Chapter 5

Chapter 5

Grace Estrella-Lopez

HINDI AKO makatingin sa lalaking kausap ni Blaze. Narito kaming tatlo sa sala ng aking bahay. Nararamdaman ko pa rin ang init sa aking mukha dahil sa nangyari sa amin ni Blaze nang abutan kami ng lalaki.

“Anong pangalan mo, miss?”

“A-Ah—”

“Her name's Grace.” sansala ni Blaze sa sasabihin ko.

“Tsk! Hindi ikaw ang kausap ko, Blaze.”

Lumunok ako saka nag-angat ng tingin sa lalaki. Nakatitig siya sa akin kaya muli akong napaiwas ng tingin.

“Ilang taon ka na, Grace?” muling tanong nito.

“23.”

“23. Hmm!”

Tiningnan ko si Blaze at ang lalaki. Naniningkit ang mga mata ng lalaki habang palipat-lipat ang tingin sa akin at kay Blaze.

Tumayo ako at nilapitan siya nang mapansin ko ang sugat sa kanang braso niya, “Puwede ba kitang gamutin?”

Umawang ang labi ng lalaki saka nag-angat ng tingin sa akin, “Gagamutin mo ako?”

Agad akong tumango, “Oo,” itinuro ko si Blaze, “Ako rin ang gumamot sa kaniya. Magaling ako gumamot ng sugat.”

Ngumisi ang lalaki saka nagkibit-balikat, sumandal siya sa sofa at tiningnan ang kaniyang braso, “Sige ba. Mas maganda nga siguro kung gamutin mo ako, masakit kasi e.”

Agad naman akong nakaramdam ng awa, saglit kong sinulyapan si Blaze na kunot na kunot ang noo saka muli akong tumingin sa lalaki, “Sandali lamang, mister ha—”

“It's Blast, call me Blast.”

Ngumiti ako, “Sandali lamang, Blast. Kukuha ako ng malinis na tubig upang mahugasan—ay teka! Sumama ka nalang kaya sa akin sa kusina,” nilingon ko si Blaze, “Blaze, nadala mo ba iyong tubig na inigib natin?”

“Oo.”

“Mabuti kung ganoon, halika na, Blast.”

Nauna akong maglakad papunta sa kusina, sumunod naman sa akin si Blast at kasunod niya rin si Blaze na nakahalukipkip at kunot-noong nakatingin sa akin.

“Bakit, Blaze?” nagtatakang tanong ko.

“Ganiyan ka ba talaga mag-alaga sa lahat ng napapadpad dito?”

Ngumiti ako, “Oo ngunit sa lahat ng naligaw dito, kayo lamang ang ginamot ko, noon kasi ay si aling Baba ang gumagamot sa kanila.”

“Sino si Aling Baba?” tanong ni Blast. Hinawakan ko ang kaniyang braso saka ko binuhusan ng dahan-dahan ang may sugat niyang braso.

“Siya ang nag-alaga sa akin mula pagkabata ko.”

Tumango si Blast at ngumiti. Ngumiti rin ako saka pinagmasdan ang kaniyang sugat.

“Hindi naman ito masyadong malalim, mahaba lamang ang hiwa pero namamaga. Mukhang naipit ang iyong litid.”

Hindi siya umimik kaya nagtatakang tiningnan ko siya. Nagulat ako nang mapansing nakatitig siya sa aking leeg. Agad ko iyong tinakpan ng aking kamay, “Bakit, Blast?”

“Your neck looks sexy.”

Suminghap ako at nagulat nang biglang may humila sa akin. Napatingin ako kay Blaze na siyang humawak sa akin at inilayo ako kay Blast, “Halika na, Grace, ihatid na natin sa gubat ang alaga mong unggoy.”

“Ay oo nga pala!” dali-dali akong lumabas ng kusina at tumakbo papunta sa aking silid.

Binuksan ko ang pinto at natigilan ako't nanlaki ang mga mata nang makitang magulo ang aking silid, nagkalat ang mga gamit ko at bukas ang aking aparador, nasa sahig ang aking mga damit na halos bestidang itim.

