CHAPTER 11

[Jane's POV]

Subsob ako ngayon sa trabaho. Nakayuko lang ako hanggang naglunch dahil ayokong magawi yung tingin ko sa pintuan ng opisina ng boss ko!

Dahil kapag naalala ko yung kaninang umaga sa loob ng elevator kung paano n'ya ako kausapin ay nasasaktan ako. Lalo na yung napaiyak ako pero hindi ko naman sinasadyang iparinig sa kanya dahil kahit ako mismo nabigla rin sa sarili.

Hindi ako makapag concentrate s trabaho dahil naiisip ko yung nangyari sa loob ng elevator.

Nagulat lang ako dahil bigla nalang siya nag salita na parang naiinis sabay sabunot sa sarili niyang buhok

Akala ko tuloy masakit ang ulo nya kaya nilapitan ko siya para natungin kong ok lang ba siya pero nabigla ako sa sinabi nya nung napahawak ako sa balikat nya.

"Huwag.mo.kong.hawakan." madiing salita n'ya saka umayos ng tayo at deretso tingin sa harap ng pinto ng elevator.

Ako naman ay bigla ako napaatras sabay tanggal ng kamay ko sa kanyang balikat.

"A-ah ok." Sagot ko nalang saka tumalikod na'ko sa kanya.

Nasakta