LOGIN"Magz, pinapapunta ka ni Boss sa office niya," boses ni Ellen ang umalingawngaw sa kabuuan ng operation department.
Napatingin siya sa direksyon ni Ellen na siyang kakapasok lamang ng kanilang opisina. Unlike other departments, where each one has a dedicated cubicle, their department office is different.
Pagkapasok mo ay isang malaking round table meeting na good for 20 persons ang bubungad sa'yo. Nasa kanang bahagi ng pinto naman ang malaking organizer shelves na nakalaan sa bawat district team. Sa kabilang bahagi naman ay ang mga office supplies na nakalaan sa department nila at iba pang office equipment. At sa kaliwang bahagi ang malaking TV LED screen na nagsisilbing stage para sa presentation.
Sinadya ang design dahil ang department nila ay hindi naman madalas sa opisina. Nasa field, nasa branch sila sa buong limang araw ng isang linggo. Napapadpad lamang sila ng kanilang opisina sa tuwing monthly or urgent meeting, product rollout or training, contract signing or franchise meeting, opening of new branch conference, liquidation submission and or worst makakatanggap ng summon.
“May restricted bonus siguro matatanggap ang isang ito,” nagbibirong saad ni Shaira.
Napangiti ang dalaga sa tinuran ng kapwa district manager. “Si OM ba andun din?” tanong niya kay Ellen na humahakbang na patungo sa napag-iwanan nitong upuan.
Malapad ang ngiti na gumuhit sa labi nito saka mariin na tumango. “Nandun din iyong gwapong best friend ni Boss,” kinikilig nitong sabi.
Napangiti na lamang si Magz habang napapailing sa narinig. Sa isang buwan halos dalawang beses lang sila nagkakasama-samang apat na district manager kaya hindi talaga nila maiwasan na ma-miss ang isa’t-isa.
“Kinikilig ang buntis! Behave yourself, Ell!” si Desiree ang sumita kay Ellen.
Napasimagot si Ellen at pinakatitigan ng masama si Desiree. “Hoy, Des! Normal iyan sa’tin na mga babae kapag nakakakita ng vitamin sa mga mata. Eh, kahit kayo! Talagang malo-loose thread ang panty pag makakita ng ganung kagwapo, ano!” kastigo nito sa kasama.
“Wow! Talagang malo-loose thread iyong panty ko?” pang-aasar na turan ni Desiree. Nasa mukha nito ang matiniding pagpipigil na hindi matawa sa reaksyon ng buntis.
Napailing na lamang si Magz habang inaayos ang mga documents na kaka-print niya lang at dadalhin sa 10th floor sa opisina ng kanilang CEO.
Malakas na tawanan na ang humari sa kabuuan ng kanilang opisina.
“Believe me mga madam, super hot at gwapo talaga ng best friend ni Boss. Ang chikka sakin ni Rhea kababalik lang daw nun last monday from States at halos araw-araw daw iyon dito. Pinauwi ng pamilya dahil ikakasal sa alam niyo na, isa din sa mga anak ng bilyonaryo dito sa Pilipinas,” kwento ni Ellen.
“Kaya pala ang tagal mo bago nakabalik. Naki-tsismis ka pa pala roon,” komento ni Shaira.
“Hindi pa kasi agad ako pinapasok ‘no! At isa pa, si Rhea ang nag-open up tungkol dun sa best friend ni Boss. Kaya nga bothered at curious na curious ako na makita iyong gwapong iyon nung pinapasok na ako,” depensa ni Ellen.
Ang Rhea na tinutukoy ni Ellen ay ang sekretarya ng kanilang binatang Boss.
“Magz, baka magka-chance ka mamaya na makunan iyon ng picture, ipakita mo samin agad,” bungad ni Desiree nang makalapit siya ng kanilang round table.
Napatingin ang dalaga sa kinaroroonan ni Desiree saka umiling ng ikatatlong beses. “Huwag niyo na nga ako idamay sa kung anumang kalokohan ang naglalaro dyan sa isip niyo,” nakangiti niyang angal sa mga ito.
“Hoy, Marga! Masyado kang seryoso sa life! Tigilan mo iyang bisyo na iyan, hindi iyan nakakabuti! Lalo na sa’yo na dalaga pa. Dapat hindi ka lang parate nasa mundo ng trabaho natin. Habang single ka pa, enjoy your life, dai!” pangaral ni Shaira.
Sa kanilang apat si Shaira ang senior district manager nila, at ang pinakamatagal na rin sa kompanya. Assistant manager pa ito nang magsimula sa kanilang kompanya na pinagtatrabahuan hanggang sa na promote.
Lahat naman silang apat ay parehong na-promote. Si Elle ay mahigit fifteen years na rin. Habang sila ni Desiree ay halos batchmate lang nang magsimula sa kompanya ngunit galing sila sa iba’t-ibang district.
