NANG makita ni Benjamin ang box ng birth control pills ay nanlisik ang kanyang mga mata kaya dinaklot niya ang leeg ni Lalaine at sinakal. Lalo pang siyang nag-apoy sa galit nang makita ang leeg ng babae na mayroon mapupulang marka na sigurado siyang ang lalaki nito ang may gawa.
He thought she was still a virgin because that was what Lalaine's mother assured to him. It turned out that the shameless old hag was just lying to get his money. 'Humanda ka punyetang matanda ka! Makikita mo kung sino ang tinarantado mo!' nanggagalaiti niyang saad sa isipan. Pumalatak si Benjamin at saka buong pagkadismaya na pinasasadahan ng tingin ang dalaga. "I thought you were still a virgin. But fuck! Natikman ka na pala ng ibang lalaki," nagngingitngit na wika ni Benjamin pero mayamaya rin ay nag-ngising aso ito. "Siguro naman papayag ka na sa gusto ko? Tutal nilaspag ka na ng iba." Natigilan naman si Lalaine nang makita ang kahon ng contraceptives na binili niya. Hind niya naitapon iyon sa pagmamadali nang tumawag ang kanyang nanay at sinabing nasa pahamak ang kapatid niyang si Luke. Tuloy ay nakita pa iyon ng demonyong lalaki at pinag-isipan siya nang masama. Nahintakutan si Lalaine nang makita ang kakaibang tingin ni Benjamin sa kanya. Nagmistulan itong aso na hayok na hayok sa sariwang laman. Nasasaktan na rin siya at nahihirapang huminga dahil sa pagkakasakal nito sa kanyang leeg. Ngunit hindi niya alintana pa ang sakit na nararanasan niya dahil okupado ang kanyang isipan kung paano matatakasan ang demonyong lalaki. Ilang sandali pa'y nabuhayan ng pag-asa si Lalaine nang makarinig ng sunod-sunod na pag-doorbell mula sa pinto. Dahil desperada na siyang makawala sa lalaki ay ubod ng lakas isang sumigaw. "Tulong! Please, tulungan mo ako!" Nang marinig naman ni Benjamin ang pagsigaw ni Lalaine ay napangisi siya. Alam niyang ang waiter na inutusan niya ang dumating kaya kahit humingi pa ito ng saklolo ay hindi ito papansinin. "Come in," aniya saka binitiwan si Lalaine at parang wala lang na naupo sa sofa at pinag-krus ang braso sa dibdib. Pumasok ang lalaking waiter na may dalang maliit na cart na natatakpan ng puting tela. Buong akala ni Lalaine ay sasaklolohan siya nito pero nahintakutan siya nang hindi man lang siya nito tinapunan ng tingin at nagtuloy-tuloy lang sa pagpasok. "Ito na po ang ipinahanda ninyo, Mr. Scott," anang waiter habang isa-inihahanda aa mesa ang mga pagkain. Naglabas din ito ng kandila at eleganteng candle holder subalit tumayo si Benjamin at inagaw iyon. "Ako na, makakaalis ka na," iritableng pagtataboy ni Benjamin sa waiter nang tumayo siya sa kinauupuan na inip na inip. Kanina pa siya kating-kati at napipikon na siya sa sobrang pagpapakipot ni Lalaine sa kanya. "O-Opo, Mr. Scott," nauutal namang sagot waiter at saka tumalikod na habang tulak-tulak ang cart. Hindi naman malaman ni Lalaine ang gagawin nang mga sandaling iyon habang tinitingnan ang papalabas na waiter, subalit nagulat siya nang palihim siyang sulyapan ng waiter at pasimpleng tanguan. Kaagad namang nakuha ni Lalaine ang ibig sabihin nito. Iyon na ang huli niyang pag-asa kaya tinipon niya ang lahat ng lakas na mayroon siya. Buong pwersa niyang itinulak ang cart papunta sa direksyon ni Benjamin dahilan para masapul ito at saka mabilis siyang tumakbo sa pinto na iniwan ng waiter na nakabukas. "Fuck you bitch! Naghahanap ka talaga ng sakit ng katawan!" nanggagalaiting sigaw ni Benjamin habang sapu-sapo ang binting tinamaan ng cart. "Ano pang tinatayo-tayo mo riyan? Habulin mo 'yung babae, inutil!" baling pa nito sa nagulat na waiter. "O-Opo, Sir!" Hindi na nilingon pa ni Lalaine ang lalaki dahil alam niyang