"Mabuti! Talagang matalino si Ms. Zorion! Sana huwag mo akong hilingin na bumalik bukas!"
Nakita ni Owen na mas pinili ni Sasha na magtiwala sa isang walang silbi na tao kaysa sa kanyang mga kasanayan sa medisina. Tiningnan niya ng malamig si Edward bago itinapon ang kanyang manggas at umalis sa ward.
Nagalit at walang magawa si Lucia.
Napakataas ng katayuan ni Sasha, at walang makakapagbago sa kanyang mga paniniwala.
Naglakas-loob siyang ipagkatiwala ang kanyang buhay kay Edward, ngunit hindi iyon kayang gawin ni Lucia.
Kapag nagkaproblema si Sasha, siguradong magagalit ang buong bansa!
"Dr. Lim, sandali ka lang......"
"Edward! Kung may mangyari kay Ms. Zorion, mamamatay ka nang masaklap! Sigurado iyon!" Pagkatapos bitawan ang matinding banta, agad na hinabol ni Lucia si Owen.
Ang kailangan niyang gawin ngayon ay mabilis na mahanap ang himalang doktor mula sa Emperor Capital na kilala mula sa nakaraang buhay! Hindi na puwedeng ipagpaliban pa ang kondisyon ni Sasha......
Okay lang, isang araw!
Sa pagkakataong ito!
Hindi na niya muling pababayaan si Sasha!
Nang sa wakas ay lumabas si Edward mula sa ward na may matatag na ekspresyon, dahan-dahang binuksan ni Sasha ang kanyang mga mata.
Tinitigan niya ang direksyon kung saan umalis si Edward, at tila iniukit ng tingin niya ang imahe nito sa kanyang puso.
"Miss......"
"Hindi ko maintindihan! Bakit mo pinapahirapan ang sarili mo? Wala siyang pagkakakilanlan, katayuan, kakayahan, o kayamanan. Ngayon, pinapahamak ka pa niya, hanggang kailan mo siya poprotektahan?
Talaga bang i-aalay mo ang kalahati ng buhay mo para sa kanya?"
Ang taong nagsalita ay si Joel, na hindi maitago ang kanyang galit.
Sinisikap niyang pigilan ang kanyang poot!
Kung hindi dahil sa kanyang malakas na propesyonalismo, at kung hindi dahil itinuring na mahalaga ng Panganay na Ginang si Edward, gusto na sana niyang patayin ito gamit ang kutsilyo!
"Bukas, ayusin natin ang pag-alis patungo sa Emperor Capital," sabi ni Sasha.
Saglit na natigilan si Joel. Naunawaan ba ng Panganay na Ginang ang sitwasyon? Sa wakas ay handa na siyang isuko si Edward?!
Ngunit bago pa man makasagot si Joel sa kanyang sorpresa, agad niyang inihanda ang eroplano at bumalik kay Dr. Lim.
Sa susunod na sandali, narinig niyang mahinang ngumiti si Sasha at tiniklop ang gilid ng kanyang kubrekama: "Huwag mong ipaalam kahit kanino ang tungkol sa kalagayan ko."
Huwag ipaalam kahit kanino...
Ibig bang sabihin nito na kahit na siya'y bumagsak, ayaw niyang bumagsak sa mismong hospital, kundi sa Emperor Capital?
Kung hindi, kapag nawala siya, magagalit ang pamilya niya kay Edward, tama...
Napuno ng emosyon ang mga mata ni Joel.
Kahit patay na si Sasha, kailangan pa rin niyang harapin ang mga kahihinatnan para kay Edward! Natatakot pa rin ba siya na ang mga tao sa Emperor Capital ay gagawa ng problema para kay Edward?!
Diyos ko! Ano itong ginagawa niya! Ginagamit niya ang tiwala ni Sasha para paulit-ulit siyang pahirapan!
Edward!
Mas mabuti pang hindi ka magsisinungaling sa pagkakataong ito!
