Novels by Midnight Ghost

Chapter 110“H-Hindi ka ba magtatanong?” tanong ni Kierra, pilit na iniiwas ang kaba sa kanyang tono. Tahimik lang si Zake, nakatungo at nakatitig sa phone nito na tila wala man lang balak makipag-usap.“Kumain ka muna,” tipid na sagot ni Zake nang hindi siya tiningnan.Buo ang boses nito, pero may halong lamig na lalong nagpatindi sa kaba sa dibdib ni Kierra. Kinagat niya ang labi, pilit na pinigil ang pagragasa ng kanyang emosyon. Wala man siyang kasiguraduhan kung ano ang iniisip nito, pero ramdam niyang may malalim itong tinatago o ano, hindi niya maintindihan, pero talagang subrang kinakabahan siya.Tahimik niyang tinignan ang pagkain sa harap niya, saka dahan-dahang tinapos iyon kahit pa parang wala na siyang panlasa. Pagkatapos, agad siyang tumayo para ayusin ang lamesa, naghahanap ng kahit anong bagay na maaaring pagtuunan ng pansin para lang hindi maramdaman ang bigat sa paligid nila.Pagkatapos ay natigilan siya. Nakatayo lang siya sa gilid, hindi alam kung uupo ba siyang mu

Chapter 108“Talagang kakain ka dito?” Hindi natuloy ni Kierra ang pagsubo ng kanin nang magsalita si Zake, may halong panunuya ang tono nito habang nakatingin kay Aiden.Hindi na sana papansinin ni Kierra at muli sanang isusubo ang pagkain na nasa kutsara na niya, pero naibaba niya ang kutsra nang patulan iyon ni Aiden.“I should be the one asking that, talagang kakain ka dito? Sa ating dalawa, I should be the one who deserve to eat here. May ambag akong Billion sa kompanya,” mabilis na sabat ni Aiden habang kinuha ang softdrink sa harap ni Kierra, binuksan ito, at ibinalik sa harap niya na para bang siya ang may karapatang mag-alaga dito.Napatingin si Zake sa ginawa ni Aiden at mariing suminghap. “I’m her friend—”“Well I’m her—” sabay na putol ni Aiden, mas matalim pa ang tono, pero hindi niya na yon natuloy pa.“Hindi ba kayo titigil?” sigaw ni Kierra, inis na inis na habang palipat-lipat ang tingin sa dalawa. “Gustong-gusto ko nang kumain tapos kayo dito, parang mga batang nag-aa

Zake is her only friend, her best friend, her brother in all the ways that mattered. Hindi man sila magkadugo, pero ito ang taong dumamay sa kanya noong wala siya ni isa. He protected her like a big brother would. She owed him the truth, but not the shock.“Ano bang gusto niyo? Coffee? Pizza? Juice?” mahinahong tanong ni Kierra habang sinusubukang gawing normal ang sitwasyon kahit na ang tensyon ay nandoon pa rin.“Just order what you want. Kung anong gusto mong kainin, iyon na rin ang sa amin,” sagot ni Aiden, ang boses nito'y banayad pero may tinatagong tensyon. Mapungay ang tingin niya kay Kierra, halos nagbabago ang boses niya tuwing ito ang kinakausap. Nakakunot ang noo ni Kierra nang mapansing tumagal ang tingin ni Zake sa kanya—mahaba, malalim—bago ito bumaling muli kay Aiden na animo'y may kung ano na itong iniisip ngayon dahil lang sa banayad na boses ni Aiden.There was a silent conversation happening between the two men. Isang tinginan na walang salita pero puno ng pasaring,

Chapter 107 (Expanded)“Maupo ka muna, magpapahatid ako ng pagkain. Coffee you want?” tanong ni Kierra habang sinisipat si Zake, pero ang totoo'y lihim niyang sinulyapan si Aiden na mariin ang titig sa kanila. Nakapatong ang sakong nito sa tuhod habang nakasandal sa sofa, ang mga mata’y punong-puno ng tensyon at iritasyon dahil sa pagpasok ni Zake. Kitang-kita sa postura ni Aiden na hindi siya komportable sa presensiya ng bisita.Nagulat si Kierra nang biglang maramdaman ang kamay ni Zake sa balikat niya, marahan pero may diin na tila ba may gusto itong tiyakin. Inikot siya nito upang maharap siya ng buo, at ang mga mata ni Zake ay puno ng pag-aalala, para bang hindi ito mapakali hangga't hindi siya masiguradong ayos ang kalagayan ni Kierra."Hey---" gulat na sabi ni Kierra, ngunit hindi na niya natuloy dahil mabilis na nagsalita si Zake.“Are you okay? Wala bang masakit sayo? I heard that you have been kidnapped, your mother said it to me. Who even the fvcking shit who kidnapped you?

