Share

Chapter 06

Author: SKYGOODNOVEL
last update Last Updated: 2025-01-24 20:54:24

Chapter 06

Tumawa ako nang bahagya, isang ngiti na puno ng kasiyahan. "Naiintindihan ko na, Hensley. Kung ikaw mismo ang magbibigay ng lahat ng impormasyon, hihilingin ko sa mataas na opisyal na magbigay ng proteksyon. Pero, tandaan mo, wala nang daan pa para umatras. Pagkatapos mong magsalita, wala nang kaligtasan na makakamtan kung magsisinungaling ka pa."

Nanatili siyang tahimik, ngunit ang takot at ang realization na tumama sa kanya ay nagsilbing hudyat na hindi na siya makakapagbalik-loob sa kanyang nakaraan.

"Ang hirap magtago ng lihim, hindi ba?" sabi ko, bahagyang napangiti sa kanyang pag-amin. "Sa huli, mas malaki ang mawawala sa'yo kaysa sa kung anong matamo mong pansamantalang proteksyon."

Sinimulan niyang magsalita nang dahan-dahan, ngunit walang labis, walang kulang. Binanggit niya ang mga pangalan, mga operasyon, at mga detalye ng kanyang mga transaksyon. Ang bawat salita na lumabas sa bibig niya ay parang pako sa kabaong ng kanyang krimen.

At habang siya ay patuloy na nagsasalita, napansin ko na ang ngiti ko'y hindi na lamang pagpapakita ng kasiyahan kundi isang marka ng tagumpay. Isang tagumpay na ang bawat tanong at sagot ay magbibigay ng kabayaran sa lahat ng kasalanan ng mga tao tulad niya.

Siniwalat nito na pinagbantaan siya na papatayin ang kanyang pamilya kung nito gagawin. Ang isang kasabwat ay ang secretary ng CEO na si Mila.

Habang patuloy na nagsasalita si Hensley, naging malinaw na ang lahat ng kanyang itinatagong lihim ay may mas madilim na dahilan. Huminto siya sandali, parang kinakabahan, at ang mga mata niya'y naguguluhan. Napansin ko agad ang pagbabago sa kanyang ekspresyon.

"H-Huwag mong gawing mas mahirap ito para sa pamilya ko," sabi niya, ang boses niya'y may kabang naririnig ko sa bawat salita. "Pinagbantaan nila ako. Sabi nila, kung magsasalita ako, papatayin nila ang pamilya ko."

Hindi ko maitatanggi ang naramdaman ko—ang kanyang takot ay hindi na lang simpleng taktika. May buhay na nakataya sa kanyang mga sinasabi.

"At sino ang 'mga 'yan' na pinagbantaan ka?" tanong ko, hindi nagpapa-apekto sa kanyang desperasyon.

"Ang kasabwat ko... si Mila," sagot niya, ang boses niya'y nag-alinlangan. "Si Mila, ang secretary ng CEO. Siya ang nagbigay ng direktiba sa mga tao niyang nang-threaten sa pamilya ko. Sila ang mga taong nagpapalakad ng lahat ng operations. Alam nila ang bawat galaw ko, at kung magsasalita ako, wala akong kakayahang protektahan ang pamilya ko."

Ang pangalan ni Mila ay parang bomba na pumutok sa aking utak. Hindi ko inasahan na isang tao na may ganitong posisyon sa loob ng kumpanya—at sa malapit na paligid ng CEO—ay magiging bahagi ng malaking krimen. Ang bawat detalye na sinasabi ni Hensley ay naglalatag ng masalimuot na network ng mga kasabwat, at si Mila ay isa sa mga pangunahing tao sa likod nito.

"Si Mila ang may koneksyon sa lahat ng ito?" tanong ko, ang galit ko ay pilit na pinipigilan, ngunit ang mga mata ko'y puno ng banta. "Siya ang nagpapalakad ng mga ilegal na operasyon na nangyayari sa kumpanya?"

Tumango si Hensley, ang mukha niya'y puno ng takot. "Oo... Siya ang utak ng lahat ng ito. Hindi lang siya isang simpleng secretary. Siya ay isa sa mga pangunahing tao na nag-uutos ng lahat, pati na rin ang pagpaplano ng mga pagpatay at mga ilegal na gawain."

