Ang apartment niya ay may mumunting sala na para sa apat na tao, may isa ding CR at kusina. Ngunit isa lang ang kanyang kwarto. Hindi niya alam kung ilang square meter ang kabuuan nu’n pero sigurado siya na times three ng laki ng apartment niya ang opisina ng kanyang CEO.
Pagkapasok niya sa opisina ay hindi agad makikita ang CEO’s office table, kung hindi ang good for five person na hallway. Ang nasa kanang bahagi niya ay ang glass panel ng sariling conference room ng CEO. Mahigit sampung metro din ang haba nu’n, saka iluluwa ang munting sofa ng opisina, at sa pinakadulo ang office desk ng kanilang CEO.
Natigil siya sa paghakbang nang magtama ang kanilang paningin ng lalaki na marahil ang best friend ng kanilang CEO. Naka-dekwarto itong nakaupo sa swivel chair ng kanyang CEO habang hawak-hawak ang phone nito.
Kitang-kita niya kung paano siya nito pasadahan ng tingin mula ulo hanggang paa, saka muli siyang pinakatitigan sa kanyang mukha. Daig pa niya pa ang walang saplot sa paraan ng pagkakatingin nito sa kanya.
Ang hugis ng makinis nitong mukha ay ang younger version na bad boy look ni Brad Pitt. Squared-face kaya napaka-masculine ang impact, very dominating, and his angled jawline makes him a hyper-attractive face. His straight nose bridge and narrow nostrils complement his strong aura.
Ngunit almond-shape ang mga mata nito na pinaresan ng makakapal at itim na itim na eyelashes, at bumagay rin ang makapal nitong eyebrow na straight shape. Mas kissable ang mga labi nito kaysa kay Brad Pitt.
Hindi nga niya masisi ang naging reaksyon at komento ni Ellen tungkol sa lalaking katitigan niya ngayon. Sumilay ang kakaibang ngiti sa labi nito at tila slow motion na tumayo, habang nakatitig pa rin sa kanya.
She plastered on her business-like smile. Hindi niya pwede ito tarayan o bastusin, dahil maliban sa suot niya ang kanyang uniporme at nasa loob mismo ng opisina ng CEO, ay matalik na kaibigan ito ng kanyang boss.
Ibinulsa nito ang isang kamay habang humahakbang palapit sa kanyang kinatatayuan. Kimi pa nitong sinuklay ang buhok gamit ang isang kamay, animo’y nagpapa-cute sa kanya at ang mga mata nito tila nang-aakit, naghahalina.
Kung hindi siya nagkakamali mas matangkad ito kaysa sa kanyang binatang CEO. Mariin niyang naikuyom ang isang kamao upang mapigilan ang sarili na hindi ito irapan. Nanggigigil siya sa dating nito—ang yabang lang at gwapong-gwapo sa sarili.
Ayaw na ayaw niya talaga sa mga lalaking katulad nito, na ang pakiramdam ay natatanging nilalang sa mundo. She moistened her lips and swallowed hard to contain the annoyance coursing through her veins.
“Perhaps you are Margarette?” he said charmingly when he was only three steps away from her.
Tinanguan niya ito ng ilang beses bilang sagot sa tanong nito. Hindi niya na ikinataka pa ang naging katanungan nito dahil sa pag-intercom phone ni Rhea kanina.
“Good morning!” maiksi niyang bati saka binigyan ito ng business-like smile.
“Never did I expect my morning here to be this great after seeing you, Margarette,” he said softly, winking at her seductively.
Kusang tumirik ang isa niyang kilay sa narinig mula rito.
Sabi na nga ba, may kulang din na turnilyo ang utak nito,
Even yet, she manages to alter her face by giving him a glimpse of her innocence.
“Pardon, Sir?” she asked innocently.
Napangiti ito na tila nawiwili sa naging takbo ng kanilang usapan. Bahagya nitong ibinaba ang mukha upang magpantay ang kanilang mga mata. Hanggang balikat lang siya ng lalaki. Nakasuot siya ng three-inch heels kaya tantya niya talagang hanggang kili-kili lang siya nito.
“Are you still single?” he asked softly, seductively.
Nanlaki ang kanyang mga mata sa direktahan nitong tanong. Hindi pa nga nito nagagawang ipakilala ang sarili ay ganun ito agad kung makatanong.
“Margarette,” tawag ng lalaki mula sa kanyang likuran.
Napapitlag siya nang makilala ang boses na iyon. Nakagat niya ang kanyang labi dahil sa pagbangon ng magkahalong kaba at excitement sa kanyang dibdib. Dahan-dahan siyang napalingon sa pinanggalingan ng boses.
