MasukMiley’s POV.“Bitawan mo ‘ko!” Makailang ulit akong nagpumiglas habang ramdam ko ang pandidiri sa tuwing dadapo sa ‘kin ang balat niya.“Akin ka na! ‘Wag ka ng magpumiglas pa!” Hindi ako nakahuma nang dumapo ang isang malakas na sampal sa pisngi ko at dahil do’n ay sumubsob ako sa sahig.Hindi pa siya nakuntento at hinila niya ‘ko paharap sa kanya saka marahas na nililis pataas ang pantulog na suot ko.“Huwag… parang awa mo na…” Sinubukan kong takpan ang katawan ko pero marahas niya iyong pinalis habang hayok na hayok na nakatitig sa hinaharap ko.Tumigil siya panandalian at akmang huhubarin ang pang-itaas niya nang bigla ko siyang sipain sa pagkalalaki niya. Namilipit siya sa sakit at bumagsak sa sahig. Kinuha ko ang pagkakataon na ‘yon at tumakbo ako patungo sa pintuan. Sa pagkataranta ay hindi ako magkandatuto sa pagbubukas niyon. Mayamaya pa ay nakarinig ako ng nakabibinging tunog.Nang lingunin ko si Horacio ay may hawak siyang baril at nakatutok ‘yon sa ere kung saan niya ito pi
Miley’s POV.“Kailangan kong mahanap si Clifford… Ililigtas ko siya,” humahangos na sabi ko habang naglalakad sa malawak na sala ng mansion ni Horacio.Hindi ako mapakali at palinga-linga sa paligid. Hindi ko magawang tingnan ang nagkalat na bangkay sa bawat sulok. Kahit saan ako lumingon ay may nakikita akong marka ng dugo.Tila nawawala sa sarili na sinapo ko ang ulo ko. Hindi ko maramdaman ang mga palad ko at nanunuyo ang lalamunan ko. Pero isa lang ang nasa isip ko at ang dahilan kung bakit ako narito.Tumakbo ako patungo sa elevator at pinindot ang top floor. Alam kong narito lang si Clifford. Baka nagtatago lang siya sa kung saan kaya hindi siya makita nila Chanda.Pagbaba sa elevator ay nanlaki ang mga mata ko at bahagya akong napaatras. Napahawak pa ako sa pintuan ng lift para hindi ito tuluyang magsara. Sa harapan ko ay nakatayo ang taong naging puno’t dulo ng gulong kinakaharap namin.Kitang-kita ko ang panghihina niya habang sapo ang braso na nagdurugo. “You came back for m
Miley’s POV.Paggising ko kinabukasan ay wala na si Clifford sa tabi ko. Nanatili lang akong nakahiga at nakatingin sa pwestong iniwanan niya. I can smell the bodywash and the aftershave but I think he already finished taking a shower because the bathroom door was open.Nagbalik sa isip ko ang nangyari sa pagitan naming dalawa kagabi. Sa tingin ko hindi pa namin tuluyang naaayos ang problema pero magaan ang pakiramdam ko. Pakiramdam ko kahit papaano ay may nabunot na tinik sa lalamunan ko. Hindi pa man tanggal lahat pero alam kong matatanggal rin ito.Napalingon ako sa pintuan nang marinig ko ang pagtunog ng seradura. Bumangon ako at naupo sa kama habang hinihintay kung sino ang papasok roon. Mayamaya pa ay tumambad ang nakangiting mukha ni Clifford. He’s pushing a cart full of food.Agad akong napangiti at akmang kikilos nang bigla niyang imuwestra ang palad niya. “No, just stay there,” utos niya na nakangiti. Tumango naman ako at bumalik sa pwesto ko sa ibabaw ng kama.Isa-isa niyan
Miley’s POV.Madilim ng pumasok ako sa silid namin ni Clifford. I can’t see anything. Isinara ko ang pintuan sa likuran ko at kinapa ang switch ng ilaw pero napapitlag ako nang marinig ang malamig na tinig niya.“Don’t turn the lights on,” Napalunok ako at hindi nakakilos mula sa kinatatayuan ko. I tried to adjust my sight in the dark, there I saw his silhouette on the other side of the bed. He’s sitting on the edge with his back on me.Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko so I just stayed where I am. Ni hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko at parang naumid ang dila ko.A few moments had passed and no one dared to speak. Tanging ang malalalim lang na paghinga namin ang naririnig sa apat na sulok ng silid. I wanted to talk to him. Maybe this is the right time to tell him what’s wrong. Pero sa tuwing ibubuka ko ang labi ko ay hindi ako makaapuhap ng salita.I don’t know where should I start. Napapitlag ako ng biglang tumikhim si Clifford then he spoke.“I’m sorry…” mababa ang tinig
Clifford’s POV.Gabi na ng makauwi ako sa mansion at pasuray-suray akong naglakad papasok sa loob. Nagtataka pa ako dahil napakaliwanag sa loob at may naririnig akong mga ingay. Sa hinuha ko ay galing ‘yon sa dining hall.Ayaw ko pa sanang umuwi pero pinilit na ako ni Gustav dahil may mga bisita raw. Galing kami sa bar at nagpalipas lang ako ng sama ng loob. Hindi ko na namalayan ang oras kaya ginabi kami.Didiretso na sana ako sa hagdanan nang biglang sumulpot si Chanda mula sa kung saan. “Clifford, thank God you’re here! Hindi mo ba alam na kanina ka pa hinihintay ng asawa mo at ng mga bisita mo? Come on, they are in the dining room,” yaya niya at hinawakan pa ako sa braso.Pasuray-suray akong sumunod at dahil do’n ay napatigil siya. “Bakit ka nag-inom? Ano bang nangyayari sa ‘yo?” palatak niya.“Huwag mo na akong intindihin. Teka, sino bang mga bisita?” tanong ko.“It’s Mr. Geron and his wife. Pwede bang ayusin mo muna ang sarili mo? Huwag mong ipahiya ang sarili mo at si Miley. Hi
Miley’s POV.Napilitan akong kumilos at ngayon ay nagluluto ako sa kusina habang ang mga mata ko ay namumugto. I got a call from Ofelia saying they want to have dinner with us. Hindi ko naman siya magawang tanggihan kaya um-oo na lang ako kahit na hindi ako okay.Narinig ko mula sa kanya na si Jeffrey na ang bagong CEO ng kompanya at si Clifford mismo ang nagtalaga dito. Sa tingin ko ay gusto nilang mag-celebrate kami.I was chopping vegetables when I noticed my mom’s presence. Nakatayo siya sa entrada ng kitchen na tila ba nagdadalawang isip kung lalapitan ako.“Nay, anong ginagawa niyo riyan? May kailangan ba kayo?” tanong ko at pilit na ngumiti.Lumapit si nanay pero seryoso lang ang mukha niya. Umawang ang labi niya pero walang salita ang lumabas mula roon.“May gusto ba kayong sabihin sa ‘kin?” lakas-loob na tanong ko. Alam ko naman na narinig niya ang nangyari kanina sa pool area.“A-Ayos ka lang ba, anak?” tanong niya. Kumuha siya ng carrot at sinimulan iyong balatan.Natigil a







