Lahat ng Kabanata ng One Fateful Night With My Ninong: Kabanata 1 - Kabanata 10

Celeste's POVHindi ko alam kung paano ako nakauwi. Hindi ko rin alam kung paano ko nagawang ipagsiksikan ang sarili ko sa shower nang halos isang oras, sinisikap na hugasan ang hindi ko maipaliwanag na bigat sa balat ko. Pero kahit anong gawin ko, kahit ilang beses kong sabunin ang sarili ko, hindi nababawasan ang kilabot sa loob ko.Ilang beses akong napapikit, pilit na binabalikan ang gabing iyon, at pilit na kinakalkal ang memorya ko. Pero wala. Isang malabong haze lang ang bumabalot sa akin. Para akong nalunod sa dilim at hindi ko alam kung paano ako lumutang.Hindi ako makatulog at makapag-focus dahil bumabagabag sa akin ang nangyari sa amin.Anong nangyari sa pagitan namin ni Ninong Chester?Pero kung walang nangyari… bakit ganoon ang reaksyon niya? Kumakabog ang dibdib ko habang nakatitig sa sarili kong repleksyon sa salamin. Maputla ang mukha ko, ang mga mata ko ay bahagyang namamaga dahil sa kakaiyak.Celeste, pull yourself together. Pagkalabas ko ng banyo, isang bagay lan

Celeste's POV Isang buwan matapos ang gabing iyon, hindi ko pa rin matakasan ang bigat sa dibdib ko. Ginawa ko ang lahat para bumalik sa normal ang buhay ko—nag-focus ako sa trabaho, iniiwasan ang anumang usapan tungkol kay Ninong Chester, at sinubukang kalimutan ang nangyari. Pero kahit anong gawin ko, may isang bagay na hindi ko maintindihan…"Celeste, are you okay?" tanong ni Mia, isa sa mga closest colleagues ko sa law firm. "Mukhang matamlay ka lately."Napangiti ako kahit pakiramdam ko’y hindi ito umabot sa mga mata ko. "I’m fine. Medyo napupuyat lang sa work.""Are you sure? Kasi ang payat mo na, tapos lagi kang parang lutang," sabad naman ni Henry, ang isa pa naming kasama sa team. "Hindi kaya may dinaramdam ka?"Umiling ako. "Stress lang ‘to. Huwag niyo akong alalahanin."Pero kahit sinasabi kong okay ako, hindi ko maitago sa sarili kong may bumabagabag sa katawan ko.Una, mas madali akong mapagod. Dati, kaya kong magpuyat nang dalawang araw nang walang problema. Pero ngayon

Celeste's POVHindi ako makahinga. Parang biglang huminto ang mundo ko matapos marinig ang sinabi ni Ninong Chester.“We will raise that child and you need to marry me!”It felt like a forceful command, an inescapable fate that he had already decided for me.Bago ko pa maproseso ang lahat, bigla siyang lumapit. His towering presence made my legs weak, and before I knew it, his firm grip was on my wrist—hindi marahas, pero matigas, sapat para maramdaman kong wala akong kawala."P—Paano mo nalaman?" mahina kong tanong, pilit na nilalabanan ang kaba.Tumigil siya sa paggalaw at tinitigan ako ng matalim. His cold, assessing eyes bore into mine, as if reading every thought inside my head. Damn it, Celeste. Bakit mo ba naisipang harapin siya ngayon?“You think I wouldn’t know?” bumaba ang boses niya, bahagyang lumapit pa sa akin. “You’ve been avoiding me for weeks. I had someone follow you—siyempre hindi mo naisip ‘yon dahil masyado kang busy sa kakaiwas sa akin. Masyado kang masunuring bat

Celeste's POV Gusto niya akong pakasalan. Hindi dahil mahal niya ako, kundi dahil lang sa bata. Hindi ako kailanman magiging asawa niya sa paraan na gusto ko. Matigas ang kanyang tingin, walang bakas ng emosyon. Ngunit alam kong ang bawat salitang lumalabas sa bibig niya ay hindi basta pananakot lang. Si Ninong Chester Villamor ay hindi marunong magbiro pagdating sa mga desisyon niya. Kaya nang sabihin niyang wala akong ibang pagpipilian, alam kong hindi iyon biro. Huminga ako nang malalim at tumawa nang mapait. “So, gano’n lang ‘yon? We sign a contract, we get married, and then what? Magpapanggap tayong masaya? Magpapanggap tayong normal?” “Hindi ko kailanman sinabing kailangan nating magpanggap.” Napairap ako. “Oh, so magpapakasal tayo pero hindi tayo magiging totoong mag-asawa? Gano’n ba, Ninong?” Napatingin siya sa akin nang matalim. “Chester. I'm not your Ninong Chester anymore, Celeste. Tumigil ka na sa kakatawag sa 'kin ng Ninong.” “Bakit?” ngumisi ako nang mapait. “Naa

Celeste's POV Pinili naming magpakasal nang tahimik sa opisina ni Attorney Cruz. Wala man lang bulaklak, walang bisita, at walang engrandeng selebrasyon—isang pirmahan lang, isang kasunduang legal. At pagkatapos, bumalik kami sa kani-kanilang buhay na parang walang nangyari. Sa mata ng mundo, hindi kami kasal, at kahit sa pagitan naming dalawa, parang gano’n na rin. Sa loob ng unang linggo ng kasal namin, walang nagbago sa relasyon namin. Ninong Chester continued to treat me with cold professionalism—parang doktor sa pasyente, parang employer sa empleyado. Para sa akin, parang Ninong pa rin siya. Sa labas, mukhang normal lang ang buhay ko. Pumapasok pa rin ako sa law firm, patuloy sa trabaho, patuloy sa pag-abot ng pangarap ko bilang senior partner. Pero ang totoo, may bitbit akong lihim na unti-unting nagpapabigat sa akin. Gabi-gabi, natutulog ako sa isang malawak na kama sa isang bahay na hindi akin—ang penthouse ni Ninong Chester. Hindi ko inaasahan na titira ako rito mat