Chapter 31

Chapter 31

Amalia..

Pagod.

Pagod ang nararamdaman ko ngayon, kanina pa ako tumatakbo nang mahina, dahil hindi ko kayang tumakbo nang mabilis. Except sa hindi ko alam kung saan ako daan, masyadong masikot dahilan para mag ingat ako sa mga kilos ko.

Ramdam ko na rin na nanginginig na ang buong kalamnan ko at parang matutumba ako ng wala sa oras. Nahihilo ako at nanghihina.

Epekto 'ata ng itinurok sa akin ni Eos. Alam kong hindi na ubos iyon, pero ang lakas parin ng epekto sa katawan ko.

Napatigil ako sa pag lakad-takbo, nang maramdaman kong nahilo ako bigla, para akong mawawalan ng malay. Pero tiniis ko lang.

Napakapit ako sa isang puno at hinawakan ang ulo ko.

Ang sakit.

Napapikit ako at sandig sa puno..

Tumulo ang luha ko..

Diyos ko, alam kong totoo ka, pakiusap kung na ririnig mo man ako...

Tulongan mo ako..

Kami..

Ng anak ko..

Ramdam ko na rin kasi na kumikirot ang tiyan ko minsan. Na tatakot ako,sa mangyayare..

Sinapo ko ang tiyan ko,medyo umuumpok na siya. Napangiti ako nang mapa