INICIAR SESIÓNSa isang maliit na isla na tinatawag na Tabon nakatira si Lavender, isang simpleng dalagang sanay sa tahimik at payak na buhay. Isang gabi, habang inuutusan siyang puntahan ang kaniyang ama sa dalampasigan, natagpuan niya ang isang estrangherong lalaki—basang-basa, sugatan, at halos walang malay. Tinulungan niya ito at doon niya natuklasang wala itong maalala—hindi kung sino siya, saan galing, o kahit ang sariling pangalan. Ngunit isang bagay ang siguradong malinaw: hindi siya ordinaryong tao. Sa mamahaling suot, ginto niyang relo, at tindig na tila sanay sa karangyaan, malinaw na malayo ang pinanggalingan niya sa simpleng mundo ni Lavender. Sa paglipas ng mga araw, unti-unting nabuo ang isang koneksyon sa pagitan nila, kahit hindi alam ng lalaki ang sarili niyang nakaraan. Ang hindi alam ni Lavender—ang lalaking sinagip niya ay si Adrian Zevion Alcantara, ang nawawalang tagapagmana ng isang malakihang negosyo sa siyudad, na tinutugis ng mga taong gustong kontrolin ang yaman at kapangyarihan ng kaniyang pamilya. Ngunit sa muling pagbabalik ng kaniyang alaala, kailangang pag-desisyunan ni Adrian kung saan siya kabilang—sa marangyang mundong pinagmula niya o sa simpleng buhay na nagbigay sa kaniya ng bagong dahilan para mabuhay… at magmahal.
Ver másTitle : The Forgotten Zillionaire
By : Yshanggabi D****e There are nights that define you. And then there are nights that destroy every version of who you thought you were. That night… I was both the man who had everything and the man who lost it all in one breath. I held the black velvet box tightly — the ring I’d kept for months, waiting for the perfect moment to ask Rafaela to spend forever with me. She was my calm, my reason for coming home after every endless meeting. My world. Or so I thought. The restaurant was glowing — soft lights, quiet music, waves kissing the shore just beyond the glass walls. Montreux Haven. My own property. Every detail I arranged myself. For her. But when I opened the private lounge door, the world I built came crashing down. Rafaela… was in someone else’s arms. Her lips on another man’s mouth — deep, sure, deliberate. My fingers loosened. The velvet box almost slipped. I just stood there. Watching. Breathing through the ache burning in my chest. “Rafa,” I finally said, my voice low but firm. She froze. The man turned, shocked. The world seemed to stop — only my heartbeat echoed in my ears, heavy, violent. “Adrian…” she stuttered, stepping back, guilt flickering in her eyes. “Please—let me explain—” “Explain?” I let out a dry laugh. “That you got bored? Or that he kissed you first?” “No! I—It’s not what you think,” she insisted, tears pooling. “I just— I felt… lost. You’re always busy. You’re always—” “Building a future for us, Rafaela,” I cut her off, voice cold, controlled — CEO tone. “Everything I did, every late night, every deal… it was all for you.” She shook her head, crying harder. “You don’t understand—” But before she could finish, a voice came from behind me. “Don’t waste your breath, bro.” It was Lorenzo, my closest friend. He’d been standing there long enough to witness everything. “She doesn’t love you,” he said, eyes hard as steel. “You think she stayed because of love? No, Adrian. She stayed because of your money. Because of your name.” “Lorenzo, shut up!” Rafaela screamed, her voice trembling. “That’s not true!” “Oh, it’s true,” he shot back. “I’ve seen the way you talk when he’s not around. The way you treat his staff. The way you spend like the world owes you his fortune.” I looked at her — really looked. And for the first time, I didn’t see the woman I loved. I saw the truth I refused to face. “Is that true, Rafa?” I asked softly. “Was I just your golden ticket?” Her silence was louder than any answer. The ring in my hand felt heavy — like a joke the universe played too cruelly. I laughed