LOGINShare
Chapter 256
Last Updated:
2025-05-15 23:59:23
DeigratiamimiBawi ako after finals po.
Latest chapter
One Fateful Night With My Ninong Chapter 258
Nagpumilit si Drako na samahan ako sa paghahanap kina Camila at Dax. Hindi na ako tumutol, lalo na't may dala siyang sasakyan. Kailangan kong bilisan ang kilos ko. Every second counts."I’ll drive," aniya habang binubuksan ang passenger door para sa akin. "You just tell me where to go."Hindi ko alam kung bakit parang hindi ko kayang tanggihan ang tawag ng boses niya ngayon. Maybe it’s the urgency. Maybe it's the way he looked at me earlier—full of confusion and desperate hope.Agad kong tinawagan si Lianne. "Sabi niya, someone saw the twins sa may Centennial Park. They were playing near the carousel."Drako nodded. "Then that’s where we’ll go."Tahimik kaming bumiyahe. Ang mga kamay ko ay pinipigil ang panginginig habang hawak ang cellphone, baka biglang may tumawag ulit. Nakatitig lang si Drako sa kalsada, pero ramdam ko ang tensyon sa pagitan naming dalawa.Nang makarating kami sa park, hindi ko na napigilan ang sarili kong bumaba agad ng kotse. Tumakbo ako, hawak-hawak ang pangala
One Fateful Night With My Ninong Chapter 257
“BP is dropping!” sigaw ng nurse.“Charge! 200 joules—clear!”Napatakip ako sa bibig ko, pilit pinipigilan ang sigaw ng aking puso. Ang buong paligid ay gumuguho sa harap ng mga mata ko habang pinanonood kong sinusubukang ibalik ng mga doktor ang tibok ng puso ng ama ko.“Caleigh,” bulong ni Mommy Celeste habang hawak-hawak ang aking braso. “Let them work. Anak, we have to hope.”Pero paano ako aasa kung bawat segundo ay parang nananakaw sa amin?Napaluhod ako sa malamig na sahig ng ospital, nagmamakaawa sa kahit sinong pwedeng makarinig sa akin sa langit.“Please, God... not yet. Don’t take him away. Please…”Maya-maya, narinig ko ang tunog na matagal ko nang hinihintay—beep. “Pulse is back!” sigaw ng isa.Tumayo ako bigla, mabilis na lumapit sa kama niya. Pinayagan akong pumasok ng doktor, at nang makalapit ako sa kama, nakita kong bahagyang gumalaw ang kanyang mga daliri.“Daddy!” halos mapasigaw ako. “Daddy, please… please don’t leave me!”Binuka niya ang kanyang mga mata. Maiksi
One Fateful Night With My Ninong Chapter 256
Bumigat ang dibdib ko habang papalapit ako sa gates ng mansiyon ng mga Valderama—ang bahay na minsan kong tinawag na tahanan, ang lugar na minsang pinagpahingahan ng pangarap ko. Ngayon, ang bawat hakbang ay parang paglalakad papunta sa hukay ng nakaraan. Nakahawak ako sa envelope na laman ang katotohanang matagal nang inilihim sa akin. At ngayon, oras na para harapin ang isa sa mga taong may pinakamalaking kinalaman sa pag-agaw ng mga anak ko. Pagkabukas pa lang ng pinto ng sasakyan, agad kong nakita si Claudine sa may hagdanan, palabas ng mansiyon. Nakasuot siya ng beige na dress na preskong-presko sa paningin, pero para sa akin, kulay iyon ng kasinungalingan. Nagtama ang mga mata namin. Nag-freeze siya sa kinatatayuan niya, halatang hindi inasahang magkikita kami. “Caleigh,” she said in disbelief. “You… you’re here?” Lumakad ako palapit, hindi na makapaghintay pa. “Stop pretending you’re surprised. Alam mong darating ako.” “I wasn’t—” she started, pero pinutol ko agad siya. “
One Fateful Night With My Ninong Chapter 255