Kung mamatay si Sasha, hindi kita patatawarin, kahit buhay ko pa ang ipusta ko!
Ang kawalan ng tiwala nina Joel at Secretary Lucia kay Edward ay hindi nito alintana, sapagkat puno ang isip niya ngayon ng mga alaala ng nangyari sa nakaraang buhay tungkol sa himalang doktor!
Hindi niya alam kung dahil ba ito sa muling pagkabuhay, ngunit malinaw na malinaw sa kanya ang mga nangyari noong nakaraan!
Naaalala niya...
Ang himalang doktor na nagtago sa palengke noong huling buhay ay kamakailan lamang sinunog ng buhay sa isang apoy, at dahil sa kanyang pagkakakilanlan, siya rin ay nasa mainit na paghahanap! Parang ngayon na rin iyon, ika-15 ng buwan!!
Bukas!
……
Makalipas ang ilang oras, nagmamadali si Edward patungo sa isang maliit na bahay sa Santian Street sa Mirian City.
Ang maliit na bahay ay napakasimple, at may nakasabit na itim na plaka sa itaas ng pintuan, na may nakasulat na apat na malalaking karakter: 'Wonderful Hand Divine Doctor.'
Kapag nakita ng mga ordinaryong tao ang plaka ng pintuan na ito, maaari silang ma-amaze.
Ngunit alam ni Edward, na muling isinilang, na ang plaka ng pinto na ito ay ginantimpalaan ng emperador sa pamamagitan ng sariling sulat-kamay!
Ang lolo ni Charles Garcia ay isang espesyal na doktor ng imperyo para sa maharlikang pamilya!
"Dr. Charles! Anuman ang gusto mo, gagawin ko! Iligtas mo lang ang aking anak!"
Sa ilalim ng ilong ni Edward...
Sa oras na ito, isang lalaking mukhang mayaman o marangal ang nagmamakaawa sa harap ng tarangkahan.
Medyo pamilyar si Edward sa lalaking ito, pero hindi niya maalala kung saan niya nakita...
Sa harap ng pinto, hindi natinag ang maliit na apprentice ni Charles Garcia sa pagsusumamo ng lalaking nasa katanghaliang-gulang:
"Hindi ko alam kung paano mo natagpuan ang lugar na ito! Ngunit sasabihin ko ito sa huling pagkakataon, wala nang halaga ang iyong katayuan sa amin. Inihayag na ng aking amo ang kanyang pagreretiro noong isang taon, at hindi na siya tatanggap ng anumang pasyente!"
"Pero..."
May gusto pang sabihin ang lalaking nasa katanghaliang-gulang, ngunit tumunog ang tunog ng pagsasara ng pinto!
Tinitigan niya ang saradong pinto, at ang kanyang mga mata ay napuno ng kawalan ng pag-asa...
Ang huling pag-asa niya ay nawala!
Wala na!
Sinabi ng abbot na may sampung araw na lang, at kung walang gagamot sa loob ng sampung araw, tiyak na mamamatay ang kanyang anak...
Bakit ito ginagawa ng Diyos sa kanya!
Inalis na ng langit ang kanyang pinakamamahal na asawa, at ngayon pati na ang kanyang nag-iisang anak na lalaki ay kukunin?
Kahit gaano pa kataas ang kanyang katayuan, wala siyang magagawa para iligtas ang anak niya...
Hanggang sa lumisan ang lalaking nasa katanghaliang-gulang sa kawalan ng pag-asa, hindi pa rin maalala ni Edward kung saan niya ito nakita.
Gayunpaman, hindi siya nagulat sa pagtanggi ni Charles.
Sa nakaraang buhay, ang dahilan kung bakit alam niyang nagtatago si Charles Garcia sa Jiangcheng ay dahil sa isang mainit na paghahanap:
Bandang alas-singko ng umaga bukas, sinunog ng buhay si Charles Garcia sa maliit na bahay na ito!
