LOGIN[PAOLA POV]Ang oras ay tumatakbo nang mabagal. Ang loob ng opisina ay nagiging malamig sa kabila ng init ng aking kape at ang nagsusunog na kuryente sa pagitan ng aking mga kamay. Ang malaking security monitor ay nagpapakita ng isang mapa ng siyudad, na may dalawang maliit na pulang tuldok na kumakatawan kay Kristoff at Yurik. Ang kanilang mga sasakyan, at ang mga tauhan nilang kasama, ay ang tanging koneksyon ko sa mundo sa labas.Naihatid ko na ang data drop. Ngayon, ang paghihintay ay ang pinakamahirap na bahagi.Ang aking mga mata ay nakatitig sa news feed sa aking laptop. Mga fifteen minutes matapos kong i-send ang enc
[KRISTOFF POV]Napadilat ako sa lamig. Ang init ng katawan ni Paola ay hindi na nasa tabi ko. Ang bahagi ng aking dibdib na wala pang sugat ay humingi ng kaniyang presensya. Ang sakit mula sa mga tahi ay tila isang matalim na paalala ng aking kapalpakan, ngunit sa huling araw, ang sakit na iyon ay nabawasan, napalitan ng isang kakaibang puwersa—ang galit na nagbigay ng kapangyarihan kay Paola.Bumangon ako, maingat sa bawat paggalaw, at naglakad patungo sa kabilang silid, sa aking opisina na ngayon ay kaniyang kuta.Doon ko siya nakita, nakaupo sa aking upuan, ang puting-gintong singsing ay kumikinang habang ang kaniyang mga daliri ay lumilipad sa keyboard ng laptop. Ang mukha niya ay walang bahid ng pagod, kahit pa alam kong halos hindi siya natulog. Ang kaniyang buhok ay nakatali sa isang simpleng buhol, at nakasuot siya ng isa s
[PAOLA POV]Ang oras na lumipas pagkatapos ng pagbisita kay Lolo ay hindi kapani-paniwalang mabilis. Ang mga pangarap ko ng tahimik na buhay estudyante ay tuluyan nang pinalitan ng mga aklat ng negosyo, mga financial ledger ni Lucas, at ang nakakasilaw na sikat ng security monitor. Sa ilalim ng bawat numero at bawat transaksyon, nakita ko ang aking sarili na umuusbong: hindi na lang ako ang kasintahan ni Kristoff, kundi ang kaniyang kasosyo, ang kaniyang Queen. Ang pagpatay ay nagbukas ng isang pinto sa akin, at sa loob ng bagong mundo, ang aking utak ay nag-apoy.Nakahinga nang maluwag si Kristoff ngayong nakuha niya na ang pag-apruba ni Lolo Ortega. Ang kaniyang kalooban ay mas magaan, at bagaman masakit pa rin siya, nagkaroon siya ng bagong puwersa, isang pagmamadali na ayusin ang lahat upang makapagsimula na kaming magplano ng kasal. Ngunit hindi iyon ang aking prayoridad.
[PAOLA POV]Ang gabing iyon ay isang masidhing patunay. Matapos ang lahat—ang dugo, ang pagtatapos, at ang proposal—ang aming pagmamahalan ay hindi nasira; ito ay naging bakal.Pagsikat ng araw, gumising ako na nakasiksik sa yakap ni Kristoff, ang aming mga katawan ay magkadikit sa ilalim ng mabigat na kumot. Ang kaniyang paghinga ay mabagal at malalim. Tumingin ako sa kanyang mukha, sinusuri ang mga tahi at sugat. Bagaman masakit, mas mapayapa ang kaniyang mukha ngayon kaysa noong huling linggo. Ang pagpapakita ng kalakasan na ipinakita ko kay Lucas ay naging isang pampagaling para sa aming dalawa. Sa wakas, malaya na kami sa banta niya.Dahan-dahan akong kumawala sa kaniyang yakap, sinubukan kong hindi siya gisingin. Ngunit bago ako makabangon, hinila niya ako pabalik.“Saan ka pupunta, mahal?” bulong niya, ang kanyang boses ay malalim pa rin at inaantok. Ngumiti siya, ang mga mata niya ay bahagyang nakapikit. “Ang init mo ang gamot ko. Huwag mo akong iwan.”“Kailangan kong kumuha n
[PAOLA POV]Ang singsing sa aking daliri ay kumikinang sa ilalim ng ilaw ng silid-tulugan. Hindi ito simpleng singsing; ito ay isang selyo, isang panata, at isang testamento sa pag-ibig na lumago sa gitna ng dugo at karahasan. Ang pagkakita kay Kristoff na umaarte nang kaba at ang pag-alam na binayaran niya ang aking utang sa unibersidad—ito ay nagbigay sa akin ng kagalakan na hindi ko inakala na mararamdaman ko pagkatapos ng isang linggo ng matinding takot.Ngunit ang euphoria ay pansamantala. Ang mabigat na katotohanan ay tila isang malamig na kamay na humihila sa akin pabalik.Niyakap ko nang mahigpit si Kristoff, ang aking pisngi ay nakadikit sa kanyang balat, sinusubukan kong itago ang aking sarili sa amoy ng kanyang katawan. Ang kanyang amoy ay aking kanlungan. Ngunit ang amoy ng usok ng baril at ang matamis, metallic na amoy ng dugo ay nakakapit pa rin sa akin, kumakapit sa aking damit at, higit sa lahat, sa aking isip.“Baby,” bulong ni Kristoff, malumanay niyang hinaplos ang
"Hoy, naniniwala ako sa iyo." Pinutol ko siya, inilapag ang isang kamay sa kaniyang pisngi. Mukha siyang nag-aalala at ang kaniyang mga kilay ay nakadikit sa isang nag-aalala na pagkunot. Ang mga kamay ni Kristoff ay nanginginig sa kaba at mukha siyang sasabog. Ang kaniyang pag-aalala ay nagpababa ng aking damdamin, ginawa itong mas personal."Mag-relaks ka." Malumanay kong sabi, hinawakan ang kaniyang kamay at hinalikan ang kaniyang mga knuckle. Siya ay kitang-kitang kumalma, ngumiti nang mahinahon."Hindi ko alam kung may tama o maling paraan para gawin ito ngunit puta na." Sabi ni Kristoff, binuksan ang kaniyang kamay at inihayag ang isang maliwanag na diamond sa ibabaw ng isang puting gintong band. Isang singsing. Ang buong mundo ko ay huminto."Puta." Napasinghap ako, nakatingin pababa rito.Lumapit si Kristoff, ibinalot ang kaniyang kamay sa likod ng aking leeg at pinatingin ako sa kaniya. "Matagal at mahirap akong nag-isip tungkol sa sasabihin. Alam kong hindi ka mahilig sa lah







