Rules of A Forbidden Romance

“ชุดนี้เป็นยังไง แซ่บยั่วผู้ดีไหมพวกแก” เสียงหวานของ แก้มหอม ถามเพื่อนสนิทอีกสองคนของเธอขึ้นทันที

ตอนนี้สาวๆทั้งสามคนกำลังรวมตัวกันเพื่อแต่งตัวสำหรับการไปเที่ยวคลับชื่อดังย่านมหาวิทยาลัยในคืนนี้

“ใส่ชุดนี้ตั้งใจจะฆ่าฉันกับจูนทางอ้อมใช่ไหมแก้มหอม” มะม่วงถามขึ้นเพราะในตอนนี้ชุดที่แก้มหอมสวมอยู่ มันเกินหน้าเกินตาทุกคนมาก

เรียกง่ายๆว่าใส่ฆ่าเพื่อนแบบไม่ให้เกิด !

“ฉันเห็นด้วยกับแกยัยมะม่วง” จูนที่เห็นด้วยก็ไม่รอช้ารีบพูดขึ้นเพราะชุดของเธอกับมะม่วงดรอปลงทันทีเมื่อมีแก้มหอมมายืนเทียบ

“แล้วเอายังไง พวกแกจะเปลี่ยนเป็นชุดฉันไหม ฉันมีชุดแซ่บๆให้พวกแกสองคนเปลี่ยนนะ”

เพราะแก้มหอมคนนี้ไม่ได้มีนิสัยหวานราวกับน้ำตาล เธอแอบซ่อนความแซ่บเปรี้ยวเยี่ยวราดไว้เสมอ เธอเป็นคนแรงๆแต่งตัวโชว์เนื้อหนังมังสา เรียกว่าชอบเปิดชอบโชว์ก็ว่าได้

ก็นะ คุณแม่สอนมาว่าหากมีของดีก็ต้องโชว์หน่อย

“ขืนฉันใส่ชุดแก พี่ค่ายคงฆ่าฉันแน่ๆ” จูนพูดขึ้นทันที ส่วนพี่ค่ายที่พูดถึงก็ไม่พ้นแฟนหนุ่มของเจ้าตัว

“กลัวผัวหรอยัยจูน” แก้มหอมไม่รอช้าถามออกไป

“ก็กลัวน่ะสิ ! ตอนพี่ค่ายหึงน่ากลัวสุดๆ” จูนตอบกลับมาตามตรงเพราะที่เธอไม่แต่งตัวโป๊เปลือยนั่นก็เพราะแฟนรักแฟนหวง

“เฮ้อ ! อิจฉาคนมีแฟนเนอะมะม่วง”

“ฉันไม่อิจฉานะเพราะฉันเองก็กำลังจะมีเร็วๆนี้” แก้มหอมหันมองหน้ามะม่วงทันที

ให้ตายเถอะ ! เธอจะเป็นโสดคนเดียวในกลุ่มหรอ

“ถามจริง”

“ฉันพูดจริงจ้าเพราะตอนนี้ฉันมีหนุ่มรุ่นน้องมาติด” มะม่วงตอบกลับมาเพราะเธออยู่ในช่วงอินเลิฟ หัวใจเบิกบานสุด

“ฉันจะโสดอยู่คนเดียวในกลุ่มหรอ”

จะว่าไปก็อิจฉาเพื่อนๆเห็นแก้มหอมแบบนี้เธอเองก็อยากมีคนรู้ใจเพราะตอนเห็นยัยจูนเพื่อนสนิทอยู่กับพี่ค่ายที่เป็นแฟนกันมันน่ารักสุดๆ

“ถ้าไม่อยากโสดก็เลิกทำตัวแบบนี้สิ” เพราะนิสัยของแก้มหอมเป็นยังไงทุกคนรู้ดี

เพื่อนสนิทของเธอคนนี้ชอบอ่อยชอบยั่ว ชอบทำให้ผู้ชายและใครหลายๆคนสนใจและตกหลุมพรางแต่สุดท้ายก็ได้แค่อ่อยแค่ยั่วไม่เคยได้ตัวแก้มหอมเลยสักครั้ง

ก็อย่างที่บอกแก้มหอมถนัดทำให้ทุกคนตกหลุมรักและตกหลุมพรางแต่ก็ไม่เคยเหลียวแลใครสักคนที่ตกลงมา

“เลิกไม่ได้น่ะสิ พวกแกก็รู้ว่าเพื่อนแกคนสวยคนนี้เป็นคนยังไง” แก้มหอมพูดขึ้นก่อนจะเดินมาส่องกระจกดูตัวเองอีกครั้ง เมื่อพอใจกับตัวเองก็หันมาสนใจเพื่อนๆต่อ

“แล้วบ่นอยากมีแฟน”