sa oras na maabutan siya nito ay katapusan na niya. Mabilis niyang tinungo ang direksyon kung nasaan ang elevator dahil alam niyang sa oras na makasakay siya roon ay ligtas na siya. Eksakto namang pagdating niya sa elevator ay papasara na ito kaya malakas siyang sumigaw, "Sandali lang!" Sa pagmamadali ni Lalaine na pigilan ang papasarang elevator ay itinulak niya ang sarili papasok dahilan para muntikan na siyang mapasubsob sa sahig kung, hindi lang siya nasalo ng isang matipunong braso. Dahil nanghihina, sinikap ni Lalaine na tumayo at ayusin ang sarili subalit pakiramdam niya ay para nauupos siyang kandila ng mga sandaling iyon. "Pasensya na, hindi ko sinasadya—” Napatda si Lalaine sa kinatatayuan nang makilala kung sino ang lalaking nasa elevator. Si Knives Dawson iyon na madilim ang anyo at walang kasing lamig kung tumitig. Ngunit dahil sa pinagdaanan ni Lalaine sa malupit na kamay ni Benjamin, pakiramdam niya ay nakakita siya ng kakampi. Tuloy ay naramdaman niyang uminit ang sulok ng kanyang mga mata at isa-isang pumatak ang kanyang mga luha. While Knives couldn't explain why his heart beat abnormally when he smelled the familiar scent of baby cologne. Sumagi tuloy sa kanyang isipan ang estrangherang babae na nakasama niya sa buong magdamag noong nakaraang gabi. Ganoong-ganoon kasi ang pabango na nasamyo niya sa hindi kilalang babae. Dahil sa inis, naitulak ni Knives si Lalaine palayo sa kanya. Naiinsulto siyang isipin na ipinagkumpara niya ang dalawang babae dahil obviously ay magkaiba ito. Ang babaeng kaharap niya ngayon ay magpanggap at walang kahihiyan. "Argh!" daing naman ni Lalaine dahilan para mapataas ng kilay ni Knives. Ni hindi nga niya nilakasan ang pagtulak sa babae. Hindi ito mahusay umarte kaya alam niyang nagpapanggap lang ito na kunwaring nasaktan. 'Fucking bitch!' isip-isip ni Knives habang buong dismayadong pinagmamasdan ito. Kanina lang, ibinalita sa kanya ng secretary niyang si Liam na hindi nagkataon ang pagkakakilala ng kanyang Lola Mathilde at ni Lalaine Aragon kundi plinano ito ng dalaga. Napag-alaman kasi nitong galing sa mayamang angkan ang matanda kaya nakipaglapit ito. Nagtahi-tahi pa ng mga kuwento ang babae kaya naman napapaniwala nito ang kanyang lola, dahilan para ipagpilitan nito na pakasalan niya ang magpagpanggap na babae. Ang lahat ng impormasyong iyon ay nakalap ng kanyang secretary mula sa isang member ng women's organization at malapit daw na kaibigan ni Lalaine Aragon. Isiniwalat nito na palihim na nag-imbestiga at nagtanong-tanong si Lalaine Aragon tungkol sa tunay na katauhan ng kanyang Lola Mathilde para maisakatuparan nito ang plano. TO BE CONTINUED.CHAPTER 16 – “Accidental Closeness.”Maaga pa lang, gising na ang buong floor. May mga staff na nagdadala ng kape, may naglalakad papunta sa conference rooms, at ang mga ilaw ng cubicles ay nagsisimula nang magbukas isa-isa.Si Elle, naka-white blouse at navy slacks, maagang nakaupo sa desk niya. Inayos niya ang mga folder sa tray, siniguradong naka-label ang bawat isa. Kahit isang linggo pa lang siya sa Evans Motors, parang isang buwan na ang naramdaman niya dahil sa dami ng tasks.Habang nag-aayos, sinulyapan niya ang glass wall ng opisina ni Knox. Nakabukas na ang ilaw sa loob, at nakikita niya itong nakaupo, seryoso, hawak ang isang pen habang nakatitig sa reports. As usual, cold expression. Walang emosyon.“Parang robot lang talaga…” mahina niyang bulong, saka napailing at nagpatuloy sa pag-aayos.---Bandang 9AM, lumabas si Mona dala ang iPad. “Elle, accompany Mr. Evans to the design review at 10. Prepare copies of the agenda and secure the prototype notes from the design team.”