bitterly, tears pricking my eyes though I fought them back. “Funny,” I whispered, “I was supposed to ask you to be my forever tonight. I even shut down the entire restaurant… just to hear you say yes.” “Adrian, please,” she begged, stepping closer. “Don’t do this—” I stepped back. “Do what? Walk away from a lie?” The silence that followed was deafening. I looked at her one last time — memorizing the face that used to mean home. “Keep the dress,” I said quietly. “It suits you — red always did look good on betrayal.” And with that, I turned around, leaving her standing there with her tears and her guilt. Lorenzo followed, but I stopped him at the door. “Don’t,” I muttered. “Just… let me be alone tonight.” I walked out. Lorenzo called after me, but I just kept walking — each step heavier than the last. The rain had started to fall when I reached my car, but I didn’t care. I drove. Fast. Reckless. Empty. The sound of the engine roared louder than my thoughts. My hands tightened on the wheel as flashes of Rafaela’s betrayal replayed again and again. She doesn’t love you. She stayed for your money. She stayed for your name. I pressed harder on the gas. The world outside blurred. My heart raced with the speedometer. The rain hit harder, drowning the road in silver light. And then— A blinding flash. A scream of tires. The violent twist of metal against concrete. Everything shattered — the glass, the silence, the man I was. The last thing I saw was the diamond ring rolling on the passenger seat, glowing faintly in the dark — the ring that never reached her hand. Then, nothing. Darkness. Cold. Quiet. That night, the world lost Adrian Zavier Montreux — the youngest zillionaire to build an empire before thirty. They said I died in a car crash. That my body was never found. That I vanished into the sea. But the truth? I didn’t die. I just… stopped being the man they once knew. Somewhere, washed ashore between life and loss, I began again — not as the billionaire they mourned, but as the missing zillionaire they’ll never truly find. CHARACTERS Adrian Zavier Montreux Twenty-six, heir of the powerful Montreux Conglomerate, isang multi–generational empire known for global luxury resorts and maritime industries. Tall, dangerously handsome, with deep-set eyes and a cold, commanding aura—he was raised like a prince inside private jets and glass towers. But beneath the tailored suits and silent authority is a man broken by betrayal, na ngayon ay walang maalala kundi ang pangalang nakatatak sa kanyang kwintas. Ang amnesya niya ang nagtanggal ng lahat—kapangyarihan, pagkakakilanlan, at tahanan, leaving only a wounded man washed ashore with nothing but his name: Adrian Zavier Montreux. Rafaela Celestine Montefalco Twenty-four, socialite, model, and heir of the Montefalco Distilleries, a wine empire known for high society galas. Blonde hair, porcelain skin, perfect posture—lahat sa kanya staged para magmukhang Diyosang nililok para sa mga camera. She fell in love with Adrian’s money long before she fell for the man. Sweet smiles, soft voice, flawless dresses—but behind every “I love you” is ambition wrapped with diamonds. She is beauty funded by privilege, and betrayal disguised as charm. Lavender Reyes Twenty-two, the daughter of a small island fisherman and a local seamstress, raised by waves instead of wealth. Sun-kissed skin, wavy salt-soaked hair, and eyes shaped by both kindness and hunger. Hindi siya graduate, hindi bihasa sa siyudad, at ang tanging yaman niya ay ang tibok ng pusong marunong magmahal kahit walang natitira. Pobre sa pera, mayaman sa konsensya. Tahimik, walang alam sa mundo sa labas ng isla—but she carries a kind of innocence money could never buy.CHAPTER 4 — AdrianMainit pa rin ang hangin mula sa apoy na nagpapatuloy pagliyab sa bungad ng kuweba, ngunit sa loob ay may kakaibang lamig na tila gumapang