Natigil sa pagtawa si Andrea ng tumulog ang telepono niya. They were at the swimming pool in the casa at naisipan nilang mag-bonding na mag-iina. “That’s international call,” ani Miranda at nag-aalalang tumingin sa kaniya. Matagal niyang tinitigan ang telepono. What’s running on her was the same as the two. Na ang taong tumatawag na iyon sa kaniya ay si Dereck. Nalaman na kaya nito na nasa Pilipinas sila ni Harvey? Dereck will be very mad, she’s sure of that. Kaya wala siyang panahon na sagutin iyon. “Don’t answer it,” ani Andrea. “I’m sure puro pananakot na naman ang gagawin niya sa ‘yo,” dagdag pa nito. Hindi rin lingid sa kaalaman nito ang bagay na iyon. That she was receiving a threat from her ex-husband. At kung ito lang ang masusunod, ayaw na nitong pabalikin pa siya sa Amerika and just live with them here in Puerto del Cielo. Gusto niya rin naman iyon. Ang problema, hindi pa tapos ang laban nila ni Dereck. They still have a long way to go. Nang mawala ang tumatawa
“Who’s that?” tanong ni Jacinta nang maibaba niya ang telepono. Ito ang babaeng sinasabi ng kaniyang ama na i-date daw niya. Senator Conrad Quirino’s only daughter. Ang senador na may pinakamaugong na pangalan sa senado. At maugong din ang pangalang tatakbo bilang pangulo ng bansa sa susunod na halalan. Nakakalokong napangiti siya sa sarili. So, his father was now up to political clans. At talagang pinag-aralan nitong maigi kung kaninong angkan ito makikinabang. Hindi na talaga ito nagbago. Napatingin siya sa babae. “Nothing,” aniya at kinuha ang menu na iniabot ng waiter kanina. Subalit wala sa nilalaman niyon ang isip niya. Na kay Yeisha iyon na katatawag lang. Hindi niya mapigilan ang hindi mag-alala rito. Kung hindi siya nagkakamali nakaringgan niya ang paghikbi nito kanina. Umiiyak ba ang babae? Pero bakit? May nangyari ba? May problema ba ito? Pero bakit siya ang tatawagan nito? Was it about her second ex-husband? Sa naisip ay napahigpit ang pagkakahawak niy
“Y-You're here,” ani Yeisha nang mabungaran si Hanz sa sala, habang nakapamulsa at tila kaylalim ng iniisip. She was in the kitchen when Manang Andeng called and informed her that she had a visitor. Wala naman siyang ibang magiging bisita sa casa kun’di ang lalaki. But she was still surprised to see him. After what she did last night, medyo nakaramdam siya ng hiya na harapin ito ngayon. Lumingon ito sa kaniya. “And who do you expect to come and see you here?” seryosong tanong nito. Umiling siya. “Have a sit,” aniya at nauna ng naupo sa sofa. “What brought you here at this hour?” Alas-diyes pa lang ng umaga at wala naman itong sinasabi na pupunta roon. “I came here because of this,” anitong hindi man lang nakuhang umupo. Iniabot nito sa kaniya ang isang makapal na folder. Nagsalubong ang kaniyang mga kilay. “What’s this?” takang tanong niya. “See it for yourself.” Bukod sa napansin niyang nagtatagis ang mga bagang nito, nakalarawan sa mga mata ng lalaki ang matinding galit na
Nagulat pa siya nang tumigil ang sasakyan nito sa tapat ng isang di-kalakihang clinic. “W-What are we going to do here?” nababahalang tanong niya sa kaibigan. “Relax. The owner is a friend of mine. You’re safe here,” anito bago nakangiting binalingan ang apat na taon ng si Harvey na nakaupo sa backseat. “Will just go with Mommy inside, okay? She has stomached and she needs some medicine. After that will go to your favorite ice cream shop,” malambing na kausap nito sa anak niya. Nakangiting sunod-sunod na tumango si Harvey. “Okay, Nong...” Iyon ang nakasanayang itawag kay Bailey ni Harvey, kaya bahagya siyang sinimangutan ng kaibigan. She taught that to Harvey, and Bailey never likes calling him like that noong malaman nito kung ano ang ibig sabihin ng salitang iyon. Lalaking-lalaki raw kasi ang dating. “Let’s go?” At nagpatiuna ng bumaba si Bailey. Ito na ang umalalay kay Harvey pagbaba hanggang sa makapasok sila sa loob ng clinic. Sinalubong sila roon ng isang doktora n
