Chapter 5

ARIANNE

Pagkaalis ni Kuya Josh sa bahay niya ay mag-isa lang ako doon. Pupunta siya sa gym niya para magwork-out. Nagwo-work out ako dati pero ngayon ay hindi na. Niyaya niya ako na sumama sa kanya para mag-work out kaso nahihiya ako. Nagsabi pa naman ako sa kanya na sa susunod na lang kaya hindi ako puwedeng tumanggi pa sa kanya kapag niyaya niya muli ako na magwork-out.

Wala akong ibang ginawa sa loob ng bahay niya kundi ang magkalikot ng cell phone ko. Minu-minuto ko siyang naiisip at napapangiti ako kapag naiisip ko siya. Iba talaga ang naidudulot ni Kuya Josh sa akin. Kumpleto na naman talaga ang araw ko lalo na ngayon na nakakasama ko siya. Kaming dalawa pa naman ang magkasama ngayon dito sa bahay niya dahil wala si Ate Lira na girlfriend niya. Limang araw raw itong wala. Natutuwa naman nga akong malaman 'yon. Ibig sabihin ay may chance na kaming dalawa lang talaga ang nag-uusap o ano pa dahil wala ang girlfriend niya. Sa akin muna mababaling ang kanyang buong atensiyon tutal wala naman ang girlfriend niya na si Ate Lira.

Bago sumapit ang lunch time ay dumating na siya sa bahay niya mula sa kanyang gym. Nakasando lang siya ng kulay itim na bakat na bakat ang katawan niya. Ang hot talaga niya pagmasdan. Napapamura ako sa isip ko habang nakikita ko siyang ganoon. Ang laki-laki ng biceps niya. Nakakatakam.

Nginitian niya ako nang maabutan niya ako doon sa sala at ganoon rin ang ginawa ko sa kanya. Nginitian ko rin siya pabalik. Halos matunaw ako sa kilig sa kanya. Nakapagluto na ako ng lunch namin kaya wala na kaming dalawa kailangan na problemahin pa. Nagluto ako ng masarap na adobo at pinakbet. Nagluto rin ako ng kaunting lumpia. Gumawa rin ako ng sawsawan.

"Masarap po ba ang mga niluto ko, Kuya Josh?" malumanay na tanong ko sa kanya habang magkaharap kaming kumakain ng lunch.

Nilunok muna niya ang kanyang nginunguya at uminom ng tubig bago sumagot sa tanong ko. Tumango pa nga siya.

"Oo, Arianne. Masarap ang niluto mo. Ang sarap-sarap sa totoo lang," nakangising sagot niya sa tanong ko kung masarap nga ang mga niluto ko. "Masarap. Napaparami na nga ang kain ko lalo na nang kanin dahil sa masarap na mga luto mo. Kaunting kanin lang sana kakainin ko ngunit napaparami ako dahil sa sarap, eh. I have to work out na lang kahit kagagaling ko lang sa pagwo-work out kanina."

I smiled at him.

Natuwa naman ako sa sinabi niyang 'yon na masarap ang mga niluto ko. Napaparami na nga talaga siya ng kain lalo na nga ng kanin, eh. Ayaw ko naman siyang sawayin.

"Salamat po," nakangising pasalamat ko sa kanya. He smiled at me. Nakatingin pa rin siya sa akin. Nakakaramdam tuloy ako ng hiya sa kanya habang nakatingin siya sa akin. Ang bilis-bilis na naman ng tibok ng puso ko.

"Walang anuman 'yon, Arianne. Totoo naman kasi na ang sarap ng mga luto mo. Kanino ka ba natuto na magluto ng ganito kasarap, huh? Sa dad mo ba?" tanong niya sa akin.

"Hindi po, Kuya Josh. Hindi po ako kay dad natuto na magluto ng ganito kasarap kundi kay mommy po," sabi ko sa kanya kung kanino ako natuto na magluto ng ganito kasarap.

Natuto kasi ako kay mommy noong nabubuhay pa siya. Madalas kasi na kapag magluluto siya ay tinitingnan ko siya. Pinag-aaralan ko ang bawat niluluto niya hanggang sa matutunan ko na nga. Tinuruan na rin niya ako kaya marami na akong alam.

