sinabing pumunta kami rito, agad kaming pumunta ni Olive. Agad kumulo ang dugo ko nang makita ko kung
(Reese's POV)"W-What?" I asked after I recovered from the shock because of what he said. "Marry someone for you? Really?" I laughed with no humor at all. Marrying someone for him doesn't even make sense. Is this old man out of his mind? "You know that I don't know how to joke when it come to business, Reese," he seriously countered. "Why should I marry someone for you?" I asked even though I already knew what he would answer. "Because that's irrational, you know?" "Irrational but it can solve your problem." He had this triumphant grin that made me nervous and unable to sit still. "Yes or no, Rose Destiny Lincoln." I rolled my eyes, not caring if he
(Reese's POV) NAKAKUNOT ang noo ko habang sinasagutan ang practice problems na ibinigay kanina ng teacher namin sa CE 151. Nakinig naman ako ng maayos kanina att na-gets ko naman ang gagawin pero hindi ako makapag-focus dahil wala dito ang isip ko. Hanggang ngayon, kahit kahapon pa nangyari, hindi pa rin maproseso ng utak ko ang mga nalaman ko. "Matagal pa ang mahal na araw pero biyernes santo na 'yang mukha mo." Nag-angat ako ng ulo at tinignan ng matalim si Olive. She's in front of me drinking her favorite drink. "Sapakin kaya kita?" walang kangiti-ngiting tanong ko. Wala ako sa mood makipagbiruan ngayon. Lalo na at hanggang ngayon, hindi ko pa alam kung binayaran na ang utang ng orphanage, Ngayon
(Reese's POV) SATURDAY. The day to meet my future husband like my father had told me. I received a text message from his secretary last night, telling me that I should be there before 8 PM because my future husband hates wasting his time. As if namang siya lang ang nasasayang ang oras. Pati rin naman ako ay nasasayang ang oras dahil kung sinabi na nila sa'kin ang susunod na mangyayari, hindi na sana ako nag-a-abalang maging presentable ngayon. Hindi ko nga maintindihan si Daddy kung bakit niya pinasabi na dapat maging presentable ako. I'm not the kind of girl who loves wearing dresses and heels. I'm a jeans-and-shirts-kind of girl. Minsan nga ay pinagkakamalan akong tomboy dahil sa ayos ko pero pakialam nila? The most important thing for me when it comes to what I wear is comfortability. Aanhin k
(Reese's POV) I was silently chewing my food. I remained looking down at my plate because I felt suffocated. I could barely swallow the food because of his presence. The intimidating aura from him is so much. Kagat ang ibabang labi ng hiwain ko ang steak dahil hindi ko maiwasang alalahanin ang nangyari bago kami nagpunta dito. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwalang magkaharap kami ngayon habang kumakain. Every time I try to open up the reason why I'm here, he's just raising his eyebrows at me. Wala akong ibang magawa kung hindi yumuko na lang at tumahimik. "Have dinner with me, future wife." Kulang tala
(Reese's POV) THE wind blew gently and danced with my hair. Squinting my eyes against the harsh rays of sunlight, I ran faster towards Tiara who's holding an umbrella. We are here at the soccer field to get Gavin's car key. Na sa loob kasi ng kotse niya ang laptop niya na kailangan namin ngayon dahil itutuloy namin ang Lab Work namin. Gavin's part of our college's soccer team since freshman year and they're having a practice now for the upcoming University Games. "Anong sabi ni CEO?" Tiara asked when I got near her. Ngumisi ako. "Mahal ka pa rin daw." Umismid ito kaya natawa ako. "Comeback na kasi," pang-a-asar ko pa. "I love you but someti
(Reese's POV) I'm someone who wouldn't mind spending all day alone. Mas gusto ko pang magkulong na lang sa kwarto kaysa gumala sa labas. Mas gusto kong kasama ang mga libro ko kaysa makihalubilo sa mga taong mabait lang kapag nakaharap ka pero sanga-sanga ang sungay kapag nakatalikod ka na. I heaved a sigh and put down the fork on my plate. I felt the one in front of me looked at me. I looked at him and gave him a glare. But him being the annoying creature, he just smirked at me before leaning his back on his chair. "Ang yaman-yaman mo pero nagtitipid ka sa pagkain," komento ko. "Mabubusog ka ba sa mga ito?" Iminuhestra ko ang mga pagkain sa harapan namin. It's expensive but it's so small. Hindi ako mabubusog sa mga ito. Ilang kilo ng karne na ba ang mabibili? Aabot na siguro sa tatlo. "You should had told me earlier—" "Nagtanong ka ba kung saan ko gustong kumain?"panunumbat ko