Princess
"Who did this to you!
Malamig pa sa pinakamalamig ang tono ng boses na pinakawalan ko.Naikuyom ko na rin ang mga palad ko sa tindi ng galit na nararamdaman ko.
Kung sino man ang may lakas ng loob na gawin ito kay Mikaella.. humanda siya!
"Do I need to repeat it myself?! Speak now Mikaella!"
Damn it!
Nanatili lamang siyang tahimik.
Nakayuko. At sa sahig nakatutok ang mga mata, like it was the nicest view.The fuck?!
Seriously sa sahig talaga?
"What the fuck Mikaella, I said who?"
Sa lakas ng sigaw ko paniguradong hindi lamang sa loob ng cafeteria maririnig ito.
Yes, the place may surrounded by glasses, but the door is widely opened. Kung kaya, imposibleng hindi marinig ng mga dumadaang estudyante at ng ilang nakatambay sa lugar ang sigaw na pinapakawalan ko.
Mas lalo akong nanginig sa galit nang mapadako ang tingin ko sa sugat na ngayon ay namamaga na sa kaliwang braso niya. And shit! There's a blood on it medyo tuyo na nga.
"D-drake.."
Namuo ang luha sa kanyang mga mata.Sa nakita ko, tila ako nanghina.. kasabay ng pag-aalburuto ng demonyo na nakahandang sunggaban kung sinuman ang may gawa nito sa kanya.
Naroong gusto ko siyang yakapin at aluin.
Makakapatay yata ako ngayon ng tao.
Marahan kong hinawakan ang braso niyang nasugatan.
Konting-konti na lang sasabog na ako.
Boung pag-iingat kong sinipat ang sugat niya. Naging kulay ube na ito.
Nawawalan ako ng kontrol dahil sa matinding galit. Napahigpit ang hawak ko sa braso niya. Nakita kong napa ngiwi siya.
Nasaktan ko pa yata.
"Damn..."
Ingat na ingat ako ng bitiwan ko na ang kamay niya.Sinuyod ng mga mata ko ang bawat sulok ng cafeteria. Bawat madaanan ng nangangalit kong titig, kung di man yumuyuko ay sumisinghap, lumulunok, ang ibang estudyante ay halos di makatingin ng diretso sa akin.. Isama na ang lahat ng staff ng cafeteria.
Nagsimula akong humakbang. Isang nerd na lalaki ang nilapitan ko. At dahil sa ginawa kong eksena ay huminto na siya sa pagkain niya..
"Did you saw who was it?"
Nangangatog itong tumango.
"Then who..?"
May tiningnan siya sa gitnang bahagi ng cafeteria. Nakakatamad na sundan ko pa ang line of vision niya.
Tinatanong ko siya kaya dapat lang na ako ang bigyan niya ng atensiyon hindi iyong sa ibang bagay pa siya nakatingin.
"I said who!" I kinda pissed off. Ang tagal niyang sumagot e, Hatak ko ang kwelyo niya ngayon. Napaigtad ang nerd na lalaki sa ginawa ko.
He seems surprised sa ginawa ko.. maluha-luha niyang itinuro sa akin kung sino man ang may lakas ng loob na gawan ng ganun si Mikaella.
Umangat ang gilid ng labi ko.
Ohh the cheerleaders..
Bago ko bigyan ng parusa ang mga walang kwentang babaeng to..
Nilingunan ko ang kinaroroonan ni Mikaella..
Nakayuko pa rin siya. Umiling ako. She doesn't deserve to be threatened like this..
She is my princess...
No one should dare to touch her nor hurt her.
Ano kaya ang magandang parusa ang igagawad ko sa mga baliw na babaeng ito?
Should I punch her?
Naah too simple..Torture her instead? Puwede. Pero pag-iisipan ko muna.
Or undressed her and let her walk to the university, while naked? I mean every corner of this school..
What a great idea..
