"Ang totoo po niyan, mayroon nga po akong nagugustuhang babae." Mahiya-hiyang ani ni Ethan sa dalawang ginang. "Naku, sabi ko na nga ba e! aber sino naman kaya itong masuwerteng dalaga na bumihag sa puso ng binatilyo natin?" pabirong saad nito sa kaniya. Ngumiti lang ang binata at sandali siyang napalingon sa kinaroroonan ni Mara.Tila napansin naman iyon ng dalaga kaya kaagad din niyang tinakpan ng kumot ang kaniyang mukha. Pero hindi naman siya gaanong pinansin ni Ethan at binalewala lang siya nito. "O siya, Ethan. Iwan mo na kaming dalawa rito at baka may iba ka pang gagawin. Nga pala, wala ka bang pasok ngayon?" tanong ni Aling Tere sa kaniya. Bigla tuloy napatingin ang binatilyo sa relo niya at napatayo siya nang mapagtantong mahigit dalawang oras na pala siyang late sa klase niya. "Naku, oo nga po pala! nawala tuloy sa isipan ko na napadaan nga lang po pala ako rito. Sige ho, maiwan ko na
Nakita kaya ako ni Ethan? paglalayag sa isipan ng dalaga habang tinatakpan ang sarili niya ng kumot. "Hoy, ano ang ginagawa mo riyan? at bakit ba nakatalukbong ka ng kumot diyan? hindi ka ba naiinitan?" usisa ng nobyo nitong si Andrew sabay inalis niya ang nakatalukbong kumot sa kaniya. Tumingin naman ng masama ang dalaga sa kaniya at muling tinakpan ang sarili niya. "Ano ba kasi ang ginagawa mo diyan? para kang nakakita ng multo? at saka sino ba yung tinataguan mo?" saad pa nito sa kaniya. Sinundan siya ng tingin ni Andrew mula sa tapat ng pinto pero wala namang ibang tao roon.Okay lang kaya siya? hindi kaya napuruhan pati ang utak niya? bulong ng binata sa isipan niya at muli siyang lumingon sa dalaga. "Ano, kakain ka ba o maghapon ka na lang ganiyan?" tanong niya. Tila napansin naman ni Mara na wala na roon si Ethan. Kung kaya't inalis na niya ang kumot na nakatakip sa kaniya.
"Saan mo ba ako dadalhin hijo?" tanong ni Aling Teresa kay Ethan. Kasalukuyan itong nasa loob ng sinehan. Nakapiring ang kaniyang mga mata ng puting panyo habang dahan-dahan siyang inaalalayan ng binata sa braso nito."Basta ho. O dahan-dahan lang po ha?" aniya habang pababa naman sila ng hagdanan. Nang makarating na sila sa pwesto nilang dalawa ay inalis din niya kaagad ang panyong nakatakip sa mata nito.Halos namangha ang matanda sa kaniyang nakita. May malaking screen sa harapan niya at tangging silang dalawa lamang ang nandoon."Bakit tayo nandito? bakit mo ako dinala sa ganitong lugar? hindi ba't pang magkasintahan lamang ang lugar na ito?" usisa ni Aling Teresa sa kaniya. Ngumisi naman ang binata sa kaniya at siyaka inilabas ang isang talumpon ng bulaklak na kanina pa niya itinatago sa likuran niya."Sharan! magandang bulaklak para sa magandang binibini." Nakangiting bati
(Len's POV) "Naku, bakit kaya wala pa ang mag-lolang iyon? mukhang nag-enjoy yata sila masyado sa pamamasyal." Ang sabi ko sa sarili habang tinutupi ko ang kumot ni Aling Teresa at inaayos ang mga damit niya.Gusto ko sanang maabutan niya na maayos ang higaan at mga gamit niya sa pagdating nilang dalawa ni Ethan. Nasasabik na akong makipagkwentuhan ulit sa kaniya. Halos dalawang araw kasi silang nawala rito sa hospital upang mamasyal, habang naiwan naman akong mag-isa rito at pagatas-gatas na lang.Narinig ko sa isang nurse na ngayong araw din ang pagbalik nila sa hospital. Kaya nagmuni-muni muna ako sa labas ng kuwarto habang may hawak hawak pa ring isang basong mainit na gatas."Hello, good morning!" isa-isa kong binabati yung mga taong nakakasalubong ko pasyente, doktor o nurse man iyan. Hindi na kasi ako makapaghintay na makita silang dalawa at naipon na rin sa isipan
