CHAPTER 4

Ganoon na nga ang nangyari kay Lenie. Araw-araw siyang inuutusan ni Alexis kahit na hindi naman sakop ng trabaho niya iyon. Wala namang magawa si Lenie dahil bukod sa boss niya ito ay kaka-hire lang din sa kanya kaya dapat ay maging good ang record niya sa RCG. 

“Ano? Kaya mo pa ba? Alam mo, sa dami ng babae na empleyado ni Sir, sa iyo lang siya ganyan. Never naming naranasan iyan. Hindi ko alam kung ano ang ginawa mo sa kanya at paborito ka niyang utusan,” sabi ni Zyra. 

“Ewan ko ba sa boss natin, hindi ko alam kung paborito ba ako o may galit sa akin. Pero, kaya ko ito. Walang-wala ito kumpara sa naranasan kong pait sa buhay,” sagot naman ni Lenie pagkatapos ay ngumiti kay Zyra. 

Sa tatlong linggo kasi na nandoon siya sa RCG ay parang sanay na siya sa araw-araw na nangyayari sa buhay niya. Hindi na lang niya pinapansin ang kanyang boss para tuloy-tuloy lang ang trabaho. 

“Lenie, tawag ka ni Sir. May iuutos daw sa iyo. Bilisan mo,” sabi ni Celeste. 

Nagtaka naman si Lenie kung ano na naman ang iuutos ng kanyang boss dahil kakautos lang nito 30 minutes ago sa kanya. Pati si Zyra ay nagtaka na rin pero wala naman itong maitulong kay Lenie. 

“Okay, sige. Papunta na ako. Thank you, Celeste,” sagot ni Lenie pagkatapos ay tumayo na para pumanhik na sa fourth floor. 

Pagdating sa opisina ni Alexis ay tinanong agad ni Lenie kung ano ang kailangan nito sa kanya. Sinubukan niyang ngumiti pero pakiramdam niya ay tinuturin na siya ni Alexis na parang isang robot. 

“Sir, ano po ang iuutos niyo this time?” tanong ni Lenie. 

Hindi nagsalita si Alexis, may binigay lang siyang papel kay Lenie. Pagkatapos ay dumukot ng limang libong sa kanyang bulsa at binigay iyon kay Lenie. 

Binuksan  ni Lenie ang lukot na papel at nalula siya dahil sa sobrang daming nakalista roon. Nandoon ang pangalan ng mga empleyado ni Alexis at nakalagay din ang paborito nilang drink sa isang coffee shop malapit sa opisina. 

“A-Ano po ito, Sir?” naguguluhan na tanong ni Lenie. 

“I want you to buy all of that and distribute them one by one sa lahat ng empleyado ko. Is that clear?” may awtoridad na sagot ni Alexis. 

Gulat na gulat si Lenie nang marinig niya iyon. Saglit niyang hinanap ang kanyang pangalan pero wala iyon sa listahan. Namuo na naman tuloy ang inis niya kay Alexis dahil doon.  

“Ah, okay po Sir. Pero, saan ko po isasakay ang lahat ng ito pagkatapos? Masyado po kasing madami, hindi ko po kayang kunin ‘yong lahat,” ramdam sa boses niya ang lungkot at pagod na nararanasan niya. 

“You figure it out, Miss Santos. Alam kong matalino ka. Simpleng bagay lang iyan para sa iyo. Rent a taxi if you can. Basta, kailangan ay maibigay mo na sa lahat iyan by 3pm,” sagot ni Alexis pagkatapos ay binigyan niya si Lenie ng isang nakakalokong tingin. 

Hindi na nakapagsalita pa si Lenie noon. Agad siyang tumalikod at huminga nang malalim pagk ay lumabas na ng opisina ni Alexis. 

Noong mga oras na iyon ay parang gusto na niyang sumabog sa inis pero kinalma niya ang sarili dahil alam niyang kailangan niya ang trabahong iyon. 

Wala nang nagawa si Lenie kung hindi ang magrent ng taxi para mapabilis ang utos ni Alexis. Lalo pa siyang na-pressure dahil may oras na binigay ang kanyang boss sa kanya. 

Pati ang driver ng taxi ay gulat na gulat sa dami ng dala ni Lenie na drinks. Tinulungan na siya noong driver dahil kitang-kita na hindi na kaya ni Lenie ang kanyang dala-dala. 

“Miss, ayos ka lang ba? Bakit ang dami naman nitong kape na in-order mo?” may pag-aalala na tanong noong driver kay Lenie. 

“Ayos lang naman po ako. Oo nga po, ang daming in-order noong boss ko. Para po iyan sa lahat ng katrabaho ko,” sagot ni Lenie kahit na hirap na sa ilang hawak niyang drinks. 

Dahil sa awa ng taxi driver kay Lenie ay hindi na niya pinabayaran pa ang metro ng taxi niya. 

“ Ha? Sigurado po kayo, Kuya? Ayos lang naman po sa akin iyon.  May trabaho din po kayo, ayaw kong masayang ang pagod ninyo,” sabi ni Lenie, hindi makapaniwala sa sinabi ng taxi driver. 

“Hija, wala sa akin iyon. Ayaw ko nang dumagdag pa sa problema mo ngayong araw. Okay na iyon. Ang importante sa akin ay nakatulong ako,” sagot naman ng taxi driver. 

Pagbaba niya sa taxi ay panay ang pasasalamat niya roon sa driver. Hindi siya makapaniwala na may mababait pa palang tao sa mundo. 

Nang maibigay na ni Lenie sa bawat isa ang mga drinks ay pumunta siya sa isang sulok, malayo sa lahat at doon umiyak. Hindi na niya kinaya ang pagod dahil sa mga utos ni Alexis sa kanya. 

Ang hindi niya alam ay sinundan pala siya ni Zyra kaya nakita nito ang pag-iyak ni Lenie. Nagulat na lang siya at agad na pinunasan ang kanyang mga luha nang makita ang si Zyra. 

“Lenie, okay ka lang ba? Oo nga pala, nilagay ko na ang drink sa cubicle mo. Enjoy that drink. Masarap iyon at favorite ko,” nakangiting sabi ni Zyra na pinagtaka naman ni Lenie. 

“Ha? Naku, huwag na. Okay lang ako. Isa pa, para sa iyo iyon kaya dapat lang na ikaw ang uminom noon,” sagot ni Lenie. 

“Hindi, sa ‘yo na iyon. Nakainom naman na ako kanina. Hindi ko kasi alam na o-order ka pala sa coffee shop na iyon,” nakangiting sagot ni Zyra. 

Wala nang nagawa si Lenie kung hindi bumalik sa kanyang cubicle at tanggapin ang drink na binigay sa kanya ni Zyra. 

Napangiti na lang siya dahil akala niya dati ay mataray si Zyra. Iyon pala, ito pa ang magiging kaibigan niya. 

Ang hindi alam ng dalawa ay rinig pala sila ni Alexis. Nang makita ni Alexis si Lenie na umiiyak ay may parang kutsilyo na humiwa sa kanyang puso sa di malamang dahilan. 

Simula noon ay pinangako niya sa sarili na hindi na niya pahihirapan pa si Lenie at babawi siya sa lahat ng kasalanang nagawa niya sa kanyang empleyado.