Lies
"So, what's his name?" pukaw niya sa atensiyon ni Heather nang mapansing parang natulala ito.
"Ahm, his name is. . .M-Marcus." No one knows Aidan's second name right? Maliban sa malalapit niyang kakilala, wala na.
"Marcus?" Tumaas ang kilay bi Primo na para bang nag-aantay ng karugtong.
"Marcus. . .Rodriguez." I am seriously going to hell for lying!
"Marcus Rodriguez. . .nice name. I bet he's nice too," kumento niya.
"He is nice." To everyone actually. Minsan sumosobra pa nga.
"If he's nice, dapat siya ang naghahatid sa 'yo,” he pointed out.
"I told you, he's busy with work," ulit ni Heather sa palagi niyang sinasabi sa kaibigan.
"Kahit na." He tsked. "Kung ako ang boyfriend mo, hahanap ako ng oras para maihatid kita. I don't care if it ruins my schedule, what matters is your security. You don't let a beautiful woman go to work on her own. Something might happen," seryoso niyang sabi habang magkasalubong ang mga kilay.
My breathing hitched as our eyes met. His eyes were like a hole so deep. "I'm starting to think that your boyfriend doesn't deserve you. I mean, it seems like he doesn't care that much for you. Hindi ko pa siya nakikita pero parang gusto ko na siyang sapakin. Ayaw kong matulad ka sa 'kin, Heather. I don't want you to be neglected by the person that you love. I know how it feels kaya ayaw kong maranasan mo iyon."
I smiled bitterly. Too late, I already experienced it.
"Ma'am Heather, nagpunta po dito kanina si Sir Aidan. Hinahanap ka," salubong ng isa sa mga maid pagkapasok pa lang ni Heather ng gate.
Nagsalubong ang kilay niya. "Ha? Anong oras?" At bakit hindi siya nito tinawagan?
Napaisip naman ang katulong. "Mga tanghali po siguro. May bitbit pa nga pong flowers, eh." Heather froze at what she said. Flowers?
She gave the maid a tight smile. "Thank you." Tinanguan niya ito bago tuluyang pumasok sa loob.
"Today was so fun, Dad! I hope we get to do that again. Next time, sa Baguio naman tayo para mas masaya," dinig ni Heather na sabi ng Ate Driana niya nang makapasok si Heather sa bahay. Driana was removing her jacket while their Mom is sitting on the sofa, drinking juice. Si Diego naman ay nakatayo lang sa gilid ng sofa habang nakapamulsang pinagmamasdan si Driana.
Their gaze turned to Heather as soon as she closed the door. Napatuwid ng tayo ang kaniyang ama habang si Driana naman ay nilingon ang kapatid. Julia looked away and finished her juice.
"Good afternoon," alanganing bati ni Heather nang makaramdam ng awkwardness sa buong tanggapan. Nanatili lang ang lahat na nakatigtig kay Heather kaya nagpasya siyang tumungo na lang ng kwarto.
"Heather," tawag ng Dad niya sa kaniya. Nilingon naman siya ng anak.
"Po?"
"Pagkatapos mong magbihis, dumiretso ka ng opisina ko," utos ni Diego kay Heather. She nodded and smiled tightly.
Mabilis siyang nagbihis at nag-ayos bago nagtungo sa opisina ng ama. She doesn't know what's happening but it seems important.
Kumatok si Heather ng tatlong beses bago sumilip sa maliit na siwang ng pinto. Her Dad motioned his hand to come in.
"Bakit niyo po ako pinatawag?" inosenteng tanong ni Heather habang dahan-dahang naglalakad papalapit sa mesa.
"Heather, I know even after all these years, nahihirapan ka pa ring mag-adjust. I know that you still feel uncomfortable sometimes. Kaya nga naisipan kong mag-bonding tayo kahit saglit. I'm doing this for you to cheer up. I don't want you distancing yourself from us. We're a family. Kaya bakit hindi ka sumama kanina?"
Heather frowned at what her Daddy said. "Ano po? Sumama saan?" nalilito niyang tanong. Wala siyang kaide-ideya sa mga pinagsasasabi nito.
Diego matched her frown. "Hindi ka ba sinabihan ng Mommy mo? O kahit ng Ate mo man lang?"
"Hindi po kami nag-uusap ni Mommy, Dad. At saka, wala naman pong nabanggit si Ate sa 'kin. Saan po ba tayo dapat pupunta?" May kaugnayan ba ito sa maagang pag-alis ng Ate at Mama niya kanina?
