Chapter 7

Justine

Habol tanaw ko na lang ang papalayong pigura ni Roselle. Hindi ko maipikit ang aking mata baka sakali na mag bago ang isip nito at bigla na lang itong bumalik sa akin.

Na syang labis kong ipinag darasal ngayon habang nakatanaw dito na pasakay na sa kanyang kotse. Pero kahit lumingon man lang sa akin ay hindi na nito nagawa pa.

Kaya ang pag iyak na lang ang tangi kong nagawa. Hindi ko lubos maisip na ngayon na ang araw na kinatatakutan ko. Sobrang saya ko pa na umuwe dito sa apartment ko kasi ang expect ko ay pupunta ito dito.

Oo pumunta nga siya pero hindi gaya ng inaasahan ko ang nangyari. Masaya pa akong nag luluto ng favorite nitong pagkain. Kasi ang gusto ko na makasabay ito kumain kapag pumupunta ito sa akin.

Pero mukhang hindi na mangyayari yun kahit kailan. Halos mapa upo na lang ako sa may pinto ng tuluyan na itong mawala sa paningin ko.

Mukhang hanggang dito na lang ang lahat sa amin. Hinding hindi ko na ito kailanman mahahawakan pa na katulad ng dati. Dahil tulu