Ang kaibahan nga lang niya sa tatlong kasama, maliban siya ang pinakabata, maaga siyang na-promote, hindi nagsimula sa assistant manager na position. Hired siya as branch manager, at tatlong taon pa lamang siya sa kompanya ay na-promote agad siya sa pagiging area manager. At pagkatapos ng tatlong taon mula nung una siyang na-promote ay nag-level up din agad siya sa position niya ngayon.
“Naku, ate Des, this way ko nae-enjoy ang single life ko, okay?” sagot niya habang hinahanda ang dadalhing laptop.
“Iyong ganitong usapan niyo ha, alam na alam ko na talaga saan ang punta nito,” natatawa niyang banta sa mga ito.
Napahagikgik naman ang tatlo sa sinabi niya. Aside na siya ang pinakabata sa kanilang apat ay siya na lang din ang single. Kaya sa tuwing nagkikita silang apat, siya ang madalas na topic ng mga ito para ma-chill sa heavy pressure ng kanilang trabaho.
“Lambingin niyo na lang si IT sa 8th floor para masilip iyang lalaking pinag-uusapan niyong iyan,” suhestiyon niya bago tinahak ang distansya palabas ng kanilang opisina.
Nahagip pa ng kanyang peripheral vision na nagkapalitan ng tingin ang tatlo. Tila na-realize ng mga ito ang sinabi niya bago siya tuluyang lumubas ng pinto.
Mahigit walong taon na siya sa kompanya. Ang assigned district or region niya ay ang buong region ng Mindanao. Si Desiree naman sa Visayas samantala pinaghatian nina Shaira at Ellen ang Luzon.
Depende sa ilang branch meron sa isang lungsod o region ang handle nilang Area Manager. Ang ginawa niya sa kanyang district, ang twelve branch nila sa Davao ay hinati niya sa kanyang anim na area manager, at binigyan ng assign region ang bawat isa.
“Hello, Madam Marga! I miss you so much!” bati sa kanya ni Rhea nang mapatingin ito sa kanyang direksyon.
She pouted her lips in hesitation. Hindi na bago sa kanya ang makatanggap ng iba’t-ibang compliment mula sa mga katrabaho. Kung hindi tungkol sa kanyang performance ay mas madalas sa taglay niyang physical appearance.
“Miss you din, Madam. Pwede na ba akong pumasok?” direkta niyang tanong dito.
Kahit ilang beses niya ng nakaka-face-to-face meeting ng solo ang binata nilang CEO ay kinakabahan pa rin siya sa tuwing nakakaharap ito. Maliban kasi sa kaba ay pinagsisikapan niyang hindi mahalata na kinikilig siya sa tuwing nakikita ito.
“Sandali, Ganda. Itatanong ko muna. Nasa conference iyon ngayon kasama ang OM niyo, training at marketing head. Iyong hot niyang best friend ang una mong makikita pagkapasok mo sa pintong iyan,” nakangiti nitong pahayag sabay turo sa pinto ng opisina ng kanilang CEO saka nag-dial sa intercom phone nito.
“This recipe is Indo-Chinese, Marga — and best served with alcohol,” he said cheerfully. Her mouth fell open in disbelief. Gusto niyang mag-violent reaction sa isang salitang nabanggit nito. She had just decided to enjoy the meal and forget the emotional chaos he caused earlier — but that single word made her mind spin again. ‘Alcohol?! Kapag may alak, may balak!’ sigaw ng nagwawala niyang isip. She was about to speak when Miguel raised his hand slightly, silencing her with a knowing grin. “Of course, you’re not allowed to drink alcohol, Marga,” he teased, amusement glinting in his eyes. “I’ll be giving you the Armand de Brignac Ace of Spades Brut Champagne instead — just to complement the food.” She swallowed hard, lips parting but no words came out. She simply sat there, stunned, watching as Miguel moved with easy confidence around the kitchen. Moments later, the rich aroma of sautéed spices and marinated chicken filled the air, wrapping the space in warmth and something
Nagkatinginan sila ni Miguel, kapwa nagulat sa pareho nilang reaksyon. Ngunit agad na napansin ni Marga ang biglang pagdilim ng gwapong mukha ng amo sa kabila ng gulat na reaksyon nito. Hindi niya rin maipaliwanag kung bakit bigla siyang nakaramdam ng kaba. Sa alertong kilos ng bodyguard ni Miguel, tila malinaw na hindi basta simpleng insidente ang pag-ikot ng dalawang drone sa paligid ng villa. Mula nang makabalik siya sa Davao, hindi na niya napansin si Jay na nakasunod sa kanya. At hindi na rin sila ulit nagkausap pa ni Zhavie. Pero posible kayang nagkataon lang na may nag-e-explore ng drone sa area? Pagkakaalam niya, hindi basta-basta nakakalipad ang drone sa loob ng siyudad nang walang kaukulang permit. O baka naman… may nakasubaybay pa rin sa kanya — at may permiso pa para gawin iyon? Nayakap niya ang sarili habang unti-unting naglalakbay ang isip sa kung anu-anong posibilidad, ramdam ang malamig na simoy ng hangin na tila may dalang babala. While Miguel’s expression tu
