Novels by Midnight Ghost

Tahimik ang buong paligid. Nilibot ni Cheska ang tingin sa buong kwarto ni Azrael—nasa kwarto na siya nito. Nakaupo siya sa kama habang si Azrael ay naliligo sa bathroom.Dumeretso si Azrael sa hospital pagkatapos ng pag-uusap nila ng lola niya, kaya ngayon pa lang ito nakauwi sa condo niya.Napabuntong-hininga si Cheska nang lumabas si Azrael sa bathroom at agad nagtama ang tingin nila. Napaiwas si Cheska, pero naramdaman niya ang paglubog ng kama sa tabi niya. Dahil doon ay napasulyap na lang ulit si Cheska dito.“Are you really okay?” tanong ni Azrael habang pinupunasan ang buhok gamit ang tuwalya. Mababa ang boses—malamig, pero may halong pag-aalala.Tumango si Cheska. “Oo naman. Okay nga lang—”“Tsk! Tell that to someone who easily believes lies, because baby, I’m not going to buy that.” Hinawakan ni Azrael ang likuran ni Cheska para haplusin. “Looks like you are not really going to tell me why you cried a while ago there, huh?” Malumanay at punong-puno ng lambing na tanong pa ni

Chapter 93Ilang sandali pa ay napapikit na si Cheska ng mariin.Parang hindi na siya nag-isip nang kusa na lang gumalaw ang daliri niya sa search bar — Azrael Ford Villariva-Buenavista. Hindi siya sigurado kung may lalabas, pero dahil alam niyang kilala ito at galing sa prominenteng pamilya, sinubukan na rin niya.Ilang segundo lang, nagpakita agad ang resulta.Napasinghap siya nang lumabas ang larawan ni Azrael — nakaayos, maayos ang postura, eleganteng suot, nakatayo sa harap ng isang malaking gusali na malamang siya mismo ang nagdisenyo.Nag-scroll si Cheska, at sa bawat paggalaw ng daliri niya, mas lalo siyang napapabuntong-hininga. Isang article ang tumama agad sa paningin niya, at hindi na siya nagdalawang-isip na basahin ito:"Azrael Ford Villariva-Buenavista, at just 28 years old, has already achieved so much in life. Even though he was born rich and came from a powerful family, he didn’t rely on that to succeed. Instead, he started from the bottom and worked his way up throug

Chapter 92“Ate, okay ka lang?”Napasulyap si Cheska sa kapatid niyang si Nero na nakaupo sa tapat niya sa hapag-kainan.Kumakain sila ng hapunan, pero malayo ang tingin ni Cheska. Parang wala siya sa sarili habang hawak ang kutsara't tinidor, paulit-ulit lang na sinusundot ang kanin sa pinggan niya pero halos wala siyang naisasubo. Mabigat ang dibdib niya, at hindi niya maalis sa isip ang sagutan nila ni Cris kanina.Sinubukan niyang isa-walang bahala iyon. Palagi naman siyang ganun — matatag, hindi nagpapadala sa emosyon. Pero ngayon, ibang-iba ang tama ng mga salitang binitiwan ni Cris. Diretsahan, walang paligoy, at ang mas masakit, totoo.Mahirap siya. Nabibiling siya sa mahihirap na tao sa mundo, ni halos wala siyang matawag na talagang tahanan dahil nas iskwater area lang naman sila nakatira at malaki ang posibilidad na darating ang panahon na mapaalis sila doon. Samantalang si Azrael… hindi lang mayaman, kundi sobrang yaman. Hindi lang iisa ang bahay nila, kung hindi napakara

Aalis na sana si Cheska, pero agad siyang hinawakan ni Cris para pigilan.“Sorry. Hindi ko lang mapigilang mag-isip kasi ang sabi mo boss mo lang siya tapos biglang makikita ko kayong maghahalikan. Nagulat lang ako—”Inis na tinanggal ni Cheska ang kamay ni Cris sa kamay niya at sarkastiko itong tinignan. “Nagulat ka? Ganyan ka magulat? Paparatangan mo ako ng kung ano-ano? Nandito ako kasi magpapaliwanag ako sa’yo, oo nagulat ka, pero wala kang karapatan na sabihan ako ng kung ano-ano na parang… parang wala akong pinagkaiba sa mga babae sa bar.”Nanigas si Cris. Hindi siya makatingin ng direkta ngayon kay Cheska. Nakasubsob ang tingin nito sa lupa, parang batang nahuli sa kasalanan. Namumutawi talaga sa kanya ang pagsisisi sa mga sinabi nito.“Cheska—”“Nagtrabaho ako doon, pero hindi ako nagbenta ng katawan doon. Nagtrabaho ako doon at nakilala si Azrael, pero hindi ibig sabihin non, sa kanya ko binebenta ang katawan ko. Boss ko siya, pero hindi para ibenta ang katawan ko.” Mariing a