Pagod na nagpakawala ng buntong-hininga si Diego bago malungkot na tumingin sa anak.
"I'm sorry, Anak. I should've called you to tell you myself. Hindi ko akalaing hindi nila sasabihin sa 'yo," malungkot nitong wika.
"Ang alin po ba?"
He sighed again. "Sinabi ko sa Mommy mo na pagkauwi ko rito, gusto kong magkaroon tayo ng family bonding. Kahit isang araw lang, sa isang malapit pero masayang lugar. Just like what we always do noong mga bata pa kayo ni Driana. Your Mom assured me that she'll tell you. Hindi ko akalaing magsisinungaling siya sa 'kin," his voice sounded so sad and his face looked so down. Heather can't help but feel sad, also. It’s obvious that he was looking forward to spend time with his whole family today. And that includes Heather.
Mas lumapit si Heather sa ama at niyakap siya sa may tagiliran.
"Dad, it's okay. 'Di naman po ako galit o nagtatampo. Besides, I had something to do today and it's kinda important. Kung aayain niyo man ho ako sa trip na 'yan, I would probably say no. Trabaho po muna bago gala," pampalubag loob ni Heather sa malungkot na tatay.
Diego gave her a sideway glance. "You're just saying that so I'll stop being sad," nakanguso nitong sabi. Heather chuckled lightly as she watch her father acting like a kid.
"Hindi po. Totoo po ang sinasabi ko. Kanina po, in-orient ako no'ng papalitan ko sa trabaho. Para sa Lunes, 'di na ako masyadong mahihirapan."
"Ayos lang ba sa 'yo ang trabaho na 'yan? It's not connected to what you studied."
Heather nodded while still hugging him. "Yes, Dad. 'Di ko naman po ito tatanggapin kung hindi ko kaya." Kumalas si Diego sa yakap ni Heather at pinakatitigan ng mabuti ang anak.
"Look at you, having your own job. My little princess is not little anymore," he said, heavy-hearted.
"Dad, everybody grows. So as I."
"I know that. I just can't believe that it would be this soon," naiiyak niyang sabi. Napailing na lang si Heather. Kahit kailan talaga, ang drama ng Daddy niya kapag sila lang ang magkausap. But when he's in front of everyone, including Julia and Driana, he's like a tough man.
"Dad, two years na pong delayed ang paghahanap ko ng trabaho," she said flatly. Natigilan naman si Diego at parang natauhan.
"Oh, right." They both chuckled.
Lumabas si Heather ng opisina ng Daddy niya na may masayang ngiti sa labi. Pero unti-unti iyong nawala nang makita niya ang Ate na nakasandal sa dingding na katabi lang ng pinto.
Ang talim ng tingin niya sa kapatid at hindi 'yon nagbago hanggang sa tuwid na siyang nakatayo sa harapan Heather. Driana can feel it. Her father will scold her just because she did not inform Heather about their plans for the day. And she blames Heather for it.
What she did was acceptable. Heather is not part of their family. She does not fit in. She does not have the right to join them on family trips like that.
Heather looked down and tried to walk away but Driana blocked her. Wala siyang nagawa kundi salubungin ang tingin ng nakatatandang kapatid.
Humalukipkip si Driana at pinagtaasan si Heather ng isang kilay. Her piercing gaze is turning into a deadlier one. Heather can't help but to feel confused on her actions.
Ano na naman ba ang ginawa ko? Tanong ni Heather sa sarili. Hindi na nga siya nakasama sa kanila kanina. Wala naman siyang sinabing hindi maganda sa kaniya. Is this about her throwing a pillow on Driana yesterday? My god. Pati ba naman 'yun palalakihin pa niya?
Bumuka ang bibig ni Heather para magsalita pero nahinto iyon nang bumukas ang pintuan ng opisina at lumabas doon si Diego.
"Driana," tawag nito kay Driana. Agad namang umaliwalas ang mukha ni Driana at tumayo ito ng tuwid.
"Dad!" Ngumiti ito na para bang wala siyang balak na daragin si Heather kanina. Diego remained serious. He loves both of his daughters but there are times that he doesn’t like what they do.
"Mag-usap tayo sa loob," aniya saka mas nilakihan ang bukas ng pinto.
