INI-ON ni Jeffrey ang password sa kanyang pintuan para masiguradong hindi siya matatakasan ng babae habang natutulog siya. “Bakit ba ayaw mo pa kong pauwiin?” Mangiyak-ngiyak ng tanong nito sa kanya. “I told you, napapagod na kong mag-drive,” aniya sa babae, “Bukas na lang ng umaga kita ihahatid. For the meantime, magpahinga ka na muna sa kabilang kuwarto,” akmang tatalikuran na niya ito nang may maalalang sabihin, “May alarm ang pintuan palabas ng bahay. Once sinubukan mong ihack ang password, mag-aalarm ito,” sabi niyang ipinakita dito ang nakasuksok na baril sa bulsa, “Alam mo na siguro ang kasunod na mangyayari,” nagbabantang sabi niya rito saka pumasok na sa kanyang kuwarto. Padarag siyang nahiga sa kama. Hindi siya mapakali. Ilang lingo na lang ay nakatakda na siyang ikasal kay Christine. Kung sana ay may paraan pa para makawala siya sa shotgun wedding na iyon. Kung mahahanap lang sana niya ang babaeng iyon, wala siyang proble
NATARANTA SI JEFFREY. Hindi niya akalaing ganito kalakas umiyak ang babaeng ito. “Miss?” “Ano, bakit hindi mo pa iputok yang baril mo para matapos na ang paghihirap ko!” Singhal nito sa kanya, “Iputok mo na!” Siya naman ang napikon, “Kapag hindi ka tumigil dyan talagang ipuputok ko nga saiyo ito!” Sigaw niya rito. Natahimik ito. Humihikbing tumingala ito sa kanya, “Gaano ba kahalaga saiyo iyong box na iyon?” Parang batang tanong nito sa kanya. “Mahalagang mahalaga. Nakasalalay ang buhay ko dun!” “Iyong phone ko rin,” sabi nitong muling napaluha, “Nakasalalay ang kinabukasan ko dun.” “Ke bata-bata mo pa, napakamalilimutin mo na!” inis na sabi niya rito, “Hindi mo ba matandaan talaga kung san mo nilagay?” “Sa dami ng iniisip ko, wala na kong matandaan.” Napahinga siya ng malalim. “Okay, pagtulungan nating hanapin ang phone mo at ang box na iyon. Ano ba kasing nandun sa phone mo? Sex sca
“SAN ka ba nanggaling na bata ka? Kagabi pa kami nag-aalala saiyo, ni hindi ka man lang nagpasabing uumagahin ka ng uwi,” Sita ni Vicky sa kanya nang makauwi siya. “Pasensya na po, Tita Vicky, may inasikaso lang ako. Saka nawawala ang cellphone ko kaya di ko na po kayo natawagan,” nahihiyang sabi niya dito. Ayaw na niyang ikwento pa rito ang mga detalye sa nadiskubre niya dahil ayaw na niyang madamay pa ito sa mga problema niya. Iyong pagkupkop sa kanya ng mga ito ay malaking bagay na para sa kanya. “Ganun ba? Gamitin mo muna iyong pinaglumaang cellphone ni Marcus para naman may magamit ka. Sa panahon ngayon, napakaimportanteng may dala ka palang cellphone.”Anang babae sa kanya, “O siya, magpalit ka na muna ng damit at mukhang kung saang lugar ka napasabak, nangingitim na ‘yang suot mong tshirt.” Napakamot siya sa ulo, “Salamat po.” Sabi niyang pumasok na sa kwarto ni Leanne at hinanap sa kanyang mga gamit ang box na hinahanap ng lalaki. Nguni
WALA PANG TEN MINUTES na tumatakbo ang sasakyan ni Jefferey ay inihinto na niya iyon sa isang tabi saka bumaba at pumunta sa likuran ng sasakyan. Napailing siya nang makitang muli dun ang babae. Pero bago pa siya makapagsalita ay nagsalita na ito, “Kailangan kong mahanap iyong phone ko,” nakikiusap ang tonong sabi nito sa kanya, “Tulungan mo kong mahanap iyon, tutulungan kitang mahanap iyong nawawala mong box.” Kondisyon nito sa kanya. Napaisip siya saka nagbuga ng hangin, “Okay. Basta siguraduhin mong maiibalik mo sakin ang box.” Ang totoo ay nakita na niya kanina ang phone nito. Ngunit titiyakin muna niyang mapapabalik sa kanya ang usb niya bago niya ibigay dito ang phone nito. Nang makarating sa bahay ay hinayaan niya itong hanapin ang nawawalang phone nito sa kusina. Actually, itinago na niya iyon sa isang safe na lugar. Hindi niya alam kung anong meron sa phone nito at masyado itong pursigido na makita iyon. Marahil ay mga nude photos? Pinamulaha