CHAPTER 15 – “Trial by Fire.”Mabilis ang paglipas ng unang linggo ni Elle sa Evans Motors. At sa bawat araw na dumaraan, pakiramdam niya’y mas humihigpit ang sinturon ng trabaho. Hindi lang basta demanding ang role bilang executive assistant—parang sinasadya ni Knox na gawing survival test ang bawat task na ibinibigay sa kanya.Pero kahit gano’n, hindi siya nagrereklamo. Para kay Elle, bawat utos ay challenge. Bawat pagsubok, hakbang patungo sa mas matibay na version ng sarili niya.---Isang umaga, barely past nine, tumunog ang intercom sa mesa niya. Tawag mula sa office ng CEO.“Ms. Santos,” malamig na tinig ni Knox mula sa intercom. “Redo the quarterly sales report. Strip down the fluff. I want it in two pages. Thirty minutes.”Napatigil si Elle, napatitig sa laptop screen. Two pages? From this 80-slide presentation? Huminga siya nang malalim, agad na binuksan ang file at nagsimulang magbura. Tinanggal niya lahat ng hindi kailangan mula fancy graphs, sobra-sobrang bullet points, q
CHAPTER 14 – “Cold Recognition.” Umaga pa lang pero ramdam na ni Elle ang bigat ng araw. Habang nakaupo siya sa maliit na cubicle sa labas ng opisina ni Knox, pinagmamasdan niya ang bagong laptop at telepono na inilagay ni Mona sa desk niya. May kalakip na checklist ng mga tasks tulad ng scheduling, calls, document approvals, travel itineraries. Mukha itong simple sa papel, pero alam niyang hindi magiging madali kapag si Knox na mismo ang boss. Huminga siya nang malalim, marahang pinisil ang ballpen saka mahinang umusal, “Kaya ko ’to. Hindi ako puwedeng magkamali. Not here.” --- Samatala, sa loob ng private office, nakaupo si Knox sa swivel chair at nakasandal habang nakatingin sa city skyline. Sa labas, makikitabang natural niyang aura— cold, indifferent, untouchable. Pero sa loob-loob niya, meron kaunting kaba. “After two years… nasa harap ulit siya. At ngayon, assistant ko pa!” isip-isip niya. Hindi niya maintindihan ang nararamdaman. Hindi niya n'ya alam kung galit ba siya
CHAPTER 13 – The CEO’s OfficeTatlong araw matapos ang interview, nakaupo si Elle sa maliit na mesa ng apartment niya, hawak-hawak ang cellphone. Kinakabahan siya habang hinihintay ang tawag mula HR. Ilang ulit siyang napatingin sa screen, paulit-ulit na nagdarasal.Ilang sandali pa'y biglang nag-ring iyon, sunod-sunod.“Hello, is this Arielle Santos?” tanong ng pamilyar na boses mula sa kabilang linya.“Yes, speaking,” sagot niya, bahagyang nanginginig.“Good afternoon, Ms. Santos. This is HR from Evans Motors. I’m calling to inform you that you have been selected for the Executive Assistant position. Congratulations and welcome to Evans Motors.”Natigilan siya. Halos mabitawan niya ang cellphone. Tumayo siya mula sa upuan, hawak-hawak ang bibig para pigilan ang sigaw.“I—I got the job?” halos pabulong niyang ulit.“Yes, ma’am. Kindly report on Monday at 9AM. You’ll be trained under Ms. Mona Ramirez, the head secretary.”“Yes! Yes, thank you so much!” sagot niya, na may halong tears
CHAPTER 12 – Two Years LaterDalawang taon ang mabilis na lumipas mula noong gabing iyon. Sa loob ng panahong iyon, maraming nagbago. Maraming nawala, pero marami ring umusbong.Sa pinakamataas na palapag ng Evans Motors Tower, nakatayo ang isang lalaking halos imposibleng hindi mapansin sa corporate world. Si Knox Evans.Nakaupo siya sa executive leather chair, suot ang isang charcoal-gray suit na perpektong naka-press, habang ang mga daliri niya ay marahang nagta-tap sa ibabaw ng makintab na mesa. Nakatitig siya sa malaking glass window na tanaw ang kalat ng city lights sa EDSA.Malayo na ang narating ng Evans Motors sa loob ng dalawang taon sa ilalim ng pamumuno niya. Kilala ito ngayon hindi lang sa bansa kundi sa buong Southeast Asia.Pero sa kabila ng lahat ng tagumpay, isang bagay ang napansin ng lahat sa paligid niya—wala nang halakhak si Knox.Kung dati, kilala siya bilang charming at minsan pa ngang playboy na CEO-wannabe, ngayon, naging cold na. Parating seryoso. Hindi na n
CHAPTER 11 – “Elle’s Determination.”Tahimik ang loob ng maliit na apartment nang pumasok si Elle kinabukasan. Mabigat ang katawan niya, pero mas mabigat ang puso. Habang binabagtas niya ang madilim na hallway, pakiramdam niya’y may naiwan siyang bahagi ng sarili kagabi—isang bagay na hindi na maibabalik.Pagkapasok niya, agad siyang nagkulong sa kuwarto at umupo sa gilid ng kama. Hawak-hawak ang kumot, napayuko siya, hindi alam kung paano sisimulan ang bagong araw.“Bakit ko ginawa iyon? bulong niya sa isip, pero kasabay nito, naroon ang init ng alaala—ang paraan ng paghawak sa kanya ni Knox, ang titig nitong para bang siya lang ang babae sa mundo.“Love at first sight…” mahina niyang bulong, pilit na natawa pero nangingilid ang luha. “Isang gabi lang, pero nahulog ako.”Hindi siya nagsisisi. Hindi niya pinagsisihan ang pagbibigay niya ng sarili kay Knox. Pero kinabukasan, pagbangon niya mula sa kama ng lalaki, sinampal siya ng realidad— wala siyang mukhang maihaharap sa lalaki. Sino