Ethan's POVAugust 01, 2019. Ang araw na nawala sa buhay ko ang dalawang babaeng naging parte ng aking puso. Halos sila lang din ang dahilan kung bakit palagi akong nasasabik na umuwi at hinihintay ang pag-ikot ng orasan. Nasanay na ako sa pagtapos ng klase ay dumeretso ako kaagad sa bakery at bumibili ng paborito naming spanish bread. Pagkatapos ay tatakbo ako at apurahang papasok sa loob ng hospital. "Aling Tere, Aling Len!" at pagkapasok na pagkapasok ko pa lang sa loob ng kuwarto ay kinakawayan ko na sila mula sa tapat ng pinto. Palagi ganoon ang ikot ng maghapong araw ko, pero hindi ako nagsasawa bagkus ay mas lalo pa akong nasasabik na makita sila at makipagkwentuhan.Pero ngayong araw na ito, hindi ko alam kung kakayanin ko pang gumising at bumangon sa umaga pagkatapos ng mga nangyari. Hindi ko alam kung magiging okay pa ako, pagkatapos ng lahat.Ang hirap, sobrang hirap maka
Kasalukuyang dinala ni Mara ang binatang si Ethan sa isang gotohan. Umupo silang dalawa bakanteng lamesa habang pinagmamasdan naman ni Ethan ang bawat paligid nila. "Anong klaseng lugar 'to?" usisa niya sa dalaga na may bakas na pagtataka sa kaniyang mukha. "Huh? ano ang ibig mong sabihin? huwag mong sabihin na ngayon ka lang nakapunta rito?" aniya at napatango lang sa ulo ang inosenteng binata. Napahawak naman sa bibig si Mara at sinundot ang pisngi nito. "Oh my gosh! totoo ba?" "Oo, bakit?" "Sandali, ikaw ba talaga yung Ethan na nakilala ko?" "Huh?" pagtataka niya sabay napakamot na lang siya sa kaniyang ulo. "Sabihin mo nga, sino ka ba talaga?" tanong niya nang bigla naman lumapit yung tindera sa kanila at nilapag sa lamesa ang dalawang mangkok na may punong-puno ng mainit na goto.
"Umf, wait for a minute."Binaba ng anunsyador ang kaniyang maykropono at lumingon siya sa mga staff nila kung bakit hindi pa rin lumalabas si Mara mula sa back stage, gayong nakailang ulit na itong nag-anusyo at binanggit ang kaniyang pangalan.Tila ang lahat ay nangamba at nagtataka sa mga nangyayari. Maging si Ethan ay hindi mapalagay, kung kaya't naisipan niyang puntahan ang dalaga. Subalit nakakailang hakbang pa lamang siya nang bigla itong lumabas at sumulpot sa kanilang harapan.Sweeheart mermaid wedding dress, iyon ang kasalukuyang gown na suot ni Mara habang naka-heels siyang kulay pula na medyo may kataasan. Kaya naman parang nahihirapan siyang maglakad at hindi rin siya komportableng ipakita sa ibang tao ang makinis niyang balat, pati na rin ang perfect cleavage line niya na mas bumagay lalo sa revealing dress nito."Okay, here she comes our last bride Ms. Mara!" anunsyo nito sa dalaga sabay
"Well, puwede ba muna naming malaman kung gaano na katagal sina contestant number one?" biglang turo ni Ethan sa unang magkapareha, kaya lumapit ang anunsyador at inabot ang maykropono na hawak niya."Okay, tinatanong ng huling contestant natin kung gaano na raw ba kayo katagal nagsasama bilang magkasintahan?" tanong niya. Tila napakunot noo naman si Mara sa sinabi ni Ethan at may bakas na pagtataka sa kaniyang mukha."Medyo matagal na rin po, mga itong taon." Tugon ng lalaki sa kaniya. "Wow!" halos napanganga na lang sila at namangha sa matibay na pagsasamahan ng dalawa."By the way, sa mahigit pitong taon na iyon ay wala pa rin ba kayong balak na magpakasal?" tanong niya ulit. Nagkatinginan muna silang dalawa at nagsimula na mangilid ang mga luha sa mata ng magkasintahan."O bakit parang naging emosyonal yata kayong dalawa? may mali ba akong nasabi sa inyo?" usi