Amber is a simple, kind, and brave girl. She’s the eldest among three siblings. Despite having a complete family, they lack one thing that is essential for survival—money. Her father works as a security guard in a well-known construction firm while her mother is an online seller of thrifty clothes. At a young age, she saw how her parents worked hard to provide the needs of their family. That is why she promised herself that she will do everything to help her parents once she graduated—but things won’t be that easy for her. Amber is a third-year college student in a well-known university, but unlike most of the students, she got in because of her scholarship. She was never the type of student to ace her academics, but her marks are enough to lessen her school fees by 50%. In order to pay for the remaining half, she applied as a student assistant in their university. William James Walton, he's one of the most sought after business man in his generation. He's young, good-looking and smart. Many of his business opponents envy the his charm and strategies. Will these two people from two different world be able to find happiness in each others arms? Or will their differences hinder the chance of a happy ending?
View MoreHmm.. Hanggang sa panaginip ay naaamoy ko pa rin siya. "Ang bango-bango mo talaga," sabi ko habang nakapikit pa rin ang mga mata. Ayoko munang magising dahil ang sarap-sarap niyang singhutin.I Tumagilid ako sa bandang kanan at mas nanunuot sa ilong ko ang bango. Napapahagikhik ako sa tuwa na nararamdaman. Sana ganito palagi ang panaginip ko. Ang sarap tuloy hindi bumangon. "I don't want to interrupt your sleep but we're going to be late," ani isang boses. Napabalikwas ako ng bangon ng bumungad sa pagbukas ng mga mata ko ay ang mukha ni sir Liam na nakangisi. Na tila ba aliw na aliw sa nakikita. Bumaba ako sa higaan at tinakoana ang mukha bago dumiretso sa cr. Sa pagpasok ko ng cr ay siya ring oag bukas ni ssir Liam ng pinto para lumabas ng kuwarto ko. Nagmadali akong maligo at hinila ang isang kulay peach na bodycon dress at sinaoawan ng itim na blazer. Suklay-suklay ko ang aking buhok habang bumababa ng hagdan at nakitang nakaabang si sir Liam sa dulo nito. Tumingala siya at
Nakakabinging katahimikan. Malamig na sahig. Pilit kong inaaninag ang paligid pero imposible ito dahil sa nakapiring kong mga mata. Namamanhid ang aking kaliwang balikat dahil sa pagkakatagilid. Parehong mahapdi ang aking palapulsuhan at bukong-bukong dahil sa mahigpit na pagkakagapos. Gusto ko mang sumigaw pero hanggang ungol lang ang kaya kong gawin dahil sa telang nakatali sa aking bibig. Gusto kong umiyak dahil sa takot pero wala itong maidudulot na mabuti sa akin. Sinubukan kong pakiramdaman ang paligid ngunit isang nakakabinging katahimikan lang ang aking naririnig. Nakakapraning na katahimikan. Tahimik akong nagdasal dahil sa ngayon, 'yon lamang ang maaari kong gawin. Hindi pa ako pupuwedeng mamatay. Hindi kakayanin ni mama kung pati ako ay mapapahamak. Napatigil ako sa pag-iisip ng marinig ang mga papalapit na yabag ng mga paa sa hindi kalayuan. Naririnig ko rin ang paminsanang pagtatawanan ng mga ito. Papalapit ng papalapit ang
The droplets of the cold shower awoken my senses. Halos wala akong tulog sa magdamagang pag-aayos ng presentation ko mamaya sa client namin. This is very crucial for the company's plan to expand overseas. I made sure that I have everything ready before I left the house. I was about to step inside my car when I noticed I don't have my phone with me. Dinukot ko ang laman ng bag pero wala pa rin. Nagmadali akong umakyat sa kwarto at tinignan ang bulsa ng suot ko kanina pero wala pa rin ito. I grabbed my spare phone and placed it inside my pocket. Siguro ay naiwan ko 'yon sa opisina. That bitch earlier is too annoying and I can't stand her. Nasa loob na ako ng kumpanya and currently inside the elevator when it opened. Pumasok naman si Ethan at nagtatakang tinignan ako. Nakakunot ang kanyang noo naa para bang hindi makapaniwalang nandito ako sa kanyang harapan. "Oh, you're here! I thought you're having plans with Amber?" he asked with a confused look. My brows furrowed in confusion. "A
Nagising ako sa mahinang tapik sa pisnge ko. Unti-unti kong binubuka ang mga mata ko na mabigat pa rin dala ng antok. Kinusot-kusot ko ito at unti-unti na ring lumilinaw ang paningin ko. Halos mapabalikwas ako ng bangon ng masalubong ng tingin ko ang abuhang mga mata na nakatingin sa'kin. "S-sir Liam," bati ko sa kanya habang binababa ang paa ko aa sahig. "Don't move. I just brought you some food. Sabi nina Aling Gema you haven't taken your dinner yet," sabi nito. Dinner? Nakakunot ang noo kong tinignan ang oras sa cellphone ko. At totoo ngang gabi na. Alas nuwebe na ng gabi. Napansin ko ring may pitong misscalls sa phone ko. At nang macheck ko ito ay mas nahiya ako. Napayuko ako at napakamot ng ulo. "S-sorry po, sir Liam. Nakatulog ako kaya hindi ko napansin na tumawag ka pala," "Mom is very worried about you kaya I