Hindi ako makagalaw habang nakatayo sa harap ng pinto ng opisina ni Dr. Martinez. Parang may malaking batong nakapatong sa dibdib ko. Sa bawat tibok ng puso ko, may kasabay na bulong: You have to know. You deserve the truth. Tumigil ako saglit. Huminga nang malalim. Pinilit kong patigasin ang loob ko. Para sa mga anak ko. Para sa sarili ko. Para sa lahat ng panahong ipinagdamot sa akin ang katotohanan. At sa dulo ng buntong-hininga kong iyon, kumatok ako. “Come in,” mahinang tawag ng lalaki mula sa loob. Pagbukas ko ng pinto, agad akong sinalubong ng pamilyar na mukha ni Dr. Robert R. Martinez—matanda na siya kaysa noong huli ko siyang nakita, pero ang malamig niyang mga mata ay hindi nagbago. “Good morning. Can I help you?” tanong niya, bahagyang nakakunot ang noo. “Don’t you remember me?” tanong ko, hindi na kayang itago ang panginginig ng boses ko. He squinted. “I’m sorry, I don’t—” “I’m Caleigh Devika Rockwell Villamor. Seven years ago, I gave birth to quadruplets in this
One Fateful Night With My Ninong Chapter 254
Tumigil ako sa harap ng lumang gusali ng ospital na tila ba nanlilimahid na rin sa dami ng alaala nitong inilihim. Mula sa labas, hindi mo aakalaing isang sikretong kay tagal nang ikinubli ang muling magbubunyag ng sakit. Malamig ang simoy ng hangin habang tinatahak ko ang daan papasok. Bawat hakbang ay parang may timbang—para bang kinakaladkad ko ang pitong taong bigat ng tanong na walang sagot. Ang tanong na paulit-ulit na nag-echo sa isipan ko mula nang makita ko ang mga mata nina Calliope at Daemon. Hindi ba talaga ako nananaginip? Buhay na buhay ang dalawang kapatid nina Camila at Dax. Huminga ako nang malalim pagpasok sa reception. Nakatayo roon ang isang nurse na mukhang bagong salta. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. "Good morning, Ma’am. How can I help you?" tanong niya. “I’m here to ask about a delivery,” sagot ko, pilit pinatatag ang tinig. “Seven years ago. I gave birth here.” “Name, ma’am?” “Caleigh Devika Villamor-Valderama.” Tumipa siya sa computer. Naramd
One Fateful Night With My Ninong Chapter 253
Paglabas ko ng hotel café, sinalubong ako ng malamig na presensiya ng isang taong hindi ko inaasahang makita sa ganitong lugar. Claudine Morris. Nakatayo siya sa gilid ng hallway, suot ang isang mamahaling beige dress na halatang kinustomize para sa kanya. Walang bahid ng gulat sa mukha niya nang magtagpo ang mga mata namin. Pero sa likod ng perpektong ngiti niya, nakita ko ang liit na hindi kayang itago ng kahit gaano ka mamahaling lipstick. "Well, well..." she started, her voice sweet but razor sharp. "Look who's back from the dead." Nanigas ako sa kinatatayuan. Hindi ko alam kung dahil ba sa galit, o sa kung paanong walang kahit isang bakas ng guilt sa mukha niya. "Hindi mo man lang ba ako tatanungin kung anong ginagawa ko rito?" tanong ko, pilit pinakakalma ang sarili. She tilted her head. "What for? You're not supposed to exist, remember?" Humigpit ang pagkakahawak ko sa bag ko. Pilit kong nilunok ang bumubukal na inis. "Seven years, Claudine. Pitong taon akong nagdusa. Pi
One Fateful Night With My Ninong Chapter 252
