ANDERSON POV. I'm here at my office, supper duper busy again. I'm still thinking about her. Natatawa ako sa ginawa niya ka-gabi. Ang tapang talaga nang loob niya. Walang katakot-takot, mabuti na nga lang at hindi siya nahulog. Pasaway na babae, hindi ko inaasahan dahil medyo malayo naman sa itsura niya. "Knock! Knock!" The door voice."Get in.""Hi bro, how are you?""What are you doing there? I thought you had a photoshoot today.""Yeah I have, but I need one.""What one?""One person.""Don't try to tell, you want my wife??? I'm going to kill you!""Come on, bro. Matuto ka naman maawa sa akin. Isa pa, malaki talaga ang potential ng asawa mo. Kaya, pumayag ka na.""Are you kidding me??? I said no. How many times do I need to tell you that thing, huh? Why are you not listening?""This is for your company din naman. So, pumayag ka na, Anderson.""Hayts, What a jerk! Leave!""Wait....""I said leave! or else ipapabitbit pa kita sa mga tauhan ko.""Ok, ok, fine. Parang wala naman tayon
"Ano ka ba Nelia! Nagdala ka pa talaga ng mga basura dito sa mansion????? Ang kapal talaga ng mukha mo! Paalisin mo ang mga asong 'yan! Bwesit ka talaga, nakaka-stress ka na nga, nagdagdag ka pa! Hindi ka karapat dapat sa apo ko, kaya huwag kang umasta na kung parang sino! At huwag kang magdadala ng mga taong katulad mong hampas lupa! Nadudumihan lang ang mansion!" paulit-ulit na sigaw ni Lola. Ngunit, lumabas masok lang ito sa aking tenga. Ganun pa man, kumirot pa rin ang dibdib ko sa mga salitang binitawan niya."Aba! Matanda ka, ang talas ng dila mo ahh, kung may mukhang aso dito, ikaw 'yon! Dahil, tahol ka agad nang tahol!" sigaw pabalik ni, Pengpeng.Halos hindi ako makapaniwala sa ginawa niya. Lagot na, iba pa naman siya kung magalit, dahil mahirap siyang pigilan kapag sumabog na talaga. Isa pa, lubos nila akong prinoprotektahan kaya, hindi sila papayag na basta-basta na lang akong pagsabihan ng masasamang salita ng iba."TAMA! ANG SAMA MO NAMAN, ANG TANDA TANDA MO NA NGA, GANYA
Matapos kanina, ito na naman ako sa kwarto kasama si, Anderson. Nasa kama lang ako, habang siya naman abala sa kung ano ang ginagawa niya. Pabalik-balik pa, ehh ang sakit pa niya sa ulo. Hindi ko tuloy mawari kung ano ang aking sasabihin ngayon. Dahil, tila'y umudlot ang aking dila, at umaapaw ang kaba sa aking dibdib. Maya-maya pa, biglang magkasalubong ang aming mga mata. Dahilan, na napalunok laway ako. "Okay, pinahanda ko na ang lahat," malamig niyang tinig."Huh? Anong pinahanda na ang lahat? Anong ibig mong sabihin?" pagtatakang tanong ko naman. Ano ba naman kasi ang tinutukoy niya? May handaan ba para magpahanda siya. Hm, ano na naman kaya ang binabalak niyang gawin. Padalos-dalos na naman siya."Ang bagong bahay mo, pinahanda ko na.""Huh? Bagong bahay? Pero, ayos naman na dito ehh, tsyaka diba sabi ko naman na wala lang 'yon. Sabi ko din na hayaan na lang natin sila Lola at Menda, diba? Bakit kailangan pa talagang lumipat ng bahay?""Just keep on quiet and accept my decision