Nakasandal sa kanyang likod at mahigpit akong nakayakap kay Sir Liam. Hindi dahil nananyansing ako pero dahil natatakot akong mahulog. Napakabilis niyang magpatakbo ng motor at halos hindi ko na makita ang mga nadadaanan namin.Sabay ng bilis na pagpapatakbo ni sir Liam, ay siya ring bilis ng pagtibuk ng puso ko. Dala ng nyerbos, at dala na rin ng sobrang pagkadikit ng katawan namin ngayon. Amoy na amoy ko ngayon ang pabangong gamit ni Sir Liam. Sa tingin ko nga ay didikit ito sa suot ko."We're here," sabi ni Sir Liam matapos iparada ang motor.Bumaba ako ng tuloyan ng mamatay ang makina nito. Nanginginig pa rin ang mga kamay ko dahil sa byahe. Hindi ako sanay na sumakay ng bigbike.Gamit ang nanginginig na kamay ay tinatanggal ko ang lock ng helmet. Medyo matigas ito at mas pinapatagal pa ng sitwasyon ng kamy ko."Let me help you," sambit ni sir Liam sabay lapit sa akin at inabot ang loc
"How's the negotiation with the russians?" tanong ko habang sinisimsim ang kapeng barako na nasa tasa. Nakatayo ako at pinagmamasdan ang kabuuan ng syudad na makikita mula sa aking opisina. I can see Watson's building from where I am standing. It's taller than ours but I know, someday, mapapabagsak ko rin sila. They'll all bow down to me. And the Russian real estate is our key for to get what I want. Umikot ako para tignan ang Kausap ko ngayon na si Mr. Thomas, isa sa executive staff na namamahala sa mga outsaide transactions and negotiations ng kumpanya. "They haven't decided yet. The Waltons are giving them five person at most," sagot niya. Dahan-dahan kong ibinuhos ang mainit-init pang kape sa ulo niya. Tama lang 'yan dahil sa kanyang kapalpakan. Ilang linggo ko na itong hinhintay at hindi pa rin umuusad ang negosasyon. "How long do you want me to wait?! We offered fifteen percent! Wala ka na
Hindi na kami natuloy sa ikatlong meeting sana ni Sir Liam sa araw na ito. Ako na mismo ang tumawag at nagrequest na magpa reschedule na buti nalang talaga ay pumayag rin ang kliyente.Nasa presyento kami habang hinhintay sina Ethan. Dahil sa nerbyos ay kinukotkot ko ang aking kuko at nakayuko lang. Hindi rin ako umiimik dahil sa takot kay Sir Liam. Pulang-pula ang tenga niya kanina dahil sa galit. Magulo ang buhok niya at nakaloose na ang necktie. Meron din siyang putok sa may labi.Kung sa ibang pagkakataon lang sana ay siguro pinupuri ko ang itsura niya. Hindi ko alam na pwede rin palang maging gwapo kahit messy tignan. Na para bang tinutukso kang titigan siya dahil sa itsura niya. Bad boy look ika nga.'Pag ba ganyan ang ginawa ko sa buhok at gusot-gusot ang suot, maganda rin kaya tignan?Dahil sa sobrang kaba ko ay inaaliw ko nalang ang sarili ko sa pwedeng makapagpabaling ng pansin.
Nililipad ng malamig hangin ang ilang hibla ng buhok ko. Ninanamnam ko ang lamig na tumatama sa aking mukha. Hindi pa tuluyang sumisikat ang araw kaya malamig pa ang paligid. Wala pa masyadong mga sasakyan ang dumadaan kaya tahimik lang rin ang paligid. Buti na lang at hindi isinarado ni Mr.Walton ang bintana. Ilang saglit lang ay pumasok kami sa isang subdivision na may nakalagay na Villa Lucia. Nalulula ako sa laki ng bahay sa loob at masasabi mong hindi basta-basta ang mga tao rito. Napansin kong halos nasa dulo na kami ng subdivision dahl nakikita ko na ang dulong bakod na napakataas. Nasa tapat kami ng isang itim na matarik na gate ng bumusina si Mr.Walton ng tatlong beses. Bumukas ito at tumambad sa akin ang isang napakalawak na bakuran. Sa dulo nito ay isang napakalaking kulay krema at puti na bahay. Pumarada si Mr. Walton sa harapan nito. Hinintay kong unang lumabas si Mr. Walton bago ko ako sumunod. Nakakahiya naman na ako
Matagal natapos ang meeting nila Mr. Walton kaya madilim na ng makalabas ako ng opisina. Hinihilot ko ang sumasakit na paa sa kakatayo rito sa may entrance. Hinhintay ko pa ang susundo sa akin. Biglang may humintong kotse sa tapat ko kaya isinuot ko na ulot ang sapatos kong may mataas na takong. Kilala ko ang kotse pero hindi naman ito ang sundo ko. "Nasiraan si Edmund kaya matatagalan. Just come with me. I'll send you home," ani Mr. Walton ng makalabas na ng kotse niya. "Gano'n ba? Sige mag cocommute nalang ako. Pupunta pa ako ng ospital," sagot ko sa kanya at sinimulan ko ng humakbang pababa ng hagdan. Kumapit rin ako sa railings nito dahil masakit talaga ang mga paa ko. Baka matumba pa ako rito. Hindi ko namalayan na nakalapit na pala siya sa'kin at inalalayan ako sa pag baba."I'm on my way there too kaya sumabay ka na sa'kin," aniya kaya hindi na ako nagmatigas pa.
Comments