[Disclaimer: The following lyrics are taken from the movie "Cinderella"]
In a perfect storybook, the world is brave and good
A hero takes your hand, a sweet love will follow
But life's a different game, the sorrow and the pain
Only you can change your world tomorrow
Let your smile light up the sky
Keep your spirit soaring high
"Trust in your heart and your sun shines forever and ever. Hold fast to kindness— ano ba?!" asik ko nang may biglang humila sa earphone kong nasa kaliwang tainga. Naputol tuloy ang aking pagkanta.
Kumibot lamang ang labi ni Ivy bago niya itinaas ang cell phone niya sa harapan ko. I saw in her screen my latest status.
"#TragicFairyTale," basa niya rito. "What is it all about?"
Simple akong nagkibit-balikat. "Wala lang." At muling ibinalik ang earphone sa aking tainga. "Masakit ang ulo ko. Nahihilo ako. Umayos ka riyan."
Halos lumipad ang kamao ko sa makulit kong pinsan nang muli
"He's really good in soccer."Isang tango na may kasamang ngiti ang pinakawalan ko habang pinagmamasdan ang ekspertong paggalaw ni Gray sa soccer field kasama ang ibang grade 12 mula sa STEM strand."Naaalala ko noong una ko siyang napanood na maglaro ng soccer, tinamaan ako noon ng bola. Hindi man lang siya nag-sorry."Natawa si Shiela sa sinabi ko. Malutong siyang tumawa at matinis ang boses niya. Kung sa hitsura, mas mature akong tingnan pero mas childish pa rin akong mag-isip kaysa sa kanya."Bakit hindi ko nakita ang side niyang iyon?" parang may patatampo sa tono ng boses niya. "Ang daya naman."Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. May parte sa akin na naiinis kapag naaalala ko kung paano niya ako asarin noon, kung paano niya ako paiyakin dahil sa mga kagagawan niyang nagpamukha sa aking hindi ako karapat-dapat maging prinsesa. Pero may parte rin sa puso ko na natutuwa kapag naaalala ko ang dahilan kung bakit niya nagawa ang lahat ng iyon
Side Story (Shiyuri)"Okay, nice!"Flash!"Alright, alright. Good."Flash!"Bend over. Tilt your head to the right. A bit. No no no, that's too much. Konti lang. Ayan, ayan. Okay, 1, 2, 3!"Flash!"Great! Next pose!"There had been a lot of clicks really. Strange. Is the photographer knows what she's doing? Kanina pa ako pabago-bago ng post habang suot ang bagong lingerie na ina-advertise ng Sexy Modest, isa sa mga pinakapaborito kong brand ng lingerie items. When they offered me to be a model of their newly released lingerie designs, I accepted it without hesitation.It's not a simple opportunity! And today is my photoshoot. I'm done with the first two designs --- there are actually three --- and it took us almost two hours already. Hindi pa kasali roon ang pag-se-set up sa studio at pag-aayos sa make-up ko. My goodness! It will be featured in a magazine but but they won't put me in every freaking pa
"Ang laki nitong Sunrise Mansion para sa ating dalawa lang," hindi ko napigilang isatinig pagdating namin sa nasabing lugar.Agad na isinayaw ng hangin ang mga hibla ng aking buhok sa segundong tumapak ako palabas sa salaming dingding na naghihiwalay sa bedroom at teresa. Bumungad sa aking paningin ang pamilyar na imahe sa aking harap.The endless horizon, the clear sand, they never fail to soothe me from exhaustion. The view of the dancing waves as they eagerly reach the surface has never lose its beauty. I'm still fascinated and I'll love to watch it whenever possible.We just finished putting our things on their places. We travelled for almost a day. It's a good thing that we took the night trip. Alas nuebe pa lamang ng umaga ay nandito na kami.Hindi nagtagal ay naramdaman ko ang presensiya ni Third sa likod ko. He snaked his arms around my waist as he rested his chin on my shoulder. The warmth of his body, the tingles that his breathing gives me, and
"Sissy, pumayag ka na. I already informed my professors that I'm going. Nakakahiya naman kung hindi ako tutuloy. Ang kaso kasi, may photoshoot ako sa Baguio at hindi ko iyon p'wedeng palampasin. Please, sissy? Pupunta ka rin lang naman talaga, e. All you have to do is to pretend that you are me."Sunod-sunod na pag-iling ang agad na natanggap niya mula sa akin pagkatapos ng mahaba niyang litanya. Naisip ko, ano nga ba talaga ang dahilan at hinihingi niya sa akin ito?"Don't you want it? It's a privilege. They will treat you as a celebrity. Malay mo, may special treatment ka ring matatanggap. Besides, hindi ka nila makikilala bilang ikaw. Hindi ba mas gusto mong nagtatago? And . . . " Binitin niya ang kanyang linya saka ako hinawakan sa kamay. "We're sisters."Nailed. Sa lahat ng taong nakilala ko, siya na yata ang pinakamagaling mangumbinsi. Alam na alam na niya ang kahinaan ko at 'yun ang lagi niyang ginagamit laban sa akin-na 'we are sisters' daw. Oo, ang kapa
