Home / Romance / Owned By Contract / Ch. 3: Signed

Share

Ch. 3: Signed

last update Huling Na-update: 2025-04-23 11:51:28

Leonhardt Dietrich's point of view

“Settle down or lose your inheritance.”

Those were the exact words my father spat as he tossed a crystal glass across the room. Scotch stained the Persian rug. My mother stood behind him, her arms folded, face blank, at 'yung kaliwang mata niya, kumikibot. Palatandaan 'yon ng inis niya na hindi niya na kayang itago.

“This isn’t a fucking request,” she added, cold as ever. “You’re not a child anymore, Leonhardt. The Board wants security and stability. Not a heartbroken heir with a knife for a smile.”

Heartbroken? Damn it. Wala silang alam.

My jaw tensed. “So, ganito na lang? Emotional blackmail para lang manatili ako sa business?”

“Don’t flatter yourself. There’s nothing emotional about it,” My father snapped. “You either marry someone who doesn’t destroy our reputation, or you walk away with nothing.”

At syempre, binanggit pa talaga nila si Ashley. Not literally, though. Yung ex na gusto nilang ibalik sa buhay ko. Destroy our reputation? My ass.

“Why not call Ashlie then?” I gritted. “She’s always been your favorite, ayt?”

My mother’s eyes narrowed. “You destroyed that bridge. Maybe it’s time you rebuilt it.”

Napatawa ako, pero walang tuwa sa tawa ko. Fix? Mas gugustuhin ko pang sunugin ang lahat ng 'to. Hindi nila alam ang buong kwento. Paano niya ako ginamit. Paano niya sinira ang tiwala ko. Yung mga salitang 'mahal kita' na sinundan ng pagsaksak sa likod.

“No,” I gritted my teeth with finality. “I’m done chasing ghosts.”

There was silence. So heavy. Judging my soul too. My father stared me down with the same eyes I inherited, cold, and unrelenting.

“So who then?” tanong niya pa. “Name someone. Dahil kung hindi, kami ang pipili para sa’yo.”

May sagot naman na ako. Hindi ko lang sinabi kaagad.

Ingrid Alessia Romano. Who else? Not because I wanted her. Hell, I didn’t even like her. But she was clean. Powerful and unattached. Cold enough to play the part. Emotionless enough not to get in my way. A ready contract. She's like a shield. A silent war truce with benefits. I’d take the cage if it meant staying in control.

HOURS LATER, I watched her name materialize beside mine on a marriage contract drafted by three of the best corporate lawyers in the country.

Hindi ko pa siya nakikita sa ngayon, pero alam ko na kung anong itsura ng reaction niya. Syempre magugulat at walang magagawa. Parang tinulak ko na rin siya sa bangin. She didn’t get to say yes. She didn’t have to. I already made the choice for both of us.

The night after the papers were delivered, I stood in my private study, the city glittering through floor-to-ceiling glass.

Dapat ba akong matuwa? Makaramdam ng tagumpay? Pero ang totoo, baka pagod lang talaga ako. The past crept in like poison. Pilit sumasagi sa isip ko si Ashlie. Yung halik niya. Yung mga kasinungalingang binulong niya habang yakap ako. Yung pagtataksil na dinisenyo niya habang nakangiti. She called it business. I called it hell. Now I didn’t do soft. I didn’t do sweet. I did strategy and I did survive.

At si Ingrid? She fits. She was fire, yes, but caged fire. Proud plus smart, but predictable when cornered. Hindi siya yung tipo na magtataksil habang nakangiti. Kung may sasabihin siya, diretso kaagad. Kung may lalabanan siya, ito ay harapan. She’d glare at me across a dinner table and tell me to go to hell before she ever tried to ruin me quietly. At least alam ko kung saan manggagaling ang suntok diba?

The next day, my phone buzzed.

Mother: “She signed.”

Of course, she did. What other option did she have? I stared at the P*F copy sent to my inbox. Her signature was neat. Sharp and bold at the start, then trailing off like a scream swallowed halfway through.

I knew that look in a name. That was the handwriting of a woman who just lost control over her life. Good. Mas madali para sa akin kung tanggap na niya ang larong pinasok niya. Pero may parte sa akin na parang may kumirot. Dahil alam ko rin 'yan, e. Alam ko kung paano ang pakiramdam na mapirmahan ang sarili mo sa hawlang hindi mo pinili.

I scrolled back up, eyes landing on the bold header:

MARRIAGE CONTRACT – LEONHARDT DIETRICH MORETTI & INGRID ALESSIA ROMANO

I closed the file, my jaw locked.