Chapter 90Huminga nang malalim si Cheska bago dahan-dahang binuksan ang pinto ng hospital room. Kaibigan niya si Cris, oo—isa sa mga taong pinakamalapit sa kanya mula pagkabata. Pero sa pagkakataong ito, hindi niya maiwasang umasa na sana, kahit minsan lang, wala ito roon.Kahit alam niyang mali. Kahit alam niyang unfair.Pero hindi niya kayang harapin si Cris ngayon, hindi pa—lalo na pagkatapos ng nangyari kanina Pagbukas ng pinto, saglit siyang napatigil sa paghinga, para bang nais niyang ihanda ang sarili kung sakaling nandoon si Cris. Ngingiti na sana siya dahil hindi niya nakita si Cris at si Nero lang ang nandoon—mahimbing ang tulog at tila tahimik ang buong silid—pero…“Mag-usap tayo.”Kahit hindi tumingin, alam na ni Cheska kung sino iyon.“Cris…” Mahina ang pagkakabanggit niya sa pangalan nito. Bahagya siyang lumingon, at doon niya nakita si Cris na nakatayo sa sulok ng silid, nakasandal sa dingding, halos natatabunan ng anino. Parang kanina pa ito nandoon, naghihintay. Tahim

Chapter 89“Lola?” ani Azrael, and his voice turned unusually soft when he answered the call. May kakaibang lambing sa boses niya, isang tonong bihirang-bihira marinig mula sa isang tulad niyang laging kontrolado at malamig ang dating. But even as he spoke, he put the call on loudspeaker para lang muling hawakan ang kamay ni Cheska.Nakagat ni Cheska ang labi. Gusto sana niyang hilahin palayo ang kamay niya. Hindi dahil ayaw niyang mahawakan ito—kundi dahil para makapag drive ito ng maayos habang kausap ang lola nito. Gusto niya rin sabihin na huwag muna siyang hawakan nito, pero hindi naman magawa lalo na at baka maka istorbo siya sa usapan nilang mag lola ngayon.“Where are you? I went to your office tapos wala ka. Kailan ka pa umaabsent sa trabaho mo? Ilang buwan lang akong nagbakasyon, tapos nagkakaganito ka na? What behaviour is that, Azrael Ford Buenavista?” Malinaw at galit na galit ang boses sa kabilang linya.Napakagat lalo si Cheska sa labi. Napanguso siya, pilit pinipigilan

Tinaas ni Jessa ang kamay nang tumama ang mainit na araw. She was already in the Philippines, and the first place she visited was her grandmother's grave. Ang lola niya. Ang pinakamamahal niyang lola.Gustong umiyak ni Jessa habang nakatingin sa labi ng kanyang lola. Habang nakatingin sa labi ng kanyang lola ay talagang bumabalik sa kanya ang sakit at mga mappapait na nangyare noong araw na iyon, kung paano siya kinaladkad ng kanyang asawa para sa kabit niya, para lang mabigyan ng dugo ang pinakamamahal niyang kabit, pero kahit na gusto na niyang umiyaak at humagulgol habang naaalala ang lahat, pinilit niya pa rin na pinatatag ang sarili dahil ipinangako niya noon na hindi na siya iiyak pang muli. At talagang ayaw na niyang maging mahina. Pinangako niya sa sarili noon na kahit kailn ay hindi na siya magiging mahina pa.Sunod ay napatingin si Jessa sa tabi ng puntod ng kanyang lola. May isa pang nakalibing doon, at gusto niyang matawa nang makita ang sariling pangalan niya. It was he

Chapter 115 years later…“Miss Kianne, bago natin tapusin ang interview na ‘to, may gusto ba kayong sabihin sa fiancé mong si Mr. Harvey Villazarri? Sa narinig namin, successful nanaman ang bagong branch na itinayo niya? He isvreally a good businessman." Tanong at sambit ng isang sikat na host sa Pilipinas.Jessa took her tea and drank it while seriously looking at the big screen in her room. Habang nakatingin pa lang ay nangangalaita na si Jessa sa galit at gusto na lang simulan na agad agad na alisin ang ngiti sa labi ni Kianne.Tumagal ang tingin ni Jessa kay Kianne. She still looked so pretty, maayos na ang lagay nito at hindi na nakawheelchair. Maayos ang lagay niya na talaga namang rason kaya mas lalong unusbong ang galit ni Jessa.Alam ni Jessa ang lahat ng nangyari sa Pilipinas at wala siyang pinalagpas na kahit anong balita sa mga Villazarri at lalong-lalo na sa kabit ng kanyang asawa na ngayon ay kilala na ng buong Pilipinas na fiancé ng nag-iisang Harvey Villazarri.“Shemp