"God knows best, baby. God knows best."Those words were whispered into the ear of a kid named Kira. She was at the funeral of her mother, who had died for a reason she couldn't seem to accept. A shallow smile made its way to her lips.Kira had been very close to her mother. They are the closest member in their family actually, and loosing her has a big effect on her. It seems so unreal, so unimaginable.The remark came from a well-meaning family friend, but Kira found it more caustic than comforting. Maybe it is supposed to be a console but end up contumelious. Wrong choice of words. Doubtlessly wrong choice of words for a young girl like her who's currently grieving."Her death wasn't for the best," she kept repeating to herself. "It wasn't. It wasn't."As Kira came to see, it can take a long time for someone to overcome grief, to escape from tender sorrow, to move on from a tragic memory, especially when the bereaved person was very close to the
I closed my eyes, took a deep breath, and smiled. Here I am, standing in front of my sister's university, and I am now Shiyuri.Kahit may pangamba ay tinuloy-tuloy ko ang paglalakad diretso sa meeting place namin. Malawak ang unibersidad ng kapatid ko, dahilan kaya ako nakihiwalay. Mas gusto ko ang payapa at malayo sa kaguluhan, bagay na siguradong mangyayari sapagkat hindi malayong pagkamalan ako bilang Shiyuri, at isa iyon sa mga iniiwasan ko. I am already settled in silence and this silence is where I belong.Malayo pa lang ay nakikita ko na ang kumakaway na babae sa kabilang dako ng kalsada, nakangiti sa akin at nagtatakbong lumapit nang hindi tumitingin sa kaliwa't kanan ng kalsada.Umalingawngaw ang tunog ng busina ng paparating na kotse dahil sa biglaan niyang pagtawid."Ay!" Malakas siyang napasigaw, kinuha nito ang atensiyon ng mga taong nasa malapit."Tumingin ka kasi sa daan, Miss!" malakas na wika ng driver na bumusina sa kanya bago ito
Third . . .Napangiti ako kasabay ng pagpatak ng aking luha. Siya na ba iyan? Hindi ako makapaniwala. If I'm daydreaming right now, can someone pinch me? Can someone wake me up? Because I don't want to stay in this illusion. I might drown.But for second thought, I'd rather think that everything is just a dream, because if it is the reality, then it's clearly not mine. Because Third is my sister's. He was never mine, and never will be.Umangat ang palad niya para punasan ang mga luhang tumulo sa aking pisngi. He doesn't know the reasons behind these tears, but he can make me smile so easily."I am sorry. I'm so sorry." Paulit-ulit niya iyong sinabi na para bang ikamamatay niya ang nangyari. Hindi niya siguro pa kailanman nakitang dinumog si Shiyuri nang ganoon dahil lagi itong may bodyguard kaya sobra na lang ang pag-aalala niya.Well, it happened because I am too unlucky. Ako si Sarina, ang paborito ng kamalasan.I held his hand and looked
Pinagpapawisan ako nang malapot habang pilit nangangapa ng puwedeng idahilan. Nakatingin siya sa akin, halatang naghihintay ng sagot.Napalunok ako. Halos matawag ko na lahat ng santo sa ilalim at ibabaw ng lupa, hinihinging sana ay may malusutan pa ako."Who's she?" ulit niyang tanong.Fish tea. Wala na. I'm still groping for an alibi, or any possible escape! Can he not wait?"T-that's my . . . " It's not even the right time to stutter!Unti-unting tumigil ang tricycle, hudyat na nasa hotel na kami. "Nandito na po kayo," imporma ng driver sa amin.Saved by the bell! Sana ay hindi na ito maungkat pang muli.Bumaba na kami at pumasok. Nang makarating sa kuwarto, ipinatong ko sa tabi ng unan ko ang mga librong binili namin. Surely, my days and nights will never be boring with all of these entertainment stuff."So, it's a science fiction, huh?" Biglang nagsalita si Third habang nakaupo sa gilid ng kama niyang katabi lang ng aking