“Anong nangyari?” gulat na pumasok ako sa loob at napatalon nang lumabas mula sa ilalim ng kama ang batang unggoy na inampon ko.

Naiiyak na tiningnan ko siya, “Bakit mo ginulo ang aking mga gamit?”

Pinulot ko ang litratong nasa sahig saka maingat iyong ibinalik sa lamesa sa tabi ng aking kama.

“What happened?”

Nilingon ko si Blaze, “Ginulo niya ang aking mga gamit.”

Tiningnan niya ang unggoy, “Bakit mo ginulo?”

Tumayo ako at nilapitan siya, “Huwag mo siyang pagalitan, hindi niya alam ang kaniyang ginawa.”

Tiningnan ako ni Blaze, “Ohhhkay!”

Bumuntong-hininga ako saka nilapitan ang batang unggoy. Hinawakan ko siya sa kamay saka nilingon si Blaze, “Blaze, maari bang ikaw na lamang ang maghatid sa kaniya pabalik sa gubat? Lilinisin ko muna ang aking silid.”

Nakita kong natigilan si Blaze, nakatitig siya sa batang unggoy kaya naman bumaba ang tingin ko sa batang unggoy, eksaktong tumingala ito sa akin at ngumiti.

“A-Ah, Grace, puwede bang mamaya nalang siya umuwi sa gubat?” napapalunok na tanong ni Blaze saka dahan-dahang tumingin sa akin.

“Ngunit baka hinahanap na siya ng kaniyang ina.”

“Edi samahan mo nalang akong ihatid siya tapos tulungan kitang linisin ang kwarto mo mamaya. Baka kasi maligaw ako sa gubat.”

Ay oo nga pala! Hindi niya kabisado ang lugar na ito.

Tiningnan ko ang batang unggoy saka ang mga nagkalat na gamit ko. Bumuntong-hininga ako saka muling tiningnan si Blaze. Ngumiti ako at tumango, “O sige, halika na.”

Nauna siyang lumabas at sobrang layo niya sa akin habang naglalakad kami palabas ng bahay. Nagtataka ako ngunit hinayaan ko na lamang siya. Tumungo ako at tiningnan ang batang unggoy na hawak ko sa kamay.

“Ihahatid ka na namin sa inyo ha.”

“Grace.”

Nilingon ko si Blaze, “Bakit?”

Tipid siyang ngumiti, “Hindi naman siya sasagot e, wag mo nalang siyang kausapin.”

Napakurap-kurap ako at tinitigan siya. Ayaw niyang kausapin ko ang unggoy. Pero bakit? Hindi nga ito nakakapagsalita pero batid kong naiintindihan naman niya ako.

Lumapit sa akin si Blaze, hinawakan niya ang pisngi ko, “Galit ka ba?”

Umiling ako, “Hindi naman. Nagtataka lamang ako.”

Tumango siya, “Hindi kasi magandang tingnan na kinakausap mo ang mga hayop, iisipin ng ibang tao ay nababaliw ka na.”

Nakaramdam ako ng lungkot. Tila bumagsak ang enerhiya ko dahil sa kaniyang sinabi, “Pero wala namang ibang tao dito.”

“Oo nga pero mas maganda nang sanayin mo ang sarili mo sa buhay ng isang normal na tao.”

Hindi na ako nakapagsalita. Hindi ba ako normal sa kaniyang paningin? Nasaktan ako sa kaniyang sinabi ngunit ipinagsawalang bahala ko nalang ang aking nararamdaman. Naiintindihan ko ang gusto niyang iparating sa akin. Nalulungkot lamang ako dahil nakasanayan ko na talagang kausapin ang mga hayop.

“Grace...”

“Bakit?”

Inipit niya sa likod ng tainga ko ang ilang hibla ng buhok sa aking mukha saka mas lumapit siya sa akin. Matangkad siya kaya naman nakatingala pa ako sa kaniya habang siya ay nakatungo sa akin.

“Look, Grace, maganda ang islang ito at kapag nadiskubre ng mga tao ang ganda ng islang ito, maraming mag-iinteres na dumayo rito o magtayo ng negosyo. Gusto ko lang naman na masanay kang mamuhay tulad ng buhay sa siyudad.”

