"Umf, wait for a minute."Binaba ng anunsyador ang kaniyang maykropono at lumingon siya sa mga staff nila kung bakit hindi pa rin lumalabas si Mara mula sa back stage, gayong nakailang ulit na itong nag-anusyo at binanggit ang kaniyang pangalan.Tila ang lahat ay nangamba at nagtataka sa mga nangyayari. Maging si Ethan ay hindi mapalagay, kung kaya't naisipan niyang puntahan ang dalaga. Subalit nakakailang hakbang pa lamang siya nang bigla itong lumabas at sumulpot sa kanilang harapan.Sweeheart mermaid wedding dress, iyon ang kasalukuyang gown na suot ni Mara habang naka-heels siyang kulay pula na medyo may kataasan. Kaya naman parang nahihirapan siyang maglakad at hindi rin siya komportableng ipakita sa ibang tao ang makinis niyang balat, pati na rin ang perfect cleavage line niya na mas bumagay lalo sa revealing dress nito."Okay, here she comes our last bride Ms. Mara!" anunsyo nito sa dalaga sabay
"Well, puwede ba muna naming malaman kung gaano na katagal sina contestant number one?" biglang turo ni Ethan sa unang magkapareha, kaya lumapit ang anunsyador at inabot ang maykropono na hawak niya."Okay, tinatanong ng huling contestant natin kung gaano na raw ba kayo katagal nagsasama bilang magkasintahan?" tanong niya. Tila napakunot noo naman si Mara sa sinabi ni Ethan at may bakas na pagtataka sa kaniyang mukha."Medyo matagal na rin po, mga itong taon." Tugon ng lalaki sa kaniya. "Wow!" halos napanganga na lang sila at namangha sa matibay na pagsasamahan ng dalawa."By the way, sa mahigit pitong taon na iyon ay wala pa rin ba kayong balak na magpakasal?" tanong niya ulit. Nagkatinginan muna silang dalawa at nagsimula na mangilid ang mga luha sa mata ng magkasintahan."O bakit parang naging emosyonal yata kayong dalawa? may mali ba akong nasabi sa inyo?" usi
(Ethan's POV) "Congratulations, contestant number five!" nag-anunsyo na ang anunsyador pero tila lutang pa rin ang isipan ko at nabingi ako sa aking narinig. Tinamaan ako sa siko ni Mara, kung kaya't napalingon ako sa kaniya at may bakas na pagtataka sa mukha. "Ano raw?" usisa ko. "Ethan, nanalo daw tayo." Ang sabi niya.Narinig ko naman yung sinabi ng anunsyador pero tila ayaw lang talaga tanggapin ng isipan ko ang katotohanang, nanalo nga kami. "Congratulations to the both of you, at heto na nga! ang pinaka-inaabangan ng lahat. Ang couple kiss prize mula kina contestant number five!" anunsyo pa nito na lalong nagpaingay sa buong sambayanan at parang pinagpipiyestahan kaming dalawa. "Ethan, gumawa ka ng paraan. Hindi maaari 'to." Bulong ni Mara sa akin. Sa boses pa lang niya ay tansya ko na kung gaano siya kinakabahan. Sabagay, hindi ko naman talaga siya
"Andrew, ano ba? nasasaktan ako! bitawan mo na nga ako!" pagpupumiglas na turan ni Mara sa kaniyang nobyo habang kinakaladkad siya nito sa paglalakad at mahigpit na hinahawakan sa wrist niya. Suot pa rin ng dalaga ang wedding dress niya at hindi man lang siya pinagbihis muna nito bago siya kaladkarin palayo sa nasabing patimpalak. Nang makalayo-layo na silang dalawa ay saka lang ito huminto sa paglalakad at binitawan ang kaniyang kamay. Nakatalikod pa rin siya sa dalaga na may kunot sa noo at halatang may poot sa kaniyang nararamdaman. "Andrew, hayaan mong magpaliwanag muna ako sa'yo. Kung ano man ang iniisip mo ngayon-" bigla siyang pinutulan sa pagsasalita nang lumingon ito sa kaniya at pangunahan siya. "Mali? iyon ba ang gusto mong ipaliwanag sa akin ngayon? gusto mong isipin ko na mali yung mga iniisip ko, pagkatapos makita mismo ng dalawang mata ko ang pi
