Chapter 7

⚠️WARNING! Very slight mature scene below.

--------------------

Clayton Pov

Isang linggo na akong nandidito sa mansion ni Lorcan at ang huling pagkikita lang namin ay iyong araw na dumating ako dito. Pagkatapos no'ng hinalikan niya ako ay hindi ko na siya nakita at wala rin 'yong kanang kamay niya na si Alfonso.

Bumaba ako saka pumunta sa napakalaki rin na dining room dito sa mansion para mag-almusal. Minsan naiisip ko na mas mabuti pa ang bahay namin na maliit dahil pakiramdam ko ay masigla pa iyon kaysa sa marangyang mansion na ito pero wala namang kabuhay-buhay. Ang tahimik. Siguro naninibago lang din ako.

Halos dalawang linggo na akong hindi pumapasok sa MU dahil hindi nila ako pinapayagan. Dapat daw ay magpaalam ako kay Lorcan. Pero wala naman akong contact number ni Lorcan at nagtanong din ako sa mga maids dito wala rin silang contact number ni Lorcan. Nag-aalala ako dahil baka matigil na naman ako sa pag-aaral ko nito. Oo, naisip ko na tumigil sa pag-aaral dahil maghahanap ako ng trabaho para panggamot kay Mama pero kung ganito man lang ang gagawin ko ay mas mabuti pang mag-aral nalang ako.

"Clay, nakahain na sa dining room. Pupuntahan na sana kita sa kwarto mo." wika ni Jhera nang magkasalubong kami sa may hagdanan. Si Jhera ang naging kaibigan ko dito sa loob ng isang linggo kong pagtira dito. Noong una ay nagdadalawang isip pa siya dahil baka raw masisante pag nalaman ni Lorcan na nakikipagkaibigan siya sa akin. Pero syempre wala naman dito si Lorcan at sabi niya rin hindi raw masyadong umuuwi dito si Lorcan sa mansion.

"Hmm, sige pero tapos na ba kayong kumain?" tanong at nagpatuloy sa paglalakad papuntang dining room. Sumabay siya sa akin sa pagbaba.

"Hindi pa pero pagkatapos mo ay saka na kami kakain ganyan kami dito Clay." sagot niya naman.

"Hindi ba pwedeng sabay nalang tayong kumain?"

"Hindi pwede Clay mapapagalitan tayo ni Esmeralda." Aniya.

Tama siya. Isang beses ay kumakain ako ng lunch at pinilit ko si Jhera na umupo at samahan akong kumain. Kaya napapayag ko siya sa pamimilit ko sa kanya. Pero noong nadatnan kami ni Esmeralda ay napagalitan si Jhera at hindi rin ako nakaligtas sa pangangaral at sa galit ni Esmeralda. Sabi ni Jhera kaya daw masungit si Esmeralda dahil matandang dalaga raw iyon.

Tapos noong pumunta rin ako sa bakuran dito sa mansion ay nakita ko si Ronnie na nagdidilig ng mga halaman kaya tinulungan ko siya dahil naboboryu na ako sa kakahiga at kakapanood ng TV. Hinayaan naman ako ni Ronnie na tumulong sa kanya at sa kasamaang palad ay nakita ako ni Esmeralda kaya ayon si Ronnie at ako ay napagalitan na naman. Si Esmeralda pala ang parang mayordoma dito sa mansion ni Lorcan. Nang napagalitan kami ni Ronnie ay nakita ko na kalmado lang si Ronnie at hinihintay lang niya na matapos si Esmeralda sa pagsasalita. Siguro ay nasanay na siya sa ugali na iyon ni Esmeralda.

Tumango ako kay Jhera at tahimik kami hanggang sa nakarating kami sa dining room.

"Clay sana hindi mo masasamain pero kaano-ano ka ng young master." tanong ni Jhera na nakatayo sa gilid ko. Ang tinutukoy niyang young master ay si Lorcan.

Napatigil ako sa pagsusubo dahil sa tanong niya. "K-kaibigan niya ako." Pagsisinungaling ko kay Jhera. Iyon lang kasi ang naisip kong maaaring isagot sa kanya dahil hindi ko naman pwedeng sabihin sa kanya na ibeninta ko kay Lorcan ang katawan ko. Baka mahimatay si Jhera sa kinatatayuan niya.

Nang matapos akong kumain ay pumunta ako sa pool area na nasa loob lang din ng bahay at sa tabi ng dining room. Umupo ako sa upuan doon na gawa sa rattan.

