CHAPTER 11: Ang pangungulila

Ilang araw ng walang paramdam si Harris sakin. Hindi ko sya ma contact, Hindi ko tuloy malaman kong ano yung kalagayan nya. Kung ayos lang ba sya o ano. Nalulungkot ako bawat araw na lumipas na Hindi ko sya nakikita nangungulila ako sa kanya.

"Asan kana ba babe, miss ba miss na kita" Nakatulala ako sa langit at Hindi makapagconcentrate sa trabaho. Ilang araw na rin akong distracted sa trabaho.

Ni tawagan nya ako Hindi nya man lang ginawa tadtad na ako ng message sa kanya. Hindi ko alam kong anong gagawin ko sinanay nya akong lagi syang nandyan sa tabi ko tas bigla nalang isang araw aalis sya na wala ng communication. Ni Hindi nya man lang sinabi kong saan sya pupunta edi sana ako nalang yung pupunta sa kanya para dalawin sya.

Ang hirap naman ng ganto. Dapat siguro Hindi ko mo na sinanay yung sarili ko sa kanya, kung alam ko lang na mangyayari to.

"Sophia! Kanina ka pa tulala dyan, wala ka sa bahay nyo. Andito ka para magtrabaho Hindi para tumunganga dyan. Ilang araw ka nang ganyan