CHAPTER 59:

Bawat pag galaw ng daliri ng orasan ang siyang paglukob ng mabigat sa dibdib ko.

May kutob na akong hindi siya uuwi ngayon. Pero umaasa akong tutupad siya sa sinabi niya sakin kanina 'don sa hospital na uuwi siya sakin ngayong gabi. Kailangan ko lang siyang hintayin.

Binalingan ko ang mga pagkaing iniluto. Mainit pa 'yon 'ng ihanda ko pero ngayon malamig na.

Nahugot kuna lamang ang hininga ko. Kinuha ko ang phone ko at i-denial ang numero ni Well, pero nakapatay parin ang phone nito kanina pa.

Paulit-ulit na tanong na naglalaro sa isip ko kong nasa opisina ba ngayon ang asawa ko o binabantayan niya si Fhreaya sa hospital?

Gusto kong isiping nasa opisina lang siya at tambak ang trabahong inaakaso.Nagiging panatag ang kalooban ko, kapag 'yun ang iniisip ko pero kabaliktaran 'yun kapag iniisip kong nasa tabi siya ni Fhreaya sa mga oras na ito.

"Please, Well. Umuwi ka naman sakin, kahit ngayon lang"mahinang bulong ko.

Halos mabali na ang leeg ko kakatanaw sa labas. Hindi na ako nakatiis