Noong nakaraang linggo lang ay naoperahan na si Mama at nagpasalamat ako dahil naging successful naman ang surgery nga lang kailangan lang naming hintayin kung kailangan siya magigising at ino-obserbahan pa rin siya ni Dr. Ruiz, ang family doctor ni Lorcan. Bago inoperahan si Mama ay nagkausap kami at hinanap niya talaga ang sinabi ko sa kanyang tao na hiniraman ko ng pera pangpa-opera sa kanya pero hindi ko nakausap si Lorcan tungkol doon at hindi ko rin siya nakita na kaya sinabi ko nalang kay Mama na kapag maayos na siya ay saka ko siya ipapakilala kay Lorcan.

Napagitla ako nang biglang nagwala ang cellphone ko sa bulsa ng shorts ko. Kinapa ko iyon at tiningnan kung sino ang tumatawag at nakita ko na si Harem ang tumatawag.

"Hello." sagot ko.

"Jusko ko akala ko deads ka na Clayton, ako itong naiis-stress sayo, e!" Inilayo ko ang telepono sa tenga ko nang narinig ko ang taas ng boses ni Harem.

"Hmm, buhay pa ako."

"Hoy, kailangan ka ba papasok naku hindi na kita kayang i-save sa mga prof natin. Ang dami mo ng absent sa ibang subjects natin, pero 'yong iba hindi naman nakahalata na absent ka." Balita niya sa akin.

Saglit akong natahimik dahil hindi ko naman talaga alam kong kailangan ako makakabalik sa pag-aaral o makakabalik pa kaya ako. Kailangan ko pang makausap si Lorcan tungkol sa pag-aaral ko.

"H-hindi ko kasi alam Harem."

"Ano? Hindi mo alam? Bakit saan ka ba ngayon at bigla ka nalang nawala, hah!?"

Napabuntong hininga ako ay sumundal sa kinauupuan kong rattan at tumingala sa maliwanag na kalangitan.

"I-inaasikaso ko lang si mama at...ano naoperahan na kasi siya." Amin ko sa kanya.

"Uh! Talaga? Mabuti naman. Saan ka kumuha ng pera?"

Naitikom ko ang bibig ko sa tanong ni Harem. "A-ano Harem sa susunod nalang tayo mag-uusap dahil may...may kailangan pa akong gawin. Sige ba-bye na ingat ka."

"Hoy, hoy Clayton, Clayton! H--"

Mabilis kong in-end ang tawag ni Harem. Ayaw ko na pati siya ay mag-alala pa sa akin. Kahit ganun 'yon ay alam ko kung paano iyon mag-alala sa akin. Ika nga niya baka mag-warla 'yon pag nalaman niya ang ginawa kong ito. Tumunog ang message ringtone ko kaya tiningnan ko kung sino at ano 'yon.

'I'll be home today.' Binasa ko ang message na dumating sa cellphone ko. Kumunot ang noo ko nang unregistered ang number iyon.

'Sino 'to?' Reply ko.

Ilang minuto ang nakalipas bago dumating ang reply.

'I'm just gone for a week and now you forget me?' Mas lalong lumukot ang noo ko dahil sa reply niya. Napaisip ko kung sino ang nagmamay-ari ng unregistered number na 'to at biglang nagpop-up sa utak ko ang mukha ni Lorcan.

Binalik ko ang tingin ko sa cellphone ko na nasa kamay ko. Possible nga siya ito.

'Sorry baka wrong send ka.' Reply ko na naman. Kahit na may hula ako ay hindi ko iyon pinahalata.

'Really, Perkin it's me, the one who owned you.'—Dahil sa reply niya ay nakompirma ko na ngayon na si Lorcan nga ito. Siya lang naman ang tumatawag sa akin na Perkin kahit na Clayton ang pangalan ko.

Hindi ako nagreply sa kanya at tumihaya ako at ipinikit ang mata ko upang damhin ang preskong simoy ng hangin. Hanggang sa hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.

"Ahh... uhm..." Ungol ko. Nagising ang diwa ko nang may naramdaman akong humahalik at kumakagat sa leeg ko. Gising na ang diwa ko pero hindi ko pa binubuksan ang mata ko.

Napapahawak ako sa gilid ng kinauupuan kong rattan at bumabaluktot na ang mga daliri ko sa paa. Tangina!

Gising ako pero ayaw kong pang buksan ang mata ko. Dahil gusto ko pang maramdaman ang sensasyong pinaparating sa akin ng labi at ngipin na tumataas-baba sa leeg ko ng paulit-ulit.

"Ah-ahh..." Napaawang ang bibig ko.

