Once Upon a Field Trip

"Sissy, pumayag ka na. I already informed my professors that I'm going. Nakakahiya naman kung hindi ako tutuloy. Ang kaso kasi, may photoshoot ako sa Baguio at hindi ko iyon p'wedeng palampasin. Please, sissy? Pupunta ka rin lang naman talaga, e. All you have to do is to pretend that you are me."Sunod-sunod na pag-iling ang agad na natanggap niya mula sa akin pagkatapos ng mahaba niyang litanya. Naisip ko, ano nga ba talaga ang dahilan at hinihingi niya sa akin ito?"Don't you want it? It's a privilege. They will treat you as a celebrity. Malay mo, may special treatment ka ring matatanggap. Besides, hindi ka nila makikilala bilang ikaw. Hindi ba mas gusto mong nagtatago? And . . . " Binitin niya ang kanyang linya saka ako hinawakan sa kamay. "We're sisters."Nailed. Sa lahat ng taong nakilala ko, siya na yata ang pinakamagaling mangumbinsi. Alam na alam na niya ang kahinaan ko at 'yun ang lagi niyang ginagamit laban sa akin-na 'we are sisters' daw. Oo, ang kapa

I closed my eyes, took a deep breath, and smiled. Here I am, standing in front of my sister's university, and I am now Shiyuri.Kahit may pangamba ay tinuloy-tuloy ko ang paglalakad diretso sa meeting place namin. Malawak ang unibersidad ng kapatid ko, dahilan kaya ako nakihiwalay. Mas gusto ko ang payapa at malayo sa kaguluhan, bagay na siguradong mangyayari sapagkat hindi malayong pagkamalan ako bilang Shiyuri, at isa iyon sa mga iniiwasan ko. I am already settled in silence and this silence is where I belong.Malayo pa lang ay nakikita ko na ang kumakaway na babae sa kabilang dako ng kalsada, nakangiti sa akin at nagtatakbong lumapit nang hindi tumitingin sa kaliwa't kanan ng kalsada.Umalingawngaw ang tunog ng busina ng paparating na kotse dahil sa biglaan niyang pagtawid."Ay!" Malakas siyang napasigaw, kinuha nito ang atensiyon ng mga taong nasa malapit."Tumingin ka kasi sa daan, Miss!" malakas na wika ng driver na bumusina sa kanya bago ito

Pinagpapawisan ako nang malapot habang pilit nangangapa ng puwedeng idahilan. Nakatingin siya sa akin, halatang naghihintay ng sagot.Napalunok ako. Halos matawag ko na lahat ng santo sa ilalim at ibabaw ng lupa, hinihinging sana ay may malusutan pa ako."Who's she?" ulit niyang tanong.Fish tea. Wala na. I'm still groping for an alibi, or any possible escape! Can he not wait?"T-that's my . . . " It's not even the right time to stutter!Unti-unting tumigil ang tricycle, hudyat na nasa hotel na kami. "Nandito na po kayo," imporma ng driver sa amin.Saved by the bell! Sana ay hindi na ito maungkat pang muli.Bumaba na kami at pumasok. Nang makarating sa kuwarto, ipinatong ko sa tabi ng unan ko ang mga librong binili namin. Surely, my days and nights will never be boring with all of these entertainment stuff."So, it's a science fiction, huh?" Biglang nagsalita si Third habang nakaupo sa gilid ng kama niyang katabi lang ng aking

"Stupid and stubborn bratt," Alminaza giggled."Back to you, girl." I rolled my eyes before filling my wine glass with another shot of Martini.I am acting, looking so fine and all, but the truth is I'm really having a bad time copying Shiyuri's facial expressions and gestures. It makes me sick. But being able to stick with it makes me want to compliment myself."So how's his reaction?" May kung anong kislap sa mata ni Ami habang nangungulit pa ng mas maraming impormasyon tungkol sa nangyari kanina.Muli ay nararamdaman ko na naman ang sakit sa dibdib ko. The kind of feeling when I feel that I'm actually in pain knowing that I don't have to. Because chains are too tight and freedom is as blurry as my desire to be true. I am being caged in the midst of unknown and wasn't given the chance to spread my wings and show my existence, not just a mere shadow of my sister."So?" pukaw sa akin ni Ami nang mapansin ang pagkatulala ko.Bakit nga ba kasi

A sudden flash of a camera made me blink my eye. Napasunod ang tingin ko sa isang lalaking may katangkaran habang nakasabit ang DSLR sa kanyang leeg. He smiled apologetically before waving goodbye. Shiyuri's fan, obviously.I just shrugged my shoulders before taking a picture on my own. Maaga kaming nagsimulang mamasyal kasama ang ibang mga writers. Nagtipon-tipon kami sa nirentahan naming sasakyan bago kami lumuwas papunta rito.There are only three universities who attended the trip—sa aking pinapasukang eskuwelahan, sa unibersidad ni Shiyuri, at sa Sigmund kung saan naman nag-aaral si Third.We are approximately fifty. Tamang-tama lang para sa malayong trip na ito. They can't handle too much budget though our universities are evidently rich. Bagaman nagbayad ang ibang students, corruption is rampant nowadays. That's not a surprise. Sometimes even the most respected people on earth can do things that will destroy their beautiful image.Ipinilig ko