Chapter 7: Christening

Hindi ako umimik sa sinabi niya. May punto siya. Dahil dito ay hinayaan ko siyang makita at mabuhat ang bata.

"He looks like me," kampanteng sabi ni Ivran habang nakatingin sa walang malay na bata. Nagpa-panic ang loob ko dahil baka mamaya ay may makakita pa sa kaniya rito at magtaka.

"Hindi. Hinding hindi mo magiging kamukha ang bata. Akin na nga lang ulit ang anak ko. Umalis ka na at baka may—"

"I won't leave. Let me carry my son while they're not around," putol ni Ivran sa sinasabi ko at dahan-dahan siyang naglakad patungo sa bintana.

"Talagang gusto mong masira ang samahan nina Mama at Tito Dario, 'no? Masyado kang nagpapahalata sa mga kinikilos mo. Pati si Ruscial, nagtataka na rin sa 'yo. Pwede bang umakto ka ng naaayon?" inis kong tanong sa kaniya. Damang dama ko ang kaba sa tuwing nagtataka sila sa kinikilos ni Ivran.

Natawa naman siya sa 'kin na para bang nagbibiro ako.

"I didn't do anything, Senra. That's how I act since then. Hindi ka lang sanay dahil hindi naman tayo magkasama palagi," sagot niya bago ako hinarap. "You know what? Hindi naman ako ang dapat mong punahin, e. Kaya ako nagpakita sa 'yo ay para ipaalala ko ang kasunduan natin. Tapos ka ng manganak, kaya ako naman dapat ang atupagin mo."

Unti-unting umaangat ang galit ko kay Ivran dahil sa pagpapaalala niyang 'to. Hindi naman ako nakakalimot, pero hindi ko tanggap na kung tratuhin niya ako ngayon ay para na niya akong alila.

"Hindi mo ako kailangang utusan," mariin kong sabi.

"Alam ko, pero pinapaalala ko lang. Gusto ko lang makasiguro na mangyayari at mangyayari ang gusto ko ngayo't kasama mo na ang anak natin—ang anak niyo pala ni Ruscial," pagtatama niya at ngumiti sa 'kin na may pang-aasar.

"Kung wala ka ng matinong sasabihin, mas magandang umalis ka na, Ivran," inis kong sabi.

"O sige, aalis ako kapag pumayag ka na sa pagtapos ng binyag ng bata, sa akin ka na tuwing gabi. Make me happy kapalit ng pinakainiingatan nating dignidad ng pamilyang 'to," kondisyon niya. Mas lalo akong kinabahan. Sunod-sunod ang tibok ng puso ko sa gusto niyang mangyari.

Itong darating na weekend namin ipapabinyag si baby Raci. Talagang gusto ng matupad ni Ivran ang kasunduan.

Mukhang magsisimula na rin ang bangungot ko.

"P-Pumapayag ako," alanganin ngunit wala akong choice na sagot. Ngumiti si Ivran na tila nagtagumpay siya sa nais niyang mangyari. Binigay na niya sa 'kin si baby Raci bago siya umalis.

Pakiramdam ko, ang liit-liit ng mundo ko.

MASASAYA ang pamilya ko at pamilya ni Ruscial habang sine-celebrate ang christening ni baby Raci. Imbitado rin ang mga kaibigan at mga anak nila.

"Napakagwapo, ha? Pero alam mo, mas kamukha mo si baby Ivan—"

"Raci," pagtatama ko sa ninang ng anak ko.

"Ah, Raci ba? Bakit second name tapos—"

"Dahil gusto kong marinig ang pangalan ni Ruscial. Baby Raci ang palayaw niya," sagot ko kaagad. Hindi ko alam pero talagang nati-trigger ang utak ko kapag tinatawag na 'Ivan' ang anak ko.

Si Ivran kaagad ang pumapasok sa isipan ko.

"Ah..." tanging nasabi ng ninang ng anak ko. "Doon muna ako, Senra, ha? Bye muna, baby Raci," paalam din niya saka umalis.

Biglang umiyak ang anak ko kaya binalak ko siyang i-breastfeed, kaso ay wala naman akong pantapal para hindi lumitaw ang dibdib ko.

Tumabi muna ako sa walang tao para i-breastfeed si baby Raci. Pagtapos nito ay saka ako pumasok ng mansion para kunin ang isang malaking tela. Tatakpan ko na lang ang pagdede ng anak ko.

"Anak ng—lintek ka, Ivran!" mahina at mariin kong sabi nang makita ko si Ivran bigla na nasa likuran ko.

"Kumusta ang... inaanak kong anak ko?" tanong niya. Umirap ako sa kaniya sa inis. Kinuha siya ni Ruscial para maging ninong ng anak ko.

"Pwede ba? Magpapahinga ang anak ko. Umalis ka na rin dito at baka makita tayo ni Ruscial," pagtataboy ko sa kaniya.

Nginisian niya ako at tinignan sa mata ko at sa... labi ko.

"Hindi na ako makapaghintay, Senra," bulong niya. Tumaas ang balahibo ko na parang nakaramdam lang ng kaluluwa sa paligid.

"K-Kung gusto mong matuloy ang pinakainaasam mo, umalis ka na rito ngayon na. Ayokong makita tayo nina Mama at Tito Dario na ganito," sabi ko pa. Tumango lang siya habang nakangiti nang nakakaloko sa 'kin bago siya tuluyang umalis.

Ilang minuto matapos umalis ni Ivran, pumasok si Ruscial na tila hinahanap ako.

"Love, nandito lang pala kayo. I was looking around you," sabi niya habang naglalakad palapit sa 'kin. "Natutulog na ba ang baby natin?"

"O-Oo, love. Bakit mo nga pala ako hinahanap?" tanong ko pabalik.

"It's time to our ninong's and ninang's messages for our baby. Halika na. We'll sit down in the front kaya hindi magigising ang bata," sabi pa niya. Ngumiti na lang ako at tumango, hudyat na pupunta na kami ro'n.

Inalalayan ako ni Ruscial papunta sa harapan—sa may gitna—upang makaupo sa malambot na upuan. Magkatabi kami habang isa-isa namang nagsisipagpunta sa unahan ang mga ninong at ninang upang magbigay ng message kay baby Raci.

Pinipilit kong ngumiti at magpakita na masaya ako sa harap ng maraming tao, pero ang totoo ay mas kinakabahan ako at natatakot lalo na kapag kasama namin si Ivran.

"For our next ninong, Mr. Ivran Moredad!" sabi ng host kaya't kusang nagising ang diwa ko mula sa pag-iisip.

Naglakad si Ivran patungo sa unahan—sa may gilid—habang nakatingin sa direksyon namin. Seryoso siya at pinipilit lang din ang ngumiti.

"For baby Ivan... I would like to wish good health, wealth, and good-looking man when you grow up," sabi niya. Natawa pa ang iilan sa pag-aakalang nagbibiro siya. "And of course, gusto kong paalalahanan ang kaibigan ko to protect baby Ivan at all costs... gano'n din sa Mommy niya."

"I will, bro! I will!" sigaw naman ni Ruscial habang tumatango. "I do hope you will find your someone to be my son's ninang, Ivran!" sabi pa ng nobyo ko.

Ngumisi si Ivran kay Ruscial. 'Di kalaunan ay tumingin siya sa 'kin. "Yeah, bro, I'll get her soon to be with me."

Nagpalakpakan ang mga tao sa tuwa—lalo na sina Tito Dario at Mama—dahil sa pag-aakalang may magiging nobya na si Ivran.

Pero ang hindi nila alam, ako ang tinutukoy niya.