“Hindi naman ako pupunta sa siyudad.”

“Pero dadalhin kita doon.”

Pakiramdam ko ay bumalik ang aking sigla. Dadalhin niya ako sa siyudad! Napakasaya ko!

“Talaga?”

Ngumiti siya, “Oo. Dadalhin kita sa siyudad kaya kailangan mong malaman ang kalakaran ng buhay doon. You have to act like a real city girl and leave your old self here. Ipapakita ko sayo ang ganda ng mundo, Grace, basta hayaan mo akong makapasok sa buhay mo.”

Mas lumaki ang aking ngiti, “Gusto ko iyan, Blaze! Gusto kong maging city girl!“

“That's great!”

Nagpatuloy kami sa paglalakad hanggang sa makarating kami sa lugar kung saan ko natagpuan ang batang unggoy. Yumuko ako at hinawakan ang ulo niyo, akmang magsasalita na ako nang matigilan ako. Nilingon ko si Blaze, nakangiti siya sakin.

“Uhm! Puwede ko ba siyang kausapin ulit? Huli na ito, magpapaalam lamang ako sa kaniya.”

Kinagat niya ang pang-ibaba niyang labi, “Sure. Bid him a goodbye.”

Ngumiti ako at muling tumingin sa unggoy, “Sige na kaibigan, salamat sa pagiging mabait. Kailangan mo nang umuwi sa inyo.”

Gumawa ng ingay ang unggoy saka niya ako mabilis na hinila. Akala ko ay kung ano ang kaniyang gagawin ngunit niyakap niya lamang ako. Napangiti ako saka nilingon si Blaze, bumuga siya ng hangin saka napailing-iling na tila nabunutan ng tinik sa lalamunan.

Nang humiwalay sa akin ang unggoy ay ngumiti siya ng pagkalaki-laki. Ngumiti rin ako tulad ng kaniyang ngiti.

Tumayo ako ng tuwid at pinagmasdan siya nang magsimula siyang maglakad paalis saka tumalon sa isang puno at nagpalipat-lipat sa sanga. Gumawa siya ng mga ingay na tila na tinatawag ang kaniyang mga kauri.

“Grace.”

Napalingon ako kay Blaze. Lumapit siya sa akin at hinapit ang aking baywang, tumingala kaming dalawa sa puno hanggang sa tuluyang mawala sa aming paningin ang unggoy.

“Napamahal ka talaga sa mga hayop, ano.”

Ngumiti ako, “Oo. Simula noong bata pa ako ay mahilig na talaga ako sa mga hayop dahil napakainosente nila. Nakakatuwa silang panuorin at nakakaaliw ang mga huni nila.”

“Pero may mga hayop talaga na namiminsala ng tao.”

Natigilan ako at nilingon siya, “Sapagkat hindi nila alam ang ginagawa nila. Hindi nila naiintindihan ang pinsalang naidudulot nila dahil hindi naman sila katulad ng tao kung mag-isip.”

Mahina siyang natawa, “Oo na, miss nature lover.”

Napatawa rin ako at tinitigan siya. Napakaguwapo niya. Matangos ang ilong at lalaking-lalaki ang kaniyang dating.

“Don't stare, Grace. Baka mahalikan nanaman kita o higit pa.”

“Bakit naman?”

“Ugh! Grace! Bumalik na nga lang tayo!”

Nagtatakang sumunod ako sa kaniya nang mauna siyang maglakad pabalik. Tahimik lamang kami hanggang sa makarating sa bahay. Nang pumasok kami ay naabutan namin si Blast na nakahiga sa sofa. Nakapikit ang kaniyang mga mata at nakapatong ang kaliwang braso sa kaniyang noo.

“Blast.”

Bumangon si Blast at ngumiti ako sa kaniya. Lumapit kami sa kaniya at tiningnan ko naman ang kaniyang kanang braso, “Pasensya na, nakalimutan kong hindi pa nga pala kita nagagamot.”