Hindi ko alam kung tama bang tanggapin ko ang volunteer offer na ito. Pero nang malaman kong may sakit si Daddy, wala na akong nagawa kung 'di pirmahan ang kontrata para lang makauwi sa Pilipinas. Kailangan ako roon. Kailangan ko rin ng closure. Dinala ko ang mga bata sa hotel kung saan kami makikipagkita sa contact ko para sa medical volunteer program. Simple lang ang lobby pero elegante. Malinis, mabango, at napaka-pamilyar. Masyadong pamilyar. Hanggang sa mapansin ko ang logo sa dingding. Valderama Real Estate. Napakuyom ako sa hawak kong bag. Bakit ngayon ko lang napagtanto? "No... this can't be," bulong ko sa sarili habang mabilis na itinago ang mukha sa likod ng shades at buhok ko. "Mommy, can we go to the restroom?" sabay tanong nina Dax at Camila. Tumango ako. "Yes, but don’t take too long, okay? Stay together." Tumakbo na sila papunta sa CR habang ako naman ay nanatiling nakaupo sa lobby, pilit na nagkukubli. Lumingon ako sa paligid at doon ko siya nakita si Drako. Mata
One Fateful Night With My Ninong Chapter 251
Seven years later... Malamig ang simoy ng hangin habang papasok ako sa ospital. Bitbit ko ang aking stethoscope, suot ang puting uniform, at habang lumalakad sa makinis na sahig ng Florence Medical Center, napangiti ako sa sarili ko. Hindi ko akalaing makakarating ako rito. Pitong taon. Pitong taon ng pananahimik, ng pagpapakatatag, ng tahimik na pagbubuo ng sarili. Kung noong una, gusto ko lang makatakas—ngayon, natutunan ko na ring harapin ang buhay. Unti-unti kong pinulot ang mga piraso ng pagkatao kong winasak ng nakaraan. Nakagraduate ako bilang nurse sa tulong nina Mommy Celeste at Daddy Chester. Kahit wala akong pasabi noon, hindi nila ako pinabayaan. Sila ang tahimik na haligi sa mga panahong ayoko nang mabuhay pa. Hindi nila ako kinulit. Hindi nila ako hinatulan. They simply loved me, even from afar. Ngayon, narito ako sa Florence. Namumuhay ng tahimik. Isang registered nurse. May maayos na apartment, may magandang trabaho, at higit sa lahat—may dalawang anak na anim na t
One Fateful Night With My Ninong Chapter 250
Nasa loob ako ng maliit na apartment sa Florence, Italy, ang mga mata ko ay napako sa makulay na sunset na tanging liwanag sa dilim ng aking buhay. Hindi ko alam kung anong klaseng buhay ang hinahanap ko—kung ito ba ay kapayapaan o isang pagkakataon na makalimot. Ang kambal, sina Dax at Camila, ay mahimbing na natutulog sa crib nilang malapit sa kama ko. Tatlong linggo pa lang silang ipinanganak, at halos hindi ko na matandaan kung kailan ko huling naramdaman na buo ang pamilya ko. Walang ibang makikinig sa akin, walang ibang magmamahal sa akin—tanging sila lamang. At siguro iyon na lang ang kailangan ko para magpatuloy. Hindi ko rin inisip kung ano ang iniisip ng mga magulang ko. Naiwan ko sila nang walang paalam. Gusto ko kasing magsimula ng mag-isa. Hindi ko kayang ipaliwanag kung bakit, pero wala akong nararamdaman kung 'di ang pangungulila sa mga bata at ang sakit na iniwan sa akin ni Drako. I’m trying to forget… trying to heal. Pero hindi ko magawa. Matapos ang ginawa ni Drugo
You may also like
Sold to my Professor (Tagalog)
SenyoritaAnji234.4K viewsMy Innocent Maid
SANTIAGO336.8K viewsBURIED LOVE OUT OF FAITHFUL MISTAKE
Scorpion Queen233.7K viewsThe Spoiled Wife of Attorney Dankworth
Purple Moonlight2.3M viewsMy Idol Is My Prince Charming
Marcez Javier1.2K viewsIt's Payback Time, My Ex-Husband! (Filipino Version)
celestialhope883 viewsOwned By Contract
Astraia Spring363 viewsBOOK 2: Maid For You Too
janeebee325 views
