Matapos ang ilang oras. Nakarating kami sa dating bahay namin. Tulad ng mga napag-usapan namin kanina. Dito na muna sila Kent sa labas. I am the one who need to get inside no matter what. Hindi ko maipagkakaila na kahit paano ay nakakaramdam ako ng kaba. I don't know why. But I think, it's because sa mga nagawa ni Dad. --- When I open the door. I saw my dad at the sala. Reading some books. Just like before. Kapag umuuwi ako dito. Palagi kong nakikita si Dad na nagbabasa. Tsk! It's not changing? Nonsense. Hindi ako pwedeng magpadala for my soft heart. --- Of course, walang alinlanganna lumapit ako kay Daddy. But, kahit nasa harap na niya ako. He still kept in quiet. "Hmm." I said. He looks at me gently "I know, hinihintay mo ako dito. Tell me, what do you want dad?" I asked with my low tone. "Son, tama ako sa hinala ko. Hindi talaga ako nagkamali sa talino mo. Tama lang na naghintay ako rito." Dad say. I dont really know what hes talking about. Wala ba siyang balak para deretsuhi
BRENT POINT OF VIEW I'm here at the terrace. I'm waiting for them. Bago pa man kami umalis. Yes, of course kasama ko sina Kent, Dustin, pati na rin ang kaibigan ko. --- I'm still, thinking kung paano ko makukumbinsi si Dad na humingi ng kapatawaran sa lahat ng mga nagawa niya. I know, hindi niya kami tanggap ni mom. But it's not my fault. Walang may kasalanan sa amin. Napabuntong hininga na lamang ako. "Bro, we're ready. Let's go." Bose's galing sa likuran ko and it's Dustin. Humarap ako sa kaniya ng walang alinlangan. Then, I just kept on quiet. "What's wrong?" He seriously asked. I look at his eyes straightly. Ganun din ang ginawa niya sa akin. "It's nothing. I'm okay, don't worry." I said with my calm tone. "Are you sure? I think, may gumugulo sa isipan mo right now. Is that your dad?" He asked again. But he's mood changes into being caring. "Yeah." I answered. Hindi din naman ako makakapagsinungaling sa kaniya. I know him. He's like my wife. Hindi madaling taguan. "It'
BRENT POINT OF VIEW Ilang araw na ang nakakalipas na hindi ko nakikita ang asawa ko at ang anak ko. Hindi ko alam kung ano ang kalagayan nila ngayon. Natatawagan ko naman sila. Pero, hindi naman palagi. I miss them so much. And yeah, hindi na ako na sanay na wala sila sa tabi ko. Especially, now. "Hey Brent, what are you doing? Kanina ka pa diyan tulala sa ibaba ahh. Ano ba ang iniisip mo ngayon?" Dustine voice. But, wala akong lakas na magsalita. I just want to be alone. Habang iniisip ang pamilya ko. I want to see them na rin. Like, what the! I'm craving their hug and kiss. "It's okay, pagkatapos nito. Makakabalik ka na, and don't worry, tutuparin namin ang mga sinabi namin. Hindi namin ipagkakait sa 'yo si Bella at si Kiel. So, don't think too much. Baka mamaya, sumama pa ang pakiramdam mo diyan. Ede, mas matatagalan pa tayo nito," sabay akbay ni Dustin sa akin. I know he's right. Pero, hindi ko naman makontrol nang maayos ang emosyon ko ngayon. Every night, I feel like bu
F A S T F O R W A R D... "Apo, hindi kita mapipigilan sa gusto mo. You can do, kung ano ang tamang gawin. But still, sana hindi na maulit pa ang hindi pagkakaintindihan ng Cordova Family at ng De Guzman Family. Ito na nga ang kinatatakutan kong maganap ulit. Pero sana, dumaig ang kabutihan ng mga puso niyo. Kaysa sa dumaig ang hindi karapat dapat." Mahinahon na payo ni Lolo. Sana nga, hindi na maulit ang sinasabi nilang nakaraan. At sana ligtas silang makabalik sa amin. "Apo, uuwi kayo ng sabay sa amin ahh. Isama niyo na rin sa bahay si Brent. May mga dapat din kaming ayusin. Palagi kayong mag-iingat ahh," dagdag pa ni Lolo na may pag-aalalang tinig. "Opo Lolo, huwag ka po masyadong mag-alala. Ngayong nagising ako at kasama ng kapatid ko. Tatapusin po namin agad ang problemang ito. Hindi ko na patatagalin pa. Lolo, ingatan niyo po ang mga pinsan ko. Hindi pwedeng, madamay pa sila rito. Pangako, babalik po kami ng sabay kasama si Brent. Pangako din, hindi na magbabalik pa ang sina
"I'm not jealous. I'm just saying, huwag niyo nang balikan pa ang nakaraan. It's just a kiss. Magpinsan naman kayo. So walang malesya 'yon. Isa pa, I know Bella, hindi naman siya papayag na basta na lang siyang halikan ng kung sino. So it means. It's just a kiss for cousin nothing more." Pahalata pa talaga itong asawa ko sa selos niya. Hindi na lang kasi nanahimik ehh. Alam naman niyang past is past. "Hmm, hindi na tayo magtatagal. Mabuti pang tapusin na natin agad ang mission. Ako na ang bahala sa dad ko kung paano natin siya makikita," malamig na dagdag pa ni Brent. Iniba pa talaga niya ang usapan. Hindi na lang inaamin na nagseselos ehh. Kung sa bagay, noon pa man seloso na talaga siya. Habang nag-uusap ka kami dito at nagkukulitan. Biglang tumunog ang cellphone ko. Ibig sabihin ay may tumatawag. Nang buksan ko ito. Pangalan agad ni Gina ang tumumbad sa akin. Kaya, hindi na ako nagdalawang isip pang sagutin ito. Gusto ko rin naman malaman kung ano na ang nangyari sa kanila. Lalo
Matapos kanina, walang ganang naka-upo ako dito ngayon sa gilid. Habang inasikaso ni Brent sina kuya Kent. Hindi ko alam kung magiging masama ba ang loob ko sa asawa ko. Dahil, ang Dad niya ang may sala. Ngunit, wala naman kinalaman dito si Brent. Kaya hindi ko naman siya kailangan pang idamay. Kaso nga lang, bakit ba ang Dad pa talaga niya. Hindi ako makapaniwala. Mas may malalim pa palang dahilan kung bakit ayaw ni Tito Dan sa akin. Kung bakit niya ginawa ang lahat para lang mawala ako sa buhay ni Brent. Masakit, sobrang sakit na malaman ko ngayon ang mga nangyari noon. Ganyan ba talaga ang pagmamahal? Makakasakit ka sa iba dahil iniisip mo lang ang sarili mong nararamdaman? "Mommy..." rinig kong boses ng anak ko. Ngunit, dahil sa kawalang gana ko. Tila lumalabas lang ito sa kabilang tenga ko. Naramdaman kong may humahawak sa kamay ko. Ngunit, hindi ko man lang magawang igalaw ang mata ko. Para, tingnan kung sino. I think, I just want to be alone na lang muna sa ngayon. Wala akong