Ang bigat ng revelation na iyon ay sumabog sa akin, at ang mga paboritong galit na nararamdaman ko ay hindi ko na kayang pigilan. Nandiyan na si Mila—isang tao na malapit kay CEO at kay Hensley—na may hawak ng mga lihim, ng mga pagpatay, at ng mga transaksyong ilegal.

"Kung si Mila ang kasabwat," sabi ko, "ibig sabihin, may koneksyon siya sa mataas na tao. Hindi basta-basta ang mga operation na ito."

Nagtuloy-tuloy si Hensley sa pagsasalita, inilahad ang bawat detalye, ang mga pangalan ng mga kasabwat at ang mga gawain nilang nag-uugnay kay Mila. Ipinapakita niya sa akin kung paanong ang mga operasyon na iniwasan ng ibang tao ay nakatago sa ilalim ng mga maskara ng kapangyarihan at pera.

"Tutulungan ko kayo," sabi ko, sa wakas. "Pero hindi ako magbibigay ng proteksyon kung hindi ko makikita ang buo mong kooperasyon. Kailangan mong tapusin ang lahat ng ito, at sa paggawa nun, ikaw at ang pamilya mo ay magiging bahagi ng ating laban."

Habang nagsasalita si Hensley, napansin ko na ang mga mata ko'y hindi na lang puno ng galit, kundi ng pagpaplano. Ang misyon ko ngayon ay mas malinaw—hindi lamang siya ang kailangang mapigilan kundi pati na rin si Mila at ang buong network na sumusuporta sa kanya.

Habang nag-iisip siya, naramdaman ko ang tensyon sa hangin. Si Hensley ay tumitig sa mesa, ang mga kamay niya’y patuloy na kinakabahan sa pagkakahawak sa mga posas. Naramdaman ko na ang oras na ito ay hindi na lang tungkol sa kanya, kundi tungkol na sa buong operasyon—ang malaking panganib na dapat tapusin.

"Kailangan ko ang lahat ng pangalan, Hensley," seryoso kong sabi, tinutok ang tingin sa kanya. "Hindi ko kayang magtiwala sa mga alingawngaw o kutob lang. Ang lahat ng mga tao sa likod ng lahat ng ito—lahat sila—kailangan mong pangalanan. Lahat ng kasabwat, mga kliyente, at mga taong may kinalaman sa krimen."

Si Hensley ay nag-aatubili, ngunit alam niyang wala na siyang ibang pagpipilian. Tumagilid siya ng bahagya, tinitigan ako ng may pagka-pagsisisi.

"Ang pangalan ng mga tao na may kinalaman sa lahat ng ito," nag-umpisa siyang magsalita, "si Mila... siya ang pinaka-mataas. Siya ang may kontrol sa buong operasyon. May kasabwat siya sa loob ng kumpanya, ang ilang board members, at pati na rin ang ilang mga tao sa ilalim ng mga CEO na hindi ko alam ang pangalan."

Kinuha ko ang isang papel at nagsimulang magsulat habang si Hensley ay patuloy na nagsasalita.

"Si Lucas," sabi niya, tinutukoy ang isang pangalan na hindi ko inaasahan. "Isa siyang high-ranking officer sa kumpanya. Siya ang may hawak ng mga transaksyong pera at siyang nagsusustento sa mga illegal na gawain. Siya ang nagpa-finance ng mga operasyon."

Mabilis ko siyang tinanong, "Ilan pa?"

"May isa pa," sagot ni Hensley, "si Fernando, isang lawyer na may koneksyon kay Mila. Siya ang nag-aayos ng mga legal na usapin para sa mga transaksyon at mga operasyon nila."

Habang binanggit niya ang mga pangalan, napansin ko na ang mga detalye ay nagsisimulang magtugma-tugma. Ang mga piraso ng puzzle ay nagsisimulang magbuo ng mas malaking larawan.

"Ang mga ito ba ang lahat?" tanong ko, tinatasa ang mga pangalan na nasa listahan ko.

