Aireen POV
Nakangiti akong lumilipad patungong modernong palasyo. Isang magandang balita ang ihahatid ko sa Prinsesa. Maaari na siyang makauwi dahil may natuklasan ako.
Ang luha lamang ng isang Prinsesa ang isa pa sa pwedeng maging susi ng portal.
"Saan ka tutungo acrinim?" Napatigil ako sa paglipad nang may pumulupot sa aking katawan.
"Ano ba!?" Sigaw kong sabi saka nagtangkang umalpas mula sa pagkakapalupot ng isang latigo na kumikinang dahil gawa ito sa ginto. At isang acrinim lang ang maaaring gumamit ng ganitong latigo.
"Nagkita ulit tayo Aireen" salubong ang kilay na bumaling ako sa aking likod. At doon ko nakita ang acrinim na may nakangising mukha habang suot ang kulay matinding lila'ng bestida niya. Nakaangat ang isang kamay niyang may hawak na latigo.
"Levata" sambit ko sa kaniyang pangalan. Hindi naman na bago sa akin ang kanilang pananatili sa mundong ito. Ang hindi ko lang alam ay kung bakit tila ma
Yvo Artemis POVMadaling araw na. Stars are blinking and shining at the dark sky. Cold breeze met my skin causing me to shake at the coldness. I hold the cup of my coffee to feel it's hotness. But the hotness of this coffee can't filled my broken heart.I looked around just to see popular people in my mansion. Politician, artists, businessman, singer, dancer and other popular people are talking to each other silently. While me? Alone. No one dared to talk to me coz I shout at them at the top of my lungs. Even the Pentagon. I warned them and I thanked quietly since they follow me.Tumayo ako nang umihip muli ang hangin. Naglakad ako paloob ng mansyon pero tumigil ako sa harap ng kabaong ni Daddy. May malaki siyang portrait na nakangiti at naka-thumbs up. Suot niya ang kulay abo na tuxedo at may background na langit. Sa baba ay nakalagay ang pangalan niya."Dad.." I whispered at the silent night. Lumakad ako at saka sinilip ang taong nakap
Yvo Artemis POVI sighed and looked at the mirror. I am now wearing white tuxedo paired by a white pants and black shoes. My shades is hanging in my tuxedo's pocket inside it.Today is the final grievance.Ngayon ang libing ni Daddy. Ngayon ko nalang ulit siya makakasama dahil magkakasama na ulit sila ni Mommy.Naalala ko ulit ang pinag-usapan namin ni Beatrice kanina. Hindi ko rin alam kung paano siyang haharapin pero sa tuwing naalala ko 'yong ngiti niya kada magtatagpo ang landas namin ay nawawala ang kaba ko sa kaniya.'Hindi ko lang alam kapag si Atyrrah na ang makakatagpo ko'I can't avoid her right now because this is my father's inhumation."Yvo" tumingin ako sa pinto nang may kumatok at magsalita. I know it's him. Muli kong sinulyapan ang sarili sa salamin saka ngumiti ng pilit. Nalampasan ko na 'to kay Mommy, kaya ko rin 'to kay Daddy.Naglakad na ko patungong pinto para pagbuksan si Kuya Yves. Namam
Yvo Artemis POVEverything is at peace in the grave of my Dad. Tears are flowing from my eyes down to my cheeks. I can't still accept the fact that my father is now gone.Pero ang payapang pagluluksa ay napalitan ng inis at galit nang sumulpot si Hariette sa eksena. Nakuhaan siya ng baril at kahit umiyak siya ng dugo sa harap ko, hinding-hindi ko siya mapapatawad. Ibibigay ko ang hustisya na nararapat sa pagpatay niya sa tatay ko. Nakangiti ko pa siyang titingnan habang pinagmamasdan siyang mabulok sa kulungan."I'll follow" gigil kong sabi. Hinahabol ko na rin ang hininga ko. Gusto ko siyang bawian dahil namatay ang magulang ko sa hindi tamang panahon."Yvo, calm down" sabi ni Tita Beatrice but I shook my head. I can't calm myself now. Ngayon pa na nagpakita sa akin ang babaeng dahilan kung bakit ganito ang sitwasyon ko ngayon."Yvo, mag-isip ka. Mom and Dad will not be happy if you do an unnecessary thing" I smirked because of a
Yvo Artemis POV"Ba't di mo sinabi sa akin noong una pa lang?" Tanong ko."Are you idiot?" She asked sarcastically with an arched brows. "Ilang beses mo ba ko pinagtabuyan Yvo? Ilang beses mo kong pinagtulakan palayo. Iniisip mo kasing ikaw lang ang nasaktan nang mga araw na iyon kahit ang totoo, habang nasa US ako, guilt at lungkot ang nararamdaman ko. Kasi 'yong nag-iisang kakampi ko, nilayuan ko"My mouth shutted. She tried many times to get near me but I always ended up on pushing her away. My mind is closed to listen on her side because I always think that I receive the most hurtful thing happened in my life. Ngayon para akong bata na pinagsasabihan ng mga mali kong ginawa. Ngayon ko napagtanto kung gaano ako kag*go bilang lalaki."Kung wala ba siya sa landas na'tin, babalik ka sa'kin?" My mouth still shutted. "I mean Atyrrah. I know that you feel something special to her kaya nahihirapan kang bumalik sa'kin""Honestly, yes" pag-amin ko.
Yvo Artemis POVLakad takbo ang ginawa ko.Tulala at lutang.Pawis na pawis ako.Sabayan pa ng panaka-nakang pagbagsak ng maliliit na butil ng tubig mula sa langit.Nanghihina ako pero gusto ko siyang makita. Gusto kong sabihin sa sarili na hindi niya gagawin 'yon. Sinabi niyang aalis siya pero alam kong hindi ngayon 'yon. Hindi siya aalis nang hindi kami nagkakaayos. Ayokong ulitin ang oras na may nawala bago ko makita ang halaga nila. Lalo na ngayon si Atyrrah.Agad kong pinunasan ang luha kong tumulo. Hindi ako mahina! Gagawin ko ang lahat para mahingi ang kapatawaran niya. I will do the hardest thing just to came her back. I don't want to lose her.She's mine. My one and only love."Yvo!" Nakarinig ako ng pagtawag pero di ko pinansin. Patuloy ako sa pagtakbo sa papadilim na paligid at may panaka-nakang ulan. "Yvo!" Sigaw niya ulit at dahil napamilyaran ko kung sino 'yon ay nilingon ko ito.Voxryx Senturio is in
Prinsesa Atyrrah POVLumakas ang ulan dahilan para lumamig. Sumasabay pa ang galit ng hangin. Ayaw akong kausapin ng hangin basta galit na galit siya."Aireen, bakit ayaw akong kausapin ng hangin?" Tanong ko habang yakap ang aking sarili gamit ang dalawang braso. Kanina pa kami naglalakad ni Aireen sa gitna ng ulan. Mabigat na rin ang aking trahe de boda. Ang pulang ilaw mula sa pakpak ni Aireen ay nagbibigay-liwanag sa madilim na gabi."Hindi ko alam, Prinsesa. Nasaan na ang iyong luha?" Tanong niyang muli. Kanina niya pa ko gusto paiyakin ngunit wala nang tubig ang gustong lumabas sa aking mga mata. Tapos na kong umiyak. Wala nang pighati sa aking puso."Wala nga, Aireen! Gusto mo kong lumuluha, acrinim?" Tanong ko sa naiinis na tono. Ayaw niya ring sabihin kung para saan ang luha't gusto niyang ako pa ang magbigay no'n sa kaniya. "Kung gusto mo ng luha ay ikaw ang umiyak!"Nakarating kami sa gusali kung saan unang nagtagpo ang mga la
Prinsesa Atyrrah POVNainsulto ako nang tawagin akong huwad ng sarili kong acrinim at bilang patunay na hindi ako huwad ay pinigilan ko ang kaniyang hininga. Iyon ang aking kapangyarihan, ang hangin.Ngunit natigil ang aking pagpapatunay nang tinawag ang aking pangalan ng isang pamilyar na boses na iyon. Ang boses niyang ilang araw kong pinangulilaan. Ang boses niya ang nagpatigil sa akin sa pagpapatunay. Naluluha ko siyang tinawag sa pangalan habang siya papatakbong lumapit sa'kin. Sumasabay ang kaniyang basang buhok sa malakas na hangin."Ginoo..." Bulong ko kasabay sa pagtulo ng aking luha nang yakapin niya ko. Iyong yakap na sobrang higpit, takot akong mawala, nanginginig. Ang aking Ginoo ay hinahagkan ako. Isang yakap na sobrang init sa gitna ng mahangin at malamig na paligid."A-Atyrrah..." Kahit hindi ko tingnan, alam kong tulad ko ay umiiyak siya, nadadala ng emosyon, natakot. Nagpatuloy ang aming yakap sa madilim at malamig na gabi. Sa gitn
Prinsipe Lucidiro POVHumigpit ang aking hawak sa espadang nakasabit sa aking bewang. Nag-igting rin ang aking panga habang madilim ang titig sa kanila.Ang aking nakikita ay dumudurog sa aking puso. Paano niyang nagawang umibig sa lalaking kailan niya lang nakilala? Bakit ako na hinintay siya buong buhay ko ay itinuring niya lang bilang kaibigan? Anong kapangyarihan mayroon ang lalaking ito para bihagin ang puso ng aking pinakamamahal na babae?"Kay romantiko!" Lalong umapaw ang galit ko nang marinig ang sinabing iyon ni Levata. Halatang nang-aasar. "Oh! Bakit ka lumuluha, Prinsipe?" Kunwaring taka niyang tanong. Inis kong pinunasan ang luha na di ko namalayang tumulo.Hindi ko siya pinansin. Tinaas ko ang aking mukha at pinagmasdan ang madilim na kalangitan.'Paano ba mahalin pabalik? At bakit di mo ko kayang mahalin pabalik, Prinsesa? Buong buhay ko, ikaw lang ang babaeng pinangarap ko. Bakit sa iba nahulog ang puso mo?'