Mr. Millionaire's Contracted Secret Wife

Sobrang gulo ng kwarto.

At nang magising si Solene ay ramdam niya ang matinding pananakit ng buo niyang katawan.

Marahan niyang kinusot ang mga mata, balak na sanang bumangon nang mapatingin siya sa matangkad na lalaking nakahiga sa kaniyang tabi.

Ubod ng kagwapuhan ang mukha nitong may angkop na hulma. Bumagay rin ang makapal na kilay.

Mahimbing pa rin ang pagkakatulog nito at walang senyales na magigising na ang lalaki.

Napaupo si Solene at dumaosdos sa kaniyang katawan ang kumot, napansin niya agad ang ilang marka sa maputi niyang balikat.

Mabagal siyang bumaba sa kama, at napansin ang mantsa ng dugo sa kubre-kama.

Nang makita niya ang oras, napagtanto niyang malapit na siyang mahuli sa pagpasok sa trabaho.

Pinulot niya ang nagkalat na mga damit at isinuot iyon.

Pinunit ng lalaki ang kaniyang stockings kaya hindi na niya iyon magagamit.

Kaya pahugis bola niya iyong ikinidkid at itinapon sa basurahan, saka pa lamang niya isinuot ang kaniyang high heels.

Narinig niya ang pagkatok sa pintuan.

Si Solene ay maayos nang nakapagbihis, balik sa kaniyang posisyon bilang may kakayahang babaeng sekretarya, at naglakad paalis dala ang kaniyang bag.

Isang dalisay na kagandahan ang pumasok.

Tawag niya.

Ito ang tipo ni Noah.

Sinabi ni Solene, "Mahiga ka lang sa kama at hintayin na magising si Mr. McClinton. Hindi mo kailangan magsalita."

Ibinalik niya ang tingin sa lalaking natutulog sa kama, at ang maasim na pakiramdam ay biglang dumating sa kaniya, kaya naman naglakad siya palabas ng kuwarto.

Ayaw ni Solene na malaman ni Noah na natulog silang magkatabi kahapon.

Mayroon silang kasunduan na maaari na silang maghiwalay pagkatapos ng tatlong taon nilang pagpapakasal.

Sa panahong ito, hindi niya maaaring gawin ang mga bagay na wala sa linya.

Siya ay personal na sekretarya ni Noah sa loob ng pitong taon at asawa siya nito sa loob ng tatlong taon.

Mula nang araw ng kaniyang pagtatapos, nanatili siya sa tabi nito at hindi na umalis.

Sa araw ding iyon, binigyan siya nito ng babala na ang distansya sa pagitan nila ay dapat lamang ang distansya ng isang superyor at isang subordinate.

Hindi ka pwedeng lumampas sa antas na ito ng pagkakakilanlan.

Tumayo si Solene sa harap ng bintana sa pasilyo, iniisip pa rin ang nangyari kagabi. Hawak siya nito sa kama, at tinawag ang pangalang "Iris".

Ang puso niya'y sumakit ng sobra.

Si Iris ang unang pag-ibig ni Noah.

Ginagamit siya nito bilang kapalit ni Iris.

Kilala niya si Noah, at ayaw nitong may mangyaring anumang bagay sa kanila.

Ang kasal na ito, kung saan siya lang ang sumeseryoso, ay dapat nang matapos.

Ang nangyari kagabi ay dapat ituring na huling yugto ng tatlong taon sa pagitan nila.

Kinuha niya ang kaniyang telepono at nakita ang isang headline.

“Ang sikat na mang-aawit na si Iris ay bumalik sa Pilipinas kasama ang kaniyang fiancé!”

Mahigpit na hinawakan ni Solene ang kaniyang telepono, mas lumakas ang mapait na pakiramdam sa kaniyang puso, at parang ang kaniyang ilong ay nangangasim.

Sa wakas naunawaan niya kung bakit ito nalasing kagabi at kung bakit ito umiyak sa kaniyang mga bisig.

Humampas sa kaniya ang malamig na hangin, mapait siyang ngumiti, itinago ang kaniyang telepono, at kumuha ng isang pakete ng sigarilyo mula sa kaniyang bag.

Sinindihan niya ang sigarilyo, hawak ito sa kaniyang manipis na hintuturo at gitnang daliri. Ang usok ay nagdilim sa kaniyang malungkot ngunit magandang mukha.

Sa oras na ito, si Cheskah ay tumatakbong dumating, hingal na hingal. "Ate Solene, dumating na ang suit ni Mr. McClinton. Dadalhin ko na po agad."

Napahinto ang mga iniisip ni Solene at lumingon siya.

Napasulyap siya rito. "Teka."

Tumigil si Cheskah at sinabi, "May iba pa po ba, Ate Solene?"

"Ayaw niya ng asul, kaya palitan mo ng itim, at gumamit ng plaid tie. At tsaka plantsahin mo ng maayos, at mag-ingat ka na walang kulubot. Huwag mo itong ilagay sa transparent bag. Ayaw niya ng tunog ng plastik. Ibitin mo lang ito sa hanger at ihatid mo sa kaniya." Si Solene ay parang personal na butler ni Noah. Naalala niya ang bawat maliit na nakasanayan nito at hindi pa siya nagkakamali sa lahat ng mga taon na ito.

Nagulat si Cheskah. Sa nakalipas na tatlong buwan, natatakot siyang tumingin lang sa mukha ni Mr. McClinton .