Andrew's POV"What?" halos napatayo sa sobrang gulat si Mr. Lee nang sabihin kong magreresign na ako bilang manager sa restaurant niya. "Seryoso ka ba diyan sa sinasabi mo, Andrew? halos kakapromote ko pa lang sa iyo as a manager, pagkatapos magreresign ka na kaagad?" ang sabi pa nito pero yumuko na lang ako at nanatiling tahimik sa harapan niya. Alam ko rin naman na mabigat itong bibitawan kong posisyon, pero sa tuwing pumapasok ako sa restaurant na iyon ay palagi ko lang naaalala si Mara at sa naganap na kaguluhan nuon. Sa tuwing sumasagi sa isipan ko ang tungkol sa kaganapang iyon ay para rin akong unti-unting sinasaksak sa puso ko. Inaamin ko naman sa aking sarili na talagang may pagkakamali rin ako sa pangyayaring iyon. Naging duwag ako at walang kuwentang nobyo sa harapan niya noong araw na iyon. Hindi ko man lang nagawang protektahan siya sa harap ng mga mapanghusgang mata. Nagi
(Andrew's POV)"Andrew, bakit?" sandali siyang natigilan sa paglalakad at napalingon sa akin. Doon ko lang napagtantong nakahawak na pala ako sa braso niya, kaya kaagad ko din siyang binitawan."I'm sorry." Ang nasabi ko na lang sa kaniya."May problema ba, Andrew?" tanong niya pero napayuko na lang ako at pilit na ngumiti sa kaniya."Wa-wala naman.""Teka, may alam akong malapit na coffee shop dito. Gusto mo bang magkape muna habang nagkukwentuhan tayo? maaga pa naman e at saka hindi naman urgent yung pupuntahan ko. Pero ikaw, kung gusto mo lang naman." Anyaya niya. Gusto ko sanang sumagot ng oo, sa kaniya pero bigla ko rin naisip na wala nga pala akong pera. Nakakahiya naman kung magpapalibre ako sa kaniya, especially ex ko pa naman siya."Kase-" magdadahilan pa lang sana ko nang pangunahan na niya ako kaagad."Treat ko! halika na, bawal tumaggi sa grasya." Aniya a
Pagkatapos naming kumain sa restaurant ni Mina ay umalis rin kami kaagad. Napag-alaman ko na lang parents pala niya ang nagmamay-ari ng restaurant na iyon, kaya naman pagkapasok na pagkapasok palang namin doon sa loob kanina ay halos pumipilipit ang leeg ng mga empleyado roon sa aming dalawa. Ngayon naiitindihan ko na kung bakit ganoon na lamang silang makatingin sa akin. Marahil ay iniisip nilang may relasyon kaming dalawa gayong matagal nang tapos ang lahat sa amin ni Mina. Nakalimutan ko rin pala na nanggaling siya sa magarang pamilya, kaya naman medyo may pagka-spoiled brat siya at pilya. Pagkatapos kong maikwento ang tungkol sa mga nangyari sa amin ni Mara pati na ang pag-resign ko sa aking trabaho ay bigla naman niya akong inalok na magtrabaho sa restaurant nila bilang manager. Nung una siyempre tumanggi ako. Alam ko naman na isa yung malaking oportunidad para sa mga katulad kong naghahanap ng trabaho. Pero naisi
"Salamat, Mina.""Your always welcome!" pagkasabi ay umalis na rin siya kaagad pagkatapos niya akong maihatid sa bahay. Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa makalayo-layo na siya sa akin. Tumalikod na ako at nagtungo sa loob ng bahay, ngunit laking pagtataka ko na lang dahil nakapatay ang mga ilaw sa loob at nakasara pa rin ang pintuan. "Bakit nakapatay ang mga ilaw? hindi pa rin ba siya nakakauwi magpahanggang ngayon? anong oras na ha?" saglit akong napatingin sa aking relo at napansin kong mag-aalas nuwebe na pala ng gabi pero kanina ko pa siyang nakitang lumabas ng school nila. Hindi kaya napasarap ang pag-gagala ng babaeng iyon kasama ang mga kaibigan niya? Pagkapasok ko sa loob ng bahay ay kaagad ko rin siyang kinontak sa phone number niya, pero panay lang ang pag-ring nito at walang sumasagot. "Oh? pati pagtawag ko sa kaniya ngayon hindi rin niya sinasagot.