EP02 สิ่งที่เจอ NC++

EP02

โยเกิร์ตกัดปากแน่น ดวงตากลมโตปรือมองคนบนร่างที่กำลังขยับร่างกายบนร่างของตนเองพร้อมกับมอบความจุกเสียวเข้าตัวไม่ยั้ง เสียงครางกระเส้าก็ยังคงดังระงมภายในห้องเป็นระยะ

“อ๊ะ สะ..เสียว”

“…” ภาคิณหายใจเหนื่อยหอบ ชายหนุ่มใช้มือจับเอวขอดเอาไว้แน่นก่อนจะโน้มใบหน้าลงระหว่างสองเต้าแล้วใช้ปากดูดเม้มยอดประทุมถันที่กำลังตั้งขึ้นยั่วยวนสายตา

ปากหยักกวาดเลียที่หัวนมแล้วดูดเม้มพร้อมกับขยับเอวสอบตอกอัดท่อนเอ็นเป็นจังหวะ ร่างกายของทั้งสองสอดประสานกันอย่างแนบแน่น ต่างคนต่างตอบสนองกันเป็นอย่างดี

แขนเรียวโอบกอดลำคอหนาเอาไว้แล้วสอดนิ้วสวยเข้าใต้กลุ่มผมสีดำเพื่อระบายอารมณ์วาบวาม ปากบางครางข้างใบหูภาคิณ มือก็ออกแรงขยํ้าไม่หยุด

“อ๊ะ อื้อออ!!” ภาคิณผละริมฝีปากออกจากหัวนมชมพูระเรื่อแล้วเลื่อนมาหยุดที่ลำคอขาวแทน ชายหนุ่มดูดเม้มฝากรอยแดงเอาไว้เต็มรอบคอคนตัวเล็ก ร่างกายก็ขยับสอดใส่กันไม่ยั้ง เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังระงมทั่วห้องเจือปนเสียงคราง

“เอากี่ทีของโยก็ดีเหมือนเดิมเลย” ยุ่งกับลำคอจนพอใจก็ผละปากออกแล้วขยับมากระซิบข้างหูด้วยนํ้าเสียงแหบพร่า ก่อนจะโน้มใบหน้าขึ้นแล้วสอดนิ้วเข้านิ้วเรียวกดลงบนเตียงนอน

“โยไม่ไหวแล้ว…อ๊ะ อ๊าา!”

“โอเคครับ เดี๋ยวพี่ช่วย :)” สิ้นเสียงพูดภาคิณก็ขยับเอวกระแทกเป็นจังหวะถี่แน่นจนคนใต้ร่างกรีดร้องออกมาเสียงหลง ร่างกายเกร็งไปทั่วตัวภายในระยะเวลาสั้นๆท้องน้อยที่อัดแน่นไปด้วยของเหลวสีขาวขุ่นกำลังจะไหลทะลักออกมา

“พี่คินคะ…อ๊ะ กรี๊ดดดดดด!” คนตัวเล็กกระตุกเร้าแล้วทิ้งของเหลวให้ไหลออกมาชโลมแก่นกายขนาดใหญ่ที่ยังคงจ่อคาไว้อยู่ เธอหายใจเหนื่อยหอบพร้อมกับกรอบหน้าที่เริ่มชุ่มเหงื่อ หน้าท้องแบนราบสั่นกระเพื่อม

“นํ้าในตัวโยเยอะจัง พี่ช่วยเอาออกอีกนะ”

“พี่คินคะ อย่าค่ะ อ๊ะ!?” ไม่ทันที่มือบางจะได้ดันหน้าท้องแกร่งออกภาคิณก็เริ่มขยับสะโพกเรียกนํ้ากามให้ไหลออกมาหมด ชายหนุ่มขยับสอดใส่เบาๆทำให้ของเหลวสีขาวขุ่นทยอยไหลออกมาจากร่องสาว

“ชอบหรอคะ หื้ม?” มือหนากดแขนเรียวเอาไว้บนเตียงแนบข้างกาย สายตาซ่อนรอยยิ้มไล่มองใบหน้าหวานและตํ่าลงมาตามร่างกายขาวเนียน เอวก็ขยับอย่างเนิบนาบ

“โย…อึก อ๊ะ~” เธอแทบจะสำลักความเสียว ร่างกายกระตุกเร้า สายตาลอบมองคนบนร่างที่ตอนนี้กำลังจ้องมองเธออยู่ก่อนแล้ว มันทำให้โยเกิร์ตต้องรีบหลบสายตาแล้วเบือนมองไปทางอื่น

“พี่ต่อได้มั้ยคะ”

“ไม่เอาแล้วค่ะ โยบอกพี่แล้วว่าต้องไปเรียน”

“งั้นพี่ขอปล่อยในนะ”

“พี่คิน..จะ เจ็บ อื้อ!” ไม่ทันที่จะได้เอ่ยปฏิเสธภาคิณก็ขยับเอวกระแทกคนใต้ร่างต่อเพื่อให้ตัวเองได้ปลดปล่อยออกมาจนกระทั่งร่างกายหลั่งของเหลวออกมาก็ยอมหยุด ในใจชายหนุ่มอยากทำต่อหากแต่ว่าเธอขอจึงยอมให้ตลอด เพราะนี่คือสิ่งที่เขาทำมาตลอดระยะเวลาการคบกับเธอ ทุกครั้งที่โยเกิร์ตบอกไม่ไหวเขาก็จะพอและหยุดเอาไว้แค่นั้น

