Ika-dalawampu't isang Kabanata

Nilingon ko si Meriah nang mapansing hindi siya gumagalaw sa kaniyang kinatatayuan. Ipinangtatakip pa rin niya ang kaniyang bag sa kaniyang likuran dahil namantsahan ang suot niya dahil sa buwanang dalaw.

Napabuntong-hininga ako. Ito lamang ang aking naisip dahil walang susundo sa kaniya pauwi sa kanila.

"But..." nagdadalawang isip siyang sumakay sa upuan sa likuran ng aking bisikleta.

"Ayos lang, kaya ko," pangungumbinsi ko.

"No," aniya sa matigas na boses. "It's too far from here and the sun's gonna burn us alive!" may pag-eeksaherada niyang sinabi.

"Sige, hindi na kita ihahatid sa inyo. Sumakay ka na, may iba tayong pupuntahan."

"To where?"

"Sakay na," sa halip ay sinabi ko.

Dahan-dahan, naglakad siya papunta sa aking likuran at mabilis na umupo sa bakal na upuan sa aking likuran.

"Uhm... saan