Later that night, I visited the Romano estate. I didn’t ask for permission. Pumasok ako na parang ako ang may-ari. At sa totoo lang, sa puntong ito, parang ganoon na nga.

Her father met me at the door, all politeness and fake tenderness. Her mother offered me wine I didn’t touch. Ingrid didn’t come down to greet me. She didn’t need to. I wasn’t here for greetings. I was here to remind everyone what was at stake.

“Two weeks,” I stated. “Engagement shoot muna kami. Then press announcement will follow.”

“And the wedding?” her father asked, eyes cautious.

“End of the quarter. Sakto pagkatapos ng team recognition and engagement.” He laughed, but it didn’t reach his eyes. We both knew this wasn’t about love. This was about leverage. The power. And the debt to collect. 'Yun lang naman ang pinunta ko ng personal.

Umalis akong hindi na talaga siya nakita. Hindi dahil ayokong makita siya. Kung hindi dahil baka makita ko ‘yung galit sa mata niya. O mas masahol, baka makita ko ‘yung sakit. At ‘pag nakita ko ‘yon, baka maalala ko kung paano din ako nawasak noon.

I drove through the city at midnight, windows down, and the cold wind slapping my face.

My phone buzzed again. A message from Ashlie. I didn’t open it. As expected. She always knew when to crawl out of the dark. Like clockwork.

Tinapon ko lang ang phone sa passenger seat at tumutok sa kalsada and gripped the steering wheel tighter. Hindi na ito tungkol sa nakaraan ko. Bahala na siya sa buhay niya.

Kay Ingrid na dapat ako nakatutok. She’s the last piece I need to keep this empire intact. She's not my partner. Also not my lover. Just a contract and I'll own her with that. But as I parked in my garage and killed the engine, one thought stayed and replayed. I just signed her into a cage. At ang mas malala? Pumasok ako sa kulungan na ‘yon kasama siya. Hindi ko sure if good sign ba 'to o bad sign.

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • Owned By Contract    Ch. 48: Glam prep

    Ingrid Alessia's point of view Mga bandang ala-una, kumatok na yung stylist team. Dalawang babae at isang lalaking obvious na sanay na sa crisis-mode glam. May dalang garment bags, makeup kits, at kung anu-anong spray na amoy sosyal.“Miss Ingrid, we have limited time,” bungad nung isa. “We’ll go for something elegant but approachable. Hindi pwedeng mukhang galit ka, ah, kailangan po confident at kamado kayo.” Tumaas naman ang kilay ko sa mga pinagssasabi nito.Napatingin din ako kay Leonhardt na kasalukuyang naglalagay ng cufflinks. “Did you really call a whole glam team for this?” tanong ko na medyo naiinis na talaga. Bigla kasi nag-bago ang isip nang makita niya akong parang nawalan na ng gana sa nakita kong news kanina.“Yes,” simple niyang sagot. “Because you’re not stepping in front of cameras looking like you just woke up from a hangover.”Napairap naman ako sa kanya. “Excuse me, hindi ako hangover, ano. Exhausted lang talaga ako.”Bigla namang sumingit si Clarisse na kak

  • Owned By Contract    Ch. 47: Back home

    Ingrid Alessia's point of view Paglapag namin sa NAIA, ramdam ko agad yung saksak ng humid air. Parang welcome back hug ng Pilipinas na medyo sticky. Bitbit na rin namin lahat ng hand-carry, medyo antok pa nga kami pero masigla pa rin naman kasi ang dami naming baon na tawanan mula kagabi. Oh, and I can't forget about our little guilty pleasure with Leonhardt last night. How am I supposed to forget that experience? That's terrific, but you know, it's all good. Pagdating naman sa baggage claim, nagsama-sama kami ulit for the last time. "Wow. Clarisse mukhang fresh pa rin, ah. Parang hindi nakapag walwal kagabi at parang hindi nagbiyahe ng ilang oras." Pag-uumpisa ni Rico. Inirapan naman siya ni Silvano cool na cool, e, naka-shades pa nga kahit indoors. At siyempre, dahil si Rico ang unang sumabat, si Niño ay may kalokohan na naman, at may ipinakita na kaagad sa phone niya habang ngiting-ngiti. “Ayan oh!” sigaw ni Niño sabay lapit malapit sa amin. “Mga beshies, feast you