"Ako na balak mo, Nelia? Ang tahimik mo naman diyan. Ayan ka na naman, kapag tumatahamik titigin sa ibaba. Ano na naman ang nakikita mo diyan na hindi namin nakikita?" natatawang sambit ni, Pengpeng."Wala, ano ba ang sinasabi mo diyan. May iniisip lang naman ako.""Ano naman 'yon? Sabihin mo kaya sa amin ni, Pengpeng.""Si Vincent, hindi na natin kasi siya nakakasama, wala man lang tayong balita sa kanya kung asan siya ngayon.""Huwag ka na mag-alala pa sa kanya. For sure, ayos lang siya ngayon at masaya.""Paano mo naman nasabi 'yan, Mylene? Nagkita ba kayo, ahh?""Wala pa. Hayaan niyo na nga lang.""Aysus hayaan ka diyan, alam naman namin lahat na gusto mo siya. Hahaha, Mylene, aminin mo na lang. Miss mo na siya noh?""Tigilan mo nga ako, bakla ka. Si Nelia, ang topoc natin dito. Huwag mo na nga ibalik 'yan. Nawala lang naman 'yon na parang bula. Hindi nga natotong magpaalam.""Mylene, gusto mo pa rin ba siya?" tanong ko naman.Hinintay ko siyang magsalita. Pero, tuluyan nang bumal
"Dave, ano ba ginagawa mo? Tysaka bakit naman sila ganun sa akin? Isa pa, bakit ganyan din sila kung umasta sayo? Anong meron sa inyo? Magkakilala pa ba kayo ng mga taong 'yon?" pagtataka ko."Hayts, Ikaw talaga Nelia, wala kang alam ayan kasi, palagi ka lang nasa mansion niyo. Pa-minsan minsan talaga, sumama ka sa amin, alam mo naman diba? Wala naman mangyayaring masama sa iyo kung nasa amin ka.""Tama, mas maproprotektahan ka pa namin, hindi kagaya ng sa mansion niyo. Sus, unang bungad pa lang sa amin ng mga taong 'yon, ang sama na ng hangin.""Ehh, hayaan na lang natin sila. Kaya ko naman sila, matapang ako kagaya niyo.""Nelia, lagi mong tandaan na hindi mo. kailangan mapag-isa," dagdag pa ni, Dave."Oo nga pala, ang mga tao kanina, kailangan mo sila. Okay? kaya huwag ka na magtaka pa kung bakit palagi sila nasa tabi mo. Kasi, sila ang mag-aasikaso sayo, Lalo na sa mga pangangailangan mo at ang mga dapat mong gamitin sa tuwing may shoot tayo.""Ahh, ganun ba. Sige, basta hindi da
Matapos ang photoshoot namin kanina, agad akong umuwi ng bahay. Inihatid din ako ng mga kaibigan ko. Mabuti na lang at malaya nang pumasok sa malaking gate na ito ang mga kaibigan ko kasama ang sasakyan namin. Nang nasa tapat na kami ng pinto ng bahay, agad akong sinalubong ni, Anderson. Malalim niya kaming tinitigan, hindi ko alam kong ano ang ginawa ko sa kanya, kaya ganyan siya kung makatingin sa amin? May REGLA ba siya kaya siya ganyan? Parang galit na galit at gustong manakit."Leave." Malamig niyang tugon, dahilan na ikinalaki ito ng aking mga mata. Ako ba ang pinapaalis niya??? Kung ganun, okay, madali lang naman akong kausap ehh, kung ayaw na niya sa akin. Ede don't. Tinarayan ko siya, ngunit malamig lamang ang ibinigay niyang tingin sa akin. Kalaunan, napagdisisyunan kong tumalikod at lumakad. Ngunit, bigla niya naman akong hinila, dahilan na napayakap ako sa kanya. Napalunok laway na lamang ako, ano na lang nito ang iisipin ng mga kaibigan ko. Pinilit kong lumayo sa kanya
"Nelia, namumuta ka yata ngayon, may sakit ka ba?" Pagtatakang tanong sa akin ni Mylene. "Wala naman, ayos lang ako." Mahina kong boses.Hindi ko maintindihan, ilang araw ko nang nararamdaman ang ganito. Minsan na susuka na lang ako, pero wala naman lumalabas. Ang sakit nga sa tiyan at lalamunan ko ehh. Tapos, pabalik balik pa ang lagnat ko. Ano na ba ngayon ang gagawin ko. Wala akong masyadong alam kung ano ang nangyayari sa akin. Nanatili lamang akong tahimik rito sa gilid habang nag-uusap usap sila. By the way, naririto kami sa tambayan namin ngayon. Kanina lang pinaalis ni, David ang ibang mga tao rito. Ewan ko kung bakit, basta napansin ko lang na ayaw niyang may kung sino sino lang ang lumalapit sa amin, lalo na sa akin. Ang daming gustong magpakuha ng litrato, halos madumog na rin ako kanina sa mga ginawa nila. Mabuti na nga lang at agad kaming nakapasok dito sa cafeteria. Nagtataka nga ako, kung bakit ang dali ko naman sumikat, parang ilang araw lang naman namin ginawa ang p