"Hindi," sabi niya, ang boses niya’y nag-aalangan. "May isa pang pangalan na hindi ko alam kung paano ito magkakaugnay sa lahat ng ito, pero isang tao sa pamilya ni Mila—si Daniel, isang miyembro ng pamilya na may posisyon din sa ibang negosyo nila."

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • RED ROSES: ALTHEA (Book #2)    Chapter 33

    Chapter 331 Month LaterSimula nang may nangyari sa amin ni John—o si Mr. McCain pala at si John ay iisa—lagi na kaming magkasama. Hatid-sundo niya ako, at halos araw-araw ay kapiling ko siya. Nagplano na rin kami magpakasal sa susunod na buwan. Oo, mabilis, pero iyon ang gusto namin.Tuwang-tuwa ang mga magulang ko. Sinabay ko ang serbisyo ko sa paghahanda ng kasal namin.Ngayon, day off ko. Pumunta muna ako sa isang restaurant para mag-takeout ng pagkain, balak ko kasi siyang sorpresahin. Pero habang nakapila ako, nahagip ng mata ko ang isang bulto ng lalaking pumasok sa loob at dumiretso sa VIP room.Kinabahan ako. May kung anong kutob sa dibdib ko. Kaya palihim ko siyang sinundan.Pagdating niya sa may pinto, isang babaeng maganda at sexy ang lumabas. At bago pa ako makapagsalita, agad siyang sinalubong ni Kurt ng yakap at halik sa labi.Parang gumuho ang mundo ko sa nakita ko.Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Kinasa ko ang baril at itinulak ang pinto. Nabigla silang dalawa—n

  • RED ROSES: ALTHEA (Book #2)    Chapter 32

    Chapter 32Althea POVNagising ako sa sinag ng araw na sumisingit sa kurtina. Dahan-dahan kong binuksan ang isa kong mata dahil nakakasilaw talaga. Napahawak ako sa ulo—sumusugat pa rin. Unti-unti kong naalala: naligo ako kagabi, uminom ng wine… at pagkatapos, wala na. Lumilipad ang alaala.Bago pa ako tuluyang bumangon, may humaplos sa aking baywang. Napalingon ako at napasinghap nang makita ang taong nakahiga sa tabi ko. Sa sobrang gulat, napamura ako at sinampal ko siya sa mukha nang hindi ko na pinakilos ang utak ko.“Ouch,” bulong ko, saka agad napasara ang aking mga labi dahil nahaplos ko rin nang matindi.“Anong ginawa mo? Hinalay mo ako — tarantado ka!” singkit kong sigaw, at heto pa—pumipintig ang puso ko na parang maglalakas na muli.Bigla naman siyang yumakap. “Thea, my love,” mahina niyang sabi, at nihinto ako—tila may kakaibang pagkakabig sa mga salitang iyon na kumantot sa puso ko.Naalala ko ang flashback—si John, hawak ang kamay ko, napapangiti habang inuulit ang panga

  • RED ROSES: ALTHEA (Book #2)    Chapter 31

    Chapter 31“Shit, bakit ang init ng katawan ko?” litong sambit niya habang nanginginig ang boses.Nagulat ako nang marinig ang sumunod niyang sinabi.“F*ck… may pampalibog ang nainom ko, Kurt. I want you!”Bago pa ako makapagsalita, bigla niya akong sinunggaban ng halik—mainit, mapusok, at puno ng pagnanasa.Nanlaki ang mga mata ko, at ilang saglit ay natigilan ako. Ramdam ko ang bawat pagdikit ng labi niya sa akin, mabangis ngunit sabay may halong desperasyon. Ang kamay niya’y kumakapit sa batok ko, hinahapit ako palapit na para bang ayaw na akong pakawalan.“Althea…” mahina kong ungol habang pilit na kinokontrol ang sarili. Ramdam ko ang apoy na sumusunog sa pagitan naming dalawa, at kahit anong pilit kong magpakalakas ng loob, hindi ko maikakailang naaapektuhan ako sa halik niya.Ang init ng hininga niya, ang panginginig ng katawan niyang nakadikit sa akin—lahat iyon ay parang tukso na gusto kong tuluyang pagbigyan. Ngunit isang bahagi ng isip ko ang sumisigaw: hindi ito siya… hind