Pinalaya ko ang kanina pang ngisi na gustong kumawala sa mga labi ko..
Habang papalapit ako sa kanila sinusubukan naman nilang umatras. While their leader.. a bit shocked? She remained on her place.
Ang mga alipores niya lang ang pilit kumakawala sa mga titig kong nag-aalab."Waiting for your death?"
Hindi pa man niya natatapos lunukin ang sariling laway niya ay agaran ko na siyang sinakal.
Sakal na walang pag-aalinlangan.
..nang walang pagdadalawang-isip.
Habang sinasakal ko siya pinagtutulak ko naman ang tatlong kasama niya from my left hand. Halos masubsub ang mga mukha nila sa mesa.
They are the famous cheerleaders here in our school..
Tsk..! Ano ngayon kung sikat kayo sa eskwelahang to?
May magagawa ba ang kasikatang sinasabi niyo?
Matutulungan ba kayo ng mga tagahanga niyo?
I'm sure hindi!
Makita lang ang anino ko ng mga tao rito'y nanginginig na agad sa takot e..
Ano kayo ngayon?
Nasaan na ang mga tapang niyo? Tang ina niyo!
"Say something before you die bitch!"
.......................
A/N;
(1) Sorry sa ilang cuss ni Drake, kailangan lang talaga sa character niya.
Enjoy reading!
You're free to comment thanks!
Pa follow na din po...
EpilogueSlaveIt's been an hour while staring at my beautiful and innocent wife.. I smirk.. she's not that innocent anymore.. I'd take that away an hour ago.Naka-ilang ulit na kami. Say, five six? Don't know, ang mahalaga pareho kaming maligaya. She's lying next to me naked.. we're both naked actually. At ang makapal na puting kumot ang siyang nakabalot sa mga katawan.Nakaunan siya sa aking braso hindi gumagalaw upang hindi ko maistorbo ang pagpapahinga niya. She's tired I know.She is sleeping peacefully.. mabagal ang paghinga.. matagal kong pinagmasdan ang maamo niyang mukha. She's too kind for me.. hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwalang asawa ko na siya. Na sa akin na siya. Na sa paggising ko kinabukasan ang maamong mukha niya ang makikita. Katabi sa pagtulog sa gabi. Damn it! Ang isiping katabi siya sa aking kama'y nagdudulot sa akin ng kakaibang pak
Kabanata 25ChangeHalata man sa hitsura ang pagkagulat, aminado naman akong wala nang lusot sa kanyang inialok. Masaya ako dahil napapayag ko siya but.. some of my systems weren't agree of my decisions. I'm happy yes, but my heart were so much in pain, dahil bukas aalis na din kaagad sila kasama ng kanyang ama.Noong gumradweyt sina Matthew pati na ang iba pang kaibigan ni Drake nakaramdam ako ng ginhawa dahil sa wakas mababawasan na ang mga nagbabantay sa akin maliban sa ibang tauhan na iniwan ng Dad niya for me, pero.. lahat ng kagalakan biglang naglaho, yes nakawala ako sa istriktong pagbabantay nina Matt, pero may pumalit at mas lalo pang nagdagdag ng seguridad.Ang hirap pa lang maging fiancee ng anak ng isang business tycoon. Kulang na lang, sundan ako kahit na pati ang pagbisita sa banyo. Nakakairita na rin kasi kung minsan!Hindi nawala ang communicat