DAVID POV. Masarap ang tulog ngayon ng kaibigan ko. Ang tigas talaga ng ulo niya, ayos lang naman sa amin kung hindi siya makakadalo, dahil ang importante ay ang kalusugan niya, Pero, hayts talaga si Nelia. Pinilit niya pa rin kahit hindi niya kaya. By the way, nandito ako ngayon sa kusina. Nagluluto ng paborito niyang nilaga. Ito rin ang palaging kinakain niya noon kapag nadadapuan din siya ng sakit. Ngunit, nang nawala ako sa tabi niya noon hindi ko alam kung nakakatikim pa din ba siya nito. Pero, ngayon pakakinin ko siya muli nito alam ko rin naman na madali lang siya gagaling."Ano ba 'yan David, matagal pa ba iyan? Ang bango bango ahh, pakain naman diyan. O hindi kaya, ikaw na lang ang kainan ko. Fresh na fresh pa naman ako.""Hahha, kalokohan mo Pengpeng, huwag mo ngang akitin ng ganyan si David. Akala mo naman basta-basta lang siya papatol sayo? Ew, kadiri lang bakla ka.""Ay wow naman Mylene, ang ganda ganda mo talaga noh.""Syempre naman, alam ko na iyan, inuulit mo pa talag
Matapos ka-gabi nagising naman ako ngayon na wala ang asawa ko sa tabi ko. Pumasok agad sa isip ko na baka ay pumasok siya sa trabaho. Marahan akong tumayo sa kama at inasikaso ang kwarto. Pakiramdam ko ay nakakawalang gana rito. Mas nalulungkot lang ako kapag mag-isa lang ako. Kailangan ko yatang bumaba ngayon. Dahan-dahan akong lumakad sa hagdan. Muntik ko nang makalimutan na nandito na pala si Menda sa bahay. Ang sarap naman ng lagay niya. Ang kalat ng paligid niya pero siya naka-upo lang at kumakain. Binuksan pa talaga niya ang TV, tapos ang remote nasa ibaba lang. Hindi ko inaasahan na ganito pala siya.Hindi ko na lang ito pinansin at deretsahang nagtungo sa kusina. Medyo na gugutom na rin ako kaya dapat lang na unahin ko ang sarili ko kaysa sa isang babaeng 'yan. Tahimik lang ako rito sa kusina. Ngunit sa hindi sinasadya ay nahulog ko ang isang tasa. "Ohh, andiyan ka na pala Nelia..." Mahinhin na wika nito. Mukhang nagpapanggap lang yata. Akala niya siguro madadala niya ako
"Love, may gusto sana akong sabihin sayo, ayos lang ba?" Mahinang tanong ko kay Anderson habang inaayos niya ang gamit niya."Yeah, what is it just tell me," sagot naman niya. Ngunit, nagdala ito ng kaba sa akin. Parang hindi pa ako handa na sabihin sa kaniya."Hmm, honey tell me. Ano ba ang sasabihin mo?" Pag-aalalang tanong niya."Ahmm, kasi love gusto ko lang sana sabihin na bu---""Cring! Cring! Cring!" Agad akong napatigil dahil sa tunog ng cellphone niya. Bumaling din ang atensiyon niya roon."Ahmm, wait honey sasagutin ko lang." Sambit niya kahit hindi pa niya nakikita kung sino ang tumawag. Tumango ako sa kaniya. Nagtungo siya sa cellphone niya at dinampot ito. Ngunit, ang Akala ko g sasagutin niya ay ibinaba niya ito."Love, sino ang tumawag?" mahinahon tanong ko naman sa kaniya."Ahm, it's nothing si Menda lang." "Ahh, ahmm bakit hindi mo sinagot. Baka may importanteng sasabihin," tugon ko pa rito. Gayunpaman ay nasasaktan pa rin ang loob ko."Walang importante sa kaniya.