“What the f*ck are you saying, Marga?!” Miguel burst out, his voice a mix of shock and disbelief. His brows furrowed as a crooked smile tugged at the corner of his lips — half amused, half exasperated. The sudden flare in his tone shattered the tension, replacing it with a strange mix of humor and frustration that only he could pull off. Napakurap ng sunod-sunod ang dalaga saka mariing napalunok. Ang matinding kaba at takot na kanina lamang na lumulukob sa kanyang dibdib ay napalitan ng kalituhan at pagkabahala. 'Hala! Naging OA ka lang ba, Garette?!' naiinis niyang tanong sa sarili. Naisuklay ni Miguel ang isang kamay. Bumakas sa gwapong mukha nito ang kung anong emosyon ang pinipigilan na ipakita. "Hi-hindi ba ganun, Boss?" garalgal ang boses niya. Napahawak siya sa tabletop na gawa sa marble kaya kahit paano ay nahamig niya ang sarili dahil sa lamig na dulot niyon. “What made you think I’d let Pebbles decide for my company — especially when it comes to my employees, Marga
“To give you a glimpse of our relationship, Marga…” Miguel began, his voice low, almost hesitant. “This is the first time that Pebbles has ever acted that way around another woman.” He paused, eyes soft yet troubled, as if weighing each word before letting it slip from his lips. “Even I’m still trying to figure out how to handle it,” he added quietly. Each word dripped with sincerity — the kind that made the air between them heavy, almost fragile. Napahigpit lalo ang hawak niya sa sandok — tila iyon na lang ang pinaghuhugutan niya ng lakas habang pilit pinapakalma ang sarili. Ramdam niya ang bahagyang panginginig ng kanyang mga daliri, kasabay ng sunod-sunod na paglunok na parang gusto niyang lunurin ang sariling inis at pagkalito. Lihim niyang pinagalitan ang sarili. Ano ba’ng iniisip ko? Hindi niya kayang itanggi — may ibang kahulugan na ang lahat. Ang dahilan kung bakit siya pinapunta ni Miguel sa villa, maging ang mga titig at ngiti ng amo, ay tila nagbago na ng anyo sa kan
"This place may not have the same charm as the one Xander showed you..." Napasinghap siya at mabilis na tinakpan ang bibig gamit ang dalawang palad, para bang kaya niyang pigilan ang kabog ng dibdib na biglang sumabog sa loob niya nang muling umalingawngaw sa isip niya ang mga sinabi ng amo. “Shit! Ang tinutukoy ba ni Boss… ay ‘yung pagpunta namin ni Xander sa burol?!” Napakurap siya, nanlaki ang mga mata. Pakiramdam niya, bigla siyang nilamon ng kaba at konsensya. "Sinabi kaya ni Xander?!" gulong-gulo niyang tanong sa sarili. Napakagat siya sa pang-ibabang labi, sabay sapo sa noo na para bang doon niya mababawi ang linaw ng isip. Pero bago pa siya tuluyang lamunin ng pagkalito, awtomatiko siyang napatalikod nang mapansin ang bahagyang pagpihit ni Miguel sa kanyang direksyon. Agad siyang nagpakawala ng malalim na paghinga, tila ba nakalutang matapos ang isang mahabang pagsisid sa ilalim ng tubig. Ramdam niya pa rin ang kabog ng dibdib, mabigat, pero unti-unting humuhupa kasa
Natigalgal ang dalaga sa bigat ng tanong ng amo. Para bang nanlamig ang kanyang mga daliri at nanuyo ang lalamunan niya. Wala siyang agad na maapuhap na salita upang maibalik ang sagot, tila naipit sa pagitan ng kaba at pagkagulat. Halos hindi niya magawang ikurap ang mga mata; gusto man niyang umiwas sa matalim na titig ni Miguel ay tila ba nakagapos siya roon. Paano niya sasagutin ang tanong na iyon? Alam naman niyang darating ang sandaling haharapin niya ito—lalo na matapos ang lahat ng nangyari noong nasa Zamboanga sila. At ngayong narito na, pakiramdam niya’y wala siyang matatakbuhan kundi ang bigat ng sariling damdamin. Lalo na’t bakas sa mga mata ni Miguel ang hayagang paghihintay ng kasagutan, tila ba bawat segundo ng pananahimik niya’y lalo lamang nagpapatindi sa katanungang nakabitin sa pagitan nila. Sasabihin na ba niya rito ang totoo—na nakikipaghalikan na siya sa matalik nitong kaibigan kahit wala pa namang malinaw na relasyon? Na para kay Xander ay tila opisyal







