KABANATA 2

“Paano ko nagawang magkamali ng kwarto?!” sigaw ni Serene sa isip niya.

Habang dahan-dahan niyang nare-realize ang kabaliwan ng kanyang nagawa, mabilis siyang tumalikod, handang tumakbo palayo sa lugar na iyon. Dasal niya na walang sino mang makakaalam ng nangyari, lalo na’t siya ay may fiancé na!

Pero sadyang mapaglaro ang tadhana.

“Serene?”

Paglingon niya, halos manigas siya sa kinatatayuan. Nasa harap niya ngayon ang isang lalaking may gwapong mukha, ngunit puno ng pagkagulat at pagkadismaya. Ang mga mata ng lalaki ay dumapo sa pintuan ng kwarto 1010, bago bumalik ang tingin kay Serene na halatang kagigising lang at magulo ang ayos.

“Darius…” mahinang tawag ni Serene.

Si Darius Soberano, ang nag-iisang anak ng isa sa pinakamayamang pamilya sa bansa, at ang fiancé ni Serene sa pamamagitan ng kasunduan ng kanilang mga pamilya. Kahit na arranged marriage ito, tunay na minahal ni Darius si Serene, at ganoon din si Serene sa kanya.

Pero nang mapansin ni Darius ang mga pulang marka sa leeg at dibdib ni Serene na bahagyang kita sa damit nito, tila nabasag ang puso niya. Ramdam ni Darius ang kirot at hirap sa paghinga. Hindi siya tanga; alam niya kung ano ang ibig sabihin ng mga bakas na iyon.

“Darius, I-I can explain!” agad sabi ni Serene, ngunit hindi siya pinakinggan ni Darius na biglang tumalikod at mabilis na lumakad palayo.

Hinabol siya ni Serene, desperado. Pagdating nila sa tapat ng elevator, nagawa niyang mahawakan ang braso ni Darius. “Please, wait!” sigaw niya. Pero sa hindi inaasahan, marahas siyang tinabig ng lalaki, dahilan para siya’y matumba sa sahig. “Ah!”

Sandaling nagbago ang ekspresyon ni Darius, tila nag-alala, ngunit agad din itong napalitan ng galit at pagkasuklam. Pagbukas ng elevator, malamig niyang sinabi, “The Soberano family will never accept a woman like you… a disgrace!”

At tuluyang pumasok si Darius sa elevator.

“Darius! Please!” tinawag siya ni Serene, pilit na bumabangon pero napangiwi sa sakit ng kanyang paa. Napilitan siyang huminto at naluha habang unti-unting nagsasara ang pinto ng elevator sa harap niya. “Darius!”

Napasubsob siya sa sahig, nanginginig at umiiyak. Ramdam niya ang kawalan ng lakas sa bawat bahagi ng katawan.

“Bakit? Bakit ganito ang nangyari sa akin?” halos walang boses na sabi niya habang pinipigilan ang paghikbi.

Hindi niya ginusto ang nangyaring iyon. Wala siyang balak na makatulog sa piling ng isang estranghero. Ngunit kagabi, parang wala na siyang kontrol sa sarili. Bilang tagapagmana ng pamilya Alonte at fiancé ng tagapagmana ng Soberano, alam niyang malaki ang responsibilidad na nakaatang sa kanya. Hindi siya ganoong babae, hindi niya kailanman sadyang sinira ang sarili niya.

Hindi alam ni Serene kung gaano siya katagal nakaupo sa sahig ng hotel, pero natauhan siya nang marinig ang malakas na tunog ng cellphone niya. Pagtingin niya sa screen, nakita niya ang pangalan ng kanyang ama. Wala siyang nagawa kundi sagutin iyon.

“Pa—”

Pero hindi pa siya natatapos magsalita nang sumigaw ang boses sa kabilang linya. “Umuwi ka ngayon din!”

***

Samantala, sa isang mamahaling silid ng parehong hotel, tumunog din ang cellphone ng isang lalaki.

Dahan-dahang iminulat ni Ethan Asher Davison ang kanyang mata, na nagtataglay ng mala-bughaw na kulay. Medyo paos pa ang boses niya nang sagutin ang tawag. “What is it?”

“Good morning, Mr. Ethan. Sorry to bother you this early. Just a reminder, you have one hour before your last meeting at the branch office,” sabi ng kalmado ngunit medyo kinakabahang boses sa kabilang linya.

Nanlaki ang mata ni Ethan. Tiningnan niya ang oras sa cellphone, alas otso na ng umaga!

“Fifteen minutes,” maikli niyang sagot bago ibinaba ang tawag at mabilis na tumayo mula sa kama.

Habang inaalis ang kumot, naamoy niya ang mahinang halimuyak ng rosas sa hangin. Bigla niyang naalala ang gabing nagdaan, ang mainit na eksena, at ang misteryosong babaeng nag-iwan ng marka sa isip niya.

Napakunot ang noo niya. “She left without saying a word? Not even a thank you?” bulong niya sa sarili, may halong inis at pagtataka.

Habang nagbibihis, napatingin si Ethan sa salamin ng banyo. Napansin niya ang mga bakas ng halik at gasgas sa kanyang balat.

“That wild little kitten,” mahinang sabi niya na may mapangiting tono.

Hindi siya sanay sa ganong klaseng babae, isang babaeng hindi takot, halos ito pa ang nagdomina kagabi. Kung hindi lang dahil sa alak, baka tinanggihan niya iyon gaya ng dati.

Pagkatapos niyang mag-ayos, kinuha ni Ethan ang cellphone sa kama. Doon niya napansin ang mantsa ng dugo sa bedsheet.

“Blood?” bulong niya, habang lumalim ang kunot ng kanyang noo. “What the hell…?”

May kung anong gumulo sa isip niya, ngunit bago pa niya mapag-isipan pa, may kumatok sa pinto.

“Sir, it’s time to go,” sabi ng lalaking may suot na salamin, ang kanyang assistant, si Jerome.

Tumango si Ethan at lumabas ng silid. Habang naglalakad sila, bigla siyang nagsalita nang seryoso, “Jerome, find out who the woman was last night.”

Sandaling natigilan si Jerome, halatang nagulat. Ngunit hindi siya nagtanong pa at tumugon na lang ng maikli, “Yes, sir.”