CHAPTER 31

Marahas na hinawakan ni Lorenzo ang baba ko saka inilapit ang mukha ko sa kanya. Tinakpan niya pa gamit ng isa niyang kamay ang bibig ko kay mas lalo akong nagpumiglas. Unti-unti na ring nagiging malabo ang paningin ko dahil sa mga luhang tuloy-tuloy lang sa pag-agos.

Abot-langit ang takot sa dibdib ko lalo na nang bumaba ang mga halik ni Lorenzo sa aking balikat. Bago ako gupuin ng matinding panghihina, malakas kong kinagat ang palad niya dahilan para matanggal ang kamay niya sa bibig ko. Kinuha ko iyong pagkakataon at buong lakas na sumigaw.

“HELP ME!”

I'm praying that someone will hear me and help me from this danger and dreadful situation.

Kasabay ng pagsigaw kong iyon ay ang pagkawala ni Lorenzo sa harapan ko. Kitang-kita ko kung paano tumilapon si Lorenzo sa sahig.

I took several cautious steps back after noticing that he had stopped moving for a little while. I held myself, still trembling with fear, as the chilly wind embraced me. There were blood leaks from the corner of his