"Sure, Dad." Sumunod si Driana sa ama pero bago pa siya nakapasok ng tuluyan sa loob, nakita ni Heather ang pasimpleng pagsama ng tingin nito sa kaniya. Napabuntong-hininga na lang si Heather.
I don't know what I did but I surely pissed her off.
Alone in her room again, Heather’s mind wondered. Naalala niya ang pagsisinungaling kay Primo.
She was used to lying to everyone. Sanay na siyang magsinungaling lalo na kung tungkol kay Aidan.
Pero ngayon, may nararamdaman siyang kakaiba. Something in her stomach that feels very awful. She’s feeling an urge to come clean to Primo. And she doesn’t understand why.
Is it because Primo’s my friend? Friends should be honest with each other, right? But they keep secrets too…right?
It hasn’t been long since they become friends. Yet, it seems like Heather can’t lie to Primo. As much as possible, she wants to be real in his eyes. To be pure and innocent just like what he thinks of her now everytime Heather looks into his eyes. Nakikinita niyang para siyang anghel sa mga mata ni Primo. And she wanted to keep that image.
But she also wants to be true to him.
But my true self was far from being an angel.
Ganito ba talaga ang pagiging kaibigan? Hindi mo magawang magsinungaling sa kaibigan mo ngunit gusto mo ring maging perpekto sa paningin ng kaibigan mo?
Heather shrugged at her own thoughts. How would she know? Primo is her first true friend.
“Baka nga ganoon,” she convinced herself and cleared her thoughts.
DateNagising si Heather sa sunod-sunod na katok mula sa pintuan ng kaniyang kwarto. “Sandali lang!” she yelled. Umupo siya sa gilid ng kama at sinuklay ang magulong buhok bago nagtungo sa pintuan.“Yaya, ano pong problema?” tanong ni Heather sa kasambahay habang naghihikab.“May bisita po kayo, Ma'am,” nangingiti nitong sabi.This early? “Huh? Sino naman?” Heather almost groaned because she’s still sleepy.“Si Sir Aidan po, Ma'am,” kinikilig na sagot ng kasambahay.Pakiramdam ni Heather ay biglang nawala ang lahat ng antok at katamaran niya nang marinig ang sinabi nito. “S-Seryoso ka ba, Yaya?” hindi makapaniwalang tanong ni Heather.Mabilis siyang tumango. “Opo! Nasa sala po siya, naghihintay sa inyo.”Mahina siyang napamura sa
Fake it“W-Why are you telling me this?” nauutal na tanong ni Heather. Hindi kaya, alam na ni Primo na siya iyong nasa picture? Kahit kinakabahan, sinalubong niya ang tingin nito. He looked innocent.Primo swiped again and Heather saw the next picture. This time, she was waving the tickets on Aidan who's leaning on the cinema's wall. Suot niya pa rin ang bucket hat pero halata ang pagngiti niya.He swiped again and another picture came out. Iyon iyong sa sinehan. Nakasandal si Heather sa balikat ni Aidan. Ang sumunod naman ay no'ng tumalikod siya at nakahawak sa upuan. The last picture is when Aidan wrapped his arms around Heather and made her lean on him. Nalaglag ang panga niya sa nakita.“Hinila kita rito para walang makarinig sa atin. Mahigpit na ipinagbabawal sa Limelight nap ag-usuapan ang balitang nilalabas nila during office hours. Nadidistract ang mga empleyado.” Ibin
Upset “Can I ask something?” pukaw ni Primo sa atensiyon ni Heather. Heather nodded. “Sure, what is it?” She’s hoping it has nothing to do with Aidan. “Why is Marcus somewhat covering his face earlier?” Nagdadalawang-isip talaga si Primo na itanong ito pero nagtataka lang talaga siya. “Naka-hoodie siya tapos may suot pa siyang face mask.” Heather stopped eating and looked up to Primo who’s eyeing her innocently. “Sorry, maybe I misunderstood his fashion.” Primo laughed to lighten up the mood. Napansin kasi niyang naging tensyonado si Heather sa naging tanong niya. Heather bit her lower lip when she felt the urge to say something. “It’s not his…fashion. S-Sadyang pinili niya lang ang magsuot ng gano’n.” Seeing Heather trying hard to explain, Primo smiled softly. “Hindi mo naman kailangan magkuwento kung hindi ka komportable,”