"Wala kaming magagawa, buntis ka na pala. Pero, kailan pa?" seryosong tanong sa akin ni David. Nagtungo kami rito sa cafeteria upang dito na pag-usapan ang lahat lahat. "Sorry, ngayon ko lang din naman nalaman ehh. Nahuli ako, ngayon ko lang natuklasan na buntis ako. Talo pa rin ako diba? Talo pa rin ako ni Menda dahil na una siya kaysa sa akin diba?" mahinang boses na lumabas sa bibig ko. Puno pa rin nang paghihinagpis at lamig ang laman ng puso ko "Anong pinagsasabi mo? Anong na una si Menda? Tandaan mo 'to Nelia, ikaw pa rin ang naging asawa ni Anderson. Anong pakealam ni Menda? Tsk! Mas na una ka pa rin Nelia," madiin na sinabi ni Peng. "Tama si Peng, isa pa huwag ka nga mag-isip nang ganyan. Nandiyan na ang bata, wala ka nang ibang magagawa kundi ang gampanan ang pagiging mabuting Ina. Nelia, kilala ka namin kaya mo." Mahinahon na dagdag ni Mylene. "Parang magiging mas lalo lang maging magulo kapag malaman ni Anderson na bunsti ako. Lalo lang lalaki ang gulo at issues." Mukh
NELIA POV."Doc, kumusta po ang result? Maayos lang naman po siguro ang lagay ko po diba? Doc, wala naman po siguro akong malalang sakit diba? Maayos lang ang lagay ko. Wala akong stomach cancer diba?" Tarantang tanong ko sa doctor. Kahit paano ay natatakot din akong alamin ang totoo. Takot ako na kung ano ang mangyari sa akin. "Wait Mrs. Nelia Montealto. Ahmm, huwag po kayong mag-alala, walang problema. Maayos lang ang lahat. Normal naman ang naging resulta. Hindi din bad news kundi ay isang good news," nakangiting wika nito."Huh? Anong good news? Ilang araw pong naging masakit ang tiyan ko. Tapos, duwal po ako nang duwal. Nahihilo din po ako palagi. Minsan kapag nakakaamoy ako nang mabahong amoy naduduwal din po ako. Tapos, may mga gusto akong gawin at kainin. Yung tipong, atat na atat po ako. Tapos naiinis ako kapag hindi ko 'yon makuha. Doc, anong good news do'n?" Pagtataka ko, subalit nakangiti lamang siya sa akin."Ma'am, you're pregnant." Tila'y huminto ang oras ko nang mari
Sa ngayon wala akong gana makipag-usap. Kaya, hinayaan muna ako ni Anderson. Gusto kong mapag-isa siguro naman ganun din ang nararamdaman niya. Magkaiba kami ng kwarto pero iisa pa rin naman ang tinutuloyan namin' dalawa. Marahan akong napahiga sa kama pilit na natutulog pero hindi ako makatulog dahil ang daming bumabagabag sa utak. "Aray!" Mahinang tugon ko sa sarili ko subalit may malalim itong tuno. Ang sakit ng tiyan ko, sobra ang hapdi. Dapat pala nag-pacheck up na ako. Ilang araw nang ganito ang nararamdaman ko. Pero, hindi ko manlang pinapansin dahil ang dami kong inunang bagay. Bukas na lang siguro. PENGPENG POV. "Bwesit na Menda 'yon, wala na ba siyang ibang magawa kundi saktan ang kaibigan natin? Walang hiya siya, malandi talaga. Halata naman na hindi siya papatulan ni Anderson diba? Kaya bakit si Anderson pa talaga ang naging ama ng anak niya? Tsk! Bwesit!" Pasigaw na bulalas ko rito sa condo ko habang kaharap ko sina Mylene ay David. "Tama na Peng, tama na
Mahigpit akong hinawakan ni Anderson. Hinila niya ako sa mga kaibigan ko. "Love, ano ba ang ginagawa mo? Bitawan mo ako love, baka kung ano ang isipin ng mga nakatingin sa atin..." Pagpupumiglas ko sa kaniya. Ngunit, tila'y hindi niya 'to naririnig. Nagawa ko pang pumiglas ulit. Subalit, mas humigpit lang ang pagkahawak niya sa akin. "Aaa!" Biglang sigaw na lumabas sa aking bibig, matapos akong matapilok. "Ang sakit..." Dagdag ko pa. Napatigil siya kaya napahinto rin ako. Humarap siya sa akin at ibinaba niya ang tingin niya sa mga paa ko. Puno nang pag-aalala ang mga mata niya. Pwede bang alalahanin mo muna ang sarili mo bago ako. "I'm sorry." "Teka, ano ang ginagawa mo?" Bulalas ko nang bigla niya akong binuhat. "I'm sorry, ilang beses na kitang nasaktan." Ramdam na ramdam ko ang bumabalot na pagsisi at kalungkutan sa tinig ng boses niya. Hindi ako naka-sagot, bagkus ay deretso lang ang tingin ko sa mata niya. Kalaunan, nagpatuloy siyang maglakad habang bitbit ako.
