Chapter 4.1: Ang Mabuting Bampira

CHAPTER FOUR

“ANG MABUTING BAMPIRA”

SA ARAW-ARAW na pananatili ni Lana sa palasyo ay wala siyang ibang naiisip kundi ang kagustuhan na tumakas doon. Pero sa bandang huli ay nagbabago lamang din ang plano niya na isakatuparan ang kagustuhan dahil kapag ginawa niya iyon ay maaaring tuparin nga ni Prince Wayne ang banta nito. Baka nga ipapatay nito ang pamilya niya.

Paulit-ulit din na pinagsasamantalahan ni Wayne ang pagkababae niya. Ni wala itong pakialam kahit paulit-ulit na rin siyang umiiyak nang dahil sa ginagawa nito. Pero kahit ayaw niya sa mga nangyayari ay hinahayaan na lamang niya ito dahil wala rin namang mangyayari kahit tumutol pa siya.

Isang araw na good mood ito ay binigyan siya nito ng pabuya. Maaari na raw siyang lumabas-labas sa 'kwarto' niya kung gusto niya pero bilang kapalit ay dapat daw niyang isuot ang neck chain na isinuot nito sa leeg niya. Wala mang iyong tali, katulad ng sa aso ay sumisimbolo pa rin iyon na gustong ipakita ni Wayne sa lahat na pagmamay-ari siya nito.

Kung siya ang tatanungin, hindi na niya kailangan ng gano'n. Alam niyang alam na rin naman ng lahat ng tagasilbi sa palasyo kung sino siya. Alam niyang alam ng mga ito na personal na alipin siya ni Wayne.

Nang araw na iyon ay wala si Wayne dahil may pinuntahan itong isang pagtitipon ng mga bampira. Sinamantala niya ang pagkakataon na iyon para magpunta sa garden na natuklasan niya sa loob ng palasyo.

Nakahinga siya ng malalim nang makaamoy ng sariwang hangin sa wakas. Dati pa talaga ay mahilig na siya sa mga bulaklak. Sa tuwing nakakakita siya ng bulaklak ay gumagaan ang loob niya kahit pa alam niya na isang impyerno ang kinaroroonan niya ngayon.

Nang makakita siya ng isang bulaklak na puti ay tuwang-tuwa siya. Agad siyang lumapit doon at hahawakan na sana niya iyon nang bigla siyang makarinig ng yabag na papalapit.

"Don't worry about me. Go ahead, you can touch those flowers." Isang gwapong lalaki ang nasilayan niya.

Maputi ang lalaki, matangkad, itim na itim ang buhok na may pagkabiakis tingnan. Matangos din ang ilong nito at kissable lips. At ang mga mata nito? Kahit na mukha iyong inaantok tingnan ay parang hinihigop niyon ang kaluluwa mo. Para bang napakasarap titigan ng mga matang iyon. Sa unang tingin ay mukha itong isang anghel kahit pa may pagkaseryoso ding tingnan ang mukha nito. Mukha itong mabait pero alam niyang imposible na iyon dahil kahit ang ibang mga taga silbi rin sa palasyo na iyon ay hindi rin naman siya tinatratong tama. Mas mababa kaysa sa mga taga silbi ang tingin ng lipunan sa kanilang mga alipin na nanggaling sa Slavery District. Alipin din ang tawag sa mga tagasilbing naroon sa palasyo pero mga mabababang uri ng bampira sila. Samakatwid, nakakalamang pa rin kung ikukumpara sa kanilang mga tao...

Napaatras siya ng makita ang lalaki. Nasisilaw siya sa lalaking ito. Masyado itong gwapo sa paningin niya. Sino kaya ito?

Lumapit ang lalaki at pinitas pa ang bulaklak para sa kanya saka iyon inabot sa kanya. Hindi pa ito nakuntento at kumuha pa ito ng isa at inilagay sa gilid ng tenga niya na talagang ikinagulat at kinapula ng mukha niya!

"Mas bagay sa 'yo ang ganyan. Mas nagmumukha kang babae. You know what? I think you'll be more beautiful if you will just smile a little bit. Masyado ka kasing seryoso," sabi nito.

Nagsalita ang nakangiti rin. Mukha ngang hindi rin ngumingiti ang lalaking nasa harapan niya ngayon. Mukha rin itong seryoso tingnan at tila blangko palagi ang expression ng mukha. Ang stoic nitong tignan.

"Ikaw siguro ang bagong alipin ng kapatid kong si Wayne. Halata dahil sa suot mong neck chain."

Dahil sa sinabi nito ay mas nanlaki ang mga mata niya. Kapatid ito ni Prinsepe Wayne? Ang ibig sabihin ay isa rin itong bampira at hindi isang anghel katulad ng una niyang inakala?

Lalo siyang napaatras palayo sa lalaki at napalitan ng takot ang expression ng pagkailang na nakikita sa mukha niya kanina. Kung kapatid ito ni Wayne ay nasisiguro niya na hindi rin ito naiiba sa lalaki. Isa rin itong bampira kaya nasisiguro niya na masama rin ang pagkatao nito. Marahil ay itinatago lamang nito ang masamang ugali sa pamamagitan ng mababait na salita at kapag nakuha na ang loob niya ay saka nito ipapakita ang totoong kulay nito.

"Hey, don't be afraid of me. I will never hurt you. Pero aaminin ko na hindi kita masisisi kung ganyan ka na lang kung matakot sa akin. I guess, inaapi ka rin ng kapatid ko katulad ng ibang naging alipin niya," malungkot na sabi nito.

