Chapter 9

Pinanalangin ko kagabi na kung maaari ay hindi ko makita, makasalubong o masipat manlang ang kahit na anino ni Miss Mina sa Univesity pero mukhang hindi pinagbigyan ng langit ang hiling ko. 

Ganun bako kasama?

Para namang may takas ako? Pwede niya akong ipatawag sa counselor's office kung kailan niya gustuhin.

"A-ah opo opo."

"Sigurado ka ayos ka lang?" muling tanong ni Miss Mina. Sigurado akong halata niya ang kaba ko. 

"May mga iilang bagay lang akong itatanong sayo,

"At ipingako mo saakin na walang makakaalam nito."

May panlilisik at bahid ng pagmamakaawa sa mga mata niya.

"Kahapon nang nakita mo ako sa El Viño...

Napatigil si Miss Mina at mukhang nagdadalawang isip. 

"Ang totoo niyan, si Benhamin talaga ang sadya ko." pagpapatuloy niya.

Bahagyang nanlaki ang mata ko. Kailangan kong magpanggap na kunwari'y nagulat ako.

At kailan pa naging Benhamin ang pangalan ni Ben?

Nakasandal si Miss Mina habang nakatukod ang dalawang kamay sa desk ng counselor's office. Nakaharap siya sa akin at di ko maintindihan ang mukha niya na parang kinakabahan, di ko alam.

"Ahhh, itong si Kathleen,"

"Ah opo si Kathleen kaibigan ni Ben." nagmamadaling sabat ko. 

"Kilala mo? gaano na sila katagal magkakilala ni Ben? ilang taon na siya?" sunod sunod na tanong niya.

Silence.

"ah opo?"

Miss Mina is holding her gaze at me as if saying, that's all? 

I continued, " Di ko po sigurado pero tingin ko mga nasa pagitang ng dise otso hanggang bente na po siya at... matagal na po silang magkakilala," 

Tumikhim si Miss Mina.

Grabe ang sinunggaling ko.

I can't believe I'm doing this for Ben.

No, I'm doing this for myself. He didn't get any favor from my lies. Ben doesn't have something to do with this. I'm doing this BECAUSE of him. I really think I'm in trouble.

She still holding a gaze at me. 

"Ba't niyo po pala natanong?" I snapped.

Silence again.

Her eyes straight to my soul as if hunting me.

I can hear my breathing. Then finally, "Okay we're done. Thanks." she replied apathetically.

•  •  •  •  •  •  •  •  •  •  •

I'm surprised he's in the coffeeshop. I'm expecting him though, expected but surprised if it make sense.

His early this time. He usually enters an hour or one and a half hour before closing but not this time. 

Tinanong ko si Lyn kung kanina pa si Ben sa coffeeshop, she just shook her head means she didn't notice so I asked Jessa. Shrugged.

Seriously? Ako lang yata ang pumapansin sa bawat customer na pumapasok sa shop. 

Tumingin ako sa direksyon niya habang sinusuot ang apron. The usual him, the busy, the focused, the enthusiast, the ' I don't care whats going on around ' Ben. Hindi niya binabaling ang tingin niya sa laptop.

Sana ol diba laptop.

At syempre, the usual him, hindi nanaman siya umorder, kelan ba siya matututong umorder? kelangan ba parating lapitan ko siya at tanungin kung anong order niya?

"Uy!" Sambulat ni Jim.

Mabilis kong tinanggal ko ang pagkakatitig kay Ben.

"Uy," sagot ko.

Sumulyap si Jim sa direksyon ni Ben.

"Bakit?" tanong niya habang pinupunasan ang counter.

"Bakit??" sagot-tanong ko.

"Labo mo." 

"Bakit?" sagot-tanong ko ulit.

Tumawa si Jim.

"Alam ko yang galawan mo," natatawang sabi niya.

"Huh?" pa inosenteng sagot ko.

A taunting smile broke in his face.

Ano iniisip niya?

"Alam ko yang galawan mo." paulit na sabi niya nang naka-ngisi. Tumingin ulit sa direksyon ng seryosong-seryoso na Ben.

Anong alam niya?

 Bigla akong kinabahan sa kung ano man ang iniisip ni Jim.

"Nagpapabango ka sa uncle ni Belle,

"Alam ko na yan, nagawa ko na yan. Tama lang yan kaibiganin mo muna ang mga malalapit sa kaniya, in her case, yung uncle niya,

"extra pogi points." pang-asar ni Jim.

I just smirked. I secretly sighed in relief.

Kalahating oras ang lumipas at hindi parin umoorder si Ben. And I know, somehow, by the way he glances on the counter, on me? he wants me to approach him, to ask him his order but I will not take the initiative this time. Kung gusto niyang umorder edi lumapit siya. 

A few minutes later, wala parin. Wala ba siyang balak bumili? 

A few minutes more, wala. Another few minutes later, wala. At wala, at wala, at walang galawan. 

 Lapitan ko na kaya? Hindi!!! 

Naghintay ako ng ilan pang mga minuto at nagdesisyon. Okay, isa pang minuto at pag wala parin siyan balak umorder ay lalapitan ko na siya.

I waited.

ten...nine...eight...seven...six...five...four...three...two...

At nang akmang lalapit na ako ay bigla siyang tumayo.

Buti naman, 

Pinagpag ko ang apron at hinawi ang buhok para mag mukhang presentable pag lumapit na siya.

Handa na akong sabihin ang 'Cappuccino less sugar' nang nakangiti nang bigla niyang tiniklop ang laptop  at lumabas.

Napakabastos! 

"Arrogant!" singhal ko sa sarili.

That just changed my mood my whole shift. 

"Ano nakapag-pasikat kana ba sa uncle ni Belle?"

Jim's talking about the 'extra pogi points' again.

"Kung ako sayo, ililibre ko ang uncle Ben niya parati ng kape

"O di kaya bibitbitin ko ang laptop niya...

And he goes on and on and on and on. 

If only he knows. Jim has been a good friend to me. His an encourager and generous. But I'm thinking, what if he finds out? 

That aside from Belle, I had developed this feelings for her uncle, and this feelings grow rapidly. What if he knows that it was Ben's skin that I am longing more than Belle's? that I become addicted to Ben's smell? that I want to be drowned by his embrace, his presence? That I'm dying for his kiss? That I even jacked twice or thrice with Ben stripping in my head? That I desire him more than anyone?

What if? will he still be a good friend to me, or even just a friend ? The worst would be him avoiding me, or despise me. Baka nga pandirian pa 'ko.

Same goes to Belle, will she understand? More than anyone else it's Belle that I'm more worried about. But part of me really believes that more than anyone else it's her who will understand me the most. I have faith in our friendship. 

But as of now it's better not to jump into conclusions. 

But still the thought troubled me.