“This is it pancit! Good morning world!” Masayang bati ni Ayla pagkagising na pagkagising niya.
She`s finally 21 years old.
Hindi niya alam kung excited ba siya o natatakot. Hindi lahat ng werewolves nahahanap agad ang kanilang mate pag tungtong sa naka laan na edad. Ang iba, inaabot ng taon ang iba naman hindi talaga.
Maraming mga dahilan kung bakit ang iba ay hindi nahahanap ang mate nila. Ang pinaka common na dahilan ay namatay ito o wala ito sa kanilang mundo.
Hindi bago sa kaniya ang kaso ni Aster at Aidan. Yung mga werewolf na nagpakasal sa hindi nila mate. Ang pinag tataka lang talaga niya noong una ay kung bakit magpapakasal si Alpha Aidan sa hindi niya mate, at kung bakit hindi niya hinanap ito. Hindi nga ba?
Imbes na isipin pa ang sitwasyon ng kaniyang kapatid ay bumangon na si Ayla at pumunta sa banyo para mag ayos.
Napag usapan kasi nila kagabi na ang handaan sa kaarawan niya ay gagawin sa umaga hanggang tanghali. Ayaw sana
Thank you so much for taking the time on reading my first story here in GN. Your thoughts about the story is deeply appreciated. ❤️
The small door opens,and Aster, together with Penelope and Michael, walked towards the altar. Aster cannot hide her emotions; she is so elated that she started to cry.Aidan,on the other hand, cannot explain how he feels. He is happy but there is something else, he can`t explain what it is. He looks at Aster happily. She has always supported his decisions. They were each others anchor.He sometimes thinks that maybe the reason why Aster lost her mate was because they are really meant to find each other. He once went to the pack witch to ask about his mate but the witch found nothing. She said that his red thread of fate was unusual. She couldn’t find the other end no matter how long she looks at it, it was endless.He couldn’t believe what he had heard so he went to another witch that he knew, their answer was the same. That leads him to the conclusion that he is mateless. If there was even a small hope that he has a mate, he was willing to wait no m
A few minutes later, after Marcus and Ayla arrived at the reception, dinner was served. As much as Ayla wanted to eat her favorite desserts, she can`t. Not with this amount of people around her. Bowei on the other hand, surprised her, she can`t believe her eyes. Bowei is eating slowly and with a little food on his plate. He really knows when to put his glutton self aside.Habang kumakain sila at ang mga bisita, may kumakanta para aliwin sila. Maganda ang boses nang babaeng kumakanta at nararamdaman mo talaga na ang bawat liriko na lumalabas sa kaniyang bibig ay galing sa puso. Alam na alam niya kung paano kunin ang atensyon ng mga tao para makinig sa kanya.Pagkatapos nilang kumain ay nagbigay ng speech si Penelope at Michael, ganoon din si Lucine at Gilbert para sa kanilang mga anak na si Aster at Aidan. Nagbigay din si Ayla, Marcus at iba pang malalapit na kaibigan ni Aidan at Aster.Kahit gaano kasaya ang reception, hindi iyon maramdaman ni Ayla lahat.
Pagkalagay ni Ayla sa kaniyang kaliwang kamay sa lamesa, hinawakan at tiningnan ito agad ni Kamaria, pagkatapos ay sinugatan ang pinaka sentro ng palad at ginamit ang dugo para gumuhit ng isang sembolo sa palad lang din nito.“That`s strange.” Wika ni Kamaria habang nakapikit pero magkatagpo ang dalawang kilay nito.“Is something wrong?” Hindi mapigilang tanong ni Ayla.“Yeah, something is wrong. Do you know something about the red string of fate?” Nakapikit pa rin na tanong ni Kamaria kay Ayla.“I read something about that in a book before. It says that the red string of fate is what connects mates to each other. If the string is cut in half, it means that your mate had died or rejected you. That`s all I know.”Dinilat ni Kamaria ang kaniyang mga mata at tiningnan si Ayla.“What you said is correct. Indeed, the red string of fate is what connects mates to each other. From the momen