Tinitigan pa niya ng maigi ang lalaki at tinitimbang ang sinseridad sa sinasabi nito. Totoo nga kaya na mabuti ito? Pero imposible, sa buong buhay niya ay wala pa siyang nakikitang mabuting bampira.

"I'm not like my brother. Wala akong alipin na tao dahil para sa akin, ang mga bampira at ang tao ay magkakapantay lamang. Nagkataon lamang na ipinanganak tayo na magkaiba ang mundo pero parehas lamang tayong may buhay. Aaminin ko, hindi ko rin gusto sa tuwing nababalitaan ko na may alipin na namamatay dahil sa kalupitan ng kapatid ko."

"Hindi mo gusto pero hinahayaan mo na lang na pumatay siya ng mga walang kalaban-laban na tao?" Lumabas ang paghinanakit sa dibdib niya. Hindi niya mapigilan ang sarili na magalit pagkatapos ng mga masasamang bagay na nararanasan niya sa mga bampirang katulad nito. Alam niya na napagbubuntunan niya ito ng galit kahit wala pa itong ginagawa sa kanya. Pero masisisi ba siya nito?

Bigla niyang natakpan ang bibig. Ano iyong lumabas sa bibig niya? Isa ring prinsepe ang lalaking nasa harapan niya, kapag ginusto nito ay maaari rin siya nitong ipapatay! Bakit ba hinayaan niya ang sarili na magpadaig sa nararamdaman niya?

"Nandito ka ngayon sa palasyo kahit na ayaw mo dahil ipinanganak ka bilang alipin. Kung tutuusin, halos wala rin tayong pinagkaiba dahil kahit ayaw ko ang nakikitang pagpatay ni Wayne ay wala rin akong magawa. Katulad mo na walang ibang magawa kundi ang sundin siya dahil wala ka rin namang ibang mapagpipilian. Kapatid ko nga siguro si Wayne pero siya ang susunod na magiging hari ng palasyong ito. Sa madaling salita, hindi ko siya maaaring pigilan sa kahit anumang bagay na gusto niyang gawin dahil sa batas ng mga bampira, bawal mangialam sa business ng ibang bampira ang isang bampira lalo na kung wala ka namang kinalaman dito. Kaya kahit ayaw ko ang ginagawa ng kapatid ko ay wala akong ginagawa para pigilan siya. Dahil kapag ginawa ko iyon, maaaring kamatayan ko ang maging kapalit."

"Magagawa ba talagang ipapatay ng master ko ang sarili niyang kapatid?" hindi makapaniwalang tanong niya.

"Hindi kami katulad ninyong mga tao na may matinding pagpapahalaga sa lukso ng dugo. Para sa mga bampira, mas mahalaga ang kapangyarihan. Karamihan ng mga magulang sa aming mundo ay ginagamit lamang ang anak nila para sa pulitika. Paano pa kaya ang mga magkakapatid lang? Kapatid ko lamang sa ama si Wayne kaya mas madali para sa kanya na patayin ako," sabi pa nito. Wala pa ring kangiti-ngiti ang mukha.

Natahimik siya. Ngayon lamang niya nalaman ang tungkol sa bagay na iyon. Naisip niya na tama ang lalaking nasa harapan niya ngayon. Wala nga silang halos ipinagkaiba. Dahil parehas sila na sumusunod lamang sa agos ng buhay. Walang magawa sa itinakda ng kapalaran para sa kanila.

Umupo sa tabi niya ang lalaki. Ngayon ay parehas na silang nakamasid sa malaking aquarium na nasa harapan nila.

"Malakas ang personalidad ni Wayne. Kapag may ginusto siya ay gagawin niya ang lahat para lang makuha iyon kahit ang kapalit pa ay ang paggamit ng dahas. Iyon ang dahilan kung bakit kahit ako ang panganay ay hindi ako ang naging tagapagmana ng korona. Mga bata pa lang kami ni Wayne ay mas paborito na siya ng Hari kaysa sa akin kahit siya ang bunso. Iyon ay dahil bilang hari, kinakailangan ang lakas ng loob at pagiging marahas para makuha mo ang respeto ng mga kapwa mong bampira na nasasakupan mo. Sa totoo lang, no'ng mawala sa akin ang responsibilidad sa pagiging hari ay mas lumuwag pa ang dibdib ko kaysa ang magtanim ng sama ng loob dahil hindi ako ang napili. Kahit kailan ay hindi ko nagustuhan ang karahasan. Karahasan na matagal ng umiiral sa pagitan ng mga tao at bampira," sabi pa nito ng hindi siya magsalita.

"Bakit mo ba sinasabi ang lahat ng ito sa akin? Isa lang akong alipin. Deserving ba ako na kainin ang oras mo?" nagtataka talagang tanong niya. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na may kumausap sa kanyang isang bampira na para bang magkapantay lamang sila.

Lumingon sa kanya ang lalaki at tinitigan siya sa mga mata. "Katulad ng sinasabi ko kanina, balewala sa akin kung ano ang antas mo sa lipunan. Kahit pa isa kang tao ay parehas lamang tayong may buhay kaya bakit kita titingnan na para bang mas mababa ka kaysa sa akin?" seryosong tanong nito.

Dahil sa sinabi nitong iyon ay pinamulahan siya ng mukha. Naramdaman na rin niya na lumalakas ang tibok ng puso niya lalo na ngayong ang lapit-lapit nila sa isa't-isa. Lalo pa at nagagawa niyang matitigan ang napakagandang mga mata nito...