  • RED ROSES: ALTHEA (Book #2)    Chapter 30

    Chapter 30Kurt POVPumasok ako sa guestroom na may dalang towel at isang maliit na toiletry bag, nagmamadali dahil narinig kong may kalituhan mula sa banyo nang ilang saglit. Inakala kong baka nasaktan o naiipit lang—hindi ko inakala na ganoon kabilis ang pagtagal ng sitwasyon. Nang makita ko siya—si Althea—naka-kuko sa gitna ng sahig, basa pa ang buhok, ang puting T-shirt na inabot ko kanina ay parang naiikot sa paligid niya—iba ang itsura niya.Umahon ang puso ko. Agad kong tinakpan ang pinto at nilapitan siya nang mabilis pero maingat. Ang unang bagay na napansin ko: malabong-matatalim ang mga mata niya, may pagkapuyat sa mga gilid; nanginginig ang mga tuhod. Nang mata niya ayit, tumigil ako sa paghinga.“Kurt—” halos naputol ang tugon niya kapag tumingin siya sa akin. Ngunit hindi yata ako nagbigay ng oras para umiyak o magpaliwanag. Nakita ko ang takot, nakita ko rin ang pagtatangkang lumaban—pero higit sa lahat, nakita ko ang kawalan ng kontrol sa katawan niya.Agad kong niyaka

  • RED ROSES: ALTHEA (Book #2)    Chapter 29

    Chapter 29 Althea POV Nabigla ako nang bigla na lang akong hinila ni Mr. McCain papasok sa isang guestroom. Hindi ko inaasahan ang sumunod—niyakap niya ako nang mahigpit. Hindi ko maintindihan kung bakit ko nagustuhan ang yakap na iyon, o kung gaano katagal niya akong hinawakan. Ilang minuto? Ilang oras? Basta ang alam ko, parang may kung anong init na kumalat sa dibdib ko. Dahan-dahan siyang kumalas at tumingin sa akin. Doon ko napansin—ang mga mata niya. Parang mata ni John. Hindi kaya...? Pero imposible! Imposible kung siya nga si John. Tumikhim ako para mawala ang parang nakabara sa aking lalamunan. “Ehem… bakit mo ako dinala dito, Mr. McCain?” “Gusto lang kitang tanungin,” sagot niya. “Tanungin? Tungkol saan?” “Tungkol sa kwintas at singsing. Pero huwag mo munang sagutin.” Inabot niya sa akin ang isang puting T-shirt. “Isuot mo muna ito. Maligo ka muna, lalabas muna ako para makapag-ayos ka.” Doon ko lang naalala—naka-bikini pa pala ako, at basa pa. Namula ako sa hiya ka

  • RED ROSES: ALTHEA (Book #2)    Chapter 28

    Chapter 28Brandon POVHindi ko napigilang tanungin si Kurt habang naglalakad kami papunta sa kwarto nina Darren."Bro, nasa ’yo pa ba ‘yung singsing na pinagawa mo sa akin noon?" tanong ko sa kanya."Alin doon?" sagot niya."’Yung may ukit ng pangalan mo.""Ah, oo. Nasa daliri ko pa. Bakit?" sagot niya habang tinitingnan ang kamay niya."Patingin nga ulit?"Tinanggal niya ang singsing at iniabot sa akin habang patuloy kami sa paglalakad. Tinitigan ko ito ng mabuti.Sabi ko na nga ba...---Kurt's POVMedyo paika-ika akong lumapit sa kanila. Tinanong ako ni Brandon kung ayos lang ako. Tiningnan ko si Althea—nakakunot ang noo at masama ang tingin sa akin—kaya napilitan akong magsinungaling.Bigla naming narinig si Angie mula sa balkonahe. Tinatawag niya si bb loves ko at parang nagmamadali. Akala ko sa pinto siya dadaan, pero nagulat ako nang sa hagdan pala umakyat—diretso sa kwarto ng mag-asawa. Napamura ako sa gulat. Ang bilis niyang kumilos, ilang sandali lang ay nasa itaas na siya.

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status