Tumango siya pagkasabi ko. "A, ganoon ba? Akala ko pa naman sa dad mo ikaw natuto na magluto ng mga masasarap na pagkain. Sa mom mo pala, I'm sorry."

"Okay lang po, Kuya Josh. Masarap po kasi na magluto si mommy. Siya po ang mas masarap na magluto kaysa sa akin, eh. Miss ko na nga po ang mga luto niya. Actually, hindi lang po ang mga luto niya kundi siya po, Kuya Josh," sabi ko sa kanya.

Nalungkot tuloy ako dahil naalala ko si mommy. Wala na kasi siya, eh. Matagal na rin siyang pumanaw.

"Masarap ka rin naman esti masarap ang luto mo. Wala naman sigurong pinagkaiba, 'di ba? At saka natutunan mo ang lahat ng nalalaman mo ngayon sa pagluluto dahil sa mom mo," sagot niya sa akin. May tama naman siya sa sinabi niyang 'yon sa akin pero para sa akin ay mas masarap pa rin talaga na magluto ang mom ko na miss na miss ko na talaga.

I gave him a quick nod and said, "Tama ka po sa sinabi mo, Kuya Josh. Wala naman ngang pinagkaiba masyado ang luto namin ni mommy dahil sa kanya ko naman talaga natutunan ang lahat ng nalalaman ko sa pagluluto ngunit para po sa akin ay siya pa rin talaga ang pinakamasarap na magluto at wala nang iba po."

Umihip ng hangin si Kuya Josh at saka nagsalita muli sa harapan ko. "Well, if that's your answer then I have to respect that. Nire-respeto ko ang sinabi mo, Arianne. Pero para sa akin ay masarap talaga ang luto mo at ikaw ang may masarap na luto dahil sa lahat ng mga pagkain na natikman ko ay ito ang masasabi ko na gusto ko ang lasa. I really like it, Arianne. Kuhang-kuha ang bawat lasa na gusto ko," sabi niya sa akin na nakangiti.

Napangiti muli ako pagkasabi niya sa akin. Kuhang-kuha raw ng luto ko ang bawat lasa na gusto niya. Naisip ko bigla dahil sa katagang binitawan niya na sana makuha ko rin ang puso niya hindi lang ang lasa na gusto niya sa mga niluluto ko.

"Talaga po ba, Kuya Josh?" nakangising tanong ko sa kanya na kinikilig. Ang guwapo-guwapo talaga niya lalo kapag ngumingiti kaya gustong-gusto ko na nakikita na nakangiti siya.

Mabilis siyang tumango sa akin. "Oo, Arianne. Kuhang-kuha ng mga luto mo ang bawat lasa na gusto ko kaya sarap na sarap ako sa pagkain ng mga niluto mo, eh. Kaya rin nasasabi ko na ikaw ang mas masarap magluto at wala nang iba pa," sagot pa niya sa akin na nakangiti pa rin kagaya ko rin.

Wala na akong ibang nais sabihin o isagot pa sa kanya. Kung ako ang maituturing niya na pinakamasarap na magluto ay tatanggapin ko 'yon dahil galing 'yon sa kanya na nais ko naman talaga na marinig mula sa kanya. Ayaw ko kasi na marinig mula sa mga labi niya na hindi masarap ang luto ko. Nagkataon naman na masarap ang luto ko kaya umayon ang lahat sa nais kong marinig kaya natutuwa talaga ako.

"Salamat po talaga, Kuya Josh. Salamat po talaga," pasalamat ko sa kanya.

"Walang anuman 'yon, Arianne. Ba't hindi ka na lang naging chef, 'no? Tutal masarap ka naman magluto, eh. Puwede ka naman magtayo ng sarili mong restaurant, 'di ba? Puwede mo na pagkakitaan ang kakayahan o talento na mayroon ka," sagot niya sa akin.

I gasped before I answer to him. "Hindi ko naman po pinangarap ang maging chef, Kuya Josh. Basta marunong po ako magluto ay sapat na 'yon at kung magtayo man po ako ng restaurant ay wala naman po 'yon sa isip ko."