At ang dahilan kung bakit ito naging mainit na usapin ay dahil noong isang taon, ginamot ni Charles Garcia ang isang pasyente na may malubhang karamdaman.
Bagama’t hindi tinupad ng pamilya ng pasyente ang kanilang responsibilidad, ang aksidente ay naging isang pasanin sa puso ni Charles Garcia.
Simula noon, nagretiro na si Charles Garcia at hindi na muling tumanggap ng pasyente!
Sa mga araw pagkatapos ng kamatayan ni Charles Garcia, ang aksidenteng ito ay tuluyan nang umusbong.
Inakusahan ng mga netizens si Charles Garcia bilang isang quack doctor na pinarusahan ng Diyos.
Bigla na lang, lumabas ang isang ulat...
"Mm." Tumango si Edward bilang senyales na nakikinig siya nang mabuti."Ang 'one hit kill', gaya ng tawag dito, ay nangangahulugang tapusin ang laban sa pinakamabilis na paraan. Kayang pabagsakin ang kalaban sa isang iglap. Medyo marahas ang paraan, at kung minsan, maaari mo pa ngang tuluyang patayin ang kalaban."Napatahimik si Edward matapos marinig iyon. Matagal bago siya muling nagsalita."Impressive naman ang sinabi mo," aniya sa seryosong tono, "pero paano kung modernong armas na ang gamit? Like hot weapons?"Hindi agad nakasagot si Nayon. Napabuntong-hininga siya at tila napatigil sa sinabi ni Edward."Ano naman ang silbi ng martial arts kung baril ang kalaban? Gusto ko ngang matutong bumaril sa shooting range. Bakit pa ako nagpunta sa martial arts hall?""Oo, mas deadly nga ang hot weapons," sagot ni Nayon sa wakas. "Pero ang mga pinakamagagaling na martial artist ay may bilis at kakayahang umiwas sa mga bala."Napakunot-noo si Edward, saka muling nagtanong, "Eh kung atomic bo
Napatingin si Nayon kay Sasha, may halong pagkabahala sa mukha. Sa isip niya, kung hindi aabot kahit sa isandaang push-up si Edward, baka kahit kalahating taon pa ang lumipas ay hindi pa rin ito magkakaroon ng sapat na lakas.“Okay, one hundred push-ups,” sabi ni Edward na seryoso at walang reklamo. Sinimulan na niya agad, at bawat paggalaw ay maayos at tamang-tama sa porma.Pero halata ring matagal na siyang hindi nag-eehersisyo. Pagdating pa lang sa tatlumpu, naramdaman na niya ang paninikip ng dibdib at pagkakapos ng hininga. Namumula na ang pisngi niya sa pagod at hirap.Gusto sana niyang huminto sandali para magpahinga, pero bilang isang lalaki, nahirapan siyang aminin na pagod na siya. Ayaw niyang magmukhang mahina.Habang pilit niyang kinakaya ang pago
Tapos na ang lahat.Pagka-realize ni Erik sa katotohanang ito, para siyang nawalan ng pag-asa sa buhay. Parang may malaking rebelasyon siyang natuklasan—ang kasintahan ni Edward ay may ibang lalaki sa likod nito!Naloko ang kapatid niya. Pero dapat ba niyang sabihin kay Edward ang tungkol dito?Alam niya bilang isang lalaki na mahalaga ang "pride" o dangal. Kapag sinabi niya ito, baka mapahiya lang si Edward at mailang sa kanya sa mga susunod na pagkakataon.Isa pa, paano kung alam na talaga ni Edward ang lahat, at pinipili lang nitong magbulag-bulagan dahil mahal na mahal nito ang kasintahan? Kung gano’n ang sitwasyon, lalo lang niya mailalagay sa alanganin si Edward kapag inungkat pa niya ito.Naguguluhan si Erik. Hanggang sa matapos ang pelikula, hindi pa rin siya makapagdesisyon kung sasabihin ba niya ang lahat kay Edward.Ang original na plano niya ay hintayin munang matapos ang pelikula, at saka niya titignan nang mas mabuti kung totoo bang si Sasha ang babaeng nakita niya sa li