Ngumiti siya, “Okay lang. Naghanap ako ng first aid kit kaso walang laman ang lalagyan mo.”

Napangiwi ako, “Paumanhin, tanging mga halamang gamot lamang ang mayroon ako,”

Nilingon ko si Blaze, “Blaze, marunong ka bang umakyat ng puno? Mayroong puno ng niyog sa may likuran ng bahay, maari ka bang umakyat? Kailangan natin ang langis ng niyog para hindi maimpeksyon ang kaniyang sugat.”

Umawang ang labi ni Blaze at napatitig sa akin, nilingon niya si Blast saka muling tumingin sa akin. Nagtaka ako. Bakit kaya?

“Seriously, Grace? Paakyatin mo ako ng puno ng niyog?”

“Hindi ba puwede? Pasensya na.”

Agad siyang umiling, “No! No hindi iyon ang ibig kong sabihin. What i want to say is...damn!”

Nilingon niya muli si Blast, “H'wag ka ngang mag-inarte, Blast! Mababaw lang naman iyang sugat mo ah!”

Humalakhak si Blast, “Mababaw nga pero masakit kaya. Kuya!”

Namilog ang mga mata ko, “Kuya? Magkapatid kayong dalawa?”

“Hahahaha oo.”

Napatitig ako kay Blast. Magkapatid talaga sila? Bakit? Hindi naman sila magkamukha.

“Ngunit hindi kayo magkamukha.”

“Kamukha ko ang mommy namin, Grace. Si dad ang kamukha niyan ni Blaze.”

Napatango-tango ako saka tiningnan si Blaze. Lukot ang mukha niya habang nakatingin kay Blast.

Bumuntong-hininga ako nang mahagip ulit ng aking paningin ang sugat ni Blast. Tumayo ako.

“Saan ka pupunta, Grace?”

Nilingon ko si Blaze, “Kukuha ng niyog.”

“Sa puno?”

“Oo.”

Bigla siyang lumapit sakin, “What? Aakyat ka sa puno para lang diyan kay Blast? Paano kung mahulog ka?”

Kumurap-kurap ako, “Marunong naman ako umakyat. Maari kasi siyang maimpeksyon kung hindi malalagyan ng langis ng niyog ang kaniyang sugat. Wala akong ibang gamot na maaring ipanlunas sa kaniyang sugat.”

Nilingon ko si Blast at nakita kong nakangisi siya kaya nangunot ang aking noo.

“Tsk! Ako na! Ako na ang aakyat.”

“Marunong ka?”

“Hindi iyan marunong, Grace” sabat ni Blast kaya nababahalang tumingin ako dito saka muling hinarap si Blaze.

“Huwag na, Blaze, ako na lamang.”

“Hindi puwede! You're wearing a dress tapos aakyat ka sa puno? At mataas ang puno ng niyog, Grace!”

Nakangiti kong itinaas ang laylayan ng aking bestida, “May suot akong short.”

“FUCK!”

Napatalon ako sa gulat nang malakas siyang magmura at hinila pababa ang laylayan ng aking bestida. Narinig ko naman ang malulutong na halakhak ni Blast kaya nagtataka akong napalingon dito.

“Bakit?” hindi ko maintindihan kung bakit humahalakhak si Blast at nagagalit si Blaze.

“Goddamn it, Grace! Babae ka! Hindi ka dapat umaakto ng ganiyan! Be feminine! Hindi mo dapat itinataas ang damit mo lalo na kung may kasama kang lalaki!”

Natigilan ako, “Ganoon ba sa siyudad?”

“Hindi. Karamihan sa mga babae sa siyudad ay liberated pero hindi puwede iyon sakin, Grace. Saka hindi ka dapat umaakyat sa puno, trabaho iyon ng lalaki!”

“Ngunit wala naman akong kasamang lalaki dito sa isla.”

Umismid siya, “Ngayon mayroon na. Kasama mo ako kaya ako na ang aakyat. Halika na, samahan mo nalang ako.”