“ก็อยากมีแฟนอยากมีแบบโหดๆที่พอจะคุมคนแซ่บๆแบบฉันได้”

ความแซ่บของแก้มหอมมันมีมากมาย เธอเองก็อยากได้ใครสักคนที่พอจะคุมคนแซ่บราวกับเสือร้ายอย่างเธอให้กลายเป็นแมวน้อยได้

“เฮ้อ ! ฉันว่าเราควรไปได้แล้ว ช้ากว่านี้โต๊ะที่จองจะหลุดเอานะ” จูนพูดขึ้นทันทีเพราะในตอนนี้หากยังปล่อยให้แก้มหอมพูดก็คงพูดไปเรื่อย

“ฉันเห็นด้วย เราไปกันเถอะ” มะม่วงที่เห็นดีเห็นงามก็ไม่รอช้าหยิบของกระเป๋าและเดินออกไปคนแรก ตามต่อด้วยจูนและคนสุดท้ายคือแก้มหอมเจ้าของห้อง

“จะว่าชุดพวกแกก็ไม่ได้แย่ไปกว่าฉันเลยนะ”

เพราะเมื่อเดินตามหลังเพื่อนทั้งสองคนออกมาก็ทำให้แก้มหอมรู้ว่าแท้จริงชุดของเพื่อนๆถึงจะไม่ได้โชว์เนื้อหนังมังสาด้านหน้าเหมือนกับเธอแต่ด้านหลังกลับเปิดเว้าแทบไม่มีอะไรปกปิด

“ขืนโชว์ด้านหน้าฉันก็โดนพี่ค่ายว่าน่ะสิ” จูนตอบกลับมาตามตรง จะพูดว่ากลัวก็ไม่ใช่เธอแค่เกรงใจแฟนและเข้าใจดีว่าหากแต่งตัวโป๊ไปก็มีแต่จะทำให้แฟนหวง

“พูดแบบนี้พี่ค่ายของแกมาด้วยหรอยัยจูน” มะม่วงถามกลับมาเพราะหากพี่ค่ายแฟนของเพื่อนสนิทมา คนอื่นๆในแก๊งวิศวฯปีสี่ก็น้องมาด้วยน่ะสิ

“มาครบแก๊ง”

“กรี๊ด ! ฉันอยากเจอตัวพ่อวิศวฯ”

“น้อยๆหน่อยยัยมะม่วง เด็กหนุ่มของแกจะหึงเอานะ” แก้มหอมได้แต่เอ่ยปากห้ามปรามเพื่อนสาวอย่างมะม่วง

“แต่ก็ว่าเถอะตัวพ่อวิศวฯคือใคร”

เพราะคนที่เพื่อนพูดออกมาแก้มหอมไม่รู้จักเลย ถึงจะพอรู้ว่าเป็นเพื่อนในกลุ่มของพี่ค่ายแฟนของจูนแต่แล้วยังไงมันไม่ได้ทำให้แก้มหอมเกิดสนใจขึ้นมาแต่หากในกลุ่มของพี่ค่ายมีคนหล่อจนทำให้แก้มหอมเกิดความสนใจนั่นก็อีกเรื่อง

“เฮียคราม”

“ใครคือเฮียคราม ทำไมคนพูดถึงเขาเยอะมาก” แก้มหอมถามขึ้นทันทีเพราะตั้งแต่เดินเข้ามาในคลับ เธอก็ได้ยินเสียงผู้หญิงมากมายพูดถึงชื่อชื่อนี้

อยากรู้จริงๆว่าจะหล่อแค่ไหน ทำไมผู้หญิงทั่วทั้งคลับถึงเอาแต่พูดถึงและกรี๊ดที่ผู้ชายคนนี้มาในครั้งนี้

“คนที่เดินอยู่นั่นไงหล่อไหมแก้มหอม” จูนชี้ไปยังด้านล่างเมื่อมีกลุ่มคนเดินเข้ามาและไม่ใช่ใครที่ไหนเลยก็คือกลุ่มแฟนของตัวเอง

“อื้อ…หล่อจนฉันอยากได้เลยแก” แก้มหอมตอบกลับไปตามตรงเพราะผู้ชายที่เพื่อนสนิทอย่างนูนชี้ให้ดู เขาหล่อมาก หล่อราวกับไม่มีอยู่จริง

ให้ตายเถอะ ! รู้แล้วจริงๆว่าทำไมผู้หญิงทั่วทั้งคลับพูดถึงมันเพราะอะไรเพราะเขาหล่อมากจริงๆ

“เดี๋ยวนะยัยแก้มหอม แกพูดว่าอะไรนะ” จูนที่ไม่เชื่อหูตัวเองได้แต่ถามขึ้นเพราะหากคนที่แก้มหอมสนใจจริงๆดันเป็นเฮียครามที่ขึ้นชื่อว่า ตัวพ่อของวิศวฯ ความบรรลัยคงตามมาแน่ๆ