Kierra’s mouth hung open. “I didn’t even know you were coming. You shocked me showing up at the conference room! You didn’t even inform me,” she grumbled while gently poking his forehead.Tumayo si Kierra habang pinapagpag ang kanyang damit, kunwari’y may alikabok, pero hindi siya pinakawalan ni Aiden. Agad siyang niyakap nito nang mas mahigpit sa bewang. Ramdam niya ang init ng palad nito na tila ba humihiling ng kaunting sandali pa sa kanyang bisig.“And who’s that guy?” tanong ni Aiden bigla, ngayon ay seryoso na—walang bakas ng biro o lambing sa kanyang tinig. Bumagsak ang kanyang mga kamay sa gilid at nagbago ang buong kilos at ekspresyon niya—parang may biglaang bagyong bumalot sa kanyang paligid.“Huh? Who?” Kierra blinked, hindi niya agad nakuha ang ibig niyang sabihin. Napatulala siya ng ilang segundo habang pinoproseso ang galit ni Aiden. Nang mapansin ang biglang pag irap nito, doon lang tuluyang pumasok sa isip niya kung sino ang tinutukoy nito.Napabuntong-hininga si Kierr

Chapter 105Pagbukas ni Kierra ng pinto ay agad niyang nakita si Aiden na nakaupo sa sofa, nakasandal nang husto na para bang ilang araw nang walang tulog. Wala na ang kanyang coat, nakalilis ang manggas ng polo, at maluwag na ang pagkakatali ng kanyang necktie—lahat ng ito’y lalong nagpapakita kung gaano siya kapagod.Kagat-labi si Kierra habang pinagmamasdan ito. Nang mag-angat ng tingin si Aiden at magtagpo ang kanilang mga mata, naroon ang pagod, ngunit naroon din ang lambing at kaginhawaan—parang sa isang sulyap lang ay bumalik ang lahat ng lakas niya.“Where’s my hug, misis ko?” he said, voice hoarse and weary, but laced with warmth.Kierra pouted before locking the door and walking toward him. Mabagal ang mga hakbang ni Kierra—bahagi ay dahil sa pagod, ngunit mas malaki ang bahagi ay para asarin si Aiden. Nakataas ang kilay nito habang pinagmamasdan siya, at halatang hindi na makapaghintay.Nang hindi na makatiis, hinawakan ni Aiden ang kanyang kamay at marahang hinila siya paup

Tinaas ni Jessa ang kamay nang tumama ang mainit na araw. She was already in the Philippines, and the first place she visited was her grandmother's grave. Ang lola niya. Ang pinakamamahal niyang lola.Gustong umiyak ni Jessa habang nakatingin sa labi ng kanyang lola. Habang nakatingin sa labi ng kanyang lola ay talagang bumabalik sa kanya ang sakit at mga mappapait na nangyare noong araw na iyon, kung paano siya kinaladkad ng kanyang asawa para sa kabit niya, para lang mabigyan ng dugo ang pinakamamahal niyang kabit, pero kahit na gusto na niyang umiyaak at humagulgol habang naaalala ang lahat, pinilit niya pa rin na pinatatag ang sarili dahil ipinangako niya noon na hindi na siya iiyak pang muli. At talagang ayaw na niyang maging mahina. Pinangako niya sa sarili noon na kahit kailn ay hindi na siya magiging mahina pa.Sunod ay napatingin si Jessa sa tabi ng puntod ng kanyang lola. May isa pang nakalibing doon, at gusto niyang matawa nang makita ang sariling pangalan niya. It was he

Chapter 115 years later…“Miss Kianne, bago natin tapusin ang interview na ‘to, may gusto ba kayong sabihin sa fiancé mong si Mr. Harvey Villazarri? Sa narinig namin, successful nanaman ang bagong branch na itinayo niya? He isvreally a good businessman." Tanong at sambit ng isang sikat na host sa Pilipinas.Jessa took her tea and drank it while seriously looking at the big screen in her room. Habang nakatingin pa lang ay nangangalaita na si Jessa sa galit at gusto na lang simulan na agad agad na alisin ang ngiti sa labi ni Kianne.Tumagal ang tingin ni Jessa kay Kianne. She still looked so pretty, maayos na ang lagay nito at hindi na nakawheelchair. Maayos ang lagay niya na talaga namang rason kaya mas lalong unusbong ang galit ni Jessa.Alam ni Jessa ang lahat ng nangyari sa Pilipinas at wala siyang pinalagpas na kahit anong balita sa mga Villazarri at lalong-lalo na sa kabit ng kanyang asawa na ngayon ay kilala na ng buong Pilipinas na fiancé ng nag-iisang Harvey Villazarri.“Shemp