sa balat ni Lavender habang pinagmamasdan ang lalaking hindi pa rin bumabangon. Nakahiga pa rin si Adrian sa banig na nilatag niya kanina, nakatingin lamang sa kisame ng kuweba na para bang sinusubukang hanapin ang mga sagot doon.Tahimik muna si Lavender—hindi niya alam kung paano sisimulan ang usapan. Nanginginig pa rin ang dibdib niya sa eksenang halos malunod ang lalaki nung gabing iyon. Ngunit higit pa roon ang bumabagabag sa kanya ngayon—ang katotohanang wala itong maalala, kahit ang mismong pangalan nito.Pinagmasdan niya ang mukha ng estranghero. Maputi, may matangos na ilong, makapal ang kilay, at may mahabang pilik. Halatang sanay sa matitinding trabaho ang katawan nito—broad shoulders, defined arms, pero may kakaibang lambot ang ekspresyon ng mukha nito habang tulala lamang.Humugot ng malalim na hininga si Lavender a
“H–Hoy!” sigaw ko sa mga malalapit na mangingisda, kahit pa halos walang tao sa oras na ‘yun. “May tao rito! May sugatan!”May dalawang lalaki na agad lumapit—kilala ko sila, taga-baryo rin: si Mang Rudy at si Kiko.“Ano na naman ‘yan, Lavender?” sabi ni Mang Rudy, na parang laging suplado pero mabait naman talaga.“May natagpuan po akong lalaki,” halos hindi ko na hinihingal, “nalunod yata o—o may sugat sa ulo—hindi ko po alam—pero kailangan nating dalhin!”Nagkatinginan silang dalawa, tapos tiningnan ‘yung lalaki.“Naku… baka turista ‘yan,” sabi ni Kiko. “Ang dami daw nawawala kapag may bagyo.”Hindi ko na inintindi. “Pwede po bang tulungan niyo akong buhatin?”Agad naman silang lumapit at hinila ang katawan ni Adrian mula sa buhangin. Kita ko kung paano nanginginig ang kamay ko habang pinapanood sila. May dugong pumapatak sa noo niya—hindi sobra, pero sapat para kabahan ako.“Dahan-dahan po… baka lalo siyang masaktan,” mahina kong sabi.“Ngayon ka pa mag-aalala?” matigas pero may p
Chapter 2 — Adrian(Adrian’s POV)Madilim. Tahimik. At ang bigat ng katawan ko—parang may humihila pababa, pero sabay akong inaangat na parang ayaw akong pakawalan. Hindi ko alam kung saan ako dapat mapunta. Ang alam ko lang, may kumikirot sa ulo ko, malalim, kumakagat.Parang may tunog ng alon. Malapit.Saan ako?I tried opening my eyes, pero puro liwanag ang sumalubong—masakit. Parang may araw na diretso sa mukha ko. Naramdaman kong basang-basa ako, malamig ang hangin, at may buhangin sa palad ko.May boses… mahina, nanginginig.“—sino ka…?”Dahan-dahan kong iminulat ang mata ko, at sa harap ko, may babaeng nakatayo, nanginginig ang balikat, parang hindi sigurado kung tatakbo ba o lalapit.Mahaba ang buhok niya, nangingislap sa araw. Parang may sarili siyang liwanag.Gumalaw ang labi ko. Hindi ko alam kung bakit, pero may salitang pilit lumalabas kahit hindi ko alam saan nanggaling.“A… Adrian…”Narinig ko ang boses ko—paos, mahina, halos hindi akin.“Ha?” tanong niya, parang hindi
Chapter 1 — Lavender (Lavender’s POV) Madalas kong marinig ang hampas ng alon bago pa ako magising. Ganito lagi tuwing umaga rito sa isla — hangin, alat, at ang amoy ng dagat na parang bahagi na ng balat ko. “Lavender! Anak, halika nga rito sandali!” sigaw ni Nanay mula sa labas habang tinatahi ‘yung mga lumang damit ng mga taga-baryo. Lumapit ako, hawak-hawak pa ‘yung basang buhok ko. “Bakit po, Nay?” “Puntahan mo nga tatay mo ro’n sa may tabing-dagat,” sabi niya, medyo humihingal. “Baka nakarating na ‘yung bangka nila galing pangingisda. Sabihin mo, magmeryenda muna bago magtupi ng lambat.” Tumango ako. “Opo, Nay. Dalhan ko rin po ng tinapay, ha?” “‘Wag mo kalimutan ‘yung bote ng tubig, anak,” paalala niya habang patuloy sa pananahi. “Mainit na naman ‘tong araw, baka ma-heat stroke na naman tatay mo.” Napangiti ako. “Sige po.” Bitbit ko ‘yung lumang basket na may tinapay at tubig, tapos nagsimula na akong maglakad papunta sa dalampasigan. Mahaba ang daan, puro buha


















Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.