Chapter 10 – "The Morning After."Mabigat pa ang mga mata ni Knox nang unti-unti siyang magising. Mainit ang loob ng kwarto, at mahinang humuhuni ang aircon sa kisame. Sa unang saglit, hindi pa niya agad naalala kung nasaan siya. Lasing pa rin ang pakiramdam niya, pero malinaw ang bigat ng katawang nakahiga sa malambot na kutson.Napabalikwas siya nang maalala ang gabing nagdaan. Elle.Biglang bumilis ang tibok ng puso niya. Agad niyang iniabot ang kamay sa kabilang gilid ng kama pero malamig na ang sapin. Walang tao. Walang Elle.“Elle?” mahinang tawag niya, paos pa ang boses, sabay bangon para silipin ang paligid.Tahimik ang kwarto. Walang kaluskos, walang yabag, walang sagot.Kinusot niya ang mga mata, tumayo, at naglakad sa banyo. Binuksan niya ang ilaw, at mabilis na napansin na walang kahit anong gamit ng babae roon. Walang toothbrush, walang bag, walang bakas na may ibang tao kagabi.Bumalik siya sa kama, halos mapaupo siya nang wala sa balanse. That’s when his eyes caught som
Chapter 9 – “Gives her first time."“Knox…” mahina ang tawag ni Elle habang nakatitig sa tubig sa loob ng baso niya. Hindi niya alam kung bakit nanginginig ang kamay niya, pero ramdam niya iyon.Knox lifted his eyes from his empty glass, para bang binunot mula sa malalim na iniisip. “Hmm?”Nagbuntong-hininga si Elle, saka bahagyang ngumiti. “Maybe… we should get some air. Parang suffocating na dito.”Sandaling natahimik si Knox, nakatingin lang sa kanya na para bang binabasa ang mukha niya. Then, slowly, he nodded. “Yeah. Let’s get out of here.”Tumayo siya mula sa stool at inabot ang kamay niya. Saglit pang nag-alinlangan si Elle bago marahang tinanggap ang palad niya. Mainit iyon, mabigat, at may kakaibang bigat na parang hindi niya kayang bitawan.---Pagdaan nila sa lobby ng Imperial Palace, naramdaman ni Elle ang tingin ng ibang tao. Alam niyang kita kung gaano kalasing si Knox, pero hindi siya nag-walk out mag-isa—may kasama siyang babae. She tightened her grip slightly sa kamay
Chapter 8 – And for Knox Evans, na tatlong beses nang nabasag sa parehong dahilan, that was more than enough.Pero hindi pala.Knox stared at the empty glass in front of him, his thumb lazily running along the rim. The music from the dance floor blurred into a muffled throb, para bang nasa ilalim siya ng tubig. Everything felt heavy—his chest, his throat, pati mismong hangin sa paligid.Beside him, Elle shifted slightly, parang hindi komportableng nakaupo sa high stool pero hindi umaalis. Hindi siya nagsasalita, hindi siya nagpi-philosophize kagaya ng karamihan sa mga taong nakakausap ni Knox. She just… stayed.“Funny, no?” Knox’s voice cracked, kahit pilit niyang pinatibay ang tono. “People say love is supposed to be beautiful. Healing. Liberating. Pero sa akin… it feels like a curse.”Elle tilted her head, her fingers tightening briefly around her glass. “Hindi naman siguro curse, Knox. Maybe it’s just… heavier than most people can carry.”He let out a dry chuckle, shaking his head
Chapter 7 – “A Broken CEO”Tahimik na bumagsak ang yelo sa baso ni Knox nang ibaba niya ito sa counter. Ramdam niya ang lagkit ng alak sa lalamunan, pero mas ramdam niya ang kirot na kumakapit sa dibdib niya. Hindi iyon kayang patahimikin ng kahit ilang shot.Sa tabi niya, nakaupo pa rin si Elle. Hindi ito OA makisawsaw. Hindi rin siya nagtatanong ng mga bagay na wala sa lugar. Tahimik lang itong nakikinig, hawak ang baso ng ginger ale, paminsan-minsang iniikot ang lime wedge sa loob. Para bang walang pressure. At sa hindi niya maipaliwanag na dahilan, doon nagsimulang mabasag ang katahimikan ni Knox.“Three times,” bulong niya, halos sa sarili.Napalingon si Elle, bahagyang nakakunot ang noo. “Three?”“Three fücking times,” ulit ni Knox, tinapik ang daliri sa baso, parang tinataktak ang bigat ng salita. “Three proposals. Three rejections. Same reason.”Hindi agad sumagot si Elle. Humigop lang siya ng kaunti, saka naghintay.Knox exhaled sharply, pinikit ang mata at bahagyang umiling.
Chapter 6 – "The First Glance"Magaan na lang ang ulo ni Knox sa dami ng nainom, pero malinaw pa rin ang isang bagay—na may mga matang nakasunod sa kanya. Hindi tulad ng mga tipikal na tingin na nakukuha niya—hindi pagnanasa, hindi tsismis, hindi paghanga. Iba.Pinilit niyang wag pansinin, pero mahirap. May bigat, may presensyang hindi niya maalis sa balat. Kaya sa wakas, inangat niya ang mata niya.At doon niya nakita.Isang babae, nakaupo hindi kalayuan sa bar. Hindi siya sumasayaw, hindi rin OA ang kilos. Naka-black cocktail dress na simple lang, pero litaw ang linis at ganda. Hindi flashy, hindi rin trying hard. May hawak siyang baso—pero halatang hindi pa ito nababawasan.Marami nang babaeng nakapaligid kay Knox, pero ito, iba ang dating. Hindi siya nagpupumilit mapansin. At iyon mismo ang dahilan kung bakit hindi na niya maialis ang mata.“Sir, gusto niyo po bang lumipat ng table?” tanong ng waitress, na halatang nag-aalala na baka hindi niya gusto ang spot niya.“No,” maikling
Chapter Five – "Fate in Red Lights."Mainit pa rin ang gabi kahit malalim na ang oras, at ang lungsod ng BGC ay punô ng liwanag na parang walang balak matulog. Sa isang black luxury SUV, nakasandal si Knox Evans, nakabukas ang dalawang butones ng kanyang polo at nakalaylay ang kurbata. Ang mga mata niya ay mapungay, mabigat, at pulang-pula mula sa alak at puyat.Mula kanina pa siya naglalakad sa linya ng pagiging CEO at pagiging basag na tao. At ngayong gabi, malinaw kung aling bersyon ang lumalabas. Hindi siya ang Heir CEO ng Evans Motors. Hindi siya ang charming bachelor na palaging nakangiti sa camera. Siya lang si Knox—drunk, broken, at desperadong makalimot.“Sir, nandito na po tayo,” sabi ni Rodel, ang driver.Dahan-dahang iminulat ni Knox ang mga mata at tumingin sa neon lights na kumikislap sa harap ng isang mataas at eleganteng hotel-club, ang Imperial Palace. Bagong gimik ng Maynila, sabi ni Rodel kanina. Mas exclusive, mas classy, mas mahal. Eksakto para sa isang taong nagh