Wala akong nagawa kung hindi ang tumango nalang at nagpatiuna sa paglabas ng bahay. Dumiretso kami sa likod at nang makarating kami sa aming pupuntahan ay napatingin ako sa kaniya, nakatingala siya sa dalawang puno ng niyog na halos magkatabi.

Nakita kong napalunok si Blaze, “Iyan ba ang aakyatin ko?”

“Oo.”

Lumunok siyang muli at naglakad-lakad. Tiningnan ko ang kaniyang inaapakan at nang malapit na siya sa unang malaking bato ay sumigaw ako, “SANDALI!”

Tumakbo ako at hinila siya palayo mula sa tatlong magkakahanay na bato.

“Huh? Why?”

Itinuro ko ang lupa sa harapan ng tatlong bato, “Diyan nakalibing si mama, papa at aling Baba.”

Biglang nanlaki ang kaniyang mga mata saka mabilis na tumakbo paalis sa kinatatayuan niya. Umawang ang labi ko at gulat siyang hinabol ng tingin. Napasinghap ako nang makitang namumutla ang kaniyang mukha.

Patakbo akong lumapit sa kaniya, “Ayos ka lamang ba, Blaze?”

Tumitig siya sa akin. Nalulumo ang hitsura, “B-Bakit may nakalibing diyan?”

Nilingon ko ang pinaglibingan nina mama, papa at aling Baba.

Ngumuso ako, “Wala namang ibang lugar na maari nilang paghimlayan.”

Lumunok siya. Kitang-kita ko ang paglunok niya ng matindi. “S-Sana sa ibang lugar,” lumingon siya sa paligid at itinuro ang parteng may malaking puno ng mangga. “Doon, doon sa likod ng puno ng mangga.”

Tinitigan ko siya, “Doon nakahimlay ang aking lolo at lola.”

Bigla siyang pumadyak, “Pambihira! Nakakababa man ng pagkalalaki pero ayokong lumapit diyan!”

“Hindi ka naman lalapit sa kanila.”

“Grace! Iyong pinaakyat mo sa aking puno, nasa likod ng puntod ng pamilya mo!”

Ngumuso ako, “Hindi naman sila nakakatakot e.”

“Anong hindi?”

Nalungkot ako. Bumuntong-hininga ako saka nginitian siya, “Dito ka nalang ha. Ako nalang ang kukuha.”

Akmang aalis na ako sa kaniyang harapan nang bigla niyang hawakan ang aking braso at iniharap ako sa kaniya. “Argh! Shit!”

Napayuko ako, “Sorry.”

“Hey no!” hinawakan niya ang magkabila kong pisngi saka ako pinatingin sa kaniya. “Hindi kita minumura, okay? Ako na ang aakyat. Stay here.”

“Pero...”

“Dito ka lang at hayaan mo kong magyabang.” naiiling na sabi niya saka nagsimulang maglakad palayo sa akin.

Hinabol ko siya ng tingin, tumigil siya hindi kalayuan sa tatlong bato at kumilos na tila ba hindi alam ang kaniyang gagawin. Humakbang siya sa kanan tapos ay sa kaliwa pero tumigil at nanatili pa rin sa gitna. Napakamot ako ng batok. Lumingon siya sa akin kaya ngumiti ako.

“Ilang buko ba?”

“Niyog, Blaze. Isang buong niyog ang kailangan natin.”

Ngumisi siya, “Ah! Oo nga pala, ang nasa isip ko kasi naglilihi ka.”

Kumunot ang aking noo, “Anong ibig mong sabihin?”

Nagkamot siya ng batok saka alangan na ngumiti kapagkuwan ay umiling, “Wala. Wala naman.”

Tumango nalang ako at muli naman siyang humarap sa kaniyang unahan. Muli siyang naglakad pakanan at pakaliwa ngunit sa huli ay hinakbangan niya rin ang batong nasa gitna. Napangiti ako. Hindi kasi maaring dumaan sa magkabilang gilid ng mga bato at puno. Sa kanan ay mayroong lumang balon at sa kaliwa naman ay may pader na bakod.