CryNapakurap-kurap si Heather nang hindi siya pansinin ni Primo. Sa halip, ay nilagpasan lang siya nito pagkatapos magtama ng mga mata nila.One second, he looked lke he was struck by lightning and the next, he acted like he did not see her and just walk pass her.Mukhang hindi talaga nito nagustuhan ang sinabi niya kanina. But what part of her story upsets him? Nagkuwento lang naman siya tungkol sa nakaraan niya. Sa buhay niya.Hindi niya ba nagustuhan ang life story ko? Didn’t he liked my past? Hindi niya ba iyon nagustuhan kaya naman ayaw niya na siyang maging kaibigan?Heather suddenly felt somber. Akala niya, ikasisiya ni Primo ang pagkukwento niya. It really bothered her, the fact that she didn’t have any story to tell. Kaya naman naglakas loob na siyang magkwento. Para kahit papa’no, makilala siya nito.Yet, it seems lik
Patience“Here, eat,” aniya saka naglapag ng isang plato na puno ng pagkain.Nasa cafeteria sila ngayon ng Limelight. Heather went to work early to avoid Julia and Driana. Paniguradong galit pa ang dalawa sa nangyari kagabi. Mabuti nga at ‘di sinabi ng Mommy niya ang ginawa niya sa Dad niya. Pati si Driana ay tahimik rin.“Thanks.” Heather forced a smile before eating.“Bakit ba kasi pumasok ka nang hindi nag-aalmusal? Mabuti na lang at bukas na ang cafeteria. Sarado pa naman ang café sa tapat,” sabi ni Primo habang pinagmamasdan siyang kumakain. “And it's very unusual for you to go to work this early,” dagdag niya pa.“My Mom and I had an argument yesterday. Paniguradong galit pa rin siya. Umiiwas lang ako sa gulo,” pagkukwento ni Heather. She’s actually thankful that Primo wasn’t avoiding him a
No place to go“Encode these.” Halos mapaigtad si Heather nang ilapag ni Miss Lemin and dalawang expanded envelope na puno ng mga papel. Pagkatapos ay naglapag rin siya ng tatlo pang envelope. “Then, ihatid mo ‘to sa Editor in Chief. Iyan ang mga nakapasang junior writers. He already knows what to do with that.”“Yes, Ma'am.” Kahit pilit na napupunta sa ibang bagay ang utak niya, Heather forced herself to focus on work. Iniisip niya na lang, na mas importante ang trabaho kaysa sa mga naiisip.“Have you read the article about Aidan Ledesma yesterday? Sino kaya iyong babae ano?” tanong ng isang empleyado mula sa katabing cubicle.Napatigil si Heather sa pagtitipa nang marinig ang sinabi ng babae.“Hindi ko alam pero tiwala akong hindi ‘yon girlfriend ni Aidan.”H
Stay“Go get your filthy things and leave my house. You are not welcome anymore.”Parang namingi si Heather sa narinig. Halos takbuhin niya ang distansiya nila ng ina saka kumapit sa braso nito.“M-Mom, baka pupwede nating pag-usapan 'to—“Iwinaksi ni Julia ang kamay ni Heather na nakakapit sa kaniya. “I have made up my mind. At tigil-tigilan mo na ang pagtawag sa 'kin ng Mommy. Hindi kita anak, and you will never be my child!” singhal nito kay Heather. “Now go get that trash belongings of yours. Matagal na akong nagtitimpi sa 'yong bata ka. And what you did last night was the last straw!”Hilam ang luhang tumingin siya sa ina. “I told you! I didn't mean it, Mommy! I just snapped. Pinagsisisihan ko na po iyon!” pilit niyang pagpapaliwanag. Heather’s doesn’t care if she looks so desperate. Ang mahalaga,
Scandalous“Aalis ka?”Heather stopped packing her clothes and faced Aidan. It has been a week after their fight. She did not move in Primo’s apartment as soon as possible dahil naisip niyang sobrang nakakahiya naman kung biglaan. At isa pa, she spent the entire week looking for an affordable renting place. Pero sadyang hindi talaga aabot ang pocket money niya. Kaya nagdesisiyon na lang siya na tanggapin ang alok ni Primo.“You wanted me to leave, right? Oh heto, aalis na ‘ko.” Ibinalik niya ang atensiyon sa ginagawa.“Have you found a place to rent? Kasya sa pera mo? Saan ‘yon? Ihahatid na kita.”“No, thanks. May maghahatid na sa ‘kin.” Nilagpasan niya si Aidan at dinala sa sala ang isang maleta.“Heather, galit ka ba?” Sinundan siya nito.“Ayaw kon