Grabe na talaga ang dalawang ito, walang katapusang bardagulan pagkatapos ng lahat ng nangyare hahaha
Napapikit si Thali. Humugot siya ng malalim na buntong-hininga. Marami siyang gustong sabihin pero pinipigilan niya ang sarili.“If he calls you… o kung may malaman ka tungkol sa kanya—”“I’ll inform right away,” mabilis at siguradong sagot ni Evelyn, na tila gustong tapusin ang usapan.But Thali laughed. A cold, bitter laugh.Tumawa siya ng mapait. Hindi dahil masaya siya, kundi dahil alam niyang kabaligtaran ng sinasabi nito ang layunin niya. Kinuha niya ang misyon hindi para mahuli si Lorenzo. Kinuha niya ito para protektahan siya.Galit pa rin siya kay Lorenzo sa pangalan na ibinigay nito sa kanya. Pero kahit ganoon, ang pagmamahal niya dito ay hindi na niya mapigilan. Ang tiwala niya ay sobra—walang hanggan.Yes, this is insane. Isa siyang alagad ng batas. Itinuro sa kanya ng ina niya na huwag magpalambot sa mga kriminal. Pero ngayong nararamdaman niya ito, alam niyang wala na siya sa katinuan.“You are wrong,” mariin niyang ani. Mariin din ang tingin niyang ibinigay sa babaeng m
Chapter 87 Tinitigan ni Thali si Evelyn, matalim at mariin, habang nakaupo sila sa loob ng isa sa mga opisina ng headquarters. Silang dalawa lang ang naroon. Tahimik ang paligid maliban sa mahinang ugong ng aircon. Sa wakas ay pumayag ang commander at si Theo na ibalik sa kanya ang pamumuno sa misyon, isang desisyong may bigat, at ngayon, kasama sa pasaning iyon ang personal na pag-uusap na ito.Pinili niyang dalhin si Evelyn sa opisina para sa isang pribadong pag-uusap, sa opisina ng team niya. She wants to talk to her privately this time. Hindi bilang agent. Hindi bilang miyembro ng task force o ano pa man. Kundi bilang isang babaeng litong-lito sa lahat ng nararamdaman niya ngayon at ang pwede niyang gawin.“So you are his ex-girlfriend?” she asked seriously—walang emosyon sa tono, pero mabigat ang bawat salitang binitiwan.Wala siyang intensyong magalit kay Evelyn. Wala rin itong ginagawang masama. Pero habang tinititigan niya ang babae, hindi niya mapigilang makaramdam ng isang
And after all, this is not the Thali they know. She used to be jolly, approachable, the type who could make the most hardened agents laugh during down time. A friendly, but undeniably powerful agent—someone who carried both warmth and command in equal measure.Sa karaniwan, siya ang buhay ng grupo, palatawa, mapagbiro, laging may kwento. Pero kapag dumating na ang oras ng aksyon, she shifts like lightning—silent, focused, untouchable. Kaya para sa kanilang nakakakilala sa kanya, ang katahimikan niya ngayon, ang galit sa mga mata niya, ay tila isang babalang mas malakas pa sa kahit anong sigaw. This wasn’t just about a mission. Something deeper was breaking inside her—and they could all feel it.“Thali!” tawag ng mga kasamahan niya mula sa likod, pero hindi siya tumigil. Hindi niya kayang tumigil. Hindi ngayon. Hindi kung kailan nariyan ang pagkakataong iyon. Ang dibdib niya ay tila sasabog, at ang isip niya ay puro pangalan lamang ni Lorenzo.Nang marating ang harap ng opisina ng comm
Chapter 85 Tinitigan ni Thali ang target sa harap niya. Her team was busy with their guns—ang iba ay nagpupunas ng bala, ang iba nama'y kinakalas at muling binubuo ang kanilang mga armas, habang ang ilan ay nagkakatuwaan at nagtatawanan sa tabi. Ngunit siya? Tahimik lang siyang nakatayo roon, walang ibang iniisip kundi ang kaharap na target.Huminga siya ng malalim, pilit na pinapakalma ang sarili. Ito ang buhay na ikinagisnan niya. Baril ang bagay na pinakagusto niya—hindi pagluluto, hindi paglangoy, hindi ang pagbabasa, hindi kahit anong ordinaryong libangan.This is the real her. Baril, misyon, batas, at hustisya. Iyon ang mundong kinabibilangan niya. Iyon ang mundo kung saan siya buo.Pinulot ni Thali ang isang baril mula sa mesa. Maingat niya itong tinitigan, hinagod ng tingin ang kabuuan nito na parang matagal na kaibigang muling niyayakap. Pagkatapos ay itinapat ang tingin sa target na tila bang ito’y sumasalamin sa lahat ng galit sa tadhana, sakit, at pagkabigo sa puso niya.
“Ah, Sir, we are here to deliver some details about Thalizah Buenavista,” sambit ng isa sa mga tauhan, na ikinapatigil ni Lorenzo sa paglalakad, it was Ferdy.Napatingin siya agad dito—mabilis at may halong tensyon. Ang pangalan pa lamang ay nakukuha na nito ang attention niya.“Tell us what did you discover about that agent,” mariing utos ni Paul. Napasulyap si Lorenzo dito, hindi para makipag-away, kundi para pigilan ang sariling hindi magwala dahil hindi naman siya nag-utos o ano pa man. Nanginginig ang kanyang kamay, pero pinigilan niya ang sarili—hindi ito ang panahon.“What? We need more information about your girlfriend who will put you in jail,” dagdag pa ni Paul, seryoso, pero may pagka-sarkastiko dahil halatang nawawalan na ng pasensya. Ang bawat salitang binibitawan nito ay parang kutsilyong paulit-ulit na tumatama sa pride ni Lorenzo.Napapikit si Lorenzo, hindi dahil sa pagod kundi dahil sa pagpipigil. Saka siya tumitig sa tauhang nagsalita. Matindi ang titig niya, malami
Chapter 83“What the hell? I did everything para iligtas ka, muntik pa akong mahuli at makilala nila yet you are saying now that you want to go to where that Agent is? Fvcking shit, Lorenzo!” galit nang bulyaw ni Paul habang nakatayo sa harapan ni Lorenzo na tila ba hindi makapaniwala sa mga pinapakita ng pinsan niya ngayon.Kagigising lang nito mula sa pagka-idlip na dulot ng pampatulog na pinilit niyang ipasinghot dito, isang desisyong hindi niya ginusto, ngunit wala siyang ibang naging pagpipilian noong araw na iyon.Hindi niya gustong gawin, ngunit para sa seguridad nito at para hindi mahuli sa araw na iyon, kinailangan niyang gawin iyon.Tatlong araw siyang tulog—tatlong araw na walang malay, walang kamalay-malay sa lahat ng nangyari, at sa muling pagmulat ng mga mata nito, bumungad agad ang realidad na lalong gumulo ang lahat.And instead of angerbeing the first thing he uttered, the only thing he cared to know was whether that agent was okay—the woman he was never supposed to l