Dahan-dahan na nais kumawala ng luha ko. Ngunit, pilit ko 'tong pinigilan. Saksi ako sa magulong iniisip ni Anderson. Sino ang pakikinggan ko ngayon ang puso ko ang puso niya. Marahan kong inayos ang sarili ko sabay hinga ng malalim. Napahawak ako sa kamay niya ramdam ko ang panlalamig niya. Maya-maya pa, pansin ko ang pagtulo ng luha niya. Lubos akong nasasaktan, hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko o ang gagawin ko. Pangarap ni Anderson ang magka-anak, pero hindi ko pa naibigay. Ngayon naman buntis si Menda sa kaniya. Paano na ako nito, natatakot akong mawala siya sa akin. Maya-maya pa, humarap siya sa akin. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksiyon ko. Bigla siyang napayakap sa akin. Ngunit, ang kaninang pagluha niya ay napalitan ng galit. Ramdam na ramdam ko 'to kahit hindi niya sa akin sabihin."No, hindi ko matatanggap 'to. Honey, promise me please. You won't leave me. Just stay at my side. I'll promise I will do everything para malaman kung ano ko ba talaga ang pinagbu
"Ohh, anyari do'n? Narinig lang naman niya na bulong bulongan ka ng iba, tapos magtataray siya?" Inis na wika ni Mylene. "Ahm, hayaan niyo na lang. Isa pa, ayaw ko din ng gulo. Iwasan natin ang gulo rito, nakakahiya inimbita niya tayo rito. Kaya, umayos na lang tayo sa galaw natin." Kalmadong aniya ko naman. "Ohh, siya sige. Hayaan na lang natin, total lumabas na rin siya baka mag-announce na siya sa gusto niyang sabihin." Dagdag pa ni Peng. "Oum, baka nga," sabay ngiti ko. "Huwag kang mag-alala, kahit ano pa ang sabihin niya o gawin niya. Kami ang bahala sayo Nelia," pag-aalala ni Mylene. "Oum," sabay tango ko. "Okay everyone, good evening. Now, mag-uumpisa na tayo. Narito na ang ating birthday girl, na parang isang anghel na bumaba sa lupa. Nakikita naman sa kaniyang itsura na minana pa sa kaniyang Ina." Mahabang sanaysay ng isang lalaki sa harapan at nakangiti pa. "Sus, anong anghel ang sinasabi niya? Baka nga may sungay pa, tsk!" Pabulong na inis ni Peng. Agad ko naman s
"Hmm, hello po Tita." Mahinhin na wika ko. Ito ang Ina ni Menda. Katulad pa rin nang una, iba pa rin ang pakiramdam ko sakaniya. Sa Oras na ito, tila'y gusto ko siyang yakapin. Ang Gaan nang pakiramdam ko. Tama na nga self, mukhang may mali na sayo! "Nelia, mabuti na lang at naka-dalo ka. Akala ko bibiguin ako ni Anderson. But now, I'm very happy dahil nandito ka." Nakangiti na wika niya. Pakiramdam ko na dadala ako sa mga sinasabi niya. "Ahm, opo. Nag-usap po kami ni Anderson tungkol rito. Maraming salamat din po sa pag-imbita." Nakangiting wika ko rin sa kaniya. Ikinagulat ko ang biglang ginawa niya. Muli niyang ginawa ang paghawak niya sa mukha ko. Ginawa na niya ito sa hospital. Eiii KALMA lang self, wala naman ibang meaning ang pakiramdam na 'to! Please, lang tama na ginugulo mo lang ang pakiramdam ko. Agad akong umiwas sa paghimas niya sa mukha ko. "Pasensya na po Tita. Ahmm, baka hinahanap na rin po kayo ni Menda. Sige na po, ayos lang po kami rito. Mag-iing