RED ROSES: ALTHEA (Book #2)

Chapter 01

Kurt POV

Nasa kalagitnaan ako ng isang mahalagang meeting sa boardroom. Ang tension sa loob ng kwarto ay ramdam na ramdam, at ang mga board members ay tahimik na nakaupo, tila naglalakad sa manipis na linya. Pero hindi ko alintana ang katahimikan—galit ako, at hindi ko ito itinatago.

"Can someone explain to me," malamig kong sabi habang nanglilisik ang aking matang tinitigan ang mga nakaupo, "kung paano nawala ang two million dollars sa kompanya?!" Ang boses ko ay malamig pero puno ng galit. Alam nilang hindi ako pumapayag sa ganitong klaseng kapabayaan.

Ang chief accountant, si Mr. Hensley, ay tumikhim at sinubukang ipaliwanag. "Sir, we're still investigating the discrepancy. It seems to be an internal—" hindi ko ito pinatapos magsalita.

"Incompetence! That's what this is," putol ko sa kanya, ang boses ko'y tumaas. "Two million dollars don't just vanish into thin air. If no one finds out who’s responsible, lahat kayo mawawalan ng trabaho!" galit kong sigaw.

Kahit anong pilit kong kontrolin ang sarili, hindi ko mapigilang magpakawala ng bigat ng nararamdaman ko. Ang pera ay hindi biro, lalo na kung pinagpaguran ko. Ang pangalan ko ang nakataya sa lahat ng ito, at hindi ko hahayaan na masira ang reputasyon ko dahil sa kapabayaan ng iba.

Nagsimula nang mag-usap ang mga miyembro ng board, nagmamadaling magbigay ng sagot sa galit kong tanong. Pero hindi ko na sila pinakinggan. Ang utak ko ay naglalaro na sa ideya kung sino ang posibleng traydor sa kompanya ko.

Tumayo ako mula sa kinauupuan ko at tumingin sa lahat. "You have 48 hours to give me answers. Kung hindi niyo maibalik ang perang nawala, huwag na kayong magpakita sa akin," utos kong sabi sa lahat.

Pagkatapos ay lumabas ako ng boardroom nang walang lingon-lingon. Sa galit ko, kinailangan kong magtungo sa opisina ko para magpalamig. Pero kahit anong gawin ko, hindi mawala ang apoy na sumusunog sa dibdib ko.

May magbabayad sa gumawa nito—at siguraduhin kung mananagot sila sa ginawa nilang pagnakaw ng pera dito sa aking kompanya.

Habang naglalakad ako palabas ko ng boardroom, naramdaman ko ang presensya ng aking secretary na si Mila, halos nagkandarapa sa pagmamadaling sumunod sa akin. Ang takot sa kanyang mukha ay hindi niya naitago—alam niyang hindi ako nasa mood para sa mga excuses.

"Sir, may kailangan po akong—" simula niya, pero agad ko siyang tinapunan ng malamig na tingin. Tumigil siya sa pagsasalita at lumunok ng malalim.

"Kung ang sasabihin mo ay walang kinalaman sa nawawalang pera, Mila, I suggest you save it for later," madiin kong sabi habang patuloy na naglalakad papunta sa opisina ko.

"Pero, Sir... may natuklasan po ako," mahinang sagot niya, halos pabulong. Huminto ako sa paglalakad at bumaling sa kanya.

"Anong natuklasan mo?" tanong ko, puno ng tatanungan ang aking isip.

"May nakita po akong suspicious transactions sa finance department. Mukhang may mga withdrawals na hindi authorized, at consistent ang pattern. Pero... hindi pa po kumpleto ang mga detalye," paliwanag niya habang nanginginig ang kamay na nag-aabot ng ilang dokumento.

Kinuha ko ang mga papeles at mabilis na binasa ang laman. Kitang-kita sa bawat linya ang ebidensya ng pandaraya. Ang galit ko, na kanina pa sumisidhi, ay parang bulkan nang sasabog.

"Sino ang may access sa account na 'to?" tanong ko nang mariin habang nanlilisik ang aking matang nakatutok sa hawak kong dokumento.

"Ang mga senior finance staff po, Sir. Pero... ang pinaka-madalas pong nag-a-access ay si Mr. Hensley," sagot ni Mila, ang boses niya ay puno ng kaba.

Si Hensley. Ang mismong taong nagbigay ng excuse kanina sa boardroom.

"Hensley," bulong ko, ang ngiti sa labi ko ay puno ng poot. "Sabihin mo sa security na i-lock down ang buong department niya. Walang makakalabas hanggang hindi ko natatapos ang imbestigasyon."

"Yes, Sir," sagot ni Mila bago nagmadaling umalis para tuparin ang utos ko.

Pumasok ako sa opisina ko at ibinagsak ang mga dokumento sa desk. Tumitig ako sa bintana, ang mga kamao ko'y mahigpit na nakatikom. Walang sinuman ang may karapatang lokohin ako o ang kompanya ko.

"Hensley," bulong ko ulit, puno ng galit. "Tignan natin kung hanggang saan ka tatagal. Kung napapatunayan na ikaw ang may gawa sisiguraduhin kong magbabayad ka sa pagnakaw mo.

Hindi mag tagal ay habang nakatingin ako sa bintana, pumasok si Mila sa opisina matapos ang ilang minuto. Halos habulin pa rin niya ang hininga niya sa pagmamadali.

"S-sir, nakausap ko na po ang security. Na-lockdown na po ang finance department. Wala pong makakalabas o makakapasok," mabilis niyang sabi.

Tumango ako, hindi inalis ang tingin sa labas ng bintana. "Good. Siguraduhin mong lahat ng files at devices sa department na 'yan ay intact. Walang dapat mawala, Mila," utos ko dito.

"Y-yes, Sir," sagot niya, halatang kinakabahan pa rin.

Tumalikod ako at tinitigan siya nang diretso. "Mila, gusto kong malaman ang lahat ng galaw ni Hensley sa loob ng huling tatlong buwan. Transactions, meetings, emails—lahat," sambahin ko dito.

"Y-yes, Sir. Ipapahanda ko na po ngayon," sagot niya agad.

"Huwag mong kakalimutang discreto. Ayokong malaman niyang iniimbestigahan ko siya," dagdag ko, ang boses ko'y puno ng lamig.

"Understood, Sir," sagot niya bago muling lumabas ng opisina.

Naiwan akong mag-isa sa kwarto, ang galit sa dibdib ko ay hindi pa rin humuhupa. Si Hensley. Ang taong ilang taon nang nagtatrabaho sa akin, na pinagkatiwalaan ko. Kung siya nga ang may sala, hindi ko alam kung mas magagalit ako dahil sa pagkawala ng pera o sa pagtataksil niya sa kompanya ko.

Kinuha ko ang telepono at tumawag sa isa pang tauhan ko, si Jonathan, na isang IT specialist.

"Jonathan, gusto kong malaman kung may kakaibang aktibidad sa company network na may kinalaman sa finance department. I-review mo lahat ng logs. Gusto kong malaman kung may gumagamit ng unauthorized access o kung may nagpapasa ng impormasyon palabas ng kompanya," wika ko.

"Yes, Sir. Agad ko pong aasikasuhin," sagot niya sa kabilang linya.

Pagkababa ko ng telepono, isang ngiti ang unti-unting lumitaw sa labi ko, pero hindi ito ngiti ng kasiyahan.

"Kung sino man ang may kasalanan, hindi siya makakaligtas," bulong ko sa sarili. "Hindi niya alam kung sino ang kinalaban niya," bulong ko sa aking sarili habang naglalaro ang aking ballpen sa aking mga daliri.