“Let’s get started, kaya pumasok ka na,” ma-awtoridad nitong sabi nang magtama ang kanilang mga paningin.
“Wait, Bro!” awat naman ng preskong lalaki kaya muli siyang napaharap rito.
Nakakalokong ngiti ang gumuhit sa maninipis nitong mga labi na nakipagtitigan sa kanyang Boss. Nakakibit-balikat na ito at mabilis siyang kinindatan nito, saka muling binigyan ng pilyong ngiti at tingin ang kanyang CEO na si Miguel.
“Introduce me first to this beautiful woman,” he demanded.
Napakurap si Marga sa bluntness nitong taglay. Hindi niya tuloy magawang harapin ang kanyang boss. Naramdaman niya ang pagkawala ng malalim na paghinga ng kanyang amo, kaya mas lalo siya nakadama ng kaba.
“Marga,” malambing na tawag ng kanyang boss.
Lumunok muna siya bago hinarap muli ang amo. Halos mapigil niya ang kanyang hininga sa tila pagdilim ng anyo nito. Hindi niya alam kung nagagalit ba ito sa kanya o sa kaibigan nito.
Ganitong-ganito ang anyo nito kapag nagagalit. Nagsalubong ang tila arched-shaped na makakapal nitong kilay. At kahit galit itong tingnan ay napakagwapo pa rin nito para sa kanya. Kasing amo ng mukha nito ang idol niyang si Rico Yan, pero mas gwapo at malakas ang sex appeal nito kaysa sa kanyang idolo.
“Pumasok ka na. Huwag mo ng pansinin ‘tong kaibigan kong si Xander,” mariin nitong utos sa kanya.
Hindi na nag-atubili pa ang dalaga at mabilis na sinunod ang utos ng kanyang Boss. Ngunit bago pa man niya nagawang ihakbang ang kanyang paa, naramdaman niya ang mahigpit na kamay na pumigil sa kaliwang braso niya.
Halos manigas ang kanyang leeg sa kakaibang epekto ng balat nito sa bawat himaymay ng kanyang kalamnam. Tila libo-libong bultahe ng kuryente ang biglang dumaloy ng mabilis sa kabuuan ng kanyang sistema.
Kusa siyang napaharap sa nagmamay-ari ng kamay na iyon. Akmang babawiin niya ang kamay mula rito, ay mabilis siyang hinapit palapit sa katawan nito. Mabilis niyang naitukod ang hawak-hawak na laptop, upang hindi tuluyang masubsub sa malalapad at matikas nitong dibdib.
“Not so fast, Baby. I wanted to know if you could be mine,” he whispered seductively in her ear.
Pabagsak na napaupo si Jhadie saka malalim na buntong-hininga ang pinakawalan. Halatang pagod na pagod ang mukha nito, at bahagyang napapikit habang pinapawi ang tensyon. "Salamat naman at natapos din tayo sa isang 'to!" aniya sa inis-halakhak na tono, kasabay ng pag-ikot ng mga mata at pilit na ngiting may halong pagod. Naipikit ni Marga ang mga mata at lihim na nagpapasalamat sa maykapal na natapos din ang malaking unos na kinaharap nila for almost three days. Tatlong araw pa lamang mula nang magbukas ang kanilang branch ay agad silang nakatanggap ng reklamo mula sa isang customer kaugnay ng umano’y food poisoning. Ayon sa reklamo, nakaranas daw ng matinding pananakit ng tiyan at pagsusuka ang customer ilang oras matapos kumain ng pagkaing binili sa kanilang restaurant. Bilang patunay, nagpakita rin ang customer ng medical laboratory result na nagpapakita ng findings na posibleng may kaugnayan sa kinonsumo nitong pagkain. Dahil dito, nag-demand ang customer ng danyos bilang
"Magz, be honest with me—have you really never been attracted to my cousin?" Zhavie asked with keen interest, her eyes twinkling with hope and uncontainable enthusiasm. Nanlaki ang mga mata ni Marga sa tanong ng kaibigan—hindi niya inaasahan iyon, ni kaunti. Parang biglang tumigil ang paligid sa ilang segundong katahimikan. Dagli’y binalot ng kaba ang kanyang dibdib, ramdam niya ang bahagyang paninikip nito. Ngunit kahit pa nanginginig ang kanyang loob, sinubukan pa rin niyang panatilihin ang mahinahong anyo. Huminga siya nang malalim, pilit na pinapakalma ang sariling hindi makahanap ng tamang sagot at mapansin ng kaibigan. “Your gaze reveals the depth of your admiration for my best friend, Marga,” Napabalikwas siya sa kinauupuan nang magunita ang tila naging litanyang iyon mula kay Xander na nanirahan na sa kanyang isipan. “Naku, Magz! Huwag mo bigyan ng ibang ibig sabihin 'yung tanong ko,” ani Zhavie na tila natataranta, habang paulit-ulit na winasiwas sa hangin ang dalawang