Pinagmasdan ko siyang alisin ang kaniyang sapatos. Napaiwas pa ako ng tingin nang hubarin niya rin ang kaniyang damit saka sumulyap sa akin. Nahihiya ako. Ito ang unang beses na makakita ako ng hubad na katawan ng lalaki. Napakaganda ng kaniyang katawan. May bagay na magkakadikit sa kaniyang tiyan na nakapagpadagdag sa ganda nito, maayos at maganda ang pagkakahulma, tila mga batong sadyang inukit upang mang-akit.

Nang ibalik ko ang paningin ko sa kaniya ay nagsisimula na siyang umakyat ngunit mukhang hindi siya marunong. Dumudulas ang kaniyang mga paa at agad rin siyang napapabitaw. Inulit niya ang pag-akyat ngunit kung ano ang nangyari sa una niyang subok ay ganoon din ang nangyari sa pangalawa hanggang sa umabot siya ng apat na subok.

Napalunok ako nang makita sa kaniyang mukha ang inis. Nasa magkabilang baywang niya ang kaniyang mga kamay habang matalim ang tingin sa punong kaharap, kitang-kita ko rin mula sa aking kinatatayuan ang namumula niyang mukha at leeg at ang kaniyang umiigting na panga.

Napaigtad ako nang lumingon siya sa sakin, “Wala ka bang panungkit?”

“Pasensya na ngunit wala. Pag-akyat lamang ang tanging paraan upang makakuha ng bunga ng punong iyan.”

Pumikit siya, yumuko saka umiling-iling, tila kinakalma ang kaniyang sarili bago muling tumayo ng tuwid at tiningnan ang puno hanggang sa itaas nito. Nakita kong bumuka ang kaniyang bibig, may sinabi siya ngunit hindi ko narinig.

Kinakausap niya yata ang puno. Kailangan ko siyang pagsabihan mamaya. Isa siyang city boy kaya dapat ay hindi niya kinakausap ang mga puno. Maari siyang mapagkamalan na isang siraulo.

Umawang ang aking labi nang magsimula siyang umakyat. Nakaramdam ako ng takot para sa kaniya dahil hindi tama ang ginawa niyang pag-akyat, yakap niya ang katawan ng puno habang ang kaniyang mga paa ay nakabuka at paharap na nakatapak sa katawan ng puno ng niyog.

Humakbang ako ng dalawang beses habang nakatingin sa kaniya. Paunti-unti ang ginagawa niyang pag-angat, hirap na hirap siya dahil sobrang higpit ng pagkakayakap niya sa punong inaakyat.

Napahawak ako sa dibdib ko nang salakayin ako ng kaba, “MAG-IINGAT KA, BLAZE!”

Natigilan siya at lumingon pababa sa akin, lagpas na ang naabot niya sa sukat ng kaniyang taas, kaonti nalang ay halos dalawang tao na ang naabot ng kaniyang naakyat.

“Yeah! Like that! Cheer me up, Grace. Cheer me up and i'll get you a fucking coconut!”

Ngumiti ako ng pagkalaki-laki saka itinaas ang dalawa kong mga braso. Nakakuyom ang aking mga kamao at ang tanging nakalabas lamang ay ang aking hinlalaki. Nag-okay ako sa kaniya. Nakita ko namang tila nagustuhan niya ang aking ginawa dahil nakita ko siyang napangiti kaya naman mas nilakihan ko ang aking ngisi, tulad ng ngisi ng batang unggoy na inihatid namin kanina sa gubat. Halos pikit na ako kaya naman nagulat ako at napamulat ng malaki nang marinig ko siyang sumigaw ng pagkalakas-lakas.

“AAAAHHHH”

Suminghap ako at napatalon nang bumagsak siya sa lupa. Hindi ako nakakilos kaagad. Nagulat ako ng sobra kaya naman napako ako sa aking kinatatayuan habang nakatingin sa kaniya na namamaluktot sa lupa.

“GRACE!!!!!”

Doon lamang ako natauhan. Nanuot sa aking kalamnan ang nakabibingi niyang sigaw kaya naman mabilis akong nagtatakbo upang makalapit sa kaniya.

TO BE CONTINUED...

[A novel by sinnederella]