  • Owned By Contract    Ch. 46: Drunk

    Ingrid Alessia's point of view "Okay, tama na 'yan. Let's party!" pigil kong sigaw sa kanila kasi parang nasira na talaga 'yung mood nang malaman nila na uuwi na kami. Hindi ko naman hahayaan na mangyari 'yun. So, ang ginawa namin lumipat kami ng lounge kung saan pweding may party party. So, we all settled down. Makalipas ang ilang minuto, ang ingay na ng paligid, may mga nagsisigawan sa videoke, may nagbabangayan sa gitna kung sino raw mas magaling uminom ng tequila. Ako nga nakadalawang baso lang, tapos pinatigil na agad ni Leonhardt. “Enough,” mahina niyang sabi habang inaabot yung baso ko. Pinalitan niya na ng tubig. “Konti pa lang ‘yon, ah,” pagprotesta ko, pinapakita ko pa yung baso na kalahati pa. Nilapit naman niya 'yung mukha niya, makikita mong seryoso na yung mga mata niya. “You don’t need more. Ako na ang bahala rito, I’ll drink for you.” Napairap naman ako pero hindi ko maitago yung ngiti. Ang protective talaga ng mokong na 'to. Pero ang hindi ko ine-expect, haban

  • Owned By Contract    Ch. 45: Victory dinner

    Ingrid Alessia’s point of view After five in the afternoon. The whole day, we stayed inside our suite, 'yung kaming dalawa lang. For once, hindi ako nakaramdam ng pagod sa trabaho, kasi all I felt was Leonhardt making it up to me in his own quiet, stubborn way. He didn’t let me lift a finger. Siya ang nag-order ng lunch, siya ang nag-ayos ng table, siya rin ang nagsabi na “Stay there, don’t move, let me handle it.” As if bruises on my skin were enough reason to ground me for life. Pinapanood ko lang siya while his shirt sleeves rolled up, medyo magulo na rin ang buhok niya, nakatalikod lang siya habang naglalagay ng plates. Ang lalaking 'to talaga. Parang naging Personal butler ko na instead na untouchable CEO. “Hey, stop staring,” he said out of the blue, still not looking over. I couldn't help but smirk. “I’m not staring, I’m just enjoying the moment." He glanced back with that cocky half-smile of his. “It’s the same thing.” The whole afternoon went by with small things

  • Owned By Contract    Ch. 44: Sorry

    Leonhardt Dietrich’s point of view Mapayapa lang ang buong kwarto, malalalim pa rin ang paghinga ni Ingrid. Nakatagilid siya sa kama, mahimbing at sarap pa rin ng tulog niya, at halos nakabalot na sa kumot. I pulled the blanket higher, covering her shoulder. Damn, she looks so fragile right now. Parang hindi siya ‘yung babaeng kahapon ay buong tapang na nakipaglaban sa mesa at nilampaso lahat ng argumento, halos isinugal na rin niya ang pangalan niya just to protect this deal. And yet kagabi, she shattered in my arms. And I broke with her. I took a deep breath, and massage the bridge of my nose. My body feels wrecked, but not because of exhaustion. It’s the weight and fear. The fvcking thought that I almost lost her in that parking lot. “Get yourself together, Leonhardt.” Tumayo na muna ako, kinuha ang phone sa nightstand, at dumiretso sa bintana. The morning skyline set before me, cold and sharp, a bit unforgiving too. It was just the right setting for what I had in mind.

  • Owned By Contract    Ch. 43: You're mine

    Ingrid Alessia's point of view Hindi ko alam kung sinasadya ba ni Leonhardt o hindi, bawat galaw niya kasi parang sinasadyang buuin yung tension sa pagitan naming dalawa. He glanced up, eyes burning. “You have no idea how much I hate seeing you hurt like this.” “Then make me forget the pain,” napakagat labi nalang ako ng kusang lumabas sa bibig ko ang mga salitang 'yon. Gagà ka talaga Ingrid. His jaw tightened, then he crashed his lips against mine, para siyang naging wild bore na gutom. Napaungol naman ako sa ginawa niya, naramdaman ko na rin na gumapang ulit yung kamay niya, paakyat sa pagitan ng hita ko. Hindi ko na naalala kung paano nawala ng tuluyan 'yung pajama ko. Basta ang alam ko wala na akong pang ibabang saplot. “Fvck… you’re already so wet,” he groaned against my lips, habang 'yung dalawang daliri niya ang dumudulas na papasok sa loob ko. Napaliyad naman ako at napakapit ng mahigpit sa balikat niya. “Oh, Leonhardt…” halos mapasigaw ako sa kakaibang nararamdam

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status