“ลุกไปอาบนํ้าแล้วหาอะไรกินดีกว่าค่ะ โยคงเพลียน่าดู” ภาคิณเอ่ยบอกด้วยนํ้าเสียงอ่อนโยนก่อนจะโน้มปากจุ๊บเข้าที่หน้าผากมน มือหนาปัดปอยผมที่คลอเคลียร์พวงแก้มเนียนใสออกแล้วฝังจมูกลงด้วยความรักใคร่

“พี่คินก็ปล่อยโยสิคะ”

“จริงสิ พี่ยังอยู่ในตัวโยอยู่เลย” ว่าแล้วชายหนุ่มก็ขยับแก่นกายออกจากร่องเปียกแฉะ จังหวะที่ท่อนเอ็นหลุดจากร่องสาวมันก็ทำให้เธอเขินอายไม่น้อยจนต้องหยิบผ้าห่มมาคลุมร่าง

“พี่คินจะกลับตอนไหนหรอคะ” เธอลุกขึ้นนั่งด้วยสภาพอ่อนล้าแล้วเอ่ยถาม

“ตอนที่โยอาบนํ้าแล้วทานข้าวเสร็จ”

“กลับเลยก็ได้นะคะ เดี๋ยวโยทำทุกอย่างเสร็จแล้วทักบอก”

“โยอยากให้พี่กลับหรอครับ?” คิ้วหนาหรี่ถาม

“เดี๋ยวคุณย่าเป็นห่วงยังไงคะ โยไม่ได้อยากให้พี่กลับสักหน่อย” เธอแก้ตัวออกไปทั้งที่ความจริงแล้วมีนัดกับชานนท์แล้วก็มีบางเรื่องที่ต้องการอยากรู้ด้วย ที่เอาคุณย่าของพาคิณมาอ้างเพราะท่านเป็นห่วงหลานชายคนนี้มากแม้จะโตและฉลาดมากก็ตาม เคยมีครั้งนึงถึงขั้นส่งหน่วยปกครองพิเศษประจำตระกูลแอบตามภาคิณ

“ก็ได้ โยอย่าลืมทักมาบอกพี่นะ”

“ไม่ลืมแน่นอนค่ะ เดี๋ยวคืนนี้โยโทรบอกฝันดีนะคะ”

ฟอด~

พูดจบโยเกิร์ตก็ยื่นใบหน้าเข้าไปหอมแก้มถาคิณที่กำลังใช้ทิชชูเช็ดตามท่อนเอ็นที่ตอนนี้ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะอ่อนลงให้เลยแม้แต่น้อย

“ครับ” ชายหนุ่มขานรับด้วยนํ้าเสียงอ่อนโยนตามเดิมก่อนจะสวมเสื้อผ้าให้เสร็จเรียบร้อย

“ขับรถดีๆนะคะ อย่าลืมหาอะไรกินด้วย”

“…” ใบหน้าหล่อเหลาเพียงพยักตอบแล้วส่งยิ้มอ่อนให้ มือหนาคว้ากุญแจรถและกระเป๋าตังพร้อมกับเดินออกมาจากห้องนอนของโยเกิร์ต รอยยิ้มปรากฏขึ้นใบหน้าอย่างไร้สาเหตุ พอเดินมาถึงชั้นล่างก็สอดตัวเข้าไปนั่งในรถ มือคว้าซองบุหรี่ขึ้นมาแล้วจุดสูบอย่างใจเย็น เขาจอดอยู่มุมมืดที่ห่างออกมาจากบ้านของโยเกิร์ตพอสมควร

ปลายนิ้วกดลดกระจกลงเพียงเล็กน้อย อีกข้างจับมวลบุหรี่สีขาวแล้วพ่นควันออกมาเป็นระยะ สายตาคมกริบจ้องมองทะลุกระจกรถไปยังทางหน้าบ้านของแฟนสาวตลอดทุกวินาที จนกระทั่งมวลบุหรี่หมดไปสองสามมวลก็มีร่างคุ้นตาสวมชุดพร้อมออกไปข้างนอกเดินสะพายกระเป๋าออกมาจากบ้าน

เธอกำลังออกไปไหนสักแห่ง เรื่องนั้นเขารู้ดี แต่ไม่คิดจะห้าม…

โยเกิร์ตล็อกประตูบ้านเสร็จเรียบร้อยก็เหม่อมองหน้าจอโทรศัพท์ที่กำลังต่อสายหาใครบางคน แต่ก็ไร้วี่แววตอบกลับมา จนเธอไม่รู้เลยว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น จึงได้แต่เดินทางไปยังสถานที่ที่ได้นัดกันไว้ก่อนหน้านี้ มันก็คือคอนโดของชานนท์นั้นเอง

โยเกิร์ตยืนช่างใจอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจเคาะประตูห้อง แต่ก็ไร้การตอบกลับ เธอจึงตัดสินใจผลักเข้าไปข้างในก็ปรากฏว่ามันไม่ได้ล็อก ภายในห้องมืดและเหมือนได้กลิ่นคาวอะไรบางอย่าง

“พี่นนท์คะ อยู่ห้องรึเปล่า” ไร้สัญญาณตอบกลับ เธอยกมือขึ้นปิดจมูก แล้วเดินตามหาทุกส่วนของห้องจนกระทั่งหยุดที่ห้องน้ำที่กลิ่นมันแรงที่สุด มือบางเปิดเข้าไปแล้วกดเปิดไฟ สิ่งที่ได้เห็นตรงหน้าทำให้เธอแทบล้มทั้งยืน