Hindi ba masyadong malakas ang aura ng baguhang ‘to?Sunod-sunod ang naging panalo ni Sasha sa mga claw machines na nakapaligid sa kanila. Unti-unti, napuno ng mga stuffed toy ang mga braso ni Edward. Ang pinaka nakakagulat, may isang pagkakataon na apat na barya lang ang nagamit ni Sasha para makuha ang isang laruan.“Ang galing naman ng ate na ‘to!”“Gusto ko rin ‘yang dog plushie!”“Grabe siya...”Hindi na nila namalayan kung kailan nagsimulang magtipon ang mga tao sa paligid. Lahat ay humanga sa husay ni Sasha sa pagkuha ng mga laruan at naiinggit sa lalaking may dala ng napakaraming stuffed toys—si Edward.Habang tinitingnan ni Edward ang kanyang mga braso na halos hindi na makagalaw dahil sa dami ng mga laruan, bigla siyang nakaramdam ng kaba. Parang may mali.Dahil sobrang dami na ng mga nahakot ni Sasha, naging abala ito sa kanilang planong manood ng sine. Wala na silang mapaglagyan ng mga laruan, kaya napilitan si Edward na tawagan si Joel para ito na ang magdala ng mga iyon p
Bagaman iniutos ni Sasha kay Joel na patahimikin ang lahat ng mga taong naroon noong gabing iyon, may ilang balita pa ring nakarating kay Marvin. Dahil malapit siya kay Sasha, nakarinig siya ng ilang bulung-bulungan.Medyo hindi kumbinsido si Lucia at agad nagsalita, “Yung lalaking ‘yon, na-trigger lang. Nakalapat lang ang suntok niya kay master kasi wala naman kaming lumaban. Pa-blind punch pa talaga!”Nagpatuloy siya habang pikit ang mga mata sa inis. “Isa pa, kahit ako o ang mga bodyguard ng pamilya Zorion, wala ni isa sa amin ang totoong lumaban. Puro tanggap lang kami ng palo.”“Kung totohanan lang sana, na may armas o barel, sa tingin mo ba 'yang mahina at maputing lalaking ‘yan ay may laban sa amin? Hindi naman siya lumaki sa training gaya namin.”Tumango si Marvin, waring naunawaan ang punto ni Lucia. Ang mga sinabi nito ay halos kapareho rin ng sarili niyang hinala. Batay sa pagkakakilala niya kay Edward, alam nitong makipagbuno ng kaunti—siguro sapat para ipagtanggol ang sar
“Ragnar, sorry. Gusto lang talaga kitang sorpresahin, pero hindi ko inasahan na magiging shock pala ito sa’yo,” mahinang sabi ni Gabriella habang nakayuko.Napailing si Ragnar at tiningnan siya nang may halong awa at inis. “Anong pinagsasabi mo? Ikaw ang pinakamahalaga sa akin. Hindi ko tatanggapin ang record na nakuha mo kapalit ng pagpapanggap na girlfriend ng iba.”Napabuntong-hininga siya. “Please, huwag mo nang ulitin ang ganitong katangahan, Gabriella.”Para kay Ragnar, hindi niya akalain na may babae palang kayang gawin ang ganoong sakripisyo para lang mapasaya siya sa simpleng hilig. Ang tanga niya talaga noon, puro habol kay Nigel, hindi niya nakita ang isang Gabriella na tahimik lang pero buong puso siyang minamahal.“Eh record lang naman ‘yan. Meron ako n’yan,” biglang sabat ni Edward, halatang naiinip na sa sobrang sweetness ng dalawa.Kinuha niya ang isang vinyl record mula sa bag at iniabot ito.“Actually, balak ko sana ‘tong iregalo sa birthday mo, pero mukhang kailanga