Run Away from The Ruthless Alpha

Third person's POV'

Tanging kabilogan ng buwan lang ang nag sisilbing ilaw ni Amalia, sa masikot at malawak na kagubatan. Takot na takot ito, ang kaba niya ay halos kinakain nang dahan-dahan ang buong katawan niya.

Takbo.

'Yan lang ang tanging ginawa niya, hindi niya alam kung ilang oras na itong tumatakbo.

Basta ang sa kanya lang...

Kailangan niyang makatakas sa lalaking mas masahol pa sa demonyo ang trato sa kanya.

Marami itong pasa at sugat sa mukha, halatang siya ay pinarusahan.

Halata rin ang pagod sa maamong itsura nito.

" A-Ahh!! "

Inda niya, nang mapatid ito sa isang bato, dahil sa kadilim ng paligid. Pinilit niyang tumayo, pero nakaramdam siya ng kirot sa paa niya.

Napatulo na naman ang kanyang luha. Hindi niya na Alam, kung ilang balde na ng luha ang sinayang niya.

Bumugtong hininga ito, at pilit na pinapakalma ang sarili. Kahit na mimilipit sa sakit, pinilit pa rin niyang tumayo at tumakbo nang paika-ika.

Kailangan kong makatakas, nang mabilis..' Sambit ng utak nito.

Tumakbo siya nang mabilis.

Wala siyang pakialam, kung ano man ang posibleng matapakan niya.

Pero bigla siyang napatigil at na nindig ang mga balahibo niya, nang makaramdam siya ng kaluskos.

Madilim, kaya hindi niya makita kung saan banda ang mga ito, pero matalas ang pandinig at pandama niya kaya na raramdaman niya na nasa paligid lang ang mga ito.

Mas lalo siyang kinabahan...

Halos manginig ang buong sistema niya sa kaba.

Tumakbo siya habang hawak hawak ang dibdib, na tumatangis.

Nag dadasal, na hindi sana siya maabotan.

Hindi pwede, kailagan niya ng makatakas!

Hindi niya na kaya!

Sa kalagitnaan ng pag takbo niya, ay na ramdaman niya na parang may humahabol sa kanya.

Mas lalo siyang kinabahan.

Mabibilis ito, hindi niya matukoy kung ilan at ano ang mga ito.

Pero teka? Ang tunog na 'yon...

Hindi.

Hindi pwede..

Hindi maari!

Mga gwardiyang lobo!! Hinahabol siya!!

" H-Hindi.." Tanging salitang lumabas sa bibig niya sa kalagitnaan ng pag tangis.

Mas binilisan pa nito ang pag takbo...nanlalamig na ang buong sistema niya.

Takbo...

Takbo Amalia! Paparating na ang mga kampon niya!!

Takbo siya ng takbo at hindi niya na, namalayan ang malaking punong nakaharang na kinasagi niya at bagsak sa lupa.

Tinakpan nito ang bibig niya para hindi makagawa ng hiyaw dahil sa sakit na natamo mula sa pag kabagsak.

Tatlong butil ng luha ang kumawala sa mga mata niya nang marinig ang mga nakakatakot na huni ng mga lobong humahabol sa kanya.

Agad siyang sumiksik sa na tumbang puno, halos kulang nalang ay ipasok niya ang buong katawan niya roon.

Pigil na pigil siya sa pag gawa ng kahit kunting ingay.

Natatakot siya baka mahuli siya, at ibalik sa seldang pinag lagyan sa kanya.

" Amalia..." Rinig niyang tawag sa kanya.

Nag sitayoan ang mga balahibo nito, dahil sa pag tawag sa pangalan niyang iyon.

" Amalia Freya Santiago... Show out my girl. " Rinig niya ulit.

" Alam kong nandito ka lang. I can smell you, haha."

Mas lalo siyang kinabahan dahil doon.

Ang tanga!

Nakalimutan niya, pwede pala siyang maamoy.

" AMALIA!!" tinig na parang galit na.

Alam niya kung sino ito.

Si Eos Damon Monteluna...

Ang Alphang kinamumuhian niya at kinakatakotan.

At ang Alphang nag papahirap sa kanya, araw-araw at gabi-gabi.

Siya ang pinuno ng bayang Eophoria. Ang nag iisang pinunong mas masahol pa sa demonyo.

Mas sumiksik siya sa puno. Nakahiga ito. Nag papasalamat siya dahil subrang dilim ng paligid at hindi siya kita.

Na aamoy lang..

Narinig nito ang mga yapak ni Eos na mabibigat. Nakita niya ito, at doon lang siya kinain ng kaba na parang nawalan siya ng lakas para tumayo.

Tumigil ito sa gitna, na aaninag ni Amalia ang anino ni Eos, dahil sa buwan na nakasilip.

Sa likod nito, ay may mga nasa Apat na lobo.

Hindi...

Anim...

Pito...

Hindi.

Nasa sampo! Ang iba ay nasa paligid lang, at kitang kita kung paano umilaw ang mga mata nila sa dilim.