Ayla spent her entire day at Kamaria`s house. It wasn’t until she caught a glimpse of her watch, that she found out that it`s already late in the afternoon.Tsaka pa lamang pumasok sa isipan niya na hindi pala siya nakapag paalam sa kahit isa man lang na nasa kanilang tahanan. Knowing her mother, hindi na siya magtataka na mag request ito ng search and rescue operation, lalo pa at hindi pa nito alam na okay na siya.Napahawak na lamang si Ayla sa kaniyang ulo. Lagot na naman siya pag uwi niya.“Kamaria, I`m really sorry but I think I need to go home now. Umalis ako kaninang umaga na hindi nagpapa alam, baka ano na naman ang isipin ni Mom kapag gabi na at hindi pa ako nakaka uwi.”“Knowing how protective Penelope is, a search and rescue operation is possible.” Natawa silang pareho sa sinabi ni Kamaria. “You should go home now; the sun is almost setting. No matter how safe the area may seem, one must always exercise cauti
A week passed by so quickly. Pakiramdan ni Ayla, na parang kahapon lamang nung umalis siya sa kanilang tahanan ng walang paalam na labis na kinabahala ng kanyang pamilya. Ngayon, ito na naman siya, nakahanda nang umalis ng wala na namang nakaka alam.Hindi niya batid, kung ang sulat na hawak niya ngayon ay sapat na para hindi mag- alala ang kaniyang pamilya. Ang pag iwan ng sulat lamang ang alam niyang solusyon upang hindi siya pigilan ng kaniyang mga magulang, at para na rin hindi niya masabi kung ano man ang nagpapahirap sa loob niya ngayon.For the past week, she stayed home and never let her parents lose sight of her. She made sure that they can feel her presence and gave them all her undivided attention. During the day, she always reminds herself to not let her family feel that something is wrong with her, but at night, as the day her journey draws near, her heart is getting heavier and heavier.She knows, that after always being with them and just disappea
Pinagkasya lahat ni Ayla ang mga gamit na inihanda ni Kamaria sa kanyang dalang bag. Nang makitang nalagay na niya sa loob lahat, tumayo siya at isinuot na ang kanyang itim na balabal.“I`m ready, I should get…”Hindi natapos ni Ayla ang dapat niyang sabihin kay Kamaria nang bigla na lamang itong umalis bigla. Nagtatakang sinundan lamang ito ng tingin ni Ayla nang naglakad ito sa direksyon papunta sa gilid, kung saan nakalagay ang nakatagong pintuan ng workshop nito.Habang pinag-iisipan ni Ayla kung aalis na ba siya o hihintayin si Kamaria, bigla na lamang itong sumigaw galing sa workshop nito.“Don`t go yet! I still have something that I forgot to give you. Just give me a minute!”Dahil sa narinig, umupo na lamang ulit si Ayla at naghintay. Hindi naman nagtagal si Kamaria sa workshop nito pero nang maka akyat siya ulit sa sala, kung saan naka upo si Ayla, ay hindi siya lumapit dito bagkus ay pumunta ito sa kusina. N
Hindi muna masyadong lumapit si Ayla sa batang babae, bagkus ay sinuri muna niya ito at inisip kung ano ang maaari niyang gawin. Halos limang minuto na niya itong tinitingnan pero wala man lang itong ginawa kahit na isang maliit na galaw. Naka upo lamang ito sa gilid habang yakap-yakap ang sarili. Halatang takot na takot ito at galing sa pag kaka abuso. “Has she calmed down already? Should I go to her? Did she saw me fight the rogues? Is she afraid of wolves? What should I do? What if she freaks out if I go near her?” Habang nakapikit na kina kausap ni Ayla ang kaniyang sarili, bigla na lamang siyang may narinig na isang mahinang kalabog. Dahil sa gulat at pag aalala, tinitingnan agad ni Ayla ang batang babae at nakita na lamang niya ito na nakahiga na sa lupa at walang malay. Dahil hindi pa alam ni Ayla kung ano nga ba ang gagawin niya sa batang babae, nilapitan na lamang niya ito at kinarga pagkatapos ay naglakad pabalik kung saan nakata
Ayla hurriedly went to the little girl and put its head on her thighs. Habang naka upo siya sa kama, dahan-dahan niyang hinahaplos ang ulo nito para pakalmahin at kung maaari ay pabalikin sa pagtulog.Makalipas ang ilang minuto, nakatulog itong muli. Dahan dahang niya itong inayos muli sa pagkakahiga sa kama. Aalis na sana muna siya saglit para maligo, pero bigla na lamang nitong hinawakan ng mahigpit ang kamay niya habang paulit ulit na tinatawag ang Ina nito at umiiyak na naman.“You poor thing.” Walang nagawa si Ayla kundi ang maupo ulit sa kama at haplusin ang ulo nito. “You`ve been through so much at such a young age. What could I possibly do to help you? Bringing you along with me in my perilous journey is not even an option. Where should I leave you where you are safe?”Parang binibiyak ang puso ni Ayla habang tinitingnan ang batang babae na umiiyak sa kaniyang pagtulog. Kahit na naka pikit ang mga mata nito, ang mga luha ay patulo