Muntik na naman siyang napasok sa gulo ngayon.

Mabilis na nagbago si Cheskah, "Salamat, Ate Solene."

Bigla, isang mababang dagundong ang narinig mula sa suite, "Lumabas ka!"

Pagkatapos, narinig ang isang takot na sigaw ng isang babae.

Pagkaraan ng ilang sandali, bumukas ang pinto.

Mapula ang mga mata ni Cheskah at parang nalulungkot siya.

Sinanay siya.

At sa pagkakataong ito, medyo mainit ang ulo ni Mr. McClinton .

Humingi siya ng tulong kay Solene. "Ate Solene, pinapatawag ka ni Mr. McClinton ."

Tumingin si Solene sa bukas na pinto, nag-aalala rin na hindi niya ito kaya. "Sige, bumaba ka muna."

Pagkatapos niyang ilibing ang kaniyang sigarilyo sa ashtray, naglakad siya ng diretso papasok sa suite.

Nang makarating siya sa pinto, nakita niyang magulo ang bahay at lahat ng bagay sa paligid ni Noah ay nagulo.

Isang sirang lampara sa mesa at isang cellphone na may sirang screen na patuloy na nag-vibrate.

Ang babaeng kaniyang nakita ay sobrang takot na hindi na ito naglakas-loob na gumalaw. Hubad ito at hindi alam kung saan tatayo. May bahid ng pagkakasala sa mga mata nito.

Nakaupo sa kama si Noah na madilim ang mukha. May magandang pangangatawan ito. Mula sa matagal nang pag-eehersisyo, mayroon itong malinaw na mga kalamnan, malapad na dibdib, kitang-kita ang mga kalamnan sa tiyan, at isang bahagyang mermaid line na nakatago sa ilalim ng kumot.

Mukha itong kaakit-akit, ngunit madilim ang magandang mukha nito, malupit ang mga mata nito, at nasa bingit na ito ng galit.

Lumapit si Solene, itinayo ang lampara, at nagsalin ng isang basong tubig at inilagay ito sa bedside table. "Mr. McClinton, may meeting kayo ng 9:30, pwede na po kayong bumangon."

Nakatingin si Noah sa babae nang may malamig na mga mata.

Parang hindi kapani-paniwala.

Napansin ito ni Solene at sinabi rito, "Ikaw na muna ang umalis."

Nararamdaman ng babae ang kaluwagan at mabilis niyang kinuha ang kaniyang damit at lumabas, hindi na naglakas-loob na manatili ng mas matagal.

Lahat ay kalmado.

Inilipat ni Noah ang kaniyang tingin at bumalik sa mukha ni Solene.

Inabot ni Solene ang tubig sa kaniya bilang nakasanayan at inilagay ang damit sa bedside. "Mr. McClinton, pwede na po kayong magpalit ng damit."

Kumunot ang noo ni Noah, halata ang kaniyang pagkadismaya, at malamig niyang tinanong, "Saan ka nagpunta kagabi?"

Medyo nagulat si Solene. Sinasabihan ba siya nito na hindi niya ito naalagaan ng maayos at hinayaan niyang samantalahin ito ng ibang babae? Sinasabihan ba siya nito na hindi niya ito naalagaan ng maayos at nabigo ito?

Bahagyang nanliit ang kaniyang mga mata at sinabi, "Mr. McClinton, lasing ka at nakipagtalik ka sa isang tao pagkatapos uminom. Lahat tayo ay mga matatanda na, kaya hindi mo na kailangang seryosohin ito."

Ang kaniyang matamlay na kalooban ay parang nagsasabi na aayosin niya ang problema para rito at hindi na niya hahayaan ang ibang babae na guluhin pa ito.

Tinitigan niya ito, bumabakat ang mga ugat sa noo nito. "Huling beses kong itatanong sa iyo, saan ka nagpunta kagabi?"

Medyo kinabahan si Solene. "Napagod ako sa pag-aasikaso ng mga kamakailang proyekto kaya nakatulog ako sa opisina."

Pagkatapos niyang magsalita, malamig na tumawa si Noah.

Madilim ang kaniyang mukha, mahigpit ang pagkakatikom ng kaniyang mga labi, bumangon siya sa kama, at nagbalot ng tuwalya sa katawan.

Tumingin si Solene sa kaniyang likod, mamasa-masa ang kaniyang mga mata.

Palagi itong nagtatago sa harap niya, parang nakakadiri para sa kaniya na makita niya ito.

Ngunit ibang-iba ito kagabi nang ituring siya nito bilang si Iris.

Nang magbalik siya sa kaniyang katinuan, natapos na ni Noah ang pagligo nito at nakatayo na ito sa harap ng floor-length na salamin.

Lumapit si Solene at binutones ang kamiseta nito gaya ng dati.

Napakataas nito, 1.88 metro ang taas. Kahit na 1.68 metro ang taas niya, medyo kulang pa rin siya para itali ang kurbata nito.

Parang galit pa rin ito sa sarili dahil sa pagiging marumi. Patuloy itong nagso-sorry pero masyadong mayabang para yumuko.

Kaya kailangan niyang tumingkayad at ipinasa ang kurbata sa leeg nito.

Habang nakatuon siya sa pagtatali ng kurbata nito, tumama ang mainit na hininga ni Noah sa kaniyang tainga, at ang boses nito ay sobrang namamaos, "Solene, ang babae kagabi ay ikaw, tama ba?"