Ilang minuto ang nakalipas, nang umiba ng direksiyon si Eos. Pati ang mga alagad nito, at ang mga nag babagang mga mata sa paligid ay na wala rin.

Teka?

Saan sila pumunta?

Ba't sila na wala?

Medyo gumaan ang pakiramdam ni Amalia, nang tanging tunog ng kwago nalang ang naririnig niya at mga huni ng mga insekto. Sanay at hindi siya takot sa dilim, dahil para sa kanya, ang dilim ang tanging tagoan at karamay niya simula pa nang bata pa siya.

Hindi niya nakilala ang mga magulang niya, ang alam niya, tiyahin lang niya ang nag silbing pamilya niya. Pero pinaslang rin ito, at yung mga kampon mismo ng Alpha ang pumaslang, at iyon din ang araw na kinuha at ikinulong siya sa mansion ng alpha.

17 anyos palang siya noon,at ngayon ay 20 anyos na siya.

Halos ilang taon na siyang nasa kamay ng alpha at pinapahirapan.

At ilang beses na rin siyang nag tangkang tumakas.

Kaso, na huhuli ito.

Unti-unti siyang gumapang, at nag palinga-linga. Sinisigurado niyang wala na ang mga hayop na iyun sa paligid. Na nginginig siyang tumayo sa gitna, humugot siya ng lakas ng loob at humakbang.

'Salamat...'

Saad ng utak niya..

Naka apat na hakbang na sana siya, nang biglang nanigas siya sa kinatatayoan niya nang maramdaman ang presensiyang kina iiwasan niya oras-oras.

" Amalia..."

Napalunok siya.

" takbo. " Pang aasar nito sa kanya, na kinasunod niya naman. Rinig pa nito ang malakas na pag tawa niya na kinaiyak ni Amalia.

Para siyang pinag lalaroan.

Ramdam nito na parang hinahabol siya, kaya mas binilisan niya pa ang pag takbo.

Pero huli na..

Dahil na abotan siya.

"ARGHH!! BITAWAN MO AKO!!MAAWA KA!! MAAWA KA!!!"

Pag pupumiglas nito, dahil bigla nalang siyang hinapit sa baywang at kinarga na parang sako.

Iyak ito ng iyak, na halos luluhod na sapag mamakaawa na ibaba siya."Ang tigas talaga ng bungo mong babae ka."sermon ni Eos sa kanya gamit ang nakakakilabot at matigas na boses.

Sinubokan ni Amalia na paloin ito sa likod, pero parang bakal iyong pinapalo niya dahil siya mismo ang na sasaktan, imbis na ang kumakarga sa kanya.

" B-BITAWAN MO A-AKO!! PAKAWALAN MO NA AKO!! P-PAKIUSAP!!!" Sigaw nito sa gitna ng pag hikbi niya. Pero hindi sumagot si Eos, at tuloy pa rin sa pag bitbit nito pa balik sa teritoryo nito.

" Mamaya ka lang Amalia...Malalagot ka sa akin. P*tangina ka! " Pag babanta nito. Wala na siyang magawa, kundi umiyak nang umiyak. Kita niya ang mga lobong nakasunod sa kanila, nanlalabo na ang paningin niya dahil sa pag iyak.

Na wawalan na siya ng lakas, dahil sa pag hikbi.

Wala...

Palpak na naman ang pag takas niya. Na huli na naman siya, at alam niya kung ano ang parusang nag hihintay sa kanya pagka balik nila sa mansion.

Isang matinding parusa...

Pang ilan na kayang takas niya ito?

Pang Lima?

Anim?

Sampu.

Pang sampung ulit, at sampung ulit din siyang na huli. Subrang sakit, subrang sakit ito para sa kanya, ang katulad niya ay walang laban, sa isang mala-demonyong alpha na katulad ni Eos.

Umiyak ito nang walang tunog.

Hindi niya alam, pero subrang bilis ng pangyayare.

Na malayan niya nalang na papasok na pala sila sa mansion. Doon na siya umiyak lalo.Wala, tapos na...

Mamimilipit na naman ito mamaya sa sakit, at alam niyang hindi siya titigilan ni Eos hanggat hindi siya nakahandusay at mawalan ng malay.

Tanaw na niya ang seldang pinag kukulongan sa kanya nang ilang taon.

Agad siyang padabog na hinagis sa sahig na kina-inda niya sa kirot. Para siyang sako ng bigas, na nilapag nang marahas sa sahig.

Gagapang pa sana siya para makaiwas, nang biglang hinila ni Eos ang kaliwang paa nito nang marahas.

" A-Ahh...huwag!!! " Inda niya habang umiiyak. "F*ck! come here Amalia! gustong-gusto mo talagang ginagalit ako ha! Babae!!" Sigaw ni Eos sa kanya.

Marahas niyang pinaharap ang mukha ni Amalia at piniga.

