MasukNancyNagising ako ng madaling araw. Ramdam ko yung bigat ng katawan ko. Buong gabi niya akong kinantot. Hindi ako nagreklamo. Gusto ko rin naman. Sa totoo lang, gustong-gusto ko.Pero nagulat ako nang mapatingin ako sa titi niya. Matigas na ulit! Parang hindi siya napagod. Parang walang katapusan yung lakas niya.Gising na rin siya maya maya. Tinitigan niya ako. May pagnanasa sa mata niya. Hindi pa rin siya kuntento. Gusto pa niya.Bigla siyang umibabaw sa akin. Wala akong nagawa. Hindi ko naman siya pipigilan. Hinawakan niya yung mga paa ko at inilagay sa balikat niya. Nakabukaka ako. Nakalantad ang puke ko. Wala na akong kahihiyan.Kinikiskis niya yung ulo ng titi niya sa hiwa ng puke ko. Nagpalibog lalo sa akin. Hindi ko na kaya. Gusto ko na siyang pumasok sa kiki ko. Gusto ko nang maramdaman yung init niya sa loob ko."Dwayne," bulong ko. "Please... pasok mo na... kantutin mo na ako..." Hindi ko na mapigilan yung sarili ko. Kailangan ko siya.Hindi siya sumagot. Patuloy lang siya
NancyNalungkot ako nang umalis si Dwayne. Tinawag siya ng mama niya. Inuwi na rin daw si Janella at ang anak nila.Oo, aaminin ko, may kirot akong naramdaman. Selos? Siguro. Paano ba naman kasi, babalik pa rin siya sa piling ni Janella. Samantalang ako… ako, eto, nag-iisa. Nagpapanggap na malakas. Nagpapanggap na okay lang. Pero sa totoo lang, nasasaktan ako. Nasasaktan ako dahil hindi ako ang pinili niya. Nasasaktan ako dahil hindi ako ang kasama niya.Nag-aya na kumain ng early lunch si Manang Kendra. Habang nakaupo kami, ako, si Giselle, si Manang Kendra, at si Doc Lesley, naisip ni Doc Lesley na buksan ang TV. Gusto raw niyang manood ng balita.Pero sana hindi na lang niya binuksan. Sana hindi ko na lang nakita ang video na 'yon. Sana hindi ko na lang nalaman.Ako ang sinisisi ni Kylie! Ako raw ang nagpadukot sa kanya! Ako raw ang nagtangka na patayin siya! Ako raw ang dahilan kung bakit siya naghihirap!"Ano ang pinagsasabi ng babaeng 'to?" bulalas ko. Hindi ko na napigilan.Sum
JANELLAHinipan ko pa yung baril. Napangisi ako. Wala na si Kylie. Wala nang hahadlang sa akin. Si Jamilla, napalunok. Pero hindi siya kumibo. Alam niyang hindi siya pwedeng tumanggi sa akin."Tulungan mo akong ibaon ang bangkay ni Kylie at yung pari," utos ko sa kanya.Magkatulong kaming nagbungkal. Mabigat ang mga katawan nila. Pero wala akong pakialam. Kailangan kong idispatsya silang dalawa para mabawasan ang mga sagabal sa buhay ko.Itinapon namin sila sa hukay. Tinabunan namin ng lupa. Wala ng makakikakita sa kanila pang muli.Nakita namin ang kotse ni Kylie at ni Lloyd. Pinagsisira namin ang mga camera. Sinunog namin. Wala nang ebidensya."Ngayon, wala nang nakakaalam na hindi ako ang ina ng baby," wika ko.Tiningnan ko ang mga website. Napangiti ako. Kalat na ang video ni Kylie. Tiyak na kapag nakita 'yon ni Dwayne, magagalit siya kay Nancy."Sa akin ka lang, Dwayne," bulong ko sa sarili ko.Kailangan naming siguraduhin na walang anumang bakas na pwedeng magturo sa aming dalaw
KYLIEHindi ako sigurado kung tama ang desisyon kong makipag kita kay Janella dahil alam kong tuso ito at baka lokohin lang ako pero kasama ko naman si Father Lloyd nakasunod ang sasakyan nito sa akin habang papunta ako sa probinsya na napagkasunduan namin na magkita.Oras na may gawi silang masama sa akin ay si Father Lloyd na ang bahala, ang mahalaga ay makuha ko ang anak ko. Dapat ay madala ko at masabi kay Dwyane na ako ang ina ng baby at hindi si Janella.Nagpark ako sa isang bahay na medyo malayo sa ibang bahay. Sinigurado kong walang makakakita sa amin. Tumawag si Lloyd. Sabi niya, malapit lang daw siya. Hindi na raw siya lalapit pa kasi baka mahalata."Sige lang, Lloyd," sabi ko. "Wala pa naman sila Janella."Ilang minuto pa akong naghintay. Kinakabahan ako. Hindi ako mapakali. Pero kailangan kong magpakatatag. Kailangan kong makuha ang baby ko.Sa wakas, dumating na sila Janella at Jamilla. May dala silang stroller. Ang baby ko!Kukunin ko na sana yung stroller pero pinigilan
JAMILLAInutusan ako ni Janella na bumili ng pagkain sa labas ng ospital. Medyo nagugutom na rin kasi ako, pero bago ako bumalik, nakita ko yung simbahan. Parang may humihila sa akin para pumasok. Kahit paano, may pagsisisi at takot na akong nararamdaman dahil sa pagtulong ko kay Janella. Alam kong mali yung ginawa namin.Pagpasok ko sa simbahan, dumiretso ako sa may altar at nagtirik ng kandila. Habang nagdadasal ako, napatingin ako sa gilid. May naaninag akong tao na parang sumisilip sa akin. Kinabahan ako bigla. Nanlaki yung mga mata ko nang makita ko kung sino 'yon. Si Kylie!Hindi pwede! Kung buhay si Kylie, malaking problema 'to. Lagot kami ni Janella kapag nagsumbong siya sa pulisAgad kong hinabol si Kylie, pero mabilis siyang nawala sa loob ng simbahan. Sinubukan kong hanapin siya sa loob, pero hindi ko siya makita. Hindi naman ako makapasok sa loob ng restricted area ng simbahan kaya wala akong nagawa kundi umalis.Bumalik ako sa ospital na may halo-halong emosyon. Pagdating
KYLIEPadabog kong sinara yung laptop na hiniram ko kay Lloyd. Bwisit! Hindi man lang ako pinansin ni Janella sa live niya! Tapos bigla pa niyang tinapos. Alam kong nakita niya yung comment ko. Alam kong natakot siya. Pero hindi niya ako pwedeng basta-basta na lang balewalain.Ngayong nagtatago ako dito sa simbahan, iisa lang ang nasa isip ko: ang maghiganti kay Janella. Hindi ako papayag na basta na lang niya akong patayin. Hindi ako papayag na basta na lang niya kunin ang baby ko. Magbabayad siya sa lahat ng ginawa niya sa akin."Kylie?"Napalingon ako. Si Lloyd."Okay ka lang ba?" tanong niya. "Parang galit na galit ka.""Lloyd, may aaminin ako sa'yo, handa ko na sabihin ang lahat," sabi ko."Ano yun?" tanong niya."Kaya ako nagtatago dito, kaya may mga lalakeng humahabol sa akin, kasi gusto nila akong patayin," sabi ko."Patayin?" sabi ni Lloyd, nagulat. "Bakit naman?""Mahabang kwento," sabi ko. "Pero handa na akong ikwento sa'yo ang lahat.""Makikinig ako," sabi ni Lloyd. "Sabih