“TOTOO BA, may trabaho na ko? Ganun-ganun lang iyon, walang kahirap-hirap?” Hindi makapaniwalang tanong ni Sabina sa sarili habang nakaupo sa kusina ng bahay ni Jeffrey. Maya-maya ay tumunog ang tiyan niya. Hindi naman siguro magagalit ang lalaking iyon kung mangingialam na siya sa kusina. Tsinek niya kung ano ang pwede niyang lutuin. Pwede siyang gumawal ng tinola since marami namang gulay sa ref. Naiiling na inilabas niya ang manok sa freezer at carrots, luya at sayote sa chiller. Bumibili ng gulay, hindi naman lulutuin, nailing na tinanggal niya ang mga gulay na malapit ng mabulok. Pwede pa niyang isahog ang ilan duon. Iyong iba ay hindi na talaga pwede kaya itinapon na lamang niya. Nagsaing na rin siya. 7:30 ng gabi ay tapos na siyang magluto. Kakain na sana siya nang maisipan niyang katukin sa kwarto nito si Jeffrey para makapaghapunan man lang ito bago ito matulog. “What?” Tila inis na tanong nito sa kanya. “Nagluto ako ng
“SAIYO ITO?” Hindi makapaniwalang tanong ni Sabina nang pasakayin siya nito sa isang magarang Rolls Royce, “Gano ka ba kayaman?” Manghang-manghang sabi niya habang tsinetsek ang loob ng sasakyan. Naupo si Jeffrey sa driver’s seat at sinimulang paandarin ang sasakyan. Bahagya siyang napaismid nang maalala si Christine. Bukod sa guwapo na, napakayaman pa kaya tiyak na hindi na talaga ito papakawalan pa ng babalung babae na iyo Tahimik lang si Jeffrey habang nagmamaneho. Naisip niyang magtratrabaho siya bilang sekretarya nito and yet hindi man lamang naiisipang itanong ang pangalan niya. Bahagya niya itong nilingon, napaka-seryoso ng mukha nito. Guwapo ngunit suplado. Very typical na ugali ng mga mayayamang napapanood niya sa mga tv programs. Maya-maya ay huminto ang sasakyan nito sa tapat ng isang mall, dinukot nito ang wallet nito at kumuha ng cash duon, “Bumili ka ng bagong phone, kakailanganin mo ‘yan bilang secretary ko.” sabi nitong iniabot ang lilibu
“SINO ba iyong babaeng sumampal saiyo kanina?” Bahagya lang siya nitong nilingon saka ibinalik muli ang atensyon sa pagmamaneho, “Mukhang galit na galit ah? Sino bang pinaasa mong lalaki?” Bahagya pa itong napangisi. Naasar na bumaling siya dito. Kahit mayayaman maritess rin eh. Napahawak siya sa seat belt na nakasuot sa bewang niya, “Wala akong pinaasang kahit na sino. Masyado lang silang nag-assume na. . .teka nga, bakit ba nakikitsismis ka pa?” iritadong sabi niya nang marealize na hindi niya kailangang magpaliwanag dito. Nagibit balikat ito, “I’m just curious. Ilang taon ka na nga ba?” “Twenty two. Actually birthday ko ‘nung unang araw ko sa coffee shop. ‘nung nagyari iyong gulo at pinatago mo iyong maliit na box na iyon. . .” sabi niya rito, “Ilang beses kasi akong nahinto sa pag-aaral ‘nung nagkasakit si Mommy kaya late na ko nakapag-college. At mukhang mas matatagalan pa bago ko maka-graduate,” bigla ay naikwento niya rito.
HECK, napahilamos sa kanyang mukha si Jeffrey, ilang araw na lang ang nalalabi. Kailangan nang mabalik sa kanya ang usb or else mapipilitan siyang pakasalan si Christine. Waring shotgun wedding ang nangyayaring ito sa kanya. Sabagay, madali na lamang naman para sa kanya na makipag-annul dito matapos niyang makuha ang totoong pakay niya. But damn, iniisip pa lamang niyang ihaharap niya sa dambana ang babaeng ni minsan man ay hindi naman niya minahal, parang bumabaligtad na ang sikmura niya. But he has to do this to protect his people at maisakatuparan ang kanyang mga plano. “Were here. Bumaba ka na, pumunta ka sa 28th floor. Sa office kamo ni Mr. Jeffrey Mondragon. Alam na ng HR ang tungkol saiyo. Tutulungan ka na rin nilang gumawa ng resume mo. Considered as hired ka na dahil ako mismo nagrekomenda saiyo. Tawagan mo ko kapag tapos ka na sa resume mo para maihatid na ulit kita pabalik sa tinutuluyan mo.” “Hindi pa ako magtratrabaho?”