Saka naramdaman ni Marga ang pagkalma ng kanyang dibdib nang tuluyan na ngang nawala sa paningin ang sinakyan ng amo. Sa dami ng naging ganap hindi niya alam kung saan siya magsisimula para maitindihan ang nangyari.“My poor cousin…” Zhavie murmured, her gaze following Miguel and Pebbles as they disappeared from view.There was a mix of pity and sarcasm in her voice—like she couldn’t decide whether to feel sorry for him or shake her head at his mess.With a slight shake of her head and a faint smirk tugging at her lips, she added under her breath,“He really knows how to pick his battles. Kahit harap-harapan na pinapakita sa kanya ng bruha ang totoong ugali nito ay wala lang din sa kanya,"“Are you really staying here, babe?”Xander’s gentle voice broke through the fog in Marga’s mind, pulling her back to the moment. She blinked, startled, realizing she had momentarily forgotten everything else—including his flight. Her heart gave a small, guilty thud as she turned to face him."Kail
Nahigit niya ang hininga sa tinuran ni Pebbles. Talagang hindi niya inaasahan na normal sa babae ang ugaling ipinapakita nito sa grupo. Hindi niya masisisi si Zhavie kung bakit ayaw nito sa babae. Pagak naman na humalakhak si Zhavie kaya muli siyang napatingala sa bagong kaibigan. Nakakaloko ang ngiti ang nakaguhit sa labi nito, tila hawak ang baraha na magpapanalo sa laban. Marahan pa nitong ipinilig ang ulo saka kumibit-balikat. "The four of us? Us? Seriously?" Zhavie scoffed, her voice dripping with sarcasm, disbelief flashing in her eyes. "Let me reiterate this to you, Pebbles—there is no us. Because from the very beginning, you were never one of us. It’s always been just the three of us," Zhavie said, emphasizing every word with sharp, deliberate precision. Marga bit her lower lip at Zhavie’s words, trying hard to resist the urge to glance at Pebbles and see her reaction. Hindi din naman nakatakas sa pandinig niya ang halos sabay na pagsita ng dalawang gwapong binata kay Zh
Marahan siyang humugot ng malalim na paghinga saka pilit na ngumiti habang papalit-palit ang kanyang tingin sa dalawang binata na nagkasukatan pa rin ng tingin. "Uhm-Boss--Uhm, Xan," naiilang niyang turan at makapanabay na binawi ang mga braso mula sa kamay ng dalawang binata. Ngunit ang pagtangka niyang pagbawi ay parehong hindi iginawad sa kanya ng mga ito. Mariin niyang nakagat ang pang-ibabag labi upang maiwaksi ang kaba at pag-aalinlangan sa kanyang dibdib. "Xan, please..." masuyo niyang sabi kay Xander habang sinisikap na makuha ang mga tingin nito. Subalit mabilis lang siya nitong sinulyapan. Napalunok siya't marahan na bumuntong-hininga bago hinarap ang amo sa kanyang kaliwang bahagi. "Boss, apologies for everything. I will assure you that I will have a smooth transition to Ma'am Jhadie," magalang naman niyang sabi rito. Agad naman nabaling ang buong atensyon ni Miguel sa kanya at kunot-noo siya nitong pinakatitigan. "What the f*cking transition are you saying, M
Halos manlisik naman ang mga mata ni Pebbles na hinarap ang boyfriend nito. "Isa ka pa Miguel!" asik nito sabay bawi sa kamay na ginagap ni Miguel. "Kaya naman pala makapal ang pagmumukha ng empleyado mong iyan Miguel dahil pina-part time mo kay Xander!" mariin nitong sumbat. Nakuyom niya ang mga kamao sa narinig, nabuhay ang inis niya para sa babae. Kaya hindi niya na rin napansin ang reaksyon ni Xander. "Enough, Pebs!" naibulalas ni Miguel, nasapo pa nito ang ulo habang ang isang kamay ay pumameywang. "With all due respect Boss, hindi na yata nakakatuwa ang mga salita na lumalabas sa bibig ng girlfriend mo," she finally found her voice—steady and calm—never breaking eye contact with Pebble’s fierce gaze. Hindi man nasakop ng kanyang paningin ang kung ano man ang naging reaksyon ng dalawang binata na kasama nila ay nasisigurado niyang pawang nagulat din ang mga ito sa kanyang panimula. Dahil maging si Pebbles ay tila hindi inaasahan ang kanyang pagsabad sa usapan.Ilang se