“ฉันบอกว่าเขาหล่อ หล่อจนฉันอยากได้” แก้มหอมเน้นย้ำคำพูดของตัวเอง

ปกติมีแต่ผู้ชายเข้าหาแต่มันจะแปลกหรือเปล่าหากในครั้งนี้แก้มหอมจะเป็นคนเข้าหาผู้ชายคนนี้เอง

“เขาไม่ใช่คนที่แกจะเล่นด้วยนะข้าวหอม” มะม่วงได้แต่เอ่ยเตือนแก้มหอมเพราะชื่อเสียงเรียงนามของผู้ชายคนนี้เป็นยังไงทุกคนรู้ดี

ตัวท็อปไม่ต่างจากแก้มหอมเลยสักนิด

“ทำไมฉันถึงไม่เคยได้ยินชื่อเขาหรือไม่เคยแม้แต่เห็นเขา” แก้มหอมถามขึ้นด้วยความสงสัย

เฮียครามคนนี้เป็นถึงเพื่อนในกลุ่มพี่ค่ายแฟนของจูน ทำไมนะ ทำไมแก้มหอมคนนี้ถึงปล่อยพลาดมาได้นานขนาดนี้

“แกสนใจใครบ้างล่ะแก้มหอม นอกจากผู้ชายที่เข้ามาจนแกทำให้พวกเขาตกหลุมพราง”

แน่นอนว่าคำพูดของมะม่วงเป็นจริง ที่ผ่านมาแก้มหอมไม่สนใจใครก่อนหรอกแต่แก้มหอมมักใช้เสน่ห์ของตัวเองทำให้ผู้ชายเข้ามาและตกหลุมพรางในที่สุด

“ก็สนใจทุกคนที่หล่อแต่คนหล่อคนนี้พลาดไปได้ยังไงกันนะ” แก้มหอมได้แต่ครุ่นคิดเพราะเธอพลาดไปแล้วจริงๆ เห็นทีตอนนี้คงต้องเดินหน้าเต็มกำลังเพื่อทำให้ผู้ชายคนนี้ตกหลุมพรางของเธอให้ได้

“เฮ้อ ! ฉันยืนยันคำเดิมว่าเขาไม่ใช่คนที่แกจะเล่นด้วย” มะม่วงพูดขึ้นเพื่อยืนยันเพราะมันไม่ควรจริงๆ

ถึงเพื่อนของเธอจะเด็ดจะแซ่บมากมายแค่ไหนแต่หากอีกคนขึ้นชื่อว่าตัวพ่อของวิศวฯจะเด็ดจะแซ่บแค่ไหนก็ไม่แม้แต่จะชายตามอง

“ทำไมเขาถึงไม่ใช่คนที่ฉันจะเล่นด้วย”

“เชื่อพวกฉันเถอะ แกเอาเวลาไปสนใจคนอื่นที่ตอนนี้กำลังยิ้มให้แกดีกว่านะแก้มหอม” จูนพูดขึ้นทันที

แก้มหอมมีความมั่นใจในตัวเองสูง หากโดนคนอย่างเฮียครามเมินเฉยละก็…จูนก็ไม่อยากคิดเลยว่ามันจะออกมาในรูปแบบไหน

“คงไม่ได้หรอกเพราะตอนนี้ฉันสนใจเฮียคราม” แก้มหอมตอบกลับไปตามตรง ในตอนนี้เธอล็อกเป้าหมายแล้ว หากไม่ได้มาตามที่ใจต้องการก็คงเสียชื่อแก้มหอมกันพอดี

“เฮ้อ ! พูดซะฉันไม่อยากไปนั่งกับพี่ค่ายเลย” จูนพูดขึ้นด้วยความเครียด

มันไม่แปลกที่หลายๆครั้งแก้มหอมจะไม่เคยเห็นเฮียครามในตอนที่มาเที่ยวแต่ครั้งนี้ต่างไปจากเดิมเพราะเธอกับพี่ค่ายแฟนหนุ่มดันมาร้านเดียวกัน

“ต้องไปนะยันจูนเพราะยังไงคืนนี้ฉันก็ต้องได้อ่อยเฮียครามอะไรนั่น”

“แกไม่ได้ฟังสิ่งที่พวกฉันพูดเลยหรอ”

“โอเค ! คืนนี้ฉันไปนั่งเฉยๆไม่ทำอะไรทั้งนั้นแบบนี้จูนคนสวยแฟนของพี่ค่ายคนหล่อพอจะย้ายโต๊ะได้ยัง”

❤️

ฝากติดตามเรื่องนี้กันด้วยนะคะ