Nararamdaman kong may dumapo na malaki, magaspang ngunit malambot na kamay sa loob ng tshirt ko at mahihinang mina-masahe ang tiyan ko. Parang may kung anong kuryente na dumaloy sa buong katawan ko. Tumaas pa ang kamay hanggang sa nakarating ito sa nipples ko at nahihinang pinipisil iyon, iniipit gamit ang daliri. Puta!

"You like it?" Pikit mata akong tumango nang marinig ko ang malalim na boses ni Lorcan.

"Give me a proper answer Perkin, don't give me a fucking nod." May panbabanta doon sa boses ni Lorcan.

"Ohh... o-oo g-gusto ko... gustong-gusto ko, Lorcan." Umuungol kong sagot kay Lorcan. Nararamdaman ko na rin na tayong-tayo na ang matigas kong pagkalalaki na nakatago sa loob ng shorts ko.

"Very good. How about this?" tanong ni Lorcan. At iniwan ang leeg ko at walang ano-ano'y ipinasok niya ang ulo niya sa loob ng suot kong tshirt.

"Tang ina..." Mura ko nang maramdaman ko ang mainit na binig ni Lorcan sa maliit kong ut*ng. Dinidilaan niya iyon, s********p, at kinakagat na nagpadagdag sa init kong naramdaman. Hanggang sa naghahanap na rin ng atensyon ang junior ko sa loob ng shorts ko.

"Perkin, hey! Perkin!" Naimulat ko ang mata ko dahil sa pailang ulit ng tawag sa akin.

Lumaki ang mata ko nang makita ko si Lorcan na nakatayo sa harapan ko at nakakunot ang noo na nakatingin sa akin ngayon. My mouth flew open upon realizing that it was just my dream that Lorcan's mouth was kissing, sipping and nibbling my body. It was just my dreams that Lorcan was actually giving me pleasures.

Napaayos ako ng upo at mabilis kong tinakpan ang bukol sa gitna ng hita ko gamit ang dalawang kamay ko nang makita ko iyong bumakat. Nakakahiya!

Tumingala ako kay Lorcan na nasa harap ko. "L-lorcan nand'yan ka na pala." usal ko saka hilaw akong ngumiti sa kanya kaso nanatiling nakakunot ang noo niya at walang emosyon na nakatingin sa akin.

"What are moaning and groaning just now."

"Huh? W-wala."

"I just hear you moaning my name and you're whimpering, too. Don't worry we will get there, but for now let's talk inside." Sabi niya saka ako tinalikuran.

Doon ko lang narealized na pinipigilan ko pala ang paghinga ko. Inalis ko ang kamay doon sa gitna ng hita ko at nakita kong bumabakat pa rin ang tayong-tayo kong junior.

Nandito kami ni Lorcan ngayon sa kanyang library dahil sabi nga niya mag-uusap kami. Hindi ko naman alam kung ano ang pag-uusapan namin.

Nakakrus ang mga braso niya sa harap ng dibdib niya habang nakasandal doon sa mahabang mesa sa likod niya. Ako naman ay nakaupo sa isang sofa na nasa harap niya rin.

"I heard you wanna go to school." Pagsisimula niya.

Pinagsiklop ko ang mga kamay ko at umayos sa pagkakaupo ko bago nagsalita. "O-oo, ahm... ano kasi... wala naman akong ginagawa dito sa mansion mo. Kaya naisip ko na baka pwedeng ipagpatuloy ko ang pag-aaral ko."

"Where and what school?" Tanong niya.

"Sa—sa MU... sa Macpaulavenet University, t-third year na ako ngayon." Sinabi ko na rin kung anong year level ako dahil alam ko 'yon din ang susunod na itatanong niya.

Nakita kong napahinga siya ng malalim bago tinanggal ang mga braso niya sa kanyang dibdib saka mahinang naglakad patungo sa akin. 'Yong paraan ng paglalakad na walang nagagawang kahit anong ingay.

Naiyuko ko ang ulo ko nang tumigil siya sa harapan ko saka siya yumuko at inilapit ang bibig sa tenga ko.

"Okay, I will let you, but pursue me first." Nahihimigan ko ang panunukso at panghahamon sa malalim ng boses.

"Pa—paano?" Hindi ko mapigilang mautal. Humigpit ang pagkakasiklop ko sa aking mga kamay.

"Figure it out yourself." Sagot niya sa akin bago dinilaan ang likod ng tenga ko. "I didn't know that cheap soap can be this fucking aromatic and intoxicating." Tapos ay s******p siya doon.