Chapter 10 “This is what I am trying to say! Binalaan na kita ng paulit ulit kung gaano kasama ang bituka ng mga Villazarri! 'Yan na nga ba ang mapapala ng mga hindi nakikinig?! Kailan pa? Kailan pa ganito ang trato sa'yo ng batang Villazarri na iyon?!” Kahit na matanda na, malakas pa rin ang pangangatawan ng lolo ni Jessa, si Don Velasquez. "Papa," sinubukan ng iba na pakalmahin si Don Velasquez dahil sa galit. Dahil halos lahat ng mga Velasquez ay nasa ibang bansa, wala silang gaanong alam sa naging buhay ni Jessa. Lalo na, kapag umuuwi man sila sa Pilipinas, saglit lang sila dito at for good sila sa ibang bansa. Nakalabas na si Jessa sa ospital, at lahat ng iyon ay dahil sa tulong ng kanyang lolo. Nasa mansyon na siya ng mga Velasquez, at lahat ng kanyang mga pinsan, tito, at tita ay naroon. Ang halos lahat ay galing pang ibang bansa at agad umuwi ng mabalitaan ang pagtawag ni Jessa at ng kalagayan niyo. Mabuti na lang at natyempo na nasa Pilipinas si Don Velasquez noong

Chapter 9Pagmulat ng mga mata ni Jessa, agad niyang napansin ang maputing kisame at agad na napapikit ulit nang tumama ang tingin niya sa liwanag ng ilaw. Umawang ang labi ni Jessa nang naamoy nito ang amoy ng ospital. Alam ni Jessa na nasa ospital siya dahil sa amoy, dahil doon siya nagtatrabaho.Ramdam ni Jessa ang matinding sakit, pisikal at emosyonal. Kahit na hinang-hina, hinawakan ni Jessa ang kanyang tiyan, ngunit napapikit siyang muli dahil sa takot at kabang nararamdaman niya. Natatakoy siyang wala na ang anak niya sa sinapupunan dahil sa raming dugo ang nawala sa kanya at sa panghihina ng katawan niya.Sinusubukan ng isip ni Jessa na buuin ang mga nangyari bago siya mawalan ng malay, ngunit ang mga alaala ng dining room, ni Harvey, ni Kianne, at ang dugong dumaloy sa kanya ay unti-unting pumapatay sa loob loob ni Jessa.Nilibot niya ang tingin at sinubukang maghanap ng ibang tao sa kanyang silid, ngunit wala siyang nakita; mag-isa lang siya. Lumaylay ang balikat niya dahil

“Bilisan mo na riyan at ihanda mo na ang lamesa, hindi iyong andami mo pang sinasabi ryan gayong wala ka namang karapatan na magsalita.” That was the last thing Madam Grace said to Jessa bago tuluyang tumalikod at umalis.Kung kanina ay sobrang bigat na ng dibdib ni Jessa sa sakit na nararamdaman, ngayon ay mas lalo pa itong bumigat dahil sa lahat ng narinig niya mula sa mother in law niya. Noon pa man talaga ay randam na ni Jessa na kahit kailan hindi tatanggapin, pero umasa siya, ginawa niya ang lahat, naging mabuting asawa at daughter in law sa byanan niya, pero wala, walang nangyare.Tinapos ni Jessa ang pagluluto habang pilit na pinapalakas ang loob niya kahit na hirap na hirap na nga ito sa paghinga. Siya rin ang nag-ayos ng lamesa para sa mga ito. Nilagay niya ang dalawang putaheng niluto niya, pati ang mga pinggan at iba pang kailangan sa pagkain. Pagkatapos, nakita niya ang asawa niyang papasok sa dining area.Kitang-kita ni Jessa si Harvey na tulak-tulak ang wheelchair ng ka

Chapter 7Nagsimula na namang tumulo ang mga luha ni Jessa habang yakap-yakap si Cresia nang mahigpit, kumakapit sa kakaunting aliw na maaari niyang makuha dahil kahit papano ay may matatawag siyang kakampi. “Cresia!” Agad niyang pinunasan ang mga luha, nang marinig ang boses ng kanyang Mother in Law na tinatawag si Cresia.She smile to Cresia bago siya tuluyang magsalita.“Pumunta ka na kay Mama. Baka mamaya magalit pa iyon sayo kasi kasama mo ako.: Jessa said.Nakita ni Jessa ang lungkot at awa sa mukha ni Cresia na para bang kahit bata pa ay alam na niya ang lahat ng mga nangyayare.“Ayos na si Ate Jessa kaya pumunta ka na kay Mama,” sambit na lang ni Jessa kay Cresia para puntahan na ang mama nito.Ilang sandali ay tumango si Cresia, pero amy lungkot pa rin ang mata niya habang nakatingin kay Jessa.“I'm sorry for what my mama and Kuya did to you.” Cresia said na talaga namang humaplos sa puso niya.“You don't need to say sorry. Hindi kailangan iyon. Ayos lang talaga si Ate Jessa