ตอนที่ 5 เสียดายที่เธอไม่โสด

ตอนที่ 5 เสียดายที่เธอไม่โสด

ศิรินทร์รัตน์หรือผู้เรียนคุ้นเคยในการเรียกชื่อเล่นของเธอว่าทิชเชอร์กระแต หรือเด็ก ๆ ก็เรียกกว่าครูพี่กระแตและแต่คลาสเรียนที่เธอสอน ว่าสอนเด็กหรือสอนคนโต วันนี้เธอมาในชุดกระโปรงเดรสผ้าไทยยาวคลุมเข่า เธอกำลังยืนสอนอยู่หน้าห้องด้วยความตั้งใจ ห้องนี้เป็นคนที่มาติวสำหรับเตรียมตัวไปต่างประเทศและสอบ Toeic

และที่หน้าห้องเรียนของเธอ ก็มีรูปของเธอสวมชุดครุยในวันจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยชื่อดังด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งเอกภาษาเพื่อการสื่อสารอังกฤษ-ฝรั่งเศส มาการันตี

ก่อนจะทำการสอนเธอได้แนะนำตัวเองกับผู้เข้าเรียน และบอกว่าตนเองกำลังศึกษาต่อปริญญาโทมหาวิทยาลัยนานาชาติแห่งหนึ่ง ศิรินทร์รัตน์บอกว่าเธอเคยเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนและได้ไปที่ประเทศอเมริกาเมื่อหลายปีก่อน

ตอนนี้รับเธอสอนภาษาอังกฤษทุกระดับชั้นทุกสกิล ไม่ว่าจะเป็นการเพิ่มเกรด หรือติวสอบเข้าที่ต่างๆ และเน้นการสอนแบบเป็นกันเอง เข้าใจง่าย มีทริคในการสอนไม่จำเป็นต้องท่องจำ สอนได้ทั้งแบบกลุ่ม และแบบตัวต่อตัวเลย พอประโยคหลังอนาวินก็ถึงกับหูผึ่ง เพราะรู้สึกอยากใกล้ชิดกับเธอเหมือนกัน เอาไว้มีโอกาสเขากระซิบถามเธออีกครั้ง เพราะอยากเรียนตัวต่อตัวกับเธอ

ศิรินทร์รัตน์ยังได้เล่าประสบการณ์ของตัวเองว่าเธอมาสอนอยู่ที่นี่เกือบจะสามปีแล้ว โดยเธอจะสอนอยู่หลายระดับชั้นตั้งประมัธยมไปจนถึงวัยทำงาน และสอนสำหรับน้องๆ ที่ต้องการให้ตัวเองสอบติดโรงเรียนและมหาวิทยาลัยชั้นนำต่างๆ

ภายในห้องนี้มีกลุ่มนักเรียนส่วนใหญ่ที่เป็นนักศึกษาระดับมหาลัยรวมไปถึงวัยทำงาน และมีหลายคนที่มาติวเพื่อเตรียมตัวจะไปเรียนต่อยังต่างประเทศ แต่ก็มีรุ่นน้องที่เป็นเด็กมัธยมบางคนมาเรียนในคลาสนี้ด้วยแต่ก็ไม่มาก อนาวินจึงไม่เป็นพี่ใหญ่สุดในคลาสเรียนแต่เขาก็ถูกมองและจัดกลุ่มอยู่ในวัยทำงานด้วยการแต่งกายของเขา และก็ยังมีเด็กบางคนก็เป็นแค่น้อง ๆ มัธยมต้นที่มาเรียนเพราะตั้งใจจะไปต่อมัธยมปลายยังต่างประเทศ

ช่วงพักเบรกอนาวินกำลังจะเข้าไปแนะนำตัวกับศิรินทร์รัตน์ เพื่อบอกกับเธอว่าอาจารย์จิดาภาเป็นคนแนะนำเขาให้มาเรียนกับเธอ แต่เห็นมีใครบางคนเดินมาเรียกเธอเสียก่อน ทำให้ศิรินทร์รัตน์เดินออกไป อนาวินเดาว่าคนที่มาเรียกเธออาจจะเป็นแฟนหนุ่มของเธอก็ได้ สวยระดับนี้คงจะไม่โสดแล้วแน่ ๆ

จากนั้นอนาวินก็เห็นพลอยใสเดินผ่านห้องเรียนของตนเองไป เขาจึงออกไปคุยกับพลอยใสแทน เด็กสาวได้เล่าเรื่องราวชีวิตของเธอให้อนาวินฟังว่า เธอเป็นเด็กมัธยมต่างจังหวัดคนหนึ่งที่พยายามอ่านหนังสือจนสอบติดโรงเรียนชื่อดัง แต่นั่นส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะเธออยากมาอยู่กับแม่ แม่ของพลอยใสมาทำงานอยู่ที่กรุงเทพฯ ได้หลายปีแล้วตั้งแต่เธอยังเด็ก ๆ

“ครูกระแตสวยมั้ยคะพี่วิน” เด็กสาวเอ่ยถามเพราะไม่เคยเห็นตัวจริง แต่เธอเคยรูปหน้าห้องเรียนที่ติวเตอร์สาวถ่ายติดเอาไว้ก็สวยน่าดูในสายตาของเธอ

“ก็สวยนะ แต่พี่ว่าเธอคงจะมีแฟนแล้วล่ะ”

“หว้า!..แย่จังแบบนี้พี่วินก็แห้วน่ะ..สิคะ”

“บ้าเหรอ!..พี่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเค้าสักหน่อย เพียงก็แค่อยากไปแนะนำตัวกับเค้าก็เท่านั้นแหละ” อนาวินบอกปัดทันควัน

“ทำไมเหรอคะ”

“ก็เธอเป็นลูกศิษย์อาจารย์แม่ที่มหาลัยพี่น่ะ แล้วท่านก็เป็นแนะนำให้พี่มาเรียนกับเธอไง”

“อ๋อ!!!...เอ่อ!.พี่วิน!!..ติวเตอร์ของหนูก็มีแฟนแล้วนะคะ เพราะฉะนั้นพี่หมดสิทธิ์” เด็กสาวรีบกันท่าทันที

“อ่าว!!..ติวเตอร์น้องพลอยมีแฟนแล้วเหมือนกันรึ..” อนาวินก็เคยเห็นครูพี่มิว หรือหมอมิว ติวเตอร์วิชาวิทยาศาสตร์คนนี้เหมือนกัน

“ค่ะ หนูคิดว่านะ เพราะมีหนุ่มหล่อมารับหมอมิวกลับบ้านทุกวันเลย” เด็กสาวพูดไปตามความคิด