" T-Tama na--ahhh!!!" Pag mamakaawa ni Amalia. Kasabay nun ang malakas na sampal ni Eos sa pisngi niya. Nag kasugat ito, at halos pumutok ang kanang pisngi niya. Tumulo ang mga luha niyang tinignan ang mala-abong kulay na mga mata ng binata. Galit na galit ito. Ang mga mata nito ay parang nag babaga sa poot, halos lumabas na ang mga ugat nito sa noo. "What did i tell you again?! Didn't i tell you not to try to run away from me, because I'll just catch you! Alive!! "galit na sambit ni Eos sa kanya, kasabay nun ang pag kidlat.

Mukhang uulan.

" P-pakawalan m-mo na a-ako d-demonyo ka!" Ganti ni Amalia sa kanya na kinangisi ng binata.

" Demonyo...Demonyo pala ha Amalia... Ganun ha."sambit nito sa babae, kasabay ng pag bitaw sa kanya nang marahas na kinasalampak niya sa sahig ulit.

Kasabay din iyon ng pag lapit ulit ng lalaki sa kanya at matalim na tinitigan ito.

Napaatras ang babae sa sahig. "H-Huwag...ma...maawa ka!!!--huwag!!!!" Hiyaw nito. Marahas na pinunit ni Eos ang suot niyang damit. Tumambad sa kanya ang magandang katawan ng dalaga. Kung saan, may mga sugat dahil sa pag kakahampas sa kanya.

Umiiyak na tinatakpan niya ang sariling katawan nito, dahil sa hiya at lamig ng sahig. Agad na hinubad ni Eos ang suot nitong sinturon, at pinulupot sa kamao niya, at dahan-dahang lumapit kay Amalia.

Tinignan niya ang dalaga nang walang emosiyon sa mukha. At nag nanasang saktan ito ulit." H-Huwag...." Rinig niyang pakiusap ni Amalia habang umiiyak, na kinangisi niya.

Kasabay nun, ang paghapas niya ng sinturon nito sa hubad na katawan ng babae nang malakas at walang-awa.

"A-AHHHH!!! T-Tama n-na! Arghhhh!!huwa-Ahhhrgh!!-pakiusap...a-ayuko n-na.."

Pag mamakaawa at iyak ni Amalia sa kanya dahil sa sakit ng pag hampas ni Eos sa katawan nito, gamit ang sinturon. Namumula ang hampas nito sa likod, hita, at bisig ng dalaga.

" Kulang pa ito Amalia, kulang na kulang!! " Sambit ni Eos dito sabay hampas kay Amalia ulit. Gustong maihi ni Amalia, sa tuwing dumadapo ang mabagsik na sinturon ni Eos sa katawan niya sa subrang sakit.

Tanging pag mamakaawa at iyak lang ang na gagawa niya, hindi niya kayang manlaban. Wala na siyang lakas.

Para gawin iyon.

" Hindi ka pwedeng tumakas. Ikaw ang kabayaran ng ginawa ng Ama mo sa kapatid ko. Pinaslang ng gagong ama mo ang kapatid kong babae, kaya paparusahan kita, hanggat gusto ko! Na intindihan mo?! Ha Amalia!!" Galit na sambit ni Eos dito, kasunod ang walang tigil na pag hampas sa katawan ni Amalia na hubad.

Hindi siya nakakaramdam ng awa, kahit kaunti. Para sa kanya... Puro mahihina lang ang nakakaramdam nun.

ISANG ORAS niyang pinarusahan ang babae, hanggang na walan ito ng malay. Nakahiga pa rin ito sa malamig na sahig habang namumula ang ibang sugat nito at ang iba ay dumudugo.

Ang maganda at makinis na balat nito ay na takpan ng mga sugat dahil sa kagagawan ni Eos. Nakaupo siya ngayon sa isang bakal na upoan. Na ninigarilyo habang pinagmamasdan ang walang malay na si Amalia.

Tumayo ito.

At hinulog ang sigarilyo at tinapakan.

Tinignan niya ang babae habang naka pamulsa, pinuntahan niya ito, binuhat at marahan na inilapag sa luma at maliit na tulogan niya. Kinumotan niya ito para matakpan ang hubad na katawan ng babae, nag tataka siya.

Kung ba't niya ito ginagawa, halos murahin niya ang sarili.

Na kokonsensiya ba siya?

Hindi.

Hindi iyon pwede, hindi siya ganoong lobo. Agad niyang kinadina ulit ang paa ni Amalia, ito iyong kadena na kasama ni Amalia rati pa. Mula nang ikulong siya rito. Mas masahol pa siya sa isang alipin. Para siyang hayop na kinukulong at kinakadena. Umupo si Eos sa gilid nito at hinawi ang buhok ng babae na tumatakip sa bibig nito.

" Hindi ka pwedeng tumakas sa akin. Sa akin ka lang pwedeng manatili... Amalia." Mahinang bulong nito habang pinag mamasdan ang babae.." hindi mo ako matatakasan... Hinding hindi." Bulong nito ulit sa tenga ng babae, sabay amoy ng leeg nito.