Chapter 10 “This is what I am trying to say! Binalaan na kita ng paulit ulit kung gaano kasama ang bituka ng mga Villazarri! 'Yan na nga ba ang mapapala ng mga hindi nakikinig?! Kailan pa? Kailan pa ganito ang trato sa'yo ng batang Villazarri na iyon?!” Kahit na matanda na, malakas pa rin ang pangangatawan ng lolo ni Jessa, si Don Velasquez. "Papa," sinubukan ng iba na pakalmahin si Don Velasquez dahil sa galit. Dahil halos lahat ng mga Velasquez ay nasa ibang bansa, wala silang gaanong alam sa naging buhay ni Jessa. Lalo na, kapag umuuwi man sila sa Pilipinas, saglit lang sila dito at for good sila sa ibang bansa. Nakalabas na si Jessa sa ospital, at lahat ng iyon ay dahil sa tulong ng kanyang lolo. Nasa mansyon na siya ng mga Velasquez, at lahat ng kanyang mga pinsan, tito, at tita ay naroon. Ang halos lahat ay galing pang ibang bansa at agad umuwi ng mabalitaan ang pagtawag ni Jessa at ng kalagayan niyo. Mabuti na lang at natyempo na nasa Pilipinas si Don Velasquez noong

Chapter 9Pagmulat ng mga mata ni Jessa, agad niyang napansin ang maputing kisame at agad na napapikit ulit nang tumama ang tingin niya sa liwanag ng ilaw. Umawang ang labi ni Jessa nang naamoy nito ang amoy ng ospital. Alam ni Jessa na nasa ospital siya dahil sa amoy, dahil doon siya nagtatrabaho.Ramdam ni Jessa ang matinding sakit, pisikal at emosyonal. Kahit na hinang-hina, hinawakan ni Jessa ang kanyang tiyan, ngunit napapikit siyang muli dahil sa takot at kabang nararamdaman niya. Natatakoy siyang wala na ang anak niya sa sinapupunan dahil sa raming dugo ang nawala sa kanya at sa panghihina ng katawan niya.Sinusubukan ng isip ni Jessa na buuin ang mga nangyari bago siya mawalan ng malay, ngunit ang mga alaala ng dining room, ni Harvey, ni Kianne, at ang dugong dumaloy sa kanya ay unti-unting pumapatay sa loob loob ni Jessa.Nilibot niya ang tingin at sinubukang maghanap ng ibang tao sa kanyang silid, ngunit wala siyang nakita; mag-isa lang siya. Lumaylay ang balikat niya dahil

“Bilisan mo na riyan at ihanda mo na ang lamesa, hindi iyong andami mo pang sinasabi ryan gayong wala ka namang karapatan na magsalita.” That was the last thing Madam Grace said to Jessa bago tuluyang tumalikod at umalis.Kung kanina ay sobrang bigat na ng dibdib ni Jessa sa sakit na nararamdaman, ngayon ay mas lalo pa itong bumigat dahil sa lahat ng narinig niya mula sa mother in law niya. Noon pa man talaga ay randam na ni Jessa na kahit kailan hindi tatanggapin, pero umasa siya, ginawa niya ang lahat, naging mabuting asawa at daughter in law sa byanan niya, pero wala, walang nangyare.Tinapos ni Jessa ang pagluluto habang pilit na pinapalakas ang loob niya kahit na hirap na hirap na nga ito sa paghinga. Siya rin ang nag-ayos ng lamesa para sa mga ito. Nilagay niya ang dalawang putaheng niluto niya, pati ang mga pinggan at iba pang kailangan sa pagkain. Pagkatapos, nakita niya ang asawa niyang papasok sa dining area.Kitang-kita ni Jessa si Harvey na tulak-tulak ang wheelchair ng ka

Chapter 7Nagsimula na namang tumulo ang mga luha ni Jessa habang yakap-yakap si Cresia nang mahigpit, kumakapit sa kakaunting aliw na maaari niyang makuha dahil kahit papano ay may matatawag siyang kakampi. “Cresia!” Agad niyang pinunasan ang mga luha, nang marinig ang boses ng kanyang Mother in Law na tinatawag si Cresia.She smile to Cresia bago siya tuluyang magsalita.“Pumunta ka na kay Mama. Baka mamaya magalit pa iyon sayo kasi kasama mo ako.: Jessa said.Nakita ni Jessa ang lungkot at awa sa mukha ni Cresia na para bang kahit bata pa ay alam na niya ang lahat ng mga nangyayare.“Ayos na si Ate Jessa kaya pumunta ka na kay Mama,” sambit na lang ni Jessa kay Cresia para puntahan na ang mama nito.Ilang sandali ay tumango si Cresia, pero amy lungkot pa rin ang mata niya habang nakatingin kay Jessa.“I'm sorry for what my mama and Kuya did to you.” Cresia said na talaga namang humaplos sa puso niya.“You don't need to say sorry. Hindi kailangan iyon. Ayos lang talaga si Ate Jessa