Pagak siyang natawa na ikinakunot ng noo nito. “What are you saying?” aniyang hindi pa rin mapaniwalaan ang narinig. Ano bang aasahan niya sa isang taong halos kasuklaman siya hanggang buto? He hated her since that night. Ni hindi nito nagawang kausapin o pakinggan man lang siya noon kahit na isang beses. So, ano pa bang dapat niyang asahan dito? But now, he's saying those words na para bang walang nangyari? Na para bang hindi siya nasaktan? Ano bang tingin nito sa kaniya? Manhid? “I already said what I’ve just said. Hindi ko na kailangan pang ulitin iyon.” And regret was shown in his eyes. Napailing siya kasabay nang malakas na pagtawa. Iyong tipong para siyang nasisiraan ng bait. At makaraan ang ilang saglit ay tumigil siya at galit itong tinitigan sa mga mata. Her ocean-blue eyes were like blazing in flame. “Do you know how much it hurts when you left me just like that? Do you know how much it hurts when the man who promised to love me for better or for worst walk awa
“What is this, Dad?” tanong niya sa ama na pigil na pigil ang pag-alsa ng galit sa dibdib. Sa tuwi ba namang naroon sina Yeisha, his father will come unannounce? At talagang isinama pa nito roon si Jacinta; na nakalimutan na niyang tawagan after he ditched her out. Nakapangako nga pala siya rito na babawi siya. “Hi, Hanz!” nakangiting bati ng babae sa kaniya nang makalapit, at walang ano-anong hinalikan siya sa pisngi. Nakasuot ito nang napakaikling shorts at spaghetti strap na damit. Sinabi siguro rito ng kaniyang ama na may beach sila kaya ganoon ang ayos nito. “Hi,” alanganing ganting bati niya rito. Nilingon niya ang mag-ina na nasa di-kalayuan. At kitang-kita niya kung paano sila titigan ni Yeisha. Namimintana sa mga mata nito ang panibugho, lalo na ng ipulupot ni Jacinta ang braso nito sa kaniya. “Where is Sideng? Bakit ikaw ang gumagawa niyan?” tanong ng kaniyang ama na ang tinutukoy ay ang mayordoma sa villa. “She’s at the villa. May inaasikaso,” aniyang hindi hin
California “Is this where you live?” tanong ni Hanz na kay Harvey nakatingin. Nakangiting sunod-sunod itong tumango, pagkuwa’y hinila siya sa kamay. “Come inside, Tito Hanz. Mommy and I decorated the whole area and I think you’ll gonna love it,” may pagmamalaki sa tinig na turan nito. Nagpahila naman siya rito. Nauna na sa kanila si Yeisha sa loob ng apartment ng mga ito bitbit ang ilang gamit. “Tada!” ani Harvey nang makapasok sila. Iginala niya ang mga mata sa paligid habang ibinababa ang maleta ng mag-ina. The house was very cozy in its rainbow color. May maliliit na stickers ng kung ano-anong hayop at sasakyan na nakadikit sa dingding; na nasisiguro niyang si Harvey ang may gawa, katabi ng hilera ng mga picture frames nito at ni Yeisha. Ang floor to ceiling na pintuan papunta sa maliit na balcony sa labas ay nakukurtinahan ng puti na may print ng iba't ibang cartoon characters. May maliit na cabinet sa isang tabi na puno ng kung ano-anong laruan. May pantatluhang sofa,
“Does he sleep now?” tanong ni Hanz sa kaniya paglabas niya ng silid ng anak. Tumango siya at nagtungo sa lamesa. Kumuha siya ng baso at sinalinan iyon ng tubig. Pagkuwa'y uminom. Mataman lang namang nakatingin sa kaniya si Hanz na hanggang ngayon ay naroon pa rin at hindi umaalis. She didn’t know why, but she felt a little bit nervous around him. “I already informed Christian that we’re here. Bukas ay makikipagkita ako sa kaniya to check some documents at para malaman ko na rin ang lagay ng kaso. We could file a case against Dereck for domestic violence. Hindi na lang iyon grounds para sa divorce ninyo. At mas lalaki ang tyansa na ikaw ang panigan ng korte para sa custody ni Harvey,” mahabang paliwanag nito. Tumango siyang muli habang nakatingin sa kawalan. Sumandig sa dingding si Hanz at humalukipkip. “What are you thinking?” Napatingin siya rito. Muntikan pa siyang maubo nang makita kung paano siya titigan ng lalaki. He was looking at her with so much tenderness in