Kabanata 24MarryWala ako sa sarili ng umupo sa malambot na kama. Maraming beses na nagpasalamat ang ginoo sa aking pag-sang ayon. Napasaya ko ang buong pamilya ni Drake, samantalang ako, nagtatalo ang puso at isipan.Sa tingin ko, tama naman ang naging desisyon. Magkakalayo kami, isang matibay na pundasyon ang pagkakaroon ng tiwala para sa isa't-isa.. Maraming magbabago alam ko.. pero nakakasiguro akong hinding-hindi magbabago ang pagmamahal ko sa kay Drake. Taon man ang lumipas, mananatili ang pagmamahal ko sa kanya.Mabigat ang loob ng lumabas sa kuwarto. Ang sabi ng kanyang ama gising na daw si Drake. Maayos na rin ang kalagayan.Sabay ng paghawak sa doorknob sa pribadong silid ni Drake ang pagpapakawala ng buntong-hininga. Ng mabuksan ang pinto bumungad sa akin ang malawak na kuwarto. Tunog ng aircon ang sumalubong sa aking pandinig.Napoleon are eyeing me, nakasandal sa pader ang kat
Kabanata 23LeaveTulala ako pero naglalaro sa isipan ang naging huling kaganapan. Parang tinakasan ako ng sariling kaluluwa ng makita ang duguang katawan ni Drake. Seeing him lying on the floor with his own blood makes me froze, pati ang oras pakiramdam ko rin ay tumigil, sa bawat paghinga ay nahihirapan din.I didn't scream, nor cry, tulala lang habang dahan-dahang nilalapitan ang nakahandusay na katawan ni Drake. Hindi ko na rin namalayan ang pagsaklolo ng ilang kapitbahay, ang pagdating ng ambulansiya o kung papaano kami nakarating ng hospital. Wala na ring ideya kung nahuli ba si Wallace, o kung nadala rin ba sa hospital maging si Tyler.My brain got stuck.. napagod na rin pati ang puso sa pagtibok. I couldn't breathe normally.. ang tanging naglalaro lamang sa alaala ay ang duguang katawan ni Drake.Si Drake...Muling namuo ang luha sa mga mata. I'm scared nakakatakot isipin na baka mamaya, o bukas bawi
Kabanata 22BloodHalos hindi ako makahinga sa kamay na sakop ang aking bibig. Pinipilit kong makaaninag kahit na kaunting liwanag. Nakadagdag sa pangangamba ang kadiliman ng paligid. Impit akong umiyak ng maalala ang mala-demonyong ngisi ni Wallace. Tulad ng nakagawian, butas-butas ang pantalong suot, dark blue shirt at rubber shoes. Naiba lang, noong una ko siyang makita tadtad na ng hikaw ang kaliwang tenga, ngayon pati na rin ang kabila."Sshhh.." Bulong ng taong tumatakip sa aking bibig. Malakas na pagtahip sa dibdib ang bumalot sa akin.Hindi ito si Drake. Magkaiba ang paraan ng pagkakalapat ng kamay niya sa akin. May pag-iingat ang paraan ng kanyang hawak, but the way he held me is not as electrifying as Drake touches me..Gusto ko sanang sumigaw, pero ramdam kong mas lalo niyang idiniin ang pagkakatakip ng kamay sa aking bibig."It's me.." Halos hindi niya mapakawalan ang boses. Iniisip niya ma
Kabanata 21BuradoMabilis na umusad ang mga araw. Nagpatuloy ako sa pagbisita sa Doctor upang malaman kung maayos na ba ang kondisyong kamuntik ng sumira sa aking pagkatao. Sa bawat araw na pagbisita ko sa Doctor, lagi kong kaagapay si Drake.Sa anim na buwang lumipas, kay daming bagay ang nabago. Naging matatag ako ng husto sa tulong ng mga espesyalista at mas lalo pang lumawak ang pagtitiwala sa kapwa, sa tulong na rin mismo ni Drake. Hindi na kami nag-aaway, mas naging matibay ang relasyon namin. Kasabay ng pag-usad ng panahon, ang mga pagbabago sa ugali niya.Kung dati ay tamad siyang mag-aral, ngayon hindi na. Nakikisalamuha na rin sa iba, natuto nang makibagay sa mga kaklase niya. Gumagawa na rin ng mga proyekto sa lahat ng asignatura sa eskwela.Noon, kapag malapit na ako sa bukana ng gate, halos